Πλατιά χαμόγελα ικανοποίησης προκάλεσε την περασμένη Τρίτη στο Παρίσι η δημοσίευση του φετινού «Βαρόμετρου για την επιχειρηματική ελκυστικότητα» της Γαλλίας, σύμφωνα με την οποία η χώρα ανακτά έδαφος στην προσέλκυση επενδυτών και τα «προσόντα» της ως έδρας επιχειρηματικών κολοσσών.

Την έρευνα οργανώνει κάθε χρόνο η εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών EY (Ernst & Young) και με βάση τα στοιχεία για το 2018 η γαλλική κυβέρνηση και αστική τάξη εισπράττει νέα εύσημα για την αγριότητα με την οποία δυναμώνει την αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση.

Μεταξύ άλλων καταγράφεται ότι:

-- Το 2018 η Γαλλία προσέλκυσε 1.027 νέες επιχειρηματικές επενδύσεις, αύξηση 1% σε σχέση με το 2017 (1.019 τότε). Κατατάσσεται έτσι μόλις μία θέση πίσω από την πρώτη χώρα στην πανευρωπαϊκή λίστα, δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο με 1.054 νέες επιχειρηματικές επενδύσεις, μείωση 13% σε σχέση με το 2017 (1.205), ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται η Γερμανία με 973 νέες επενδύσεις, μείωση 13% σε σχέση με το 2017 (1.124). Σχολιαστές σε γαλλικά ΜΜΕ υποστήριζαν ότι είναι η πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία που η Γαλλία περνά μπροστά από τη Γερμανία στην προσέλκυση επιχειρηματικών επενδύσεων.

-- Η Γαλλία καταγράφεται για το 2018 ως 1ος προορισμός σε όλη την Ευρώπη όσον αφορά τις επενδύσεις κεφαλαίων στους τομείς «R&D» (Research & Development - «Ερευνα και Ανάπτυξη») με ευρεία χρήση ιδιαίτερα προηγμένων τεχνολογιών και πλατιά εφαρμογή επιστημονικών καινοτομιών σε διάφορους κλάδους της παραγωγής. Συγκεκριμένα, η Γαλλία εμφανίζεται να προσέλκυσε 144 τέτοιες επενδύσεις, καταγράφοντας αύξηση 85% από το 2017. Ακολουθούν στη 2η θέση το Ηνωμένο Βασίλειο με 74 επενδύσεις, μείωση 17% από το 2017, και στην 3η η Γερμανία με 64 επενδύσεις, μείωση 21% από το 2017.

-- Τέλος, σημαντικές είναι οι διακρίσεις που εμφανίζεται στη συγκεκριμένη έρευνα να έχει η Γαλλία και όσον αφορά τις επενδύσεις σε τομείς που περιλαμβάνονται στην κατηγορία «Βιομηχανία». Κατατάσσεται πρώτη στην προσέλκυση τέτοιων επενδύσεων με 339, και ακολουθούν η Τουρκία με 203 και η Γερμανία με 152. Οι 339 επενδύσεις στη Γαλλία προσανατολίστηκαν κυρίως σε μονάδες παραγωγής μηχανολογικού εξοπλισμού, μεταλλουργία, χημική βιομηχανία, αγροδιατροφικό κλάδο, ηλεκτρονικά.

Βέβαια, ο ενθουσιασμός με τον οποίο η έρευνα έγινε δεκτή στα αστικά επιτελεία της Γαλλίας δεν ακυρώνει την ανησυχία για την πορεία της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομίας, εξαιτίας των αναιμικών ρυθμών ανάπτυξης. Αλλωστε και το «Βαρόμετρο» μιλά για αυξημένους κινδύνους για την οικονομία που προκαλούν π.χ. οι δύσκολες διαπραγματεύσεις Βρετανίας - ΕΕ για το Brexit, συνολικά η μείωση των ρυθμών της διεθνούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, η όξυνση της κόντρας ΗΠΑ - Κίνας (που φυσικά δεν εξαντλείται στο εμπόριο) κ.ά. Μάλιστα, οι ερωτηθέντες που προσδοκούν ότι η «επιχειρηματική ελκυστικότητα» της Γαλλίας θα αυξηθεί είναι μόλις 3 στους 10.

Πάντως, και αυτή η έρευνα αποτυπώνει ότι για τη Γαλλία βασικό ζητούμενο παραμένει η μείωση του προβαδίσματος που διατηρεί η Γερμανία, η οποία παραμένει βασικός ανταγωνιστής της στην Ευρώπη και όχι μόνο. Σ' αυτό το πλαίσιο, την αισιοδοξία για την πορεία της γαλλικής οικονομίας τροφοδοτεί και η πίεση που εκτιμάται ότι μεγαλώνει για τη Γερμανία, για την οποία η έρευνα αναφέρει ότι «μετά από 10 χρόνια συνεχούς αύξησης των Αμεσων Ξένων Επενδύσεων, αυτή η τάση αντιστρέφεται». Υπάρχουν «πολλοί μακροοικονομικοί δείκτες που επιβεβαιώνουν τη σχετική απώλεια ταχύτητας για την πρώτη ευρωπαϊκή οικονομία» και στους οποίους η έρευνα περιλαμβάνει:

--Την κατάσταση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με δεδομένο και το βάρος που έχει ως κλάδος στη γερμανική βιομηχανία και οικονομία συνολικά. Η έρευνα ξεχωρίζει την επίδραση των συνεπειών που έχουν οι νέοι ευρωπαϊκοί κανόνες που τέθηκαν σε ισχύ την 1η Σεπτέμβρη του 2018, για την πιστοποίηση των αυτοκινήτων με στόχο τη μείωση των εκπομπών αερίου θερμοκηπίου, αναγκάζοντας τους κατασκευαστές να μειώσουν την παραγωγή. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η «πίεση» αυτή είναι αντίστοιχη για όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες και η κόντρα μετατοπίζεται πλέον στην ηλεκτροκίνηση, στην οποία η Γερμανία διεισδύει πολύ αποφασιστικά.

-- Το μερίδιο του τομέα της μεταποίησης, που υπολογίζεται ότι περιορίζεται. Ο περασμένος Μάης, αναφέρει η έρευνα, ήταν ο 5ος συνεχόμενος μήνας με καταγεγραμμένη υποχώρηση στη μεταποίηση, συνολικά.

-- Τις σημαντικές ελλείψεις εργατικού δυναμικού που διαπιστώνει η Γερμανία «στην πλειοψηφία των κλάδων» της οικονομίας, σύμφωνα με την έρευνα. Επικαλείται μάλιστα στοιχεία του γερμανικού ινστιτούτου DIW, σύμφωνα με τα οποία το επόμενο διάστημα θα λείψουν 440.000 εργαζόμενοι και εκτιμάται ότι το κόστος αυτής της έλλειψης ανέρχεται στα 30 δισ. ευρώ ή σε 0,9% του ΑΕΠ.

-- Τέλος, ειδικό βάρος αναφέρεται ότι ασκεί στην πορεία της γερμανικής οικονομίας η επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης του παγκόσμιου εμπορίου, η οποία σύμφωνα με τον ΠΟΕ έφτασε το 3,2% το 2018 και το 4,7% το 2017. Το εξωτερικό εμπόριο ήταν πάντα «βασικός κινητήρας για την ανάπτυξη της Γερμανίας», σημειώνεται και προστίθεται: «Πράγματι, το εμπορικό πλεόνασμα μειώνεται από τα επίπεδα ρεκόρ που κατέγραψε το 2016. Από τα 252,9 δισ. ευρώ το 2016, έπεσε στα 227,8 δισ. ευρώ το 2017, και το 2018 καταγράφηκε στα 247,9 δισ. ευρώ. Κατ' επέκταση, το γερμανικό ΑΕΠ αναπτύσσεται πιο αργά: Κατά 2,2% το 2017, κατά 1,5% το 2018 και όπως εκτιμάται, κατά 0,5% το 2019».

Στους «στόχους προς κατάκτηση» που πρέπει να θέσει η γαλλική αστική τάξη, εντατικοποιώντας τις προσπάθειές της να ανακτήσει χαμένο έδαφος, ξεχωρίζουν συστάσεις όπως «η γρήγορη αναπλήρωση της καθυστέρησης που παρουσιάζουν Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία σε στρατηγικούς κλάδους».

Ειδικότερα για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προταχθούν, η πρώτη πεντάδα περιλαμβάνει τα εξής:

-- «Απλοποίηση διοικητικών διαδικασιών» που αφορούν μεταξύ άλλων τη σύσταση και διοίκηση επιχειρήσεων, την ευκολία μεταφοράς κεφαλαίων από τον έναν κλάδο στον άλλο, αλλά και την πιο ωφέλιμη για τους μεγαλομετόχους διαχείριση πολυεθνικών ομίλων, ώστε να μπορούν πιο ευέλικτα να ανακυκλώνουν προσωπικό κ.λπ.

-- Ενίσχυση της «φορολογικής ανταγωνιστικότητας», που σημαίνει νέες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις κ.ά.

-- Μείωση του «κόστους εργασίας», όπως το μεγάλο κεφάλαιο προκλητικά αποκαλεί μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα, κατακτήσεις κερδισμένες με αίμα, τις οποίες κατακρεουργεί.

-- Μεγαλύτερη «ευελιξία του εργατικού Δικαίου», δηλαδή ακόμα πιο αποφασιστική προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας.

-- Ενίσχυση του «κοινωνικού διαλόγου», δηλαδή των εργαλείων ενσωμάτωσης και καθυπόταξης των εργαζομένων και της συνείδησής τους.

Τέλος, στα πλεονεκτήματα που εκτιμάται ότι η Γαλλία μπορεί να αξιοποιήσει ιδιαίτερα για να σταθεροποιήσει την ανοδική πορεία της είναι ο «ρόλος της στην Ευρώπη». Ενας ρόλος που το γαλλικό κεφάλαιο προσδοκά να αναβαθμίσει σημαντικά, όπως δείχνουν και οι «ζυμώσεις» που αναζωπυρώθηκαν μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές, ενόψει και των αλλαγών που θα γίνουν στα νευραλγικά πόστα της ΕΕ (πρόεδροι Κομισιόν, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ.λπ.). Δεν είναι τυχαίες οι συναντήσεις που επιδίωξε ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν με εκπροσώπους από διάφορες πολιτικές πτέρυγες, όπως τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αλλά και τους Φιλελεύθερους ηγέτες του Βελγίου και της Ολλανδίας.

Ηδη συζητιούνται πολλά για την επιμονή με την οποία ο Μακρόν θα εξετάσει νέες και παλιές συμμαχίες απέναντι στη Γερμανία, αξιοποιώντας και τις απώλειες των δυνάμεων του κυβερνητικού συνασπισμού της Αγκ. Μέρκελ (CDU/CSU - SPD). Στο ίδιο πλαίσιο φαίνεται ότι θα ενταθεί και μια προσπάθεια στενότερου συντονισμού με «ανερχόμενες» πολιτικές δυνάμεις, όπως οι Οικολόγοι και οι Πράσινοι, δυνάμεις των οποίων η ισχυροποίηση συνδέεται και με τη στροφή υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων σε κλάδους με μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους (π.χ. «εναλλακτικές μορφές ενέργειας», «πράσινη οικονομία»). Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, βέβαια, το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά αφορούν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και την εμφάνιση νέων αντιλαϊκών συμμαχιών...