Αγνωστο παραμένει το πότε θα «ανοίξει» ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στη Φυλή, με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να «πνίγουν» κυριολεκτικά το Λεκανοπέδιο, καθώς κάθε μέρα προστίθενται επιπλέον 2.500 - 3.000 τόνοι στους δρόμους. Η κατάσταση είναι ασφυκτική και επιβεβαιώνει τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την αντιλαϊκή της πολιτική, προωθεί την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του τομέα διαχείρισης των αποβλήτων, την πιο μεγάλη εκμετάλλευση των εργαζομένων του κλάδου, την παραπέρα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την ανοχή απέναντι στην ασυδοσία του βιομηχανικού κεφαλαίου, που σπέρνει κατά βούληση τα τοξικά και άλλα επικίνδυνα απόβλητά του. Η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής προεκλογικά είχε κάνει «σημαία» το άμεσο κλείσιμο της χωματερής, το οποίο δεν έγινε ποτέ. Αντίθετα, συντονίζεται με την κυβέρνηση και προωθεί την εξυπηρέτηση ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται στο χρυσοφόρο τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μεγάλες ευθύνες έχουν διαχρονικά οι δημοτικές αρχές του δήμου Φυλής και η σημερινή που στηρίζεται από τη ΝΔ, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των δημοτικών αρχών του λεκανοπεδίου Αττικής, που «βολεύονται» με την απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Ολοι τους συμπορεύονται με την ΕΕ, που αντιμετωπίζει τη διαχείριση των απορριμμάτων ως πεδίο κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων.

Η χωματερή στη Φυλή εδώ και έξι δεκαετίες βλάπτει σοβαρά την υγεία και υποβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο, κυρίως για όσους ζουν και δουλεύουν στη Δυτική Αθήνα και στο Θριάσιο. Ακόμα κι αν αύριο αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία του ΧΥΤΑ, τίποτα δεν αποκλείει να εμφανιστούν παρόμοια φαινόμενα (ρήγματα) στο ίδιο ή σε άλλο σημείο της χωματερής. Οπως δεν πρόκειται να γλιτώσουν από την μπόχα και τις καρκινογόνες αναθυμιάσεις οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Γι' αυτό είναι αναγκαίο να κλείσει τώρα οριστικά ο ΧΥΤΑ και στην ημερήσια διάταξη της πάλης του λαού να μπει το αίτημα για διαχείριση των απορριμμάτων σε όφελός του κι όχι σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το γεγονός ότι στην ευρύτερη περιοχή εντοπίστηκε υψηλή συγκέντρωση ολικού και εξασθενούς χρωμίου, ουσία ιδιαίτερα επιβλαβής για την ανθρώπινη υγεία, τοξική και καρκινογόνος ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες, αποκαλύπτει τους ανεξέλεγκτους κινδύνους που καιροφυλακτούν για τη δημόσια υγεία από τη δραστηριότητα του κεφαλαίου στη Δυτική Αττική, μιας και η ρύπανση αποδίδεται σε περιστασιακή παράνομη ρίψη αποβλήτων βιομηχανικών μονάδων (κυρίως βυρσοδεψεία, βιομηχανίες παραγωγής χρωμάτων, επιμετάλλωση). Ετσι, μοιραία, δεν μπορούν να θεωρηθούν σύμπτωση τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δείχνουν ότι την περίοδο 1999 - 2015 το ποσοστό των θανάτων από νεοπλασίες (καρκίνους) στη Δυτική Αττική έχει αυξηθεί κατά 31,7% έναντι αύξησης 10,1% στην υπόλοιπη Περιφέρεια Αττικής.

Η κατάσταση στη διαχείριση των απορριμμάτων είναι ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ της ανάπτυξης που υπηρετεί το κεφάλαιο και συνθλίβει τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού. Το παράδειγμα της Δυτικής Αττικής, με τις εκατοντάδες βιομηχανίες και την άναρχη δόμηση, με την απουσία σχεδίου αντιμετώπισης μεγάλων ατυχημάτων και έκτακτων αναγκών, με τη χωματερή και άλλες περιβαλλοντικές «βόμβες» διάσπαρτες στο έδαφός της, είναι χαρακτηριστικό αυτής της ανάπτυξης και των συνεπειών της για το λαό, είτε μιλάμε για τη δυσωδία και τον καρκίνο από τα σκουπίδια είτε για τις πλημμύρες στη Μάνδρα και την Ελευσίνα είτε για τα βιομηχανικά ατυχήματα στο Θριάσιο. Κι ενώ πρόκειται για μια περιοχή «υψηλού κινδύνου», το ένα και μοναδικό νοσοκομείο που υπάρχει, το Θριάσιο, υπολειτουργεί λόγω υποχρηματοδότησης και ελλείψεων προσωπικού, ενώ κανένας μηχανισμός δεν υπάρχει για την παρακολούθηση και καταγραφή των επαγγελματικών κινδύνων και ασθενειών, παρά τις εκατοντάδες βιομηχανίες που λειτουργούν στην περιοχή. Είναι κι αυτό ένα «πειστήριο» της αντιλαϊκής ανάπτυξης, που τόσο γλαφυρά περιέγραψε η κυβέρνηση κατά το πρόσφατο «αναπτυξιακό» συνέδριο για τη Δυτική Αττική, που οργάνωσε σε Μέγαρα και Ελευσίνα.

Είναι φανερό ότι ο αναπτυξιακός σχεδιασμός του κεφαλαίου δεν είναι μόνο ασύμβατος με τις λαϊκές ανάγκες, αλλά προϋποθέτει και τη συντριβή τους. Γι' αυτό δίπλα στην πάλη για το μεροκάματο, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ενάντια στην εκμετάλλευση που βαθαίνει στους χώρους δουλειάς, έχουν μεγάλη σημασία οι κινητοποιήσεις που οργανώνουν συνδικάτα και φορείς του κινήματος, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με αιτήματα και διεκδικήσεις που συγκρούονται με τα σχέδια του κεφαλαίου και των κομμάτων του, βάζοντας μπροστά την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες του προηγούμενου διαστήματος με αφορμή τη ρύπανση του Σαρωνικού, τα καζάνια των πετρελαιοειδών σε Πέραμα και Δραπετσώνα, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής σε Μενίδι και Λιόσια, τη λειτουργία της χωματερής της Φυλής, την υποχρηματοδότηση και υπολειτουργία των νοσοκομείων, αποτελούν συμβολή στην προσπάθεια για κινητοποίηση και συγκέντρωση λαϊκών δυνάμεων στον αγώνα ενάντια στην ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, που βαθαίνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καταστρέφει το περιβάλλον και τσακίζει τις ανάγκες του λαού.