Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της τριμερούς συνάντησης Ελλάδας - Αιγύπτου - Κύπρου, που έγινε προχτές στην Κρήτη, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στις αλλαγές που γίνονται «στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, στις οποίες πρωτοστατούν οι χώρες μας», δίνοντας έμφαση «στην προστασία των νέων ενεργειακών διόδων, την προστασία τους από απειλές, μεταξύ άλλων και μέσω της συνεργασίας μας με τρίτες χώρες».

Είπε ακόμα ότι «σε μια περίοδο μεγάλων προκλήσεων, όπου εντείνεται η αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, ενώ επιδεινώνεται και η ένταση στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα (...) αποκτά ιδιαίτερη σημασία η δυνατότητα εμβάθυνσης της συνεργασίας μας, καθώς η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος αποτελούν πυλώνα σταθερότητας σε μια αποσταθεροποιημένη περιοχή».

Χωρίς αμφιβολία, η «εμβάθυνση» αυτή αφορά και τον στρατιωτικό τομέα, τόσο μεταξύ των χωρών που απαρτίζουν την τριμερή, όσο και τη συνεργασία τους με «τρίτες χώρες», που τα μονοπώλιά τους αναπτύσσουν δράση στην περιοχή και ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους, απέναντι στις «απειλές» των ανταγωνιστών τους.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι «αμυντικές» συμφωνίες, οι ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, όπου κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ συμμετέχουν κατά καιρούς στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ, της Σ. Αραβίας, της Αιγύπτου, η οποία, συν τοις άλλοις, διαθέτει αξιόμαχο Πολεμικό Ναυτικό, που αποσπά τα εύσημα του ΝΑΤΟ.

Αν στα παραπάνω προστεθεί το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να αποτελέσουν το τέταρτο μέλος στη σημερινή τριμερή, είναι φανερό ότι στην Ανατ. Μεσόγειο οικοδομείται μια ακόμα περιφερειακή συμμαχία, με ξεκάθαρα αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα, για να διευκολύνει και να προωθήσει το σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Βασικά στοιχεία αυτού του σχεδιασμού είναι η αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής για απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό αέριο, ο έλεγχος ενός από τους σημαντικότερους δρόμους του παγκόσμιου εμπορίου, μέσω της Διώρυγας του Σουέζ, ο έλεγχος της Κεντρικής και Ανατ. Μεσογείου, οι διευθετήσεις στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική, με τρόπο που να εμποδίζονται τα σχέδια των ανταγωνιστών, πρώτα απ' όλα της Ρωσίας και της Κίνας.

Για την εμπέδωση και την ασφάλεια αυτού του σχεδιασμού, που αναπτύσσεται ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη, προωθείται η στενότερη συνεργασία των τριών κρατών, και όχι βέβαια για την ασφάλεια και την ευημερία των λαών τους. Η Ελλάδα, ως «προτιμώμενος εταίρος» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, έναντι της Τουρκίας, πρωτοστατεί στην ανάπτυξη αυτών των συνεργασιών, προσδοκώντας οφέλη για την αστική τάξη, από την αναβάθμιση της χώρας σε ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο.

Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα συμμετέχει επίσης σε τριμερή με την Κύπρο και το Ισραήλ, όπου ενδιαφέρον να συμμετάσχει, εκτός από τις ΗΠΑ, έχει δείξει και η Γαλλία, με δεδομένο ότι η «Total» δραστηριοποιείται σε «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ και τα γαλλικά συμφέροντα είναι παραδοσιακά μεγάλα στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Η Γαλλία διεκδικεί να αναπτύξει και στρατιωτική βάση στην Κύπρο.

Κύπρος και Αίγυπτος, μαζί με το Ισραήλ, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη της περιοχής, εξαιτίας των μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που έχουν βρεθεί στις ΑΟΖ τους και εξαιτίας της εμπλοκής τους σε οποιοδήποτε σχέδιο επιλεγεί για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην ΕΕ (αγωγός «East Med», υγροποίηση και μεταφορά με πλοία, αγωγός μέσω Τουρκίας κ.τ.λ.).

Επίσης, η Αίγυπτος έχει σημαντικό λόγο στον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο, που περιπλέκεται από τις τουρκικές αμφισβητήσεις στο Καστελόριζο και το ευρύτερο γεωπολιτικό παζάρι. Αν υπάρξει συμφωνία σε βάρος ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας, είναι βέβαιο ότι θα οξυνθούν η επιθετικότητα και οι αμφισβητήσεις σε βάρος Ελλάδας - Κύπρου, όπως και ότι θα μεγαλώσει η ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Αλλά και το ενδεχόμενο να υπάρξει συμβιβασμός με την Τουρκία, σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, φανερώνει ότι χαμένος σε κάθε περίπτωση βγαίνει ο λαός. Συνολικά, οι εξελίξεις προσθέτουν εύφλεκτο υλικό σε μια περιοχή που ούτως ή άλλως «βράζει», κάνοντας ακόμα πιο σοβαρό το ενδεχόμενο μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, με άμεση συμμετοχή της Ελλάδας.

Αν κάτι επιβεβαιώνεται, είναι ότι τα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλίων πάνε χέρι χέρι με τη βαθύτερη εμπλοκή σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς και πολεμική προπαρασκευή, που αυξάνουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Γι' αυτό κανείς δεν πρέπει να συμμερίζεται τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στην προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων, που βάζουν το λαό στο επίκεντρο επικίνδυνων ανταγωνισμών. Να δυναμώσουν τώρα η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, η αλληλεγγύη των λαών και ο αγώνας ενάντια στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων, πρώτα απ' όλα μέσα στην κάθε χώρα.