Αυτό το Σαββατοκύριακο πραγματοποιείται το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Με αφορμή την κορυφαία αυτή στιγμή για την Οργάνωση, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με δύο νέους συντρόφους που ολοκλήρωσαν πρόσφατα τη θητεία τους.

Οπως μας λέει ο Γιώργος Κ., ένα από τα πρώτα ζητήματα με το οποίο ήρθε αντιμέτωπος ακόμα και πριν παρουσιαστεί είναι «οι ρυθμοί ζωής των νέων που σήμερα είναι πραγματικά λάστιχο. Δουλειές του ποδαριού, από εδώ και από εκεί, ανεργία, εργασιακή περιπλάνηση, ανασφάλεια και γενικά "σήμερα είμαι εδώ, για αύριο ποιος ξέρει". Πάνω σε αυτό βασίζεται και η επικρατούσα άποψη που υιοθετεί και ένας νέος για τον στρατό, πως αποτελεί χάσιμο χρόνου, χάσιμο ευκαιριών και πως "σε κόβει από τη ζωή σου". Σε ορισμένες περιπτώσεις η παραπάνω αντίληψη είναι και το όχημα που πατάει για να δικαιολογήσει, πρώτα στον εαυτό του και ύστερα σε όλους τους άλλους, το βύσμα, το μέσον και γενικά "τον μπάρμπα που αξιοποιήσαμε για να είσαι κοντά στη σχολή, στη δουλειά, στο σπίτι"».

Ξεχωρίζοντας κάποια πράγματα από τη θητεία του, μας αναφέρει:

«Κατά διαστήματα μπορεί να πετύχεις διάφορα φασιστοειδή στη Μονάδα σου, από υμνητές της χούντας και της ΧΑ μέχρι προσκυνητές του Παΐσιου, η γκάμα είναι μεγάλη. Η δράση αυτών των δυνάμεων (εκτός της ρουφιανιάς) περιορίζεται στο να φωνάξει μια "Μακεδονία ξακουστή" σε μια πρωινή αναφορά. Τσάμπα μάγκες, αφού η φωνή τους δεν υψώνεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη Μονάδα.

Τέτοιες δυνάμεις αναπαράγουν διάφορα, όπως "οι μετανάστες είναι όλοι πλούσιοι Αφγανοί και πρέπει να απελαθούν" ή ότι "καταχρώνται την ελληνική φιλοξενία και τα λεφτά του φορολογούμενου". Την ίδια ώρα δεν βγάζουν άχνα για το ΝΑΤΟ και τον υπεύθυνο που τους ανάγκασε να βρεθούν στα "μαγευτικά" hot spots στην Ελλάδα.

Για το ΝΑΤΟ θα ακούσεις λόγια για την ασφάλεια, ότι φυλάει τα σύνορα και άλλα τέτοια. Δεν θα πει κανείς, όμως, ότι σουλατσάρει ανενόχλητο για τους δικούς του σκοπούς, την ίδια στιγμή που γύρω του βουλιάζουν τα φουσκωτά της καπιταλιστικής ντροπής.

Η ανάδειξη όλων αυτών γίνεται μέσω του "Ριζοσπάστη" και του 15ήμερου ένθετου για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ένθετο, δίνεται η δυνατότητα περαιτέρω ενημέρωσης για θέματα που απασχολούν άμεσα τον φαντάρο, αλλά και μέσο για τη δημόσια προβολή της πραγματικής ζωής στα στρατόπεδα. Για παράδειγμα, θυμίζω τη μαζική καταδίκη από φαντάρους, της άδικης τιμωρίας φαντάρου που μίλησε στο αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα ή πιο πρόσφατα τη διάσταση που πήρε η καταγγελία για αναγραφή ναζιστικού συνθήματος σε τοίχο στρατοπέδου».

Στην ερώτηση που κάναμε στον σ. Γιώργο γι' αυτό που του «έμεινε» από τη θητεία του, μας απάντησε:

«Ο κομμουνιστής αναδεικνύεται στο στρατό γιατί είναι αυτός που βγήκε μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, που λέει όχι στην επιλογή της βολεψιάς και του βύσματος. Τα ειρωνικά σχόλια τύπου "είσαι loser (χαμένος) που δεν έβαλες μέσο" ή "πας με τον σταυρό στο χέρι" στα αυτιά μας ακούγονται ως κομπλιμέντο, γιατί δεν συμβιβαζόμαστε, δεν υποκύπτουμε στη βολή μας, δεν γινόμαστε "παρτάκηδες" εις βάρος των συναδέλφων μας. Είναι χαρά για εμάς που δεν μας προσάπτουν τον τίτλο του "βυσματία" ή του "φιδιού", γιατί ούτε ήμασταν ούτε θα γίνουμε. Ισα ίσα, είναι τίτλος τιμής να βρίσκουν μόνο μια λέξη για εμάς, Κομμουνιστές!».

Για την εμπειρία του από τη θητεία του στην ΕΛΔΥΚ, ο Κώστας Μ. μάς λέει: «Συναντήσαμε και δυσκολίες που έτσι και αλλιώς συναντάμε στην καθημερινή δράση μας. Για παράδειγμα, ακόμα και για το πιο απλό ζήτημα, για το ζεστό νερό που δεν υπάρχει σε πολλά στρατόπεδα, για την ελλιπή θέρμανση κ.λπ., καλείσαι να αντιπαρατεθείς με μια σειρά ιδεολογήματα, από το ότι "οι ελλείψεις είναι φυσιολογικές", "το κράτος δεν έχει λεφτά" κ.ά. Ζητήματα που τα ακούμε και έξω από τα στρατόπεδα και δυσκολεύουν έναν νέο να μπει στην οργανωμένη δράση. Σε αυτά προστίθενται και τα διάφορα ζητήματα κάθε στρατοπέδου. Για παράδειγμα, κάποιοι, όπως και εγώ, που υπηρετήσαμε στην Κύπρο, ήρθαμε αντιμέτωποι με τη λογική "είμαστε καλύτερα από ό,τι οι συνάδελφοί μας στην Ελλάδα - ας μην τραβάμε το σκοινί". Αυτή η λογική αξιοποιούνταν και από στελέχη όταν προέκυπταν μικροζητήματα, "εδώ οι εγκαταστάσεις είναι πολύ καλύτερες", "εδώ πληρώνεστε, άρα μην μιλάτε". Καλλιεργούσαν τη λογική τού "εδώ καλά είμαστε, άρα ας ανεχτούμε και κάποια πράγματα", που όντως πάταγε στους φαντάρους και ήταν δύσκολο να τη σπάσεις.

Ανοίξαμε την κουβέντα για το τι σημαίνει "καλά είμαστε", το ποιες είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας, το τι φταίει που έχουμε φτάσει το 2019 να συζητάμε για ζητήματα θέρμανσης, σίτισης κ.λπ., επιμείναμε ότι τον φαντάρο δεν μπορούν να τον απασχολούν μόνο στενά τα ζητήματα της θητείας. Αξιοποιήσαμε μαζί με άλλους φαντάρους την αναφορά, ώστε να διεκδικούμε ό,τι ήταν αναγκαίο για την καθημερινότητά μας στο στρατόπεδο και μάλιστα είχαμε ορατά αποτελέσματα. Αυτό δημιουργούσε ένα κλίμα στους στρατιώτες ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε πράγματα.

Απ' την άλλη υπήρχαν στρατιώτες που αυτοπροσδιορίζονταν ως αριστεροί, που συχνά είχαν μια γενικόλογη αντιμιλιταριστική τοποθέτηση, η οποία οδηγούσε στο μηδενισμό και εκχυδαϊσμό του ρόλου του στρατού. Πολλές φορές αξιοποιείται αυτή η αντίληψη ως άλλοθι, θεωρητικοποιεί τη "λούφα", ενισχύει το "δεν έχει νόημα να παλέψεις για τίποτα εδώ μέσα", προσωποποιεί την κόντρα απέναντι σε στελέχη. Θέσεις που είναι εύπεπτες, πατούν πάνω και στη δυσαρέσκεια που έχουν οι στρατιώτες, αλλά σε οδηγούν στην αδράνεια και όχι τη διεκδίκηση».

Για την αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» μάς είπε ακόμα:

«Σε όλα τα παραπάνω είναι αναντικατάστατο όπλο ο "Ριζοσπάστης". Η επαφή με τον "Ριζοσπάστη" είναι όρος για να μην χάνεις την επαφή με τις εξελίξεις, να μην κλείνεσαι στο μικρόκοσμο του στρατοπέδου. Η στήλη για τους ένστολους έχει ιδιαίτερη συμβολή στο να μπορείς να βλέπεις τι γίνεται με μια σειρά ζητήματα από άλλα στρατόπεδα, άλλους φαντάρους.

Κλείνοντας, να πω ότι μπροστά στο Συνέδριο της Οργάνωσής μας δώσαμε τον "Οδηγητή" με τις Θέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου σε πολλούς συναδέλφους, άφοβα και με μεγάλη ανταπόκριση».