Παρασκευή 12 Οχτώβρη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Κατεβαίνει ο πήχης, οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί

Σταδιακή εξασθένιση της οικονομικής δραστηριότητας τόσο στην Ευρωζώνη όσο και συνολικά στην παγκόσμια οικονομία βλέπουν για τα επόμενα χρόνια όλες οι εκθέσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που δημοσιοποιήθηκαν την τελευταία περίοδο.

Οπως χαρακτηριστικά επεσήμανε αυτήν τη βδομάδα ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις επισημάνσεις και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, διαβλέποντας ρυθμούς εξασθένισης της οικονομικής δραστηριότητας για τα επόμενα χρόνια: «Η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη είναι πάντα ισχυρή σε σύγκριση με αυτή που καταγραφόταν νωρίτερα αυτήν τη δεκαετία, αλλάμοιάζει να έχει φθάσει στην κορύφωσή της». «Η επέκταση μοιάζει επίσης να είναι λιγότερο συγχρονισμένη από χώρα σε χώρα, λιγότερες οικονομίες αναπτύσσονται, ενώ το κρατικό χρέος και εκείνο του ιδιωτικού τομέα έχουν φτάσει σε νέα ρεκόρ», τονίζει η έκθεση του ΔΝΤ, διαβλέποντας ουσιαστικά τις εντεινόμενες ανισομετρίες ανάμεσα σε καπιταλιστικά κέντρα και οικονομίες.

Το ΔΝΤ αναθεώρησε επίσης πολύ προς τα κάτω τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη του συνόλου της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (MENA), λόγω του αντίκτυπου των εξελίξεων στο Ιράν και της αύξησης του ενεργειακού τιμολογίου. Προβλέπει τώρα ότι η περιοχή MENA θα εμφανίσει μεγέθυνση 2% φέτος (έναντι 3,2% που προέβλεπε σε προηγούμενες εκτιμήσεις του τον Απρίλη) και 2,5% το 2019 (έναντι 3,6% που προέβλεπε και πάλι σε προηγούμενες εκτιμήσεις του τον Απρίλη). «Οι αναθεωρήσεις αυτές προς τα κάτω αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την επιδείνωση των προοπτικών ανάπτυξης για το Ιράν, έπειτα από την επιβολή εκ νέου των αμερικανικών κυρώσεων», επισημαίνει το ΔΝΤ.

Ο ΟΟΣΑ, από την πλευρά του, σε πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Η υψηλή αβεβαιότητα επηρεάζει αρνητικά την παγκόσμια ανάπτυξη», ψαλίδισε κατά 0,2% τις προβλέψεις του και για την οικονομία της Ευρωζώνης, όπως και για τις περισσότερες οικονομίες του G20, ενώ προχώρησε και σε δραστική υποβάθμιση των εκτιμήσεων για τις οικονομίες της Τουρκίας και της Αργεντινής.

Αναφορικά με την Ευρωζώνη, δίνοντας σινιάλο για νέα αντιλαϊκή επιδρομή, τονίζει: «Χρειάζονται περαιτέρω δημοσιονομικές και τραπεζικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της αντοχής της Ευρωζώνης», ενώ «οι ανησυχίες για τη δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα παραμένουν, λόγω της αβεβαιότητας για τις πολιτικές επιλογές, όπως στην Ιταλία και τις μελλοντικές ρυθμίσεις μεταξύ της Βρετανίας και της ΕΕ». Για την τουρκική οικονομία, ο ΟΟΣΑ προβλέπει ραγδαία επιβράδυνση του ρυθμού στο 3,2% φέτος (από 5,1%) και μόλις 0,5% το 2019 (από 5% στις προηγούμενες προβλέψεις). Για την οικονομία της Αργεντινής, εκτιμά ότι φέτος θα καταγράψει πτώση 1,9%, για να παραμείνει στάσιμη το 2019.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η σταδιακή επιβράδυνση στην Ευρωζώνη θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2020, με ρυθμούς 2,0% το 2018, 1,8% το 2019 και 1,7% το 2020.

Μεταξύ άλλων, όπως επισημαίνει στο τελευταίο «οικονομικό δελτίο», σε ορισμένες «αναδυόμενες οικονομίες» «σημειώθηκαν σοβαρές εντάσεις, ιδίως στην Αργεντινή και την Τουρκία, αντανακλώντας αμφιβολίες σχετικά με την αξιοπιστία της πολιτικής καθώς και τις υψηλές ανάγκες εξωτερικής χρηματοδότησης».

Σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στη Ρωσία, η ΕΚΤ σημειώνει πως η μεγέθυνση στη διάρκεια του τρέχοντος έτους υποστηρίζεται κυρίως από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Από την άλλη πλευρά, «η πρόσφατη επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ είναι πιθανόν να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη κατά το προσεχές διάστημα», ενώ σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα η οικονομική δραστηριότητα αναμένεται να επεκταθεί με μέτριο ρυθμό, «στο πλαίσιο ενός αντίξοου επιχειρηματικού περιβάλλοντος χαμηλών επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου, καθώς και της έλλειψης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων η οποία υπονομεύει το αναπτυξιακό δυναμικό της Ρωσίας», σύμφωνα με την ΕΚΤ.

Κίνδυνοι και ανησυχίες στο προσκήνιο

Στο επίκεντρο των «ανησυχιών» και των «κινδύνων» που εντοπίζονται από το ΔΝΤ, εξακολουθούν να βρίσκονται παράγοντες όπως η μάζα του παγκόσμιου εμπορίου εξαιτίας της επιβολής δασμών και των μέτρων προστατευτισμού, ο επαναπροσδιορισμός της νομισματικής πολιτικής σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά και οι «νομισματικές» κρίσεις σε «αναδυόμενες», η πορεία των τιμών της Ενέργειας κ.ά. Επιπλέον, το ΔΝΤ επισημαίνει πως οι πολιτικές και διπλωματικές εντάσεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξασθένιση ορισμένων οικονομιών. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στις αβεβαιότητες γύρω από το Brexit στη Βρετανία, τις πολιτικές και διπλωματικές εντάσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία και στην εκ νέου επιβολή των κυρώσεων των ΗΠΑ στο Ιράν.

Από την πλευρά της και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις «Εαρινές Προβλέψεις 2018» προειδοποιούσε για μια σειρά από παράγοντες «κινδύνου» και αβεβαιότητας. Μεταξύ αυτών αστάθεια των χρηματοπιστωτικών αγορών, που «ενδέχεται να λάβει πιο μόνιμο χαρακτήρα στο μέλλον, γεγονός που θα αυξήσει την αβεβαιότητα». Σε συνδυασμό με αυτό, αναφέρονται το ενδεχόμενο ταχύτερης αύξησης των επιτοκίων του δολαρίου (λόγω «σύσφιξης» της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ) καθώς επίσης και η κλιμάκωση του προστατευτισμού στο εμπόριο, που κατά την Κομισιόν είναι «σαφώς αρνητικός κίνδυνος για τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές». Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, οι κίνδυνοι αυτοί είναι αλληλένδετοι, ενώ η ζώνη του ευρώ «λόγω του ανοικτού χαρακτήρα της θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε περίπτωση επέλευσής τους».

Θολώνει η ανάκαμψη

Σε αυτό το φόντο, και χωρίς να ενσωματώνονται οι μελλοντικοί «κίνδυνοι», το ΔΝΤ προχώρησε σε υποβάθμιση των προβλέψεων για την παγκόσμια οικονομία στο 3,7% τόσο για το 2018 όσο και για το 2019 (από 3,9% στην προηγούμενη έκθεση τον Ιούλη).

Αντίστοιχη υποβάθμιση αναμένεται και για την Ευρωζώνη, με ισχνούς ρυθμούς, μόλις 2% για το 2018 και 1,9% το 2019, έναντι 2,4% που έκλεισε το 2017.

Μεταξύ άλλων, εκτιμώμενοι ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ, για το 2018 και το 2019 αντίστοιχα, διαμορφώνονται ως εξής:

Γερμανία: 1,9% και 1,9%

Γαλλία: 1,6% και 1,6%

Ιταλία: 1,2% και 1%

ΗΠΑ: 2,9% και 2,5%

Ηνωμένο Βασίλειο: 1,4% και 1,5%

Ιαπωνία: 1,1% και 0,9%

Κίνα: 6,6% και 6,2%

Ρωσία: 1,7% και 1,8%.

Τα αστικά επιτελεία δεν κρύβουν τις έντονες «ανησυχίες» τους αναφορικά με τους ρυθμούς ανάκαμψης του ΑΕΠ στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής («Εαρινές Προβλέψεις 2018»), η κορύφωση των ρυθμών ανάκαμψης τόσο στην Ευρωζώνη όσο και συνολικά στην ΕΕ καταγράφηκε το 2017 με σαφείς τάσεις συνεχιζόμενης επιβράδυνσης για το 2018 και το 2019.

Σε κάθε περίπτωση, οι «κίνδυνοι», στους οποίους εστιάζουν, έρχονται να πυροδοτήσουν τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά με κατεύθυνση την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου.


Α. Σ.

Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:
  • ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Κατεβαίνει ο πήχης, οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί
  • ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ: Επενδυτικός χάρτης με το βλέμμα στραμμένο στη «βαλκανική ενδοχώρα»
  • ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Διεργασίες και αντιθέσεις ενόψει των εκλογών στη Βαυαρία
  • ΗΠΑ: Η νέα «αντιτρομοκρατική» στρατηγική τους, προσαρμοσμένη στις γεωπολιτικές τους προτεραιότητες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και σε Ασία - Ειρηνικό
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
Επενδυτικός χάρτης με το βλέμμα στραμμένο στη «βαλκανική ενδοχώρα»

Την κομβική γεωγραφική θέση και τις σημαντικές «προοπτικές» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους στους τομείς της Ενέργειας και του διαμετακομιστικού εμπορίου επιδιώκει να αξιοποιήσει για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου το νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, που συνέταξε και ενέκρινε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Το Πλαίσιο αποτελεί εξειδίκευση της λεγόμενης «αναπτυξιακής στρατηγικής», που έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση στις φιέστες που έστησε το προηγούμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα, και αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη αντιστρατεύεται τις λαϊκές ανάγκες, αφού στον πυρήνα της έχει τα συμφέροντα και τους στόχους του κεφαλαίου.

Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στο πλαίσιο που αναμένεται να «εξειδικευτεί» και παραπέρα, ανά νομό, το επόμενο διάστημα, η περιοχή, αν και μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται από «χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», δίνει τη δυνατότητα προσέλκυσης σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων στους παραπάνω τομείς της οικονομίας, δίχως να παραγνωρίζονται βεβαίως και οι «ευκαιρίες» που προσφέρουν για επιχειρηματική δραστηριότητα η μεταποίηση αλλά και ο τουρισμός.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, με το νέο χωροταξικό για την περιοχή της Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης η κυβέρνηση έρχεται να συστηματοποιήσει και να δημιουργήσει συνθήκες «ασφάλειας δικαίου» - όπως είναι και η προσφιλής έκφραση του ΣΕΒ - για την τοποθέτηση κεφαλαίων στο πράγματι πλούσιο παραγωγικό δυναμικό που διαθέτει η περιοχή. Στην ουσία, το νέο χωροταξικό λαμβάνει χαρακτήρα «εφαρμοστικής εγκυκλίου» για μια σειρά από επενδυτικά σχέδια που ήδη «τρέχουν» και εντάσσονται στον ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό κεφαλαίου και των κομμάτων του, για την ανάδειξη της Ελλάδας σε «ενεργειακό και μεταφορικό κόμβο», στο πλαίσιο πάντα και των αντίστοιχων σχεδιασμών των ΗΠΑ για την περιοχή (βλέπε και δίπλα).

Αλλωστε, η περιοχή του Εβρου αποτελεί ήδη το σημείο εισόδου του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑP (μεταφέρει αέριο από τα κοιτάσματα του Αζερμπαϊτζάν στην Κασπία), στην ΕΕ, σε φάση κατασκευής μπαίνει επίσης ο διασυνδετήριος ελληνοβουλγαρικός αγωγός φυσικού αερίου IGB και την ίδια στιγμή προχωρούν με εντατικούς ρυθμούς τα σχέδια κατασκευής πλωτού σταθμού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) στη θαλάσσια περιοχή έξω από την Αλεξανδρούπολη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επίσης προωθεί μεγάλα έργα στον τομέα των συνδυασμένων μεταφορών, με την κατασκευή εμπορευματικού κέντρου στην Αλεξανδρούπολη και τη σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βουλγαρία, σε ένα σχέδιο που αποσκοπεί να συνδέσει το Αιγαίο με τις αγορές της Μαύρης Θάλασσας, παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου. Πρόκειται για έργο ενταγμένο στο συνολικότερο σχέδιο κατασκευής της λεγόμενης «σιδηροδρομικής Εγνατίας», με το οποίο επιδιώκεται να συνδεθεί η Αδριατική με τη Μαύρη Θάλασσα και τον Δούναβη, ξεκινώντας από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και καταλήγοντας στα βουλγαρικά λιμάνια της Βάρνας και του Μπουργκάς στη Μαύρη Θάλασσα και του Ρούσε στο Δούναβη. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης παίζει κομβικό ρόλο σ' αυτούς τους σχεδιασμούς και έτσι εξηγείται το ενδιαφέρον που προσελκύει από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στο πλαίσιο της παραπέρα ιδιωτικοποίησης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Τι προβλέπει το νέο χωροταξικό

Αποκαλυπτικό ως προς τις επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι το ενημερωτικό σημείωμα που διένειμε το αρμόδιο υπουργείο, στο οποίο αποτυπώνεται ότι ο σχεδιασμός για την περιοχή εντάσσεται σε αυτόν για την ολοκλήρωση των διευρωπαϊκών δικτύων μεταφορών στο πλαίσιο της «ολοκλήρωσης» της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Σε αυτό το πλαίσιο ενισχύει και τη στρατηγική επιλογή της ντόπιας άρχουσας τάξης για την περαιτέρω διείσδυσή της σε αυτό που το τελευταίο χρονικό διάστημα αποκαλεί «βαλκανική ενδοχώρα».

Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, «το πρότυπο χωρικής ανάπτυξης οργανώνεται γύρω από τον παραδοσιακό άξονα ανάπτυξης της Περιφέρειας, Ανατολής - Δύσης (Εγνατία Οδός) και συμπληρώνεται από την ισχυροποίηση των τριών κάθετων αξόνων (άξονας Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο, άξονας Καβάλα - Δράμα - Σέρρες, άξονας Κομοτηνή - Νυμφαία), ώστε να εκφραστεί η διασυνοριακή και διαπεριφερειακή δυναμική της Περιφέρειας. Ταυτόχρονα, ισχυροποιούνται οι κάθετοι άξονες (Βορρά - Νότου), ήτοι οι άξονες Δράμα - Εξοχή και Ξάνθη - Εχίνος - ελληνοβουλγαρικά σύνορα».

Σημειώνεται ακόμη η στρατηγική τοποθεσία και σύνδεση των διεθνών λιμένων Καβάλας και Αλεξανδρούπολης με τους κύριους κάθετους άξονες, γεγονός που ενισχύει ακόμη περισσότερο τον ρόλο τους και των λιμανιών και των οδικών αξόνων, ενώ παράλληλα η σύνδεση της Κομοτηνής με τη Βουλγαρία αυξάνει τις μεταφορικές ροές προς τις δύο πύλες. Από τα δύο αυτά λιμάνια πραγματοποιείται η κύρια σύνδεση με τα νησιά της Θάσου και της Σαμοθράκης, αλλά και με το Βόρειο Αιγαίο. Κατά μήκος του διαμήκη άξονα Ανατολής - Δύσης, σε άμεση σχέση με τους κάθετους διασυνοριακούς άξονες, αναπτύσσονται τα πέντε σημαντικότερα αστικά κέντρα της Περιφέρειας, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Δράμα, Ξάνθη.

Επιδίωξη είναι η ανάπτυξη του διαμετακομιστικού εμπορίου μέσω της ενίσχυσης των εμπορευματικών υποδομών στα λιμάνια της περιοχής, για τη διασύνδεση με ευρύτερες αγορές και ενίσχυση της «εξωστρέφειας» του ελληνικού κεφαλαίου. Ειδικότερα, για την ενίσχυση του ρόλου της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας ως διαμετακομιστικών εμπορευματικών κέντρων συνδυασμένων μεταφορών, προκρίνονται η οργάνωση και η χωροθέτηση δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την εφοδιαστική αλυσίδα και το χονδρεμπόριο, η δημιουργία «Εμπορευματικών Πάρκων Εφοδιαστικής Εθνικής Εμβέλειας» εντός λιμενικών ζωνών ή σε άμεση σχέση με αυτές.

Για τον τομέα της Ενέργειας προβλέπεται η «αξιοποίηση» των πλούσιων ενεργειακών πόρων και του δυναμικού που διαθέτει η περιοχή. Για τα δίκτυα και τις υποδομές φυσικού αερίου, συγκαταλέγεται η δημιουργία τερματικών σταθμών εκφόρτωσης, αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (TAP, IGB και πλωτός σταθμός αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης).

Υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά ότι «καθώς η Περιφέρεια βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο ηπείρων, αναδεικνύεται σε σημαντικό διαμετακομιστικό ενεργειακό κόμβο και εξελίσσεται σταδιακά σε ενεργειακό κέντρο της χώρας και της ευρύτερης περιοχής με ποικιλία διαθέσιμων ενεργειακών πόρων». Ετσι προωθούνται και διευκολύνονται η εγκατάσταση ΑΠΕ, η εκμετάλλευση του γεωθερμικού δυναμικού και η δημιουργία μονάδων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με τη χρήση βιομάζας ως καυσίμου.

Παράλληλα, δεν μένουν εκτός επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου με έμφαση στον κύριο κλάδο της Περιφέρειας, που είναι η εξόρυξη μαρμάρου, καθώς προωθείται ενίσχυση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων με περιοχές - στόχους τα λατομεία μαρμάρου στις Περιφερειακές Ενότητες Καβάλας, Θάσου και Δράμας.

Σε σχέση με τον πρωτογενή τομέα, σημειώνεται ότι στόχος είναι «η μείωση της εξάρτησης από τις επιδοτήσεις, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας και η διασύνδεση με τον δευτερογενή τομέα με σκοπό την παραγωγή και εμπορία προϊόντων αυξημένης προστιθέμενης αξίας». Εδώ αποτυπώνεται μέρος του γενικότερου κυβερνητικού σχεδίου, που είναι η προώθηση της παραπέρα συγκέντρωσης της μικρής εκμετάλλευσης και συγκεντροποίηση της παραγωγής. Αλλωστε, σήμερα «εξαρτημένοι» από τις πετσοκομμένες και διαρκώς μειούμενες επιδοτήσεις είναι οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι, οι οποίοι προφανώς και δεν συμπεριλαμβάνονται στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την ενίσχυση της «παραγωγικότητας και εξωστρέφειας» του πρωτογενούς τομέα, παρά μόνο ως εργάτες γης.

Το χωροταξικό τέλος έχει προβλέψεις για τη δημιουργία βιομηχανικών ζωνών, με σκοπό την άμεση πάντα σύνδεση της μεταποίησης με τις αγορές του εξωτερικού, όπως επίσης και με την ανάπτυξη του τουρισμού, αποσκοπώντας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, στην «τόνωση του υφιστάμενου τουριστικού ρεύματος από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Τουρκία».


Φ.

Με σφραγίδα ΗΠΑ...

Τα όσα περιγράφονται στο Περιφερειακό Χωροταξικό Σχέδιο για την περιοχή, «κουμπώνουν» με τα αμερικανικά σχέδια για την περιοχή, έτσι όπως αυτά έχουν αποτυπωθεί και στις συνεχείς επισκέψεις και παρεμβάσεις του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, ο οποίος έχει κάνει γνωστό ότι υπάρχουν αμερικανικές εταιρείες που επιθυμούν να αποκτήσουν το λιμάνι της πόλης, ενώ με κάθε ευκαιρία επισημαίνει την ανάγκη για ανάπτυξη της Αλεξανδρούπολης ως «ενεργειακού κόμβου και επίσης ενός κόμβου μεταφορών» για τα αμερικανικά σχέδια, την ενεργειακή «απεξάρτηση» της ΕΕ από τη Ρωσία κ.τ.λ.

Στην τελευταία μάλιστα επίσκεψή του προ ολίγων ημερών στην Αλεξανδρούπολη, ο Πάιατ μίλησε για «συνδυασμό στρατηγικών σχεδίων: Την ιδιωτικοποίηση του λιμένα (...) Τον πλωτό σταθμό επανυγροποίησης αερίου, που ελπίζουμε ότι θα προχωρήσει. Την ολοκλήρωση του αγωγού TAP. Την έγκριση από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Βουλγαρίας ενός διασυνδετήριου αγωγού (σ.σ. IGB). Την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας. Και την πιθανότητα επίσης νέων σιδηροδρομικών γραμμών».

Δήλωνε ακόμα πως με τον δήμαρχο της πόλης μοιράζονται «μια αίσθηση ανυπομονησίας και κατανόησης ότι πρέπει να αδράξουμε τις ευκαιρίες τώρα αμέσως», ενώ επισκεπτόμενος το λιμάνι της πόλης και στέλνοντας σήμα στην κυβέρνηση να μην αργοπορεί άλλο τις διαδικασίες, έλεγε ότι «αναμένουμε με ανυπομονησία την οριστικοποίηση από το ΤΑΙΠΕΔ των όρων αναφοράς γι' αυτό το σχέδιο», εκφράζοντας δημόσια την «ελπίδα» ότι θα καθοριστούν τέτοιοι «όροι ώστε αμερικανικές εταιρείες, αμερικανικό κεφάλαιο να επιλέξουν να είναι μέρος αυτής της ευκαιρίας. Αλλά, φυσικά, αυτό εξαρτάται από αποφάσεις που θα πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση στις επόμενες λίγες βδομάδες»...

ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΒΑΥΑΡΙΑ
Διεργασίες και ενδοαστικές αντιπαραθέσεις ξένες στα λαϊκά συμφέροντα

Ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Μάρκους Ζέντερ (στο κέντρο), και ο πρόεδρος της CSU, Χ. Ζεεχόφερ (δεξιά)

AP

Ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Μάρκους Ζέντερ (στο κέντρο), και ο πρόεδρος της CSU, Χ. Ζεεχόφερ (δεξιά)
Την Κυριακή 14 Οκτώβρη πραγματοποιούνται οι τοπικές εκλογές για κυβέρνηση στο κρατίδιο της Βαυαρίας, των 13 εκατ. κατοίκων, ένα από τα πιο πλούσια της Γερμανίας, με ρυθμό ανάπτυξης στο 2,8% για το 2017 (3,5% το 2014%) και με συμμετοχή 18% στο ομοσπονδιακό ΑΕΠ.

Η Βαυαρία αποτελεί την οικονομική «ατμομηχανή» της Γερμανίας, αφού εκεί εδρεύουν ή δραστηριοποιούνται μεγάλα γερμανικά μονοπώλια όπως οι BMW, «Audi», MAN, «Knorr - Bremse», «Siemens», «Media Markt - Saturn Retail Group», «Continental», «Bayerische Chemiedreieck», «Schaeffler», «Knauf», «Adidas» κ.λπ., καθώς και οι πολεμικές βιομηχανίες των «Airbus» και «Krauss - Maffei». Η ανεργία με βάση τα επίσημα στοιχεία κυμαίνεται στο 2,7% (7,5% στους μετανάστες), ενώ σε παν-γερμανικό επίπεδο είναι στο 5% (14% στους μετανάστες), με την παραγωγικότητα να είναι η υψηλότερη στη Γερμανία.

Επιδεινώνεται η ζωή των λαϊκών στρωμάτων

Ταυτόχρονα, στη Βαυαρία ο κίνδυνος φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων είναι 15%, πάνω από τον μέσο όρο σε εθνικό επίπεδο. Είναι αποκαλυπτικό ότι στη Νυρεμβέργη, τη δεύτερη μεγαλύτερη βαυαρική πόλη, το 25% του πληθυσμού απειλείται από τη φτώχεια, ενώ στο Μόναχο το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 17%. Το 63,5% των συνταξιούχων της Βαυαρίας βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και 80% των γυναικών συνταξιούχων παίρνουν κάτω από 1.000 ευρώ σύνταξη, την ώρα που το όριο της φτώχειας είναι γύρω στα 950 ευρώ.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι και σε περίοδο σχετικής καπιταλιστικής ανάπτυξης οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι είναι αυτοί που πληρώνουν το «μάρμαρο».

Στο συγκεκριμένο κρατίδιο, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίαρχο αστικό κόμμα είναι η Χριστιανοκοινωνική Ενωση (CSU), αδερφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), ενώ σε ομοσπονδιακό επίπεδο συγκυβερνούν με τους Σοσιαλδημοκράτες του SPD. Oλα αυτά τα χρόνια η CSU έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω στις ανάγκες του κεφαλαίου, με νόμους και μηχανισμούς ώστε να εξασφαλίζεται ένα όλο και πιο ευνοϊκό περιβάλλον για την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, πετυχαίνοντας ασφαλέστερους όρους κερδοφορίας.

Και τώρα η CSU, μπροστά στις εκλογές, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων (BDI) υπόσχεται επενδύσεις στην ψηφιοποίηση, υποστήριξη της Ερευνας και της Καινοτομίας, εξασφάλιση θέσεων εργασίας, περισσότερη «ασφάλεια» μέσω της αστυνόμευσης, προσλήψεις στην Εκπαίδευση με περισσότερες δυνατότητες επιλογών (δηλαδή ακόμα περισσότερους διαχωρισμούς και ταξικότητα στα σχολεία), αύξηση των κινήτρων για ιδιοκατοίκηση (ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του τραπεζικού κεφαλαίου) κ.λπ. Προβάλλει δηλαδή μέτρα που μπορούν να διευκολύνουν ακόμα περισσότερο τη συσσώρευση για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Με βάση την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας «Insa», η CSU εμφανίζεται στο 33% (από 47,7% στις εκλογές του 2013), οι Πράσινοι έχουν εκτοξευτεί στο 18%, η εθνικιστική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) στο 14%, οι «Ελεύθεροι Ψηφοφόροι» στο 11%, ενώ το SPD πέφτει στο 10%. Οι φιλελεύθεροι του FDP εμφανίζονται στο 5,5%, ενώ η «Αριστερά» (Die Linke) στο 4,5%. Εφόσον δηλαδή επιβεβαιωθούν οι προγνώσεις, οι Χριστιανοκοινωνιστές δεν θα μπορέσουν να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και θα χρειαστούν πολιτικές συμμαχίες.

Μείγματα διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Στα στρατηγικά ζητήματα, τα λεγόμενα αντιπολιτευτικά κόμματα στην κρατιδιακή κυβέρνηση των Χριστιανοκοινωνιστών δεν έχουν μεγάλες διαφορές. Δεδομένου δε ότι δεν υπάρχει ισχυρή δύναμη με ταξική επαναστατική στρατηγική, ο εγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια είναι σαφώς πιο εύκολος. Αυτά που προτείνουν οι σοσιαλδημοκράτες, του SPD ή της «Αριστεράς» ή οι Πράσινοι, αλλά και η εθνικιστική ΑfD, είναι ουσιαστικά ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της ίδιας καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την οποία θεωρούν δεδομένη και προσπαθούν να εξωραΐσουν. Πατώντας δε στην ατζέντα της ασφάλειας και της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», περιλαμβανομένου και του μεταναστευτικού - προσφυγικού ζητήματος, που το σηκώνει ιδιαίτερα τη CSU, στήνεται ένα «βολικό», δήθεν προοδευτικό μέτωπο, που συγκαλύπτει τον πραγματικό ταξικό διαχωρισμό και το αντίστοιχο κριτήριο, το μόνο που μπορεί να ανοίξει δρόμους στη συνείδηση των εργαζομένων.

Η επικέντρωση στα υπαρκτά μέτρα καταστολής, που ενισχύθηκαν από την κρατιδιακή κυβέρνηση των Χριστανοκοινωνιστών, συμβάλλει να συγκαλύπτονται όλα τα άλλα λαϊκά προβλήματα, η ενίσχυση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Τα μέτρα όπως η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών, η νομιμοποίηση της προληπτικής κράτησης για όσους κρίνονται επικίνδυνοι, η εισαγωγή της έννοιας του «επικείμενου κινδύνου» (drohende Gefahr), το δικαίωμα παρακολούθησης (τηλεφωνικών συνδιαλλαγών, αλληλογραφίας, προσωπικών υπολογιστών) μόνο με την υποψία κινδύνου και χωρίς δικαστική εντολή, μπορούν να εξηγηθούν μόνο ως μηχανισμός συνολικά του αστικού κράτους για να θωρακίσει την κυριαρχία του, που είναι η εξουσία του κεφαλαίου.

Πάντως, όπως δείχνει το όλο κλίμα, τμήματα του κεφαλαίου στη Βαυαρία επιζητούν να υπάρξει αλλαγή στη μέχρι σήμερα κατάσταση απόλυτης κυριαρχίας της CSU, με κυβερνήσεις συνεργασίας που θα καλλιεργήσουν ακόμη πιο αποτελεσματικά την ταξική συναίνεση, ενώ βλέπουν ανάγκη αλλαγών και σε ζητήματα όπως η αυστηρή μεταναστευτική πολιτική και τα κλειστά σύνορα, τα οποία εμποδίζουν νέα φτηνά εργατικά χέρια να μπουν στην παραγωγή. Ταυτόχρονα οι εφεδρείες του κεφαλαίου, με κόμματα που δεν αμφισβητούν το σύστημα, είναι πάντα απαραίτητες και ως αναχώματα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Αναχώματα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας

Το τελευταίο διάστημα, τα εργατικά συνδικάτα που ελέγχονται από τη σοσιαλδημοκρατία διοργάνωσαν κινητοποιήσεις, στις οποίες από σημαντικό αριθμό εργαζομένων εκφράστηκε η συσσωρευμένη αγανάκτηση για την αύξηση της καταστολής, την εργασιακή ανασφάλεια, την αντιμεταναστευτική πολιτική, αλλά και για τα πανάκριβα πλέον ενοίκια (ενδεικτικά, σπίτι 40 τ.μ. κοστίζει 800 ευρώ!), την αντιεκπαιδευτική πολιτική, τις περικοπές στο σύστημα Υγείας κ.λπ. Ολη αυτήν την οργή ο δήθεν «προοδευτικός» πόλος φρόντισε να την οδηγήσει σε ανώδυνα μονοπάτια διαχείρισης του συστήματος, βάζοντας στην προμετωπίδα των αιτημάτων την αντι-CSU πολιτική. Αναδεικνύοντας όμως την CSU ως τον μοναδικό υπαίτιο όλων των προβλημάτων, αποκρύπτουν τη σχέση μεταξύ πολιτικής και οικονομίας, καθώς και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί το κάθε κόμμα. Φυσικά, αποκρύπτουν επίσης ότι τους ίδιους ή παρόμοιους νόμους έχουν ψηφίσει και οι ίδιοι σε άλλα γερμανικά κρατίδια, όπως π.χ. στη Βάδη - Βυρτεμβέργη.

Εξάλλου, από τα προεκλογικά προγράμματα των «προοδευτικών» κομμάτων προκύπτει η ευρύτερη ταύτισή τους τόσο σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπως η τάση υπέρ της ΕΕ (με διαφορετικές συνταγές βελτίωσής της), όσο και στην εσωτερική πολιτική, όπως το σύνθημα για «ανοιχτή Βαυαρία» και «ανοιχτά σύνορα», ουσιαστικά για να μην μπει φρένο στο εξωτερικό εμπόριο (αφού 1 στις 2 θέσεις εργασίας στη Βαυαρία εξαρτάται από τις εξαγωγές) και στην εκμετάλλευση ξένου ειδικευμένου εργατικού δυναμικού.

Το SPD ζητάει «περισσότερη ασφάλεια» και ενίσχυση της αστυνομίας, αλλά με άλλο νόμο! Γενικά οι «προοδευτικοί» προωθούν την καλύτερη και γρηγορότερη ενσωμάτωση των προσφύγων, με στόχο την κάλυψη των κενών στην αγορά εργασίας. Προωθούν επίσης προγράμματα ψηφιακών δεξιοτήτων, νέα μοντέλα εργάσιμου χρόνου και νέες μορφές εκμετάλλευσης της γυναίκας, με δυνατότητα π.χ. της νέας μητέρας να δουλεύει από το σπίτι, στο όνομα των «ίσων ευκαιριών». Τίποτα απ' αυτά, βέβαια, δεν ξεφεύγει από τον βασικό στόχο, της εξασφάλισης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

Ταυτόσημες είναι οι απόψεις των υποτιθέμενων δύο «πόλων» και για την ενεργειακή πολιτική και την προστασία του περιβάλλοντος, με σαφή προσπάθεια ενίσχυσης των εναλλακτικών πηγών Ενέργειας και της «πράσινης τεχνολογίας», που προωθούν συγκεκριμένα ενεργειακά μονοπώλια. Στηλιτεύουν τα υπαρκτά προβλήματα της Εκπαίδευσης (π.χ. υλικοτεχνική υποδομή, ελλείψεις θέσεων σε παιδικούς σταθμούς, θέσεων εκπαίδευσης και πρακτικής), χωρίς ωστόσο να λένε κουβέντα για την ταξικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος, που διαχωρίζει τα παιδιά από τα 10 τους χρόνια, και αντίστοιχα πράττουν αναφορικά με την ποιότητα της Υγείας και τα ζητήματα ποιοτικού ελεύθερου χρόνου. Μιλάνε υποκριτικά για καλύτερη κατανομή του εργάσιμου χρόνου, για αυστηρότερους ελέγχους και για την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων.

Επίσης, το εθνικιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) απαιτεί οι επενδύσεις να κατευθύνονται μόνο σε βαυαρικές εταιρείες, καθώς και να διακοπεί η συνεργασία των γερμανικών τραπεζών με την Ευρώπη. Υπερασπίζεται την αυτοκινητοβιομηχανία και τα ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα, απορρίπτει τις εναλλακτικές πηγές Ενέργειας ως «ακριβό προϊόν», ενώ ζητάει προστασία των μικρών αγροτών. Επιμένει στην ενίσχυση της αστυνομίας, αλλά θεωρεί ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι επαρκές. Διεκδικεί τον αυστηρό έλεγχο των συνόρων, υποστηρίζει την κυρίαρχη κουλτούρα και τις «χριστιανικές αξίες», αντιτίθεται στην κατάργηση της διπλής υπηκοότητας, ενώ υποστηρίζει και τη νομιμοποίηση της οπλοκατοχής. Τέλος, κατηγορεί δημαγωγικά την CSU ότι δήθεν ακολουθεί μια ενεργειακή πολιτική κεντρικού σχεδιασμού που θα ζήλευε και η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία!

Είναι φανερό ότι και ο λαός της Βαυαρίας είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στη «Σκύλλα» και τη «Χάρυβδη», τους φαινομενικά αντίθετους πόλους και την υποτιθέμενη «αντισυστημική» ακροδεξιά της AfD. Οπως φάνηκε και από όσα αναφέραμε παραπάνω, όλοι τους έχουν κοινή στρατηγική σύμπλευση την αντεργατική πολιτική, την αποδοτικότερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Και στη Γερμανία, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν ένα δρόμο: Να απορρίψουν αυτές τις δυνάμεις, να δουν ξεκάθαρα το συμφέρον τους, να οργανωθούν και να παλέψουν στο πλευρό υπαρκτών ταξικών δυνάμεων (ντόπιων και μεταναστών) για την ισχυροποίησή τους, ώστε να ανοίξει η προοπτική να γίνουν οι πραγματικοί κυρίαρχοι του πλούτου που μόνο αυτοί παράγουν.


Μ.

ΗΠΑ
«Αντιτρομοκρατική» στρατηγική προοσαρμοσμένη στις γεωπολιτικές προτεραιότητες

Εμφαση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και την Ασία

Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Μπόλτον, στην παρουσίαση της νέας «αντιτρομοκρατικής» στρατηγικής

Copyright 2018 The Associated

Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, Τζον Μπόλτον, στην παρουσίαση της νέας «αντιτρομοκρατικής» στρατηγικής
Με το βλέμμα στα πιο κρίσιμα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε Μέση Ανατολή, Αφρική και Ασία έχει σχεδιαστεί η επικαιροποιημένη «Αντιτρομοκρατική Στρατηγική» που δημοσιοποίησε στις 4 Οκτώβρη η κυβέρνηση των ΗΠΑ, του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος χαρακτηρίζει αφενός τις ΗΠΑ «εμπόλεμη χώρα» και αφετέρου «το τοπίο της τρομοκρατίας σήμερα» «πιο ρευστό και σύνθετο από ποτέ». Με αυτήν την έννοια, η νέα «αντιτρομοκρατική» στρατηγική, που ανακοινώνεται μετά από περίπου εφτά χρόνια, επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στο Ιράν και αξιοποιεί την («ασθενέστερη» σήμερα) δράση των τζιχαντιστών της «Αλ Κάιντα», του «Ισλαμικού Κράτους» και συναφών οργανώσεων, όπως η «Μπόκο Χαράμ» στη δυτική και κεντρική Αφρική, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τον ισχυρό ανταγωνισμό που δέχεται από άλλες «αναθεωρητικές» - όπως τις έχει χαρακτηρίσει - δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα κ.ά., σε ζώνες αυξημένου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Δεν παραλείπει να χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα τη δράση ισλαμικών σιιτικών οργανώσεων που θεωρεί πως υποστηρίζονται ή υποκινούνται από το Ιράν, όπως η παλαιστινιακή «Χαμάς», που δρα κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας, και η λιβανέζικη «Χεζμπολάχ», που ανέλαβε έντονη δράση τα τελευταία χρόνια στη Συρία, παίρνοντας το πλευρό του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ.

Με φόντο τον οξυμένο ανταγωνισμό των ΗΠΑ με ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, ο οποίος προκαλεί την τελευταία διετία έντονους «τριγμούς» στις διατλαντικές σχέσεις, η κυβέρνηση Τραμπ επιχειρεί παράλληλα να αξιοποιήσει και τη δράση οργανώσεων και ομάδων στο εσωτερικό χωρών που θεωρούνται σύμμαχοι ή εταίροι των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Βάζει έτσι σκοπίμως στο ίδιο τσουβάλι μια σειρά οργανώσεων με διαφορετικά χαρακτηριστικά, «εθνικιστικά και αυτονομιστικά» ή λεγόμενων «επαναστατικών», των οποίων - όπως λέγεται - «η χρήση βίας και η πρόθεση να αποσταθεροποιήσουν τις κοινωνίες θέτει συχνά σε κίνδυνο τη ζωή Αμερικανών».

Δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον για την υποτιθέμενη καταπολέμηση ακροδεξιών - νεοναζιστικών οργανώσεων, όπως το σκανδιναβικό «Νορδικό Κίνημα Αντίστασης» και η βρετανική νεοναζιστική «Ομάδα Εθνικής Δράσης», της οποίας η δράση απαγορεύτηκε πριν από λίγα χρόνια.

Στο επίκεντρο της επίθεσης το Ιράν

Στην παρούσα φάση, πάντως, προτεραιότητα φαίνεται πως έχουν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ σε βάρος του Ιράν - ενόψει του νέου κύματος βαρύτερων οικονομικών κυρώσεων που αναμένεται να ανακοινωθούν στις αρχές Νοέμβρη. Αμέσως μετά, στη μαύρη λίστα περνά το λεγόμενο «ριζοσπαστικό Ισλάμ», ώστε να προωθηθούν περαιτέρω και να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα πανίσχυρων αμερικανικών μονοπωλίων πάνω στο ξαναμοίρασμα αγορών, πηγών και δρόμων Ενέργειας, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Δεν είναι περίεργο που το μεγαλύτερο βάρος και οι προτεραιότητες της νέας «αντιτρομοκρατικής» στρατηγικής των ΗΠΑ επικεντρώνονται στο Ιράν, καθώς είναι ο σημαντικότερος γεωπολιτικός αντίπαλος των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε όλη τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, χαρακτηρίζεται «ο πιο επιφανής κρατικός χορηγός τρομοκρατίας». Κατηγορείται πως υποστηρίζει «ένοπλες και τρομοκρατικές οργανώσεις και καλλιεργεί δίκτυο συνεργαζόμενων που θέτουν απειλή για τις ΗΠΑ και διεθνώς». Στοχοποιούνται οι «Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης» (IRGC - QF), οι οποίοι χαρακτηρίζονται «πρωταρχικός βραχίονας τρομοκρατικής υποστήριξης». Η ιρανική κυβέρνηση κατηγορείται ότι παρέχει «οικονομική και υλική υποστήριξη, εκπαίδευση και οδηγίες στη "Χεζμπολάχ" και σε άλλες σιιτικές ένοπλες οργανώσεις που δρουν σε Μπαχρέιν, Ιράκ, Συρία και Υεμένη». Επισημαίνεται επίσης η υποστήριξη που φέρεται πως δίνει η ιρανική κυβέρνηση στη «Χαμάς» και σε άλλες «παλαιστινιακές τρομοκρατικές οργανώσεις». «Με επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, οι "Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης" έχουν επιχειρησιακά δίκτυα και την ικανότητα να στοχοποιήσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ εντός και εκτός συνόρων», αναφέρεται σε χαρακτηριστικό σημείο της πολυσέλιδης έκθεσης.

Σε επόμενο σημείο επισημαίνεται επίσης η συνεργασία του Ιράν με τη λιβανέζικη «Χεζμπολάχ», η οποία κατηγορείται ότι «χρησιμοποιεί τρομοκρατία και άλλα ασύμμετρα μέτρα, σε εταιρική σχέση με το Ιράν, για να διευρύνει την επιρροή σε Ιράκ, Λίβανο, Παλαιστινιακά εδάφη, Συρία και Υεμένη και να αποσταθεροποιήσει τους αντιπάλους». Κατηγορείται επίσης η «Χεζμπολάχ» ότι διαθέτει «ισχυρές στρατιωτικές και κατασκοπευτικές υποδομές», καθώς επίσης και ένα «μεγάλο στοκ εξελιγμένων όπλων», μαζί με «εκτενή δίκτυα επιχειρήσεων και υποστηρικτών διεθνώς», συμπεριλαμβανομένων και ατόμων στις ΗΠΑ...

Και η Νότια Ασία

Στο στόχαστρο των Αμερικανών ιμπεριαλιστών βρίσκονται και χώρες της Νότιας Ασίας, όπως προδίδει το υποκριτικό ενδιαφέρον που εκφράζει η έκθεση για την «καταπολέμηση» της δράσης ένοπλων οργανώσεων φανατικών ισλαμιστών, όπως η οργάνωση Σιχ «Babar Khalsa International», που θεωρείται ότι έχει έδρα στη Λαχώρη του Πακιστάν και η οποία δρούσε κυρίως τη δεκαετία του '80 σε χώρες της περιοχής αλλά και της Ευρώπης. Η κυβέρνηση Τραμπ «ξεθάβει» την «Babar Khalsa International», κατηγορώντας την ότι «με βίαια μέσα προσπαθεί να ιδρύσει ανεξάρτητο κράτος στην Ινδία και αλλού, προκαλώντας θανάτους αθώων πολιτών (...) τέτοιες ομάδες συχνά πραγματοποιούν δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις κατά σημαντικών οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών στόχων, αυξάνοντας το ρίσκο για το προσωπικό των ΗΠΑ και για τα αμερικανικά συμφέροντα στο εξωτερικό».

Αντίθετα, είναι σαφής η υποτίμηση των Αφγανών «Ταλιμπάν», ενάντια στους οποίους υποτίθεται πως «πολεμούν» από το 2001 ο αμερικανικός στρατός και δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο πως η κυβέρνηση Τραμπ στοχοποιεί επιλεκτικά οργανώσεις και χώρες της Ασίας οι οποίες - κατά σύμπτωση - το τελευταίο διάστημα δείχνουν να μην «ταυτίζονται» πλήρως με τα συμφέροντα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, όπως η Ινδία και το Πακιστάν, που αν και ανταγωνιστικές μεταξύ τους «λοξοκοιτούν» και προς τη μεριά της Κίνας, αλλά και προς τη μεριά του Ιράν. Η πρόσφατη επιλογή της ινδικής κυβέρνησης να συνεχίσει απρόσκοπτα τις αγορές ιρανικού πετρελαίου και να μην υποκύψει στις αμερικανικές απειλές για κυρώσεις ενδεχομένως να εξηγεί γιατί η κυβέρνηση Τραμπ «ξέθαψε» από τα ντουλάπια μία οργάνωση όπως η «Babar Khalsa International»... Στην ίδια λογική, η νέα «αντιτρομοκρατική» στρατηγική αξιοποιεί ταυτόχρονα και οργανώσεις όπως η «Τεχρίκ ε Ταλμπιπάν Πακιστάν» και η «Λασχκάρ ε Ταγίμπα», κατηγορώντας τες πως «χρησιμοποιούν πολιτικές και τρομοκρατικές τακτικές για να υπονομεύσουν τοπικές κυβερνήσεις και να κάνουν επιθέσεις».

«Πρώτα η Αμερική»

Το πλαίσιο της νέας «αντιτρομοκρατικής» στρατηγικής των ΗΠΑ χρωματίζεται, μέσα σε όλα, και υπό το πρίσμα του κεντρικού συνθήματος του Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Οι συντάκτες της έκθεσης, σε μια προσπάθεια να διαφοροποιηθούν από την προηγούμενη «αντιτρομοκρατική» στρατηγική, της κυβέρνησης του πρώην Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα (που και αυτή εξυπηρετούσε τη δεδομένη στιγμή τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού), υποστηρίζουν πως υιοθετούν «πιο ευκίνητες προσεγγίσεις, που αντιμετωπίζουν το πλήρες φάσμα των τρομοκρατικών απειλών στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και των εχθρών μας στο εξωτερικό και όσων επιδιώκουν να επηρεάσουν και να κινητοποιήσουν τη βία στις ΗΠΑ». Και εξηγούν: «Η προσέγγιση "Πρώτα η Αμερική" αφορά το πλήρες εύρος της ισχύος των ΗΠΑ και τη χρήση κάθε διαθέσιμου εργαλείου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στο εσωτερικό, στο εξωτερικό και στο κυβερνοδιάστημα. Συμπεριλαμβάνονται οι επιχειρήσεις αντικατασκοπείας στο εξωτερικό, διπλωματικά μέσα και οικονομικά εργαλεία. Θα εκσυγχρονίσουμε και θα ολοκληρώσουμε υπάρχοντα αντιτρομοκρατικά εργαλεία, για να εξασφαλίσουμε τα σύνορά μας. Θα χρησιμοποιήσουμε νέες τεχνολογίες ακριβώς εκεί που χρειάζεται για να προστατεύσουμε κρίσιμες υποδομές στις ΗΠΑ. Θα χρησιμοποιήσουμε κυβερνο-επιχειρήσεις και στρατηγικές επικοινωνίες».

Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι περίπου μια βδομάδα μετά τη δημοσιοποίηση της νέας «αντιτρομοκρατικής» στρατηγικής, η Αμερικανίδα υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας Κίρστεν Νίλσεν τροφοδότησε το κλίμα τρομολαγνείας και φόβου, ενόψει και των ενδιάμεσων αμερικανικών βουλευτικών εκλογών του Νοέμβρη, υποστηρίζοντας ότι «οι Αμερικανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία "πανδημία" απειλών από κατασκόπους στον κυβερνοχώρο, αλλά και από χάκερς σε ολόκληρο τον κόσμο». Μιλώντας την Πέμπτη σε αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας, η Νίλσεν υποστήριξε πως «η ιογενής εξάπλωση επικίνδυνου λογισμικού έχει προκαλέσει ένα παγκόσμιο ξέσπασμα κυβερνοεπιθέσεων, αλλά και αδυναμιών στον κυβερνοχώρο». Με άλλα λόγια, για τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές οι τρομοαπειλές «είναι παντού» και αξιοποιήσιμες ανάλογα με τα κατά καιρούς συμφέροντα και τις ανάγκες τους.


Δ. ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ