Χρυσάφι πληρώνουν οι καταναλωτές για το «λευκό» και το «μαύρο» χρυσό. Δεν είναι μόνο οι διαδοχικές ανατιμήσεις στις βενζίνες, που από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα ακρίβυναν περίπου 50 δραχμές το λίτρο. Είναι και το εμφιαλωμένο νερό. Οι εταιρίες που ελέγχουν τον κλάδο εμφιάλωσης και εμπορίας νερού, ανέβασαν με το έτσι θέλω, την τιμή του κατά 50%. Πρόσφατα ανέβασαν την ενδεικτική τιμή του εμφιαλωμένου νερού μισού λίτρου, κατά 50 δραχμές ήτοι από 100 στις 150 δραχμές! «Απελευθέρωση» της αγοράς, σου λέει, για το νεράκι, οι «συγκυρίες», από την άλλη, για τις αυξήσεις στα καύσιμα. Σε κάθε περίπτωση οι καταναλωτές πληρώνουν όλο και περισσότερα για βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης για να αυξηθούν τα κέρδη των ντόπιων και ξένων επιχειρηματιών.

Μικρές και αμελητέες θα είναι οι αυξήσεις στα αεροπορικά εισιτήρια εσωτερικού διαβεβαίωνε κατηγορηματικά και δημόσια πριν λίγες μέρες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης. Ελεγε, μάλιστα και ποσοστά: 5 - 6%.

Ερχεται, όμως, η «Ολυμπιακή Αεροπορία» και επιβάλλει αυξήσεις μέχρι και 25% στα εισιτήρια, για ν' ανταποκριθεί - όπως λέει - στις πανάκριβες απαιτήσεις της «Χόχτιφ», σχετικά με τη χρήση του νέου αεροδρομίου. Και δε φτάνει μόνον αυτό. Από αύριο, θα λειτουργούν και διόδια, επί της Αττικής Οδού και όσοι κινούνται προς αεροδρόμιο θα πληρώνουν κι άλλο «χαράτσι», το οποίο θα πηγαίνει στα ταμεία της γνωστής κοινοπραξίας. Και μπορεί, το χαράτσι αυτό, να φανεί «μικρό και αμελητέο» στην αρχή, αλλά πολύ γρήγορα θα πάρει τις πραγματικές του διαστάσεις.

Κι ας μην περιμένει κανείς από τον Κ. Λαλιώτη να βγει στα τηλεοπτικά κανάλια για να δώσει εξηγήσεις για το γεγονός ότι οι Ελληνες εξαναγκάζονται να πληρώνουν τα «μαλλιοκέφαλά» τους σε μια ξένη εταιρία ή στους «χρυσοκάνθαρους» των δημοσίων έργων, για να μπορούν να χρησιμοποιούν τα αεροπλάνα μιας δημόσιας αεροπορικής εταιρίας ή τις εθνικές οδούς...

Αμα «σε πάρουν στο μεζέ» οι αγρότες - και δη οι Θεσσαλοί - «την έβαψες». Στον κίνδυνο εκτέθηκε ο υφυπουργός Γεωργίας, Β. Αργύρης και την «πάτησε». Πώς; Διαβάστε παρακάτω: Πασχαλιάτικα από το γραφείο του υφυπουργού τηλεφωνούσαν σε αγρότες της Θεσσαλίας, ρωτώντας για την έκταση που ο καθένας θα καλλιεργούσε με βαμβάκι! Βεβαίως, οι αγρότες δεν κανονίζουν τώρα τι θα καλλιεργήσουν και ήδη εδώ και μέρες έχουν σπείρει το βαμβάκι το οποίο έχει κιόλας φυτρώσει! Αντιλαμβανόμενοι, λοιπόν, ότι οι του υπουργείου γνωρίζουν από γεωργία όσο οι ίδιοι ξέρουν από... αστροναυτική, άρχισαν το «τηλεφωνικό δούλεμα». Αλλος δήλωνε «δεν έχω αποφασίσει», άλλος ότι έσπειρε χίλια, ή δυο χιλιάδες στρέμματα κι άλλος ότι δε θα σπείρει βαμβάκι αλλά αγγούρια για να ικανοποιήσει τον Β. Αργύρη, ο οποίος παλιότερα είχε «ορμηνέψει» τους αγρότες ν' αλλάξουν καλλιέργειες...

Οι οικογένειες στη Δανία πλήρωσαν το 19% για τις δαπάνες της Υγείας το 1999, έναντι 18% το 1996, 17% το 1992 και 13% το 1980, σύμφωνα με στατιστικές του υπουργείου Υγείας που δόθηκαν στη δημοσιότητα (18/4/1999).

Ιδού και τα αντίστοιχα στοιχεία για την Ελλάδα σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (28/2/2001). Το 2000 τα ελληνικά νοικοκυριά πλήρωσαν το 42,66% των συνολικών δαπανών υγείας έναντι 36,46% το 1989. (Την ίδια περίοδο οι δημόσιες δαπάνες έπεσαν στο 57,34%, από 63,54%). Οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας βρίσκονται σταθερά μεταξύ 41-43% απ' το 1992 και μετά.

Αυτή η απόκλιση μεταξύ Δανίας και Ελλάδας δείχνει το πόσο ακριβά πληρώσαμε την ΟΝΕ και τις «γαλαζο-πράσινες» πολιτικές των μονόδρομων και μάλιστα την ώρα της αρρώστιας που είναι κρίσιμη ώρα ανάγκης. Και έπονται και άλλα μέτρα, όπως ο νόμος για τον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) που θα αγοράζει υπηρεσίες απ' το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και θ' ανεβάσει τον πήχη των επιδόσεων στις ιδιωτικές δαπάνες.

Ούτε σύνταξη ούτε υγεία και πρωταθλητές στις πληρωμές. Ζήτω, δηλαδή, ο εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος.

Η ανελέητη επίθεση των κυβερνώντων σε πολύχρονες και μετά από σκληρούς αγώνες και θυσίες κατακτήσεις των εργαζομένων έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο. Αν η μέχρι σήμερα αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης πέρναγε, χωρίς το ΠΑΣΟΚ να πληρώσει ουσιαστικό πολιτικό κόστος, με την τεχνητά καλλιεργούμενη ελπίδα μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού, ότι χρειάζεται ακόμη λίγη υπομονή για να νοικοκυρευτεί δήθεν η ελληνική οικονομία και να ξημερώσουν καλύτερες μέρες... Αν οι δέσμες και δεσμίδες αντιλαϊκών μέτρων, που προώθησε και το «νέο» ΠΑΣΟΚ από το 1996 μέχρι σήμερα, δε συνάντησαν την πρέπουσα αντίσταση και αντίδραση από τους θιγόμενους. Αν ταυτόχρονα πολλοί εργαζόμενοι έδειξαν «κατανόηση» στην κυβερνητική πολιτική παραπέρα ενίσχυσης των προνομίων και της ασυδοσίας για το μεγάλο κεφάλαιο και πίστεψαν στις ψεύτικες υποσχέσεις, ότι τα προκλητικά ποσοστά αύξησης των μονοπωλιακών κερδών θα αποβούν σε όφελος της ελληνικής οικονομίας, της ανάπτυξής της και στη μείωση της ανεργίας. Αν με απλά λόγια, η κυβέρνηση Σημίτη συνάντησε μέχρι σήμερα τη «θεία υπομονή» από τα μόνιμα θύματα της μονόπλευρης λιτότητας, πιστεύουμε -και θέλουμε να ελπίζουμε- ότι τα νέα μέτρα για το Ασφαλιστικό, που επέλεξε να προωθήσει η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του «νέου» ΠΑΣΟΚ, θα προκαλέσουν τη «θεία οργή» του εργαζόμενου λαού, που ο «εκσυγχρονιστής» πρωθυπουργός επιχειρεί να του αφαιρέσει ακόμη και σημερινό δικαίωμα σε μια πενιχρή σύνταξη...

Καθώς είναι αδύνατο να συνοψιστούν τα 21 κεφάλαια των δύο μερών του βιβλίου, τα θέματα - τίτλοι του Παραρτήματος, οι μορφές ηρώων ναυτεργατών και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα, ας επιτραπεί στην υπογράφουσα να σημειώσει τη συγκίνηση που της προκάλεσαν οι σελίδες του για τους Ελληνες κομμουνιστές ναυτεργάτες που κατατάχθηκαν στη Διεθνή Ταξιαρχία και πολέμησαν ηρωικά ενάντια στο Φράνκο. Σελίδες που της θύμισαν όσα της διηγήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80, στην Πολωνία όπου ζούσε, ο αξέχαστος κομμουνιστής ναυτεργάτης, Στέφανος Τσερμέγκας, ο οποίος ήταν μαχητής της Διεθνούς Ταξιαρχίας.

Αν στάλα

είχανε ντροπή

θα δέναν

μία πέτρα

και θα φουντάραν

στα βαθιά

με όλα τους

τα «μέτρα»,

αν στάλα

είχανε αιδώ

οι μπαγαπόντες

ούλτρα

θα φτύναν

δώδεκα φορές

τα θλιβερά τους

μούτρα!

* * *

Αν τσίπα

είχαν και ντροπή

μια στάλα,

ανάθεμά τους,

θα σκίζανε

το «νόμο» τους,

αυτό

το έκτρωμά τους,

μα πού αισχύνη

να βρεθεί

στους Γιάννους

στους Σημίτες,

πίθηκοι

ερυθρόκωλοι

οι κύριοι

και τσίτες!

Ομως, δεν είναι μόνον οι υπέρμετρες πολιτικές φιλοδοξίες του Μίλο Τζουκάνοβιτς που εξωθούν τις από καιρό ταραγμένες σχέσεις Βελιγραδίου - Ποντγκόριτσα στα άκρα, διακυβεύοντας την ύπαρξη της εναπομείνουσας γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας. Αν και ο ίδιος έκανε από μόνος του ό,τι μπορούσε για να βαδίσουν Μαυροβούνιο και Σερβία σε «χωριστούς δρόμους» (θέσπιση γερμανικού μάρκου, τελωνείων στα «σύνορα» με τη Σερβία, ξεχωριστικό τραπεζικό σύστημα, εξωτερική πολιτική, μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.), ο Τζουκάνοβιτς είχε τη σιωπηλή - αλλά έκδηλη σε νευραλγικούς τομείς της πολιτικής και της οικονομίας - υποστήριξη υπερδυνάμεων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά και άλλων «ουδέτερων» χωρών όπως η Ελβετία, ορισμένες σκανδιναβικές χώρες κλπ.

Τι θα ξημερώσει αύριο; Διπλωμάτες δυτικοευρωπαϊκών - και όχι μόνον... - χωρών, μην παραλείποντας την απροθυμία της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών για την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου δεν έκρυβαν σε δημοσιογράφους πως όπου να 'ναι μπαίνουν τα θεμέλια για τη δημιουργία μίας ακόμη πρεσβείας σε βαλκανική χώρα... «Απρόθυμοι» φαινομενικά αλλά επί της ουσίας οι περισσότεροι είναι έτοιμοι για ένα ακόμη παράγωγο «κρατίδιο» της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε...