Η προεκλογική περίοδος αναζωπυρώνει τις κόντρες κυβέρνησης, ΝΔ και άλλων αστικών κομμάτων για το ποιος μπορεί καλύτερα να συμβάλει στην «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα»της περιοχής, αναλαμβάνοντας αποστολές για τις επόμενες αμερικανοΝΑΤΟικές «διευθετήσεις» στην περιοχή μας. ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ομολογούν ότι παρά τη δυσκολία που αποκτά η συνεργασία τους με την Τουρκία, αυτή διατηρεί κρίσιμη σημασία για να ανακόψουν τη διείσδυση Ρωσίας και Κίνας και σ' αυτό το πλαίσιο σπρώχνουν νέους ελληνοτουρκικούς συμβιβασμούς. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπάρξουν γοργές εξελίξεις, όπως δείχνει η αναθέρμανση των διεργασιών στο Κυπριακό, αλλά και η κινητικότητα μεταξύ Αγκυρας και Αθήνας, με τις απανωτές συναντήσεις Τσαβούσογλου - Κατρούγκαλου. Προς την ίδια κατεύθυνση καταδεικνύουν και οι συναντήσεις που πραγματοποιεί ο Ρ. Μενέντεζ, Αμερικανός γερουσιαστής και εισηγητής νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Γερουσία σχετικά με την αναβάθμιση των ΗΠΑ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη στήριξη του «άξονα» Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ και την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο.

Ενδεικτική για την αποφασιστικότητα με την οποία προχωρούν αυτοί οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί είναι ανάλυση της γνωστής αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» «Ατλαντικό Συμβούλιο», που κυκλοφόρησε στις 31 Μάρτη με τίτλο «Ενταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ - ναι, της Κύπρου». Στην ανάλυση καταγράφονται καθαρά ο ρόλος που αναλαμβάνει η ελληνική αστική τάξη στην προώθηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου, αλλά και οι αυξημένες προσδοκίες που υπάρχουν για μια ελληνοτουρκική προσέγγιση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται βέβαια για την επιθετικότητα της Τουρκίας, που σταθερά απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Αναγνωρίζοντας ότι «η στρατηγική αξία» της Ανατολικής Μεσογείου αυξήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες επειδή «η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή άλλαξε ουσιαστικά, καθώς η Μόσχα ενίσχυσε τη θέση της» σε αυτή και παράλληλα διεύρυνε τη στρατιωτική της παρουσία, η ανάλυση εξηγεί πως το ΝΑΤΟ πρέπει πια πολύ διακριτά και αποφασιστικά να αναγορευτεί σε «κλειδί» για την επανένωση του νησιού - μια επανένωση φυσικά κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Προτείνει επί λέξει: «Ισως τώρα είναι η ώρα το ΝΑΤΟ να μπει μπροστά ως λύση για το "πρόβλημα ασφάλειας" του νησιού (...) Με την ένταξη στο ΝΑΤΟ να αποτελεί συστατικό στοιχείο κάθε διευθέτησης (σ.σ. του Κυπριακού), η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή κοινότητα, μαζί με την Αθήνα και την Αγκυρα, και σε συνεργασία με όλους τους Ευρωπαίους εταίρους τους και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, πιθανώς θα νιώσουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για να "κλείσουν" συμφωνία (...) Η άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ ενός επανενωμένου νησιού θα ενσωμάτωνε αυτόματα και έτσι θα αντικαθιστούσε μία κοινή εγγύηση για την ασφάλεια Ελλάδας - Τουρκίας - Βρετανίας μέσα από τη δέσμευση της Συμμαχίας για όλο το νησί, χωρίς να χρειάζεται κανένας άλλος μηχανισμός». Περιγράφοντας δε τα «οφέλη» που αυτομάτως θα διασφαλίσει συνολικά το ΝΑΤΟ, σημειώνει: «Ως μέρος της συμφωνίας, το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εγκαταστήσει ένα κέντρο επιχειρήσεων στο νησί, με βάση τις υπάρχουσες υποδομές και το προσωπικό που φιλοξενούν ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας». Αυτό το ΝΑΤΟικό επιχειρησιακό κέντρο «θα είναι σε θέση να στηρίξει την προσπάθεια των σχεδιαστών του ΝΑΤΟ να εστιάσουν στο ανατολικό άκρο της Συμμαχίας, στις ρωσικές αλλά και τις μη κρατικές (σ.σ. εννοεί "τρομοκρατικές οργανώσεις") απειλές».

Χαρακτηριστικά είναι όμως και όσα ρητά αναφέρονται για την αποστολή που μπορεί να φέρει σε πέρας ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού πλέον διαθέτει και κατάλληλη «προϋπηρεσία»: «Η πρόσφατη επιτυχία της συμφωνίας των Πρεσπών, που τερμάτισε την 27χρονη ονοματολογική διαμάχη μεταξύ της Βόρειας Μακεδονίας (πλέον) και της Ελλάδας, μπορεί επίσης να έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις για την Κύπρο. Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα γινόταν ένας κρίσιμος παίκτης - μαζί με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν - υποστηρίζοντας μια συμφωνία» για το Κυπριακό. Μάλιστα, γίνεται ειδική μνεία στις «υπηρεσίες» της Ελλάδας για τη «συγκράτηση» της Τουρκίας όσο γίνεται πιο κοντά στη Δύση: «Καθώς η Τουρκία περιηγείται σε μια σύνθετη σχέση με την ΕΕ, η Ελλάδα μετατρέπεται στην πιο ειλικρινή φωνή για τη διασφάλιση ισχυρών δεσμών με την Αγκυρα, κάτι που βοηθά στο να μείνει η Τουρκία αγκυροβολημένη στο στρατόπεδο της Δύσης». Κατά τ' άλλα, κλίνεται σε όλες τις πτώσεις η μετατροπή της Κύπρου σε «άγκυρα σταθερότητας» (μέσα και από την ένταξή της στο ΝΑΤΟ), προκρίνεται η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων (που οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει στις αρχές της δεκαετίας του 1980, για διάφορους λόγους τακτικής), άρση την οποία ήδη προωθούν σε συνεργασία οι κυβερνήσεις ΗΠΑ - Κύπρου, αλλά και επισημαίνεται ότι η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ θα διευκόλυνε και την υπεράσπιση των ενεργειακών επενδύσεων που προχωρούν στην περιοχή.

Η επιτακτικότητα με την οποία οι ιμπεριαλιστές θέτουν πλέον τα σχέδιά τους, προκειμένου να αυξήσουν δύναμη και επιρροή, μεγαλώνει και την επιτακτικότητα οι λαοί να αντιδράσουν. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για την αναβάθμιση της στρατιωτικής του μηχανής, αλλά και για το αλισβερίσι με το οποίο συνολικά η Δύση αξιοποιεί την Τουρκία ενάντια σε Ρωσία και Κίνα, προσθέτοντας διαρκώς νέο «αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας, αλλά και καλλιεργώντας επικίνδυνες αυταπάτες ότι μπορεί από ιμπεριαλιστικά παζάρια να βγουν κερδισμένοι οι λαοί των δύο χωρών. Η κάλπη του Μάη πρέπει να στείλει μήνυμα καταδίκης και αντίστασης στα επικίνδυνα αυτά σχέδια, να βγάλει ισχυρό ΚΚΕ, για να δυναμώσει η πάλη για την αποκάλυψή τους, αλλά και για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.