Με αφορμή την παράσταση, αλλά και την προσπάθεια που συντελείται στο Θέατρο «Από Κοινού», ο «Ριζοσπάστης» συνομίλησε με την Ελένη Γερασιμίδου.

Ο τίτλος της παράστασης «Κάλλιο πέντε και στο χέρι...» προέκυψε από την ιδέα του Π. Χατζηκουτσέλη να δικαιολογηθεί ο περιορισμένος αριθμός των μελών του θιάσου. Μετά την επιτυχία του καλοκαιριού, με το έργο «Διακοπές στην Αθήνα» οι πέντε «υπεύθυνοι» αποφάσισαν να παραμείνουν στις επάλξεις ενός θεατρικού είδους που αγαπούν και τους δίνει την ευκαιρία να πουν όσα απασχολούν τον κόσμο και τους ίδιους. Ετσι, με την καθοριστική βοήθεια του Πάνου Χατζηκουτσέλη, η Ελένη Γερασιμίδου και ο Αντώνης Ξένος έγραψαν ή «αναθεώρησαν» παλιά, άπαιχτα κείμενα με διαχρονικότητα, ενώ στη συγγραφική παρέα προστέθηκε και ο Προκόπης Αναλύτης.

Οπως μας λέει η Ελένη Γερασιμίδου, «το "Κάλλιο πέντε και στο χέρι..." ακολουθεί τους κανόνες της επιθεώρησης. Εδώ θα δει ο θεατής γνώριμους τύπους της καθημερινότητας, γνώριμες καταστάσεις, θα παρακινηθεί με αστείο τρόπο να σκεφτεί και πάνω απ' όλα να γελάσει αναγνωρίζοντας στιγμές της ζωής του:

Το κλασικό ντουέτο του είδους - των χαριτωμένων αθώων παιδιών - που αναρωτιούνται για τα τρέχοντα υπονομεύοντάς τα, ο μέλλων συνταξιούχος που διεκδικεί τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικό reality επιβίωσης μετά από την ταλαιπωρία του για να εξασφαλίσει τα αυτονόητα, η νεαρή των εύκολων προσανατολισμών που βλέπει τη ζωή της να συρρικνώνεται, η "προοδευτική" κυρία που από το γυναικείο ζήτημα κρατάει μόνο τα επουσιώδη, η γυναίκα που πνίγεται από τις τρέχουσες επιβεβλημένες ανάγκες, ο παππούς που δεν τα βγάζει πέρα με τα εγγόνια "παιδία που παίζει, που πεινάει, που ζητάει" και επιμένει στην αττική σύνταξη καθώς η άλλη σύνταξη έχει κάνει φτερά, ο νεαρός "πρώτος των πρώτων" που υπηρετεί τις ψεύτικες υποσχέσεις του συστήματος».

Οπως δηλώνουν οι συντελεστές της παράστασης, στην κυρίαρχη τάση του «ανά», π.χ. ανάπτυξη, ανάκαμψη κ.τ.λ. αυτοί απαντούν με «αναθεώρηση» της Επιθεώρησης.

Στο δεύτερο μέρος προβάλλει μια βραχονησίδα που εκπροσωπεί όλα όσα έχουν βγει στο ξεπούλημα. Η παράσταση τελειώνει μετά μουσικής και χορού, σε μια αντιπαράθεση των λαϊκών του '60 - '70 με τα γιεγιέδικα της ίδιας εποχής.

«Η ιδέα της αντίθεσης κόκκινου - μαύρου σε σκηνικό και ρούχα προέκυψε λόγω οικονομικής δυσχέρειας από τον Ακη Σιδέρη που έκανε και τις χορογραφίες, που εκτελούμε στην κυριολεξία οι δύο ηλικιωμένοι», προσθέτει η Ελ. Γερασιμίδου.

Το Θέατρο «Από Κοινού» δημιουργήθηκε, όπως εξηγεί η Ελ. Γερασιμίδου, «από την ανάγκη να καθορίσουμε οι ίδιοι τη θεατρική μας πορεία. Και επαγγελματικά και καλλιτεχνικά. Βρήκαμε ένα παλιό συνεργείο ζυγοστάθμισης, το νοικιάσαμε και φτιάξαμε με μεράκι και προσωπική δουλειά ένα λειτουργικό και απολύτως ασφαλές μικρό θέατρο με την αλάνθαστη αισθητική του απλού και λιτού.

Με πολλή περηφάνια κάνουμε γνωστό ότι δεν ευνοηθήκαμε με κανένα ποσό "υπερήφανων χορηγών" εκτός από τον ΣΕΥΔΑΠ που μας χάρισε τα είδη υγιεινής. Επίσης, το "Από Κοινού" δεν επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ και γνωρίζοντας τους λόγους είναι πολύ περήφανο γι' αυτό. Χορηγοί του είναι φίλοι και συναγωνιστές που πρόσφεραν το υστέρημά τους και προσωπική εργασία. Και το κυριότερο, έχει κερδίσει τη συμμετοχή ενεργού κοινού που κατανοεί τους στόχους και τις επιδιώξεις του».

Στον ένα χρόνο λειτουργίας του, το «Από Κοινού» Θέατρο, πέρα από τις παραστάσεις της Ελ. Γερασιμίδου, του Αντ. Ξένου και όχι μόνο, φιλοξένησε μουσικές βραδιές, παρουσιάσεις βιβλίων, παραστάσεις Καραγκιόζη, πρωτότυπα projects και ποικίλες δραστηριότητες. Επίσης ένα Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Δημιουργικής Ενασχόλησης Παιδιών και ένα Σεμινάριο Υποκριτικής για ηθοποιούς - με συγκεκριμένο προσανατολισμό - από την Ελένη Γερασιμίδου.