Οι ευρωεκλογές που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα 23 - 26 Μάη στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έφεραν στην επιφάνεια νέες διατάξεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα, σε κάθε κράτος - μέλος αλλά και πανευρωπαϊκά. Σε αντίθεση με τις φωνές και τις διακηρύξεις που αξιοποιούνται με στόχο την ενίσχυση των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, η ενίσχυση εθνικιστικών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων καταγράφηκε μεν, όχι τόσο εντυπωσιακά δε. Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια λιγότερο αντι-ΕΕ μετατόπιση βασικών τέτοιων δυνάμεων, επιδιώκοντας σε πρώτη φάση αλλαγές στην ΕΕ και όχι αποχώρηση από αυτήν. Αυτό που σίγουρα σημειώνεται είναι η υποχώρηση παραδοσιακών αστικών πολιτικών δυνάμεων σε βασικά κράτη - μέλη. Ιδιαίτερο στοιχείο αποτελεί η ενίσχυση των Πρασίνων, που συνδέεται άμεσα με τα διάφορα σχέδια περί «πράσινης και βιώσιμης ανάπτυξης» τα οποία επεξεργάζονται τα οικονομικά επιτελεία της ΕΕ, σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Copyright 2018 The Associated

Τα λαϊκά στρώματα, εγκλωβισμένα στις «εναλλακτικές» του κεφαλαίου, βλέπουν να χάνουν όποιες κατακτήσεις είχαν (φωτ. από απεργία στο Δημόσιο τον Απρίλη)

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των κρατιδιακών εκλογών στη Βρέμη την περασμένη Κυριακή αναζωπύρωσαν τις διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας, ακόμη και σενάρια για πρόωρες εκλογές. Στις ευρωεκλογές η CDU/CSU βγήκε πρώτη αλλά πάλι «λαβωμένη» με 28,9% (-6,4% σε σχέση με το 2014), ενώ το SPD έπεσε στο 15,8% (-11,5%) και την τρίτη θέση. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι μετακινήθηκαν προς άλλες «εναλλακτικές» του κεφαλαίου, όπως οι Πράσινοι, που είναι πλέον δεύτερη δύναμη με 20,5% (+9,8%). Μικρή άνοδο (αλλά πτώση σε σχέση με τις εθνικές εκλογές) σημείωσε το εθνικιστικό - ακροδεξιό «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) με 11% (+3,9%), το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Η Αριστερά» έλαβε 5,5% (-1,9%), οι Φιλελεύθεροι (FDP) έφτασαν στο 5,4% (+2%). Στη Βρέμη, προπύργιο της σοσιαλδημοκρατίας από το 1945, για πρώτη φορά το SPD είναι στη δεύτερη θέση και η CDU πρώτη.

Στο μεταξύ, όλο και πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια - κι ενώ οξύνεται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός σε όλα τα μέτωπα - τα παράπονα βιομηχάνων και επιχειρηματιών απέναντι στην κυβέρνηση κατηγορώντας την πως δεν έχει σαφή και αποφασιστική στρατηγική απέναντι σε Κίνα και ΗΠΑ, δεν προχωρά σε «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας και μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (όπως π.χ. σε ΗΠΑ και Γαλλία), δεν επενδύει αρκετά στις νέες τεχνολογίες και σέρνεται πίσω από άλλους «παγκόσμιους παίκτες».

Χαρακτηριστικό είναι σχόλιο της μεγάλης εφημερίδας «Die Welt» με αφορμή έκθεση που δείχνει την κατρακύλα της Γερμανίας στη 17η θέση της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας 2019 (από την 6η θέση το 2014), την οποία δημοσίευσε την περασμένη βδομάδα η ελβετική IMD. «Αλλες χώρες εκσυγχρονίζουν τις υποδομές, απελευθερώνουν περαιτέρω τις αγορές, μειώνουν τους φόρους, καταβάλλουν όλες τους τις προσπάθειες, μέσω της Εκπαίδευσης και των τεχνολογιών του μέλλοντος, ώστε να μην εξαρτιόνται από την Κίνα και τις ΗΠΑ», αναφέρει, αναπαράγοντας ουσιαστικά την κριτική του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών.

«Η καγκελάριος στέκεται απαθής: Στην άνοδο του επιθετικού κινεζικού κρατικού καπιταλισμού, στην εμφάνιση αμερικανικών "τεχνολογικών ιμπεριαλιστών" και πρόσφατα στη μετατροπή της Γερμανίας από οικονομική ατμομηχανή σε τακάκι φρένου της Ευρώπης», καταλήγει το άρθρο.

Η «Sueddeutsche Zeitung» διαπιστώνει «τις απώλειες των παραδοσιακά ισχυρών κομματικών ομάδων και την άνοδο των μετριοπαθών και φρέσκων δυνάμεων όπως οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι», σημειώνοντας πως «οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι, που είναι η πλειοψηφία, ελπίζουν σε νέα κόμματα».

Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), Ντίτερ Κεμπφ, τόνισε την ανάγκη η ΕΕ «να μην παραμείνει το μπαλάκι στις διεθνείς συγκρούσεις, π.χ. μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας». «Η γερμανική κυβέρνηση πρέπει τώρα να ενεργήσει πιο δυναμικά» για ένα Ευρωκοινοβούλιο και μια Κομισιόν «που όχι απλά θα διαχειρίζεται, αλλά αποφασιστικά θα καθορίζει την πορεία της Ενωσης των 500 εκατ. κατοίκων και των 21 εκατ. επιχειρήσεων».

Το ζητούμενο των πολιτικών διεργασιών είναι η ανάδειξη «νέων» πολιτικών δυνάμεων, που πιο αποφασιστικά θα προωθούν τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου στην ΕΕ και τον κόσμο και θα εντείνουν την αντιλαϊκή πολιτική, στη Γερμανία των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, με «στρατιές» χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων.

Στο SPD έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για απομάκρυνση της προέδρου του κόμματος, Αντρεα Νάλες, από την ηγεσία. Επίσης, το Σεπτέμβρη - στα μέσα της κυβερνητικής θητείας του μεγάλου συνασπισμού - το SPD έχει ορίσει εσωκομματική συζήτηση για τον απολογισμό της συγκυβέρνησής του με τη CDU/CSU, που ενδέχεται να πυροδοτήσει εξελίξεις. Στελέχη του SPD εναντιώθηκαν εξαρχής σε μια ακόμη συγκυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι φθείρει το κόμμα.

Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα η καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, ισχυρίστηκε ότι χρειάζονται «καλύτερες απαντήσεις» στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή στην ενίσχυση της λεγόμενης «πράσινης» επιχειρηματικότητας, όπου η Γερμανία απειλείται σοβαρά από την Κίνα και τις ΗΠΑ.

«Παρούσα» στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού δήλωσε και η «Αριστερά» προτάσσοντας τη συμμετοχή του κόμματος σε μια μελλοντική «αριστερή ομοσπονδιακή κυβέρνηση». «Οταν ο ρόλος μας είναι ασαφής, όπως στις ευρωεκλογές, χάνουμε. Αλλά αν υπάρχει μια συγκεκριμένη προοπτική αριστερής κυβέρνησης, όπως στη Βρέμη, τότε κερδίζουμε», είπε η μία από τους επικεφαλής του κόμματος, Κάτια Κίπινγκ.

«Πάμε στις Βρυξέλλες προκειμένου να διορθώσουμε την ΕΕ και να την περιορίσουμε στα βασικά της καθήκοντα», δήλωσε ο επικεφαλής υποψήφιος της AfD, Γεργκ Μόιτεν, προσθέτοντας πως οι Πράσινοι είναι πλέον οι «κυριότεροι αντίπαλοι» του κόμματος.

Copyright 2019 The Associated

Ο Μακρόν και το κόμμα του (LREM) διεκδικούν αναβάθμιση του γαλλικού κεφαλαίου στην ΕΕ

Συγκεκριμένα: Ο RN πήρε 23,31%, από 24,86% στις ευρωεκλογές του 2014 και 21,3% στον α' γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017.

Το κυβερνών κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν LREM πήρε 22,41% (συστάθηκε το 2016), από 24% το 2017.

Στην τρίτη θέση πέρασαν οι Οικολόγοι («Europe Ecologie - Les Verts» - EELV) που έφτασαν 13,47%, από 8,95% το 2014 (στις προεδρικές του 2017 δεν είχαν διακριτό υποψήφιο).

Ακολουθούν οι φιλελεύθεροι Ρεπουμπλικάνοι (LR, το για χρόνια κυβερνητικό κόμμα του Ν. Σαρκοζί) έλαβε 8,48% από 20,81% το 2014 και 15,16% το 2017.

Η Ανυπότακτη Γαλλία (FI) με επικεφαλής το Ζαν Λικ Μελανσόν πήρε 6,31%. Το 2014, οι δυνάμεις αυτές στην πλειοψηφία τους ήταν ενταγμένες στο σχήμα «Μέτωπο της Αριστεράς», που πήρε 6,33%, μαζί και με το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ). Στις προεδρικές του 2017 είχε πάρει 19,58%. Τώρα το Γαλλικό ΚΚ (ως Αριστερό Μέτωπο) πήρε 2,74% και για πρώτη φορά δεν εκλέγει βουλευτή.

Το άλλοτε «κραταιό» Σοσιαλιστικό κόμμα (PS) πήρε 6,19% από 13,98% το 2014 και 6,36% το 2017.

Οι ενδοαστικές διεργασίες στη Γαλλία «φουντώνουν» με δεδομένο ότι για το γαλλικό κεφάλαιο (τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του) παραμένει σοβαρή προτεραιότητα η διατήρηση στην ΕΕ αλλά και η δραστική αναβάθμιση του ρόλου του μέσα στη λυκοσυμμαχία.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι «προσαρμογές» που έχει κάνει στο πρόγραμμά του το RN της Μαρίν Λεπέν προτάσσοντας καθαρά πια στόχους όπως το «να αλλάξουμε την ΕΕ από τα μέσα», για την «Ευρώπη των εθνών» κ.τ.λ., «παραμερίζοντας» σημαντικά προτάσεις περί εξόδου από την Ενωση κ.τ.λ. Σημειωτέον ότι μετά τις προεδρικές εκλογές του 2017 (στις οποίες το RN έχασε από τον «ευρωπαϊστή» Μακρόν) είχε γίνει συνέδριο, όπου και αποχώρησαν κάποια τμήματά του (π.χ. η πτέρυγα του Φλοριάν Φιλιπό) έντονα επικριτικά κατά του ευρώ, σχηματίζοντας άλλα κόμματα όπως τους «Πατριώτες».

Στο ίδιο πλαίσιο, εντάσσεται όμως και η «πανευρωπαϊκή εκστρατεία» του «Εμπρός!», που ο Μακρόν ξεκίνησε πολύ πριν τις ευρωεκλογές αλλά και τώρα εντείνει, με φόντο και τις διεργασίες γύρω από τη μοιρασιά σημαντικών πόστων στα όργανα της λυκοσυμμαχίας. Δεν είναι τυχαίο ότι την περασμένη Δευτέρα υποδέχτηκε στα Ιλίσια Πεδία τον (σοσιαλδημοκράτη) Ισπανό πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσεθ, προσπαθώντας να αξιοποιήσει τις απώλειες που είχαν τα κεντροδεξιά κόμματα (όπως και ειδικά το κόμμα της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ) για να ενισχυθεί ο λόγος και ο ρόλος της Γαλλίας στην ΕΕ.

Αλλωστε, το «Εμπρός!», εντός αλλά και εκτός συνόρων, λανσάρεται ως μια πολιτική δύναμη, με στόχο να συνενώσει «αξιόλογες δυνάμεις» από «όλους τους πολιτικούς χώρους», με ζητούμενο την «ικανότητα» πιο αποτελεσματικών (για το γαλλικό κεφάλαιο) συμβιβασμών. Στις αρχές της βδομάδας, δημοσιεύματα εμφάνιζαν το LREM να συνυπογράφει ανακοίνωση (της ευρωομάδας «Συμμαχία Ελεύθερων και Δημοκρατών») που μίλαγε για τη «νέα ισορροπία δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο» και την ανάγκη ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν να «μπορεί να χτίσει μια ρωμαλέα πλειοψηφία πέρα από κομματικές γραμμές». Ενώ αξιωματούχος της γαλλικής κυβέρνησης εξηγούσε μεσοβδόμαδα ότι η ευρωομάδα στην οποία θα ανήκει το LREM θα επιδιώξει να «καθοδηγήσει τη δημιουργία μιας (πανευρωπαϊκής) προοδευτικής συμμαχίας. Γιατί όχι με τους Πράσινους;»

Αυτός ο ηγετικός ρόλος που διεκδικεί το LREM στην Ευρώπη, για λογαριασμό συνολικά του γαλλικού κεφαλαίου, συνδέεται και με μετακινήσεις δυνάμεων από άλλα αστικά κόμματα. Πολλοί έσπευσαν να τονίσουν ότι οι νέες απώλειες των Ρεπουμπλικάνων επιβεβαιώνουν ότι μεγάλο μέρος των οπαδών τους έχει στραφεί οριστικά πια στο LREM. Επιπλέον, το LREM έρχεται πρώτο σε δημοσκοπήσεις για τις επόμενες προεδρικές εκλογές (2022), με 30%.

Τέλος, η σημαντική άνοδος των Γάλλων Οικολόγων (EELV) συνδέεται και με «μέτωπα» που η γαλλική πλουτοκρατία ιεραρχεί υψηλά στην αντιπαράθεσή της αντίπαλες μερίδες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Στην αρθρογραφία για τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η ενίσχυση του ELLV ξεχωρίζουν επισημάνσεις για την ανάγκη «αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής» (η οποία αφορά στον ανταγωνισμό σε κρίσιμους κλάδους όπως Τρόφιμα - Ποτά, αγροτικές καλλιέργειες κ.τ.λ. στους οποίους τα γαλλικά μονοπώλια δέχονται έντονη πίεση ειδικά από γερμανικά κεφάλαια), αλλά και για την «επαναφορά των κλιματικών προκλήσεων». Οπου φυσικά στις «κλιματικές προκλήσεις» οι αστοί περιλαμβάνουν την ανάπτυξη της «πράσινης οικονομίας», των «εναλλακτικών μορφών Ενέργειας», συνολικά διαφόρων κλάδων με μεγάλα περιθώρια κέρδους, όπου μπορούν να διοχετευτούν υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, να επιταχυνθεί η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, με στόχο να μειωθεί (έστω σε ένα βαθμό) η απόσταση που χωρίζει γαλλικά μονοπώλια από τους ανταγωνιστές τους.