Προϊόντα που υπόσχονται την τέλεια σιλουέτα και την ενίσχυση δήθεν του οργανισμού από στοιχεία και μέταλλα, που τάχα δεν περιέχονται στα τρόφιμα στη φυσική τους μορφή, μας κατακλύζουν καθημερινά.

Προϊόντα «ζωντανά» ή «εμπλουτισμένα» με κάποια ουσία, τα στοιχεία της οποίας δεν αναγράφονται με απόλυτη ακρίβεια, ούτε καν η ακριβής τους σύσταση και η περιεκτικότητά τους, πολυβιταμινούχα σκευάσματα αμφιβόλου σύστασης, που μας υπόσχονται ένα σούπερ «ενισχυμένο» οργανισμό, ικανό να υπερβεί τη φυσική του υπόσταση.

Τα προϊόντα λάιτ χωρίζονται σε προϊόντα που έχουν χαμηλή περιεκτικότητα ζάχαρης (υδατανθράκων) και λάιτ σε λίπος. Αν δεν υπάρχει λόγος κατανάλωσής τους, π.χ. προβλήματα υγείας ή μια δίαιτα που σας έχει συστήσει ο γιατρός για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, καλό είναι να μην καταναλώνονται στο όνομα και μόνο της υγιεινής διατροφής.

Ο οργανισμός μας, για τη σωστή λειτουργία του έχει ανάγκη από υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπος και βιταμίνες σε συγκεκριμένες ποσότητες. Αν διαταραχτεί η ισορροπία, π.χ. εξαλειφθεί το λίπος από τις τροφές, που είναι απαραίτητο για την παραγωγή οιστρογόνων στις γυναίκες και για την τεστοστερόνη στους άντρες, τότε ανατρέπουμε τη φυσική λειτουργία του οργανισμού και τον αναγκάζουμε να υπολειτουργεί και να εξασθενεί στην προσπάθειά του να αναζητήσει από άλλες πηγές το λίπος ή τους υδατάνθρακες που λείπουν από τη λήψη των τροφών.

Για παράδειγμα ένα γιαούρτι «λάιτ», που στη συσκευασία του αναγράφεται το 0%+0%. Είναι όντως το γιαούρτι ένα τρόφιμο μεγάλης διατροφικής αξίας για τον οργανισμό μας χάρη στο λίπος, τη βιταμίνη D και το ασβέστιο που περιέχει ή αποτελεί ένα πλαστικό κατασκεύασμα χωρίς οσμή ή γεύση, από το οποίο έχουν αφαιρεθεί όλα τα θρεπτικά συστατικά και ό,τι πρόσθετα στοιχεία έχει και δεν έχει καμία διατροφική αξία;

Αλλωστε, ούτε και το «εμπλουτισμένο» γιαούρτι μάς έχει πείσει για τα πλεονεκτήματά του, σε σχέση με το παραδοσιακό πρόβειο γιαούρτι με την πέτσα του, που είναι μεγάλης διατροφικής αξίας και βοηθά στη σωστή λειτουργία του εντέρου.

Μας άρεσε πολύ αυτό το ποίημα. Αυτός είναι ο λόγος που για μοναδική και τελευταία φορά βάζουμε ποίηση στην πεζή, «καθημερινή» και απλή στήλη μας.

Κυριακή μεσάνυχτα κι ολόγιομο φεγγάρι/ ήρεμη νύχτα, μαγική με έχει συνεπάρει./ Κι ο νους - παλιοσυνήθεια του ξανά κοιλοπονάει,/ κι αράδα ερωτήματα όλο γεννοβολάει:

- Γιατί ετούτος ο λαός πάντα να αγκομαχάει;

- Ποιος φταίει για τα βάσανα που είναι φορτωμένος κι άσπρη μέρα στη ζωή ποτέ του δε θυμιέται;

Από τα γεννοφάσκια του πάντα αδικημένος με αφέντη στο κεφάλι του και κεχαγιά στο βιος του.

Φταίει το κεφάλι το ζαβό μας/ φταίει ο θεός που μας μισεί/ φταίει το κακό το ριζικό μας/ μονολογεί ο Βάρναλης, ψάχνοντας για το φταίχτη.

Μέσ' τη νυχτιά, κείνο το φεγγαρόφωτο/ με τούτον τον τραγουδιστή με σπρώχνει να ανταμώσω/ κι αυτό από τις απορίες μου λιγάκι να ξεδώσω/ Κι ευθύς, αναθυμήθηκα τον πονηρό Οδυσσέα, που η Κίρκη με τα μάγια της ορμήνια του είχε δώσει/ στην Αδη και της άσπονδης Περσεφόνης δώμα/ αμέσως να κατέβει, ότι εκεί θα μάθει σίγουρα για τη μοίρα του κι εκείνη των συντρόφων του/ Με τούτα τα λογιάσματα που μου 'ρθανε στο νου/ επήρα την απόφαση στον Αδη να κατέβω...

Κατεβαίνει ο ποιητής, που δεν άλλος από το συνεργάτη της στήλης, τον Σταύρο Καλφιώτη, κατεβαίνει στον Αδη και εκεί θα συναντήσει την ψυχή του αντρείου Μακρυγιάννη, του Αρη Βελουχιώτη, αλλά και όλων εκείνων, που δε γνώρισαν τι θα πει δειλία. Το ποίημα φιλοξενείται στο ανάτυπό του «Στοχασμοί και διαλογισμοί», Αθήνα 1998.