Με γνώμονα το σύνθημα αυτό σχεδιάζει τη δράση και τις αγωνιστικές της πρωτοβουλίες η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει τα δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον δημιουργικό ελεύθερο χρόνο.

Η ΟΓΕ επικεντρώνει τη δράση της με αφορμή την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, στην αποκάλυψη του αντιλαϊκού περιεχομένου της λεγόμενης «συμφιλίωσης οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων», που αποτελεί κοινή πολιτική κατεύθυνση της ΕΕ, των κυβερνήσεων και της Τοπικής Διοίκησης. Γι' αυτό, τη μέρα εκείνη, η ΟΓΕ έχει αποφασίσει να διοργανώσει κινητοποίηση με κατάληξη τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αθήνα.

Στην τελευταία συνεδρίαση, το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας συζήτησε αναλυτικά γύρω από την πολιτική της «συμφιλίωσης» οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, διαμορφώνοντας κριτήρια στάσης στις εργαζόμενες, στις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, στις νέες μητέρες, στις φοιτήτριες απέναντι σε αυτήν την πολιτική και αναδεικνύοντας τα σύγχρονα δικαιώματα της γυναίκας, τις δικές τους πραγματικές ανάγκες.

Το εξώφυλλο του νέου τεύχους του Δελτίου

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΓΕ στάθηκε επίσης στην προπαγάνδα που συνοδεύει τους στόχους της ΕΕ και των κυβερνήσεων για την αύξηση της γυναικείας απασχόλησης, μέσα από τη γενίκευση της «ευελιξίας στην εργασία», η οποία προβάλλεται ως μια «επιλογή» που ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών και μια βασική προϋπόθεση για τη «συμφιλίωση» δουλειάς και οικογένειας.

Οπως υπογραμμίστηκε, η «ευελιξία» και τα αποτελέσματά της είναι γνωστά στις εργαζόμενες γυναίκες: «Σημαίνει ότι πρέπει να ζήσουν οι ίδιες και οι οικογένειές τους με μισθούς πείνας, χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Σημαίνει ότι πρέπει να εργάζονται χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα (...) Ευελιξία σημαίνει ότι οι εργαζόμενες είναι έρμαια της εργοδοτικής τρομοκρατίας όταν μείνουν έγκυοι, ενώ το ευρωπαϊκό αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο αφήνει ανοιχτό το παράθυρο της απόλυσής τους, αρκεί οι επιχειρήσεις να αιτιολογούν την απόλυση της εργαζόμενης με οποιονδήποτε άλλο λόγο πέρα από την εγκυμοσύνη της».

Στην κατεύθυνση αυτή, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες σχεδιάζουν την παρέμβασή τους σε κλάδους και χώρους δουλειάς όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός γυναικών, όπως το Εμπόριο, οι Τηλεπικοινωνίες, ο Επισιτισμός - Τουρισμός, η Παιδεία και η Υγεία, στις αυτοαπασχολούμενες στις πόλεις και τις αγρότισσες. Οργανώνουν εξορμήσεις, συσκέψεις και εκδηλώσεις, κοινές πρωτοβουλίες με σωματεία και φορείς.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΟΓΕ συνεχίζει τη δράση της για τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών γυναικών που δουλεύουν ως αναπληρώτριες και ωρομίσθιες, με αποτέλεσμα να στερούνται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να καλούνται να «επιλέξουν» ανάμεσα στη μητρότητα και την εργασία.

Το προηγούμενη διάστημα, με αφορμή και τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, έγινε μια πρώτη κοινή σύσκεψη του προεδρείου της ΟΓΕ με εκπροσώπους σωματείων εκπαιδευτικών, με θέμα τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών που δουλεύουν στον κλάδο με «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις. Ο στόχος είναι οι κοινές πρωτοβουλίες να συνεχιστούν, με επίκεντρο τη διεκδίκηση για μόνιμη και σταθερή δουλειά και την ολόπλευρη κοινωνική προστασία της μητρότητας.

Στη δράση και τις πρωτοβουλίες των Συλλόγων και των Ομάδων, «όπλο» αποτελεί και το τεύχος του Δελτίου που κυκλοφορεί με σειρά άρθρων αφιερωμένων στην επίθεση της ΕΕ στα δικαιώματα των γυναικών. Από τις σελίδες του τρέχοντος τεύχους δεν λείπουν η δράση των Συλλόγων και των Ομάδων, η αρθρογραφία για άλλα ενδιαφέροντα θέματα, καθώς και ένα εκτενές αφιέρωμα στην 8η Μάρτη, την ιστορία και τη σημασία της.

Οσον αφορά την «καλοστημένη παγίδα» που διαμορφώνουν για τις εργαζόμενες γυναίκες τα μέτρα, οι πολιτικές και οι προτάσεις για τη λεγόμενη «συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», μέσα από τις σελίδες του Δελτίου, η ΟΓΕ προτρέπει τις γυναίκες να σκεφτούν: «Πρέπει να υφίσταται ζήτημα συμφιλίωσης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής;».

Τις καλεί να αναλογιστούν τι είναι αυτό που καθιστά τις πλευρές της κοινωνικής τους ζωής, από την εργασία, τη μητρότητα, τις οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις, μέχρι τον ελεύθερο χρόνο και τη συμμετοχή στην κοινωνική δράση, αντικρουόμενες ή αντιφατικές μεταξύ τους.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Το όφελος... προορίζεται για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν τους έπιασε ο πόνος για να ανακουφιστεί η γυναίκα της λαϊκής οικογένειας, για να περνάει πιο άνετη και δημιουργική ζωή, όπως της αξίζει το 2019. Δεν έχουν πρόθεση να απαλλάξουν τη μισθωτή και αυτοαπασχολούμενη γυναίκα από το βάρος της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, του νοικοκυριού που πέφτει στις πλάτες τους, λόγω των υποβαθμισμένων ή ανύπαρκτων ή εμπορευματοποιημένων κοινωνικών υπηρεσιών. Η επιδίωξη ΕΕ και κυβερνήσεων είναι πώς θα εκμεταλλευτούν περισσότερο τη γυναίκα, αλλά και τον άνδρα, ώστε να αυξήσουν οι επιχειρήσεις τα κέρδη τους. Αυτούς τους άξονες εξυπηρετεί η δήθεν προοδευτική, αλλά στην ουσία βαθιά αντιδραστική συζήτηση περί "συμφιλίωσης" επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής».

«Ας μην πέφτουμε στην παγίδα της μοιρολατρίας και στη λογική του μικρότερου κακού. Ας σκεφτούμε και ας οραματιστούμε με καθαρό βλέμμα και χωρίς παρωπίδες τη ζωή που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας, με βάση την τεράστια επιστημονική, τεχνολογική εξέλιξη», σημειώνει το σχετικό άρθρο και καταλήγει:

«Μόνο στην κοινωνία όπου η εργασία θα έχει κοινωνικό χαρακτήρα (δηλαδή δεν θα πραγματοποιείται με σκοπό το κέρδος). Μόνο στην κοινωνία όπου η μητρότητα και η οικογένεια θα θεωρούνται κοινωνικό δικαίωμα και υποχρέωση και θα προστατεύονται πλήρως από το κράτος. Μόνο στην κοινωνία όπου η γυναίκα θα έχει τον ελεύθερο χρόνο που δικαιούται και θα μπορεί να τον αξιοποιεί όπως θέλει, χωρίς να πληρώνει παντού. Τότε και μόνο τότε θα επέλθει η πλήρης και αληθινή συμφιλίωση όλων των πτυχών της κοινωνικής ζωής της γυναίκας και του άνδρα. Μέχρι τότε ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά μοναδικός, αυτός του αγώνα και της διεκδίκησης».