Χαρακτηριστική της κοινής αντεργατικής πολιτικής η ενιαία απόρριψη από ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ της πρότασης 140 συνδικαλιστικών οργανώσεων του Δημοσίου για κατάργηση της συνταγματικής ρύθμισης που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων

Από την άλλη η ΝΔ απαντά ότι δεν θα κάνει απολύσεις, αλλά την ίδια ώρα μιλά για ένα Δημόσιο «πιο ευέλικτο και φιλικό στις επενδύσεις, για να έρθουν δουλειές».

Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, ωστόσο, όπως και οι συνάδελφοί τους στον ιδιωτικό, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από κανέναν από τους δύο, όπως και από κανένα από τα άλλα αστικά κόμματα. Δεν έχουν κανένα λόγο να ψάχνουν διαφορές ανάμεσα σε δυνάμεις που αποδεδειγμένα υπηρέτησαν και υπηρετούν ενιαία την πολιτική που τσακίζει το σύνολο των εργαζομένων για να στηρίξει τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αντιθέτως, οι εργαζόμενοι και στο Δημόσιο έχουν ανάγκη από ένα ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ την επομένη των εκλογών, γιατί αυτή η επίθεση σε βάρος τους και σε βάρος όλου του λαού θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα από την κυβερνητική εναλλαγή, στο πλαίσιο της οποίας η ΝΔ ετοιμάζεται να αναλάβει τα ηνία.

Στο χέρι τους είναι να προσπεράσουν τα ψευτοδιλήμματα στα οποία προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, όλες οι δυνάμεις που στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης στήριξαν την πολιτική των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, τρέλαναν το λαό στους φόρους, τσάκισαν το εισόδημα χιλιάδων εργαζομένων, έκαναν κανόνα την «ευελιξία» και τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, απογύμνωσαν από προσωπικό, ιδιωτικοποίησαν και εμπορευματοποίησαν υπηρεσίες που απευθύνονται ακόμα και στις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του λαού.

Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανιστεί ως προστάτης των εργαζομένων απέναντι στον «οδοστρωτήρα της ΝΔ και του Μητσοτάκη», οι εργαζόμενοι και στο Δημόσιο μπορούν να προσπεράσουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, βασισμένοι στην πλούσια αρνητική πείρα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που το 2015 παρέλαβε την αντιλαϊκή σκυτάλη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ:

• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε στο ακέραιο το πετσόκομμα των 6 μισθών το χρόνο (περικοπή 13ου και 14ου μισθού, αυξήσεις εισφορών και κρατήσεων, μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση), γύρισε την πλάτη στο αίτημα των εργαζομένων για κάλυψη των μισθολογικών απωλειών, ενώ έφερε επιπλέον χτυπήματα με το «νέο μισθολόγιο», που νομοθέτησε ως μηχανισμό καθήλωσης και περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων τους.
• Οπως και στον ιδιωτικό τομέα, έτσι και στο Δημόσιο οι εργαζόμενοι είναι θύματα της άγριας φοροληστείας, των χαρατσιών που διατήρησε και επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνυπολογίζοντας στις μισθολογικές περικοπές τη φοροληστεία, οι εισοδηματικές απώλειες των δημοσίων υπαλλήλων την επταετία 2009 - 2015 αγγίζουν το 60%!
• Μπούκωσε το Δημόσιο με τα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης, τα οποία χρησιμοποιεί ως μηχανισμό για την επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, όπως και στον ιδιωτικό τομέα. Αναπληρωτές στην Εκπαίδευση, στους οποίους τώρα πετάει το «τυράκι» της μονιμοποίησης ορισμένων μόνο εξ αυτών στην Ειδική Αγωγή, επικουρικό προσωπικό στα νοσοκομεία, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και έργου, εργολαβικοί εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, χιλιάδες εργαζόμενοι στα κακοπληρωμένα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», συγκροτούν μια μεγάλη στρατιά εργαζομένων σε ένα καθεστώς διαρκούς εργασιακής ομηρίας, που εξασφαλίζουν ένα φτηνότερο και πιο «ευέλικτο» Δημόσιο, όπως το «οραματίζεται» και η ΝΔ.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την απογραφή του προσωπικού στο Δημόσιο, οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, έργου και οι ωρομίσθιοι (δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι απασχολούνται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) το Δεκέμβρη του 2012 ήταν 54.150, για να φτάσουν τους 90.000 το Δεκέμβρη του 2018 και τους 97.000 το Μάρτη του 2019, που είναι και τα τελευταία στοιχεία. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν πως οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου διατηρούν διαχρονικά μια μεγάλη στρατιά εργασιακά και πολιτικά ομήρων, το μέγεθος της οποίας προσαρμόζουν ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής οικονομίας.

• Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα απέρριψαν ασυζητητί την πρόταση άνω των 140 συνδικαλιστικών φορέων στο Δημόσιο - την οποία υποστήριξε και κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή - να συμπεριλάβουν στη συνταγματική αναθεώρηση την κατάργηση της ρύθμισης που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τις τεράστιες ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή στον δημόσιο τομέα, που άφησαν πίσω τους οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με μεγάλες επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και συνολικά για το λαό. Νομοθέτησε την ύπαρξη «πλεονάζοντος προσωπικού», π.χ. στα ασφαλιστικά ταμεία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για απολύσεις... Βάζει στους εργαζόμενους το μνημονιακό δίλημμα «1 πρόσληψη για κάθε 1 ή για κάθε 5 αποχωρήσεις;», όταν στην πραγματικότητα και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συμπιέζουν τις λαϊκές ανάγκες με γνώμονα τα αποκαλούμενα «δημοσιονομικά δεδομένα». Για παράδειγμα, στα νοσοκομεία λείπουν χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές, οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης κάνουν θραύση, ωστόσο ολόκληρο το 2018 η κυβέρνηση δεν προκήρυξε ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού! Πρακτικά ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να αποδεχτεί τη σημερινή άθλια κατάσταση, αναπαράγοντας τη λογική του «μικρότερου κακού»...
• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πετσόκοψε, όπως και στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, περαιτέρω τα ασφαλιστικά δικαιώματα, αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσε παραπέρα τις συντάξεις. Σε υλοποίηση του 3ου μνημονίου, που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με προσαρμογή στις αντεργατικές κατευθύνσεις της ΕΕ, προχωρούν σε περικοπές στα Βαρέα και Ανθυγιεινά και στο Δημόσιο.
• Πατώντας στο αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων και υλοποιώντας τις περιβόητες «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ, προσάρμοσαν αναλόγως Οργανισμούς Εσωτερικής Λειτουργίας δημόσιων υπηρεσιών, διατήρησαν το πλαίσιο ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των δημόσιων υπηρεσιών, συνέχισαν την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες, όπως και τη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προώθησε τις συγκεκαλυμμένες ιδιωτικοποιήσεις, κρατώντας τον επιτελικό και εποπτικό ρόλο αλλά αναθέτοντας τη λειτουργία υπηρεσιών του Δημοσίου σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, με τη μορφή πιστοποιημένων φορέων, ΜΚΟ και πάει λέγοντας.
• Οπως και η ΝΔ, έφερε ξανά την «αξιολόγηση» ως μηχανισμό υποταγής και χειραγώγησης των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να υπηρετούν αποτελεσματικότερα τις αντεργατικές κατευθύνσεις του αστικού κράτους, διατηρώντας ταυτόχρονα τη «στοχοθεσία» και την προώθηση των «επιτελικών στελεχών» - managers των δημοσίων υπηρεσιών. Και αποτελεί μέγιστο εμπαιγμό ότι «απέσυρε» τώρα προεκλογικά την απεργοσπαστική - τιμωρητική ρύθμιση Γεροβασίλη - Μητσοτάκη, μόνο και μόνο για να υφαρπάξει την ψήφο δημοσίων υπαλλήλων πριν από τις εκλογές.

Σε ένα τέτοιο «γόνιμο» έδαφος που διαμόρφωσε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γενικευμένης επίθεσης και τσακισμένων δικαιωμάτων, έρχονται να πατήσουν οι πλειοδοσίες της ΝΔ σε αντιλαϊκά μέτρα, για επιτάχυνση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο Δημόσιο, προκειμένου αυτό να προσαρμοστεί καλύτερα στις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις του κεφαλαίου, να στηρίξει αποδοτικότερα τις επενδύσεις και την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Η επόμενη κυβέρνηση θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο από εκεί που το αφήνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε την επίθεση των προηγούμενων κυβερνήσεων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Επομένως, μπροστά στη μάχη της κάλπης το ερώτημα για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να είναι... «ποιος θα μας σφάξει καλύτερα;». Το ζητούμενο είναι να ενισχύσουν τη δύναμή τους, να αντισταθούν από καλύτερες θέσεις σε όλα όσα ήδη βιώνουν και σε αυτά που έρχονται, να περάσουν στην αντεπίθεση, προτάσσοντας αιτήματα για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, διεκδικήσεις που απαντούν στις ανάγκες τους και φωτίζουν την προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Το ζητούμενο αυτό προϋποθέτει αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, που με συνέπεια πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων σε αυτήν την κατεύθυνση. Προϋποθέτει αποφασιστική ενίσχυση της δύναμης που με συνέπεια αντιπάλεψε όλους τους μνημονιακούς νόμους σε βάρος των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, είτε με κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την πραγματική τους ταξική στόχευση. Της δύναμης που αναδεικνύει ότι δεν υπάρχουν «σωτήρες» και «προστάτες», αλλά μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να σώσουν τον εαυτό τους παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους.

Το ΚΚΕ είναι η εγγύηση ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και συνολικά ο λαός, δεν θα βρεθούν απροετοίμαστοι και ανυπεράσπιστοι απέναντι στο επόμενο κύμα της επίθεσης από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Το ΚΚΕ είναι στην πρωτοπορία του αγώνα για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια και Παιδεία, για επαρκή χρηματοδότηση και στελέχωση όλων των κρατικών υπηρεσιών που απευθύνονται στις ανάγκες του λαού, για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα για όλους.