Οι όποιοι στρατηγικοί σχεδιασμοί και τα master plan των μονοπωλίων για την «ανάπτυξη» του λιμανιού του Πειραιά προϋποθέτουν την επίθεση άνευ όρων σε κάθε εργασιακό δικαίωμα για την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Η έως τώρα πείρα το επιβεβαιώνει: Από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τον δημόσιο ΟΛΠ ΑΕ, με τη βοήθεια του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού στις διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων του χώρου, παραχωρήθηκε το 2009 στην «Cosco» ο προβλήτας ΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ «καθαρός» από εργαζόμενους και εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου ο μονοπωλιακός όμιλος να επιβάλει, στον προβλήτα που παρέλαβε και στον προβλήτα ΙΙΙ που κατασκεύασε, εργολάβους, ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, ατομικές συμβάσεις, ωράρια - λάστιχο χειροτερεύοντας τις συνθήκες εργασίας με αποτέλεσμα τα απανωτά ατυχήματα.

Κάτι αντίστοιχο προωθείται και τώρα στους εργαζόμενους του ΟΛΠ από την «Cosco» που από τις 10 Αυγούστου του 2016 είναι η νέα διοίκηση. Με την αλλαγή του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού και την υπογραφή νέας ΣΣΕ που «έκλεισε» η διοίκηση του ΟΛΠ με τις δυνάμεις του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΟΜΥΛΕ, οι εργαζόμενοι είδαν - για τα κέρδη των μονοπωλίων - το παραπέρα τσεκούρωμα των μισθών που ήδη είχαν μειωθεί κατά 35% με τους προηγούμενους μνημονιακούς νόμους και την ανατροπή των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Ενδεικτικά, ο βασικός μισθός στο ανώτατο μισθολογικό κλιμάκιο, από τα 1.442 ευρώ, μειώθηκε στα 1.186 ευρώ. Επεσε μαχαίρι στα επιδόματα, επιμηκύνθηκε ο χρόνος εργασίας και από 7,5ωρο - 37,5ωρο που ήταν έγινε 8ωρο - 40ωρο, που, σε συνδυασμό με τη μείωση των αποδοχών, σημαίνει ότι δουλεύουν πολύ παραπάνω χωρίς να πληρώνονται. Επιβλήθηκαν οι σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, ο ενεργός και ανενεργός χρόνος εργασίας, οι απολύσεις με μια απλή καταγγελία και άλλα εκτρωματικά. Βέβαια, η κυβέρνηση στο πλαίσιο των προσπαθειών της για την ενσωμάτωση των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου παρουσίασε αυτό το έκτρωμα ως ...επίτευγμα για τους υπαλλήλους του ΟΛΠ.

Επιπλέον, ο Γενικός Κανονισμός που επέβαλε η «Cosco» πάτησε στον νόμο για τη σύσταση «Εθνικού Μητρώου Φορτοεκφορτωτών Λιμένος και Ξηράς», που ψήφισαν στις 16/2/2017 ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, από το οποίο εξαίρεσε τους εργαζόμενους (χειριστές φορτοεκφορτωτικών μηχανημάτων, λιμενεργάτες κ.ά.) του λιμανιού του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και των άλλων λιμανιών της χώρας που είναι ανώνυμες εταιρείες καθώς και τα διαμετακομιστικά κέντρα (logistics), προετοιμάζοντας το έδαφος, για τη μετατροπή του λιμανιού του Πειραιά και ολόκληρης της λιμενικής λεκάνης, που φτάνει μέχρι την Ελευσίνα (Εμπορευματικό Κέντρο Θριασίου) σε Ειδική Οικονομική Ζώνη. Δηλαδή, επιβολή καθεστώτος εργασιακής ζούγκλας, χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, καταβαραθρώνοντας την τιμή της εργατικής δύναμης, για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την προσέλκυση επενδύσεων.

Παράλληλα, η επέκταση της δράσης των μονοπωλίων στο λιμάνι του Πειραιά είναι βέβαιο, όπως προκύπτει και από τη μέχρι τώρα πείρα, ότι θα πλήξει περαιτέρω τους αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι, ενώ αλλάζει συνολικά το τοπίο χειροτερεύοντας τους όρους ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών στις γύρω περιοχές. Παράλληλα με το γεγονός ότι τα μονοπώλια θα καθορίζουν ακόμα πιο αποφασιστικά ζητήματα από το κόστος μέχρι το τι θα έχει στο λαϊκό τραπέζι, αποκόβεται κάθε πρόσβαση στη θάλασσα, μειώνονται παραπέρα οι λιγοστοί ελεύθεροι χώροι που έχουν απομείνει, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον σε θάλασσα και αέρα και πάει λέγοντας.

Είναι φανερό ότι από όλη αυτήν την «ανάπτυξη» οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίοι βέβαια αν βρουν άλλους δρόμους μεταφορών που τους εξασφαλίζουν ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους, τότε παραδίδουν εγκαταστάσεις και λιμάνια στη σκουριά και τους γλάρους και τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους τους πετάνε σαν στυμμένες λεμονόκουπες στην ανεργία.

Κόντρα, λοιπόν, στα κυβερνητικά παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης», επανέρχεται το ερώτημα «ανάπτυξη για ποιον». Το λιμάνι του Πειραιά και συνολικά τα λιμάνια, οι υποδομές της χώρας, μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες μόνο όταν περάσουν στα χέρια του λαού και γίνουν κοινωνική περιουσία. Μόνο όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πάρει την εξουσία στα χέρια της και θέσει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις με κεντρικό σχεδιασμό στην υπηρεσία της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Μόνο στο πλαίσιο της εργατικής λαϊκής εξουσίας μπορούν να υλοποιηθούν οι κρατικοί φορείς Μεταφοράς και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες για μόνιμη, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, σταθερό εργάσιμο χρόνο με μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, για φτηνή, σταθερή και συχνή μεταφορά προϊόντων και ανθρώπων, συμβάλλοντας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη όλου του λαού.