Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, η κυβέρνηση της ΝΔ προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να καλλιεργήσει εφησυχασμό, άλλοτε διαφημίζοντας την «ετοιμότητα του κράτους» και την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», άλλοτε προβάλλοντας ως αποκλειστικό κριτήριο της «αποτελεσματικής» αντιμετώπισης της πυρκαγιάς το γεγονός ότι δεν θρηνήσαμε νεκρούς κι άλλοτε αποθεώνοντας την «ατομική ευθύνη» στην προστασία από τη φωτιά, διαφημίζοντας ως πανάκεια το «112».

Ελεγε χαρακτηριστικά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη την περασμένη Δευτέρα, για τη φωτιά που ξέσπασε στον Υμηττό, ότι «το κράτος είναι εδώ», θέλοντας να δείξει ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, επειδή η φωτιά δεν επεκτάθηκε - επειδή δηλαδή δεν κατέστρεψε όλο τον Υμηττό, χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών.

Λίγες ώρες αργότερα, όμως, η ίδια αυτή προσπάθεια των πυροσβεστών μέσα σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες δεν μπόρεσε να αποτρέψει την επέκταση της πυρκαγιάς στην Εύβοια, που έκαιγε επί τέσσερις σχεδόν μέρες, καταστρέφοντας πάνω από 25.000 στρέμματα, μεταξύ αυτών και πολλές καλλιέργειες, που δίνουν εισόδημα στους κατοίκους της περιοχής.

Το κράτος που επικαλούνται ο υπουργός και η κυβέρνηση είναι αυτό που ανέλυσαν διεξοδικά πριν από λίγες μέρες στη Βουλή, συζητώντας και ψηφίζοντας το νομοσχέδιο για την «επιτελικότητά» του. Αποστολή αυτού του κράτους, ανεξάρτητα από το ποιος είναι κυβέρνηση, είναι να θωρακίζει και να προωθεί αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική, να στηρίζει τις επενδύσεις και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αποστολή του είναι για παράδειγμα να περιφρουρεί τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που σημαίνει από τη μια φόρους και χαράτσια δίχως τέλος για το λαό και από την άλλη «κόφτη» διαρκείας σε κρατικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Επομένως, συνέχιση και ένταση της πολιτικής υποχρηματοδότησης της Πυροσβεστικής και της Δασικής Υπηρεσίας, σωρευτικά στις απώλειες που είχαν τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και μετά από αυτήν.

Αυτό το κράτος, λοιπόν, δείχνει μεγάλη ικανότητα όταν είναι να τσακίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μαζέψει φόρους από το λαό, να φιλοδωρήσει με φοροαπαλλαγές και προνόμια τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αλλά όταν ξεσπά μια φωτιά, όταν υπάρχει πλημμύρα ή σεισμός, είναι επιλεκτικά αναποτελεσματικό και ανίκανο να προστατέψει το περιβάλλον, τη ζωή και την περιουσία του λαού. Και αυτό είναι ταξική επιλογή: Επιβεβαιώνει ότι δεν είναι κράτος για όλους, αλλά κράτος για τους λίγους, κράτος για τους οικονομικά ισχυρούς, κράτος για το κεφάλαιο.

Αποστολή αυτού του κράτους είναι επίσης να ανοίγει νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για το κεφάλαιο. Γι' αυτό θωρακίζει την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, στηρίζει με νόμους την επιχειρηματική δράση σε δάση και αιγιαλούς, ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές.

Ας μην πάμε μακριά. Η προηγούμενη κυβέρνηση, λίγο πριν από τις εκλογές, έφερε νόμο με τον οποίο παρέχεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης αιγιαλού, παραλίας, ακόμα και περιοχών NATURA σε μεγαλοεπενδυτές για εκμετάλλευση και μάλιστα για επενδύσεις μεγάλης κλίμακας. Κάτι που βέβαια ψήφισε και η ΝΔ...

Ολες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου έχουν ψηφίσει δασοκτόνους νόμους και άλλους που νομιμοποιούν στην ουσία τα αυθαίρετα, νόμους που ανάβουν το «πράσινο φως» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να καταπατήσουν δασικές εκτάσεις για να υλοποιήσουν επενδυτικά πλάνα.

Συγκεκριμένα, διευκόλυναν ακόμα περισσότερο τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα, διευρύνοντας τις «νόμιμες» επεμβάσεις με την παραχώρηση της χρήσης. Προώθησαν επίσης την ένταση της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, μέσω κυρίως της αλλαγής χρήσης της και παράλληλα της εξασφάλισης του απαραίτητου γι' αυτό χωροταξικού και περιβαλλοντικού πλαισίου.

Αυτή η πολιτική οπλίζει το χέρι των εμπρηστών. Αλλά ακόμα και όταν η αιτία μιας πυρκαγιάς είναι άλλη, το γεγονός παραμένει: Υπάρχει το συνολικό πολιτικό πλαίσιο που μπορεί να μετατρέψει ακόμα και το τυχαίο γεγονός σε ωφέλιμο για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που θέλουν να αξιοποιήσουν εκτάσεις και «φιλέτα».

Και το πλαίσιο αυτό δεν είναι άλλο από αυτό της εμπορευματοποίησης της γης, των σχεδιασμών για αλλαγές χρήσης, της παράδοσης σε διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα για εκμετάλλευση με κριτήριο το κέρδος, είτε πρόκειται για ΑΠΕ και ανεμογεννήτριες, είτε για ξενοδοχειακές μονάδες, είτε για επέκταση εργοστασιακών μονάδων, είτε για τη διαμόρφωση οδικών αξόνων.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που υπηρετούν με την πολιτική τους όλες οι κυβερνήσεις, η σημερινή και οι προηγούμενες. Και στο πλαίσιο αυτού του δρόμου ανάπτυξης είναι αδύνατον να διαμορφωθούν ολοκληρωμένες και σχεδιασμένες υποδομές προστασίας του περιβάλλοντος, της ζωής και της περιουσίας του λαού.

Προκλητική ήταν όμως και η προσπάθεια της κυβέρνησης, με αφορμή τις πυρκαγιές, να εξωραΐσει την ΕΕ, διαφημίζοντας την «αλληλεγγύη» της, επειδή μέσω του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας» ορισμένα κράτη - μέλη δεσμεύτηκαν να στείλουν πτητικά μέσα για βοήθεια στην πυρόσβεση.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό για το λαό που καίγεται, για τους πυροσβέστες που λιώνουν, να ακούν ύμνους για την «αλληλεγγύη» της ΕΕ στο ζήτημα της προστασίας από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, όταν σύμφωνα με τις δικές της Οδηγίες και κατευθύνσεις τα αναγκαία για το λαό έργα πρόληψης αξιολογούνται με τη λογική «κόστους - οφέλους».

Δηλαδή, αν κάποιες παρεμβάσεις σε αυτούς τους τομείς είναι οικονομικά αποδοτικές και ωφέλιμες για το κεφάλαιο! Γι' αυτό έργα υποδομών αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά δεν βρίσκουν θέση στους κωδικούς των προϋπολογισμών. Και όποια εκτελούνται γίνονται άναρχα, χωρίς ευρύτερο σχεδιασμό και κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, με αποτέλεσμα πολλές φορές να επιβαρύνουν αντί να λύνουν προβλήματα.

Μάλιστα, η ΕΕ συστήνει στα κράτη - μέλη ότι «συμφέρει» περισσότερο να πληρώνουν αποζημιώσεις μετά την καταστροφή, από το να πληρώνουν για υποδομές πυροπροστασίας και αντιπλημμυρικής θωράκισης, πολύ περισσότερο όταν αυτές δεν αφορούν περιοχές «οικονομικού ενδιαφέροντος» ή τους «οικονομικά ασθενέστερους»! Δηλαδή, όταν δεν αφορούν την προστασία κερδοφόρων δραστηριοτήτων.

Αυτή είναι η «αλληλεγγύη» της ΕΕ! Η οποία είναι ταυτόχρονα θεματοφύλακας της δημοσιονομικής πειθαρχίας, με τα μνημόνια και τους «κόφτες» διαρκείας, που στους εθνικούς προϋπολογισμούς μεταφράζονται σε εξοικονομήσεις για το κεφάλαιο με περικοπές σε δαπάνες που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες, όπως η πρόληψη από φυσικές καταστροφές, η δασοπροστασία, η αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση.

Σε συνέχεια των παραπάνω, ο περιβόητος «Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ» (RescEU) όχι μόνο δεν αποτελεί μηχανισμό «αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών - μελών και ενίσχυσης των επιχειρησιακών τους δυνατοτήτων σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και έκτακτων αναγκών, αλλά αντίθετα αποτελεί άλλοθι για διαιώνιση των ελλείψεων.

Ο πρώτος πυροσβεστικός στόλος αεροσκαφών, στο πλαίσιο του «RescEU», που εγκαινιάστηκε το Μάη από την Κομισιόν, με την παραχώρηση αεροσκαφών και ελικοπτέρων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ουσιαστικά ήρθε ως «φύλλο συκής» στη γύμνια του προσωπικού, των εξοπλισμών και των υποδομών που υπάρχει σε κάθε χώρα - μέλος για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η «αλληλεγγύη» της ΕΕ εξαντλείται στη δέσμευση των ήδη ελάχιστων μέσων που διαθέτουν τα κράτη - μέλη για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, με κίνητρο την ευρωενωσιακή χρηματοδότηση μέχρι 75% για τις λειτουργικές δαπάνες, προκειμένου μόνο σε «εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις» να υπάρχει συνδρομή από ένα κράτος - μέλος για την κατάσβεση πυρκαγιάς σε ένα άλλο.

Εξάλλου, στην περίπτωση που υπάρχουν πολλές ταυτόχρονες καταστροφές, η ΕΕ είναι αυτή που αποφασίζει για το πού πρέπει να κατευθυνθούν τα αεροσκάφη. Αυτό σημαίνει όμως μεγάλη καθυστέρηση, που μπορεί να αποβεί μοιραία, αφού όλα κρίνονται συνήθως τις πρώτες ώρες μιας πυρκαγιάς, όπως έδειξε άλλωστε και το Μάτι. Το παράδειγμα με τη φωτιά στην Εύβοια είναι χαρακτηριστικό. Η ευρωπαϊκή βοήθεια, αν και πολυδιαφημισμένη, άργησε να φτάσει και τελικά στάλθηκαν «σε δόσεις» τρία αεροσκάφη από Ιταλία και Ισπανία.

Οι πληγές στην Εύβοια και αλλού θα μείνουν ανοιχτές για πολύ καιρό, ίσως και χρόνια, ενώ πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος νέας καταστροφής. Να μην ξεχνάμε ότι πριν από ένα χρόνο ακριβώς υπήρξε πυρκαγιά στο ίδιο ακριβώς σημείο, καίγοντας άλλα 12.000 στρέμματα πευκοδάσους.

Αυτό που επείγει τώρα, πέρα από το να κηρυχθούν άμεσα αναδασωτέες οι εκτάσεις που χάθηκαν, είναι η στήριξη των κατοίκων και των εργαζομένων στις πυρόπληκτες περιοχές, η μέριμνα για την άμεση αποκατάσταση του δικτύου υδροδότησης και ηλεκτροδότησης της περιοχής, η άμεση και πλήρης αποζημίωση των αγροτοκτηνοτρόφων που καταστράφηκαν, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Αυτά πρέπει να διεκδικήσει οργανωμένα ο λαός της περιοχής και παράλληλα μέτρα ουσιαστικής αποκατάστασης, πρόληψης και προστασίας, για να μην ξανασυμβούν τα ίδια.

Το ΚΚΕ, που από την πρώτη ώρα βρέθηκε στο μέτωπο της φωτιάς, καλώντας μέλη, οπαδούς και φίλους να συνδράμουν με κάθε τρόπο στην κατάσβεσή της, θα συνεχίσει να βρίσκεται με όλες του τις δυνάμεις στο πλευρό των κατοίκων και να διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας των δασών και πρόληψης των πυρκαγιών, κατάλληλη και επαρκή στελέχωση των Δασαρχείων και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, εξασφάλιση σύγχρονων και κατάλληλων μέσων. Φωτίζοντας ταυτόχρονα την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε αυτό το σύστημα και στο δρόμο ανάπτυξης που ρίχνει στην πυρά τις λαϊκές ανάγκες, μέχρι την ανατροπή του.