Αν υπάρχει κάτι για το οποίο η κυβέρνηση αποσπά τα περισσότερα συγχαρητήρια από το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, αυτό είναι σίγουρα η προσπάθειά της να ενσωματώνει το λαό στους στόχους και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, που η ίδια «τρέχει», με μεγάλες ταχύτητες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η προχτεσινή απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που «κάνει τάλιρα» και εφοδιάζει με επιχειρήματα πάνω σ' αυτόν τον στόχο τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τον υπόλοιπο κυβερνητικό μηχανισμό, ώστε τα προτάγματα της αστικής τάξης να «αφομοιωθούν» από ευρύτερα λαϊκά στρώματα ως «δική τους υπόθεση». Πρώτο πρώτο στην απόφαση παρουσιάζεται το «καθήκον» της συμφωνίας και της συμμετοχής του λαού στον «οδικό χάρτη» που υλοποιεί η κυβέρνηση προκειμένου να «θωρακιστούν» η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι «με την τρίτη αξιολόγηση μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία». «Εξοδος» που αφορά αποκλειστικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την πρόσβασή του σε φτηνό δανεισμό, χωρίς τους «περιορισμούς» των δανειακών συμβάσεων, και σε καμία περίπτωση το λαό, ο οποίος καλείται και πάλι να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Για τα λαϊκά στρώματα, και μόνο για τα πιο φτωχά απ' αυτά, οι προσδοκίες περιορίζονται στο «κοινωνικό μέρισμα», που μνημονεύεται στην απόφαση ως το απαύγασμα της «κοινωνικής πολιτικής» της κυβέρνησης.

«Στόχος πρέπει να είναι η έγκαιρη ολοκλήρωση των διαδικασιών στη βάση των συμφωνηθέντων», σημειώνει η απόφαση, συνδράμοντας την επιτάχυνση της αντιλαϊκής επίθεσης, χωρίς προσκόμματα και δισταγμούς, όπως επιτάσσει το συμφέρον του κεφαλαίου, ενώ προκλητικά αναφέρει ότι η αλλαγή του κλίματος στην ΕΕ για την Ελλάδα «αποτελεί δικαίωση για τις θυσίες του λαού». Κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που έχασαν την περασμένη οκταετία το μισό σχεδόν του εισοδήματός τους, βούλιαξαν στη φτώχεια και στην ανεργία και τώρα βρίσκονται μπροστά σ' έναν νέο γύρο επίθεσης, για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, με τη στήριξη των «αγορών». Οσο για το «τέλος της επιτροπείας», μόλις την περασμένη Κυριακή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαβεβαίωνε ξανά ότι η λεγόμενη «καθαρή έξοδος» δεν αφορά τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, τα «μνημόνια των μνημονίων» δηλαδή, που σηματοδοτούν τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, τα σύμφωνα σταθερότητας, η ενσωμάτωση του αντεργατικού «δικαίου της ΕΕ» και πάει λέγοντας.

Η ΠΓ θέτει ως «προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα περίοδο» τη «συμμετοχή της κοινωνίας στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της αναπτυξιακής διαδικασίας». Καλεί, δηλαδή, εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τους εκμεταλλευτές τους, για να «παζαρέψουν» πόσες ακόμα θυσίες θα κάνουν, να σχεδιάσουν «από κοινού» τι άλλο μπορούν να κόψουν από τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους για να πάρει την ανηφόρα η καπιταλιστική κερδοφορία. Και μόνο η επίκληση των «Αναπτυξιακών Συνεδρίων» που οργανώνει η κυβέρνηση είναι ενδεικτική: Η εξειδίκευση της στρατηγικής του κεφαλαίου ανά περιφέρεια, με τη συμμετοχή πρώτα και κύρια των επιχειρηματικών φορέων, βαφτίζεται «διαβούλευση με την κοινωνική βάση», η δε «θερμή υποδοχή» των κυβερνητικών στελεχών από τα στελέχη της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων που στελεχώνουν την Τοπική Διοίκηση, τα διάφορα επιμελητήρια κ.τ.λ., «πρωτόγνωρη πολιτική διαδικασία», που επιβεβαιώνει τη στρατηγική συγγένεια των κομμάτων του κεφαλαίου, παρά τις μεταξύ τους κορόνες και κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Στοιχείο αυτής της «αναπτυξιακής διαδικασίας» είναι και η απάτη της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», η οποία, κατά την ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, «στόχο έχει να καταστεί πρωταγωνιστής ο άνθρωπος και οι πραγματικές του ανάγκες». Τίποτα απ' αυτά δεν ισχύει. Η «κοινωνική οικονομία» έρχεται να συγκαλύψει ένα τμήμα της μεγάλης ανεργίας, ρίχνοντας εργαζόμενους και ανέργους στην αρένα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, ενδεδυμένους με την προβιά του επιχειρηματία. Ταυτόχρονα, θα καλύψει το κομμάτι εκείνο της «αγοράς» που θεωρείται κόστος για το κράτος (κοινωνικές υπηρεσίες και άλλα), ανοίγοντας το δρόμο για την επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων και τη συγκέντρωση σε μια σειρά από κλάδους.

Τα πράγματα «απογειώνονται» βέβαια στις αναφορές για το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, που κατά το ΣΥΡΙΖΑίικο «ποίημα» «ήρθε ως επιβεβαίωση της αναβαθμισμένης γεωπολιτικής και οικονομικής σημασίας της χώρας στο διεθνές στερέωμα» κι ανέδειξε «πως σωστά η κυβέρνηση ακολουθεί μία ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική η οποία συμβάλλει ώστε η χώρα μας να αποτελεί παράγοντα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, στην ειρηνική επίλυση των διαφορών και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών». Το «ξέπλυμα» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας φτάνουν σε νέα ύψη... Κι επειδή το πολιτικό ξεγύμνωμα φτάνει στα όριά του, στερεώνουν στο μούτρο τους το φερετζέ της «αριστεροσύνης», βάζοντας δίπλα στον «διαβολικά καλό» Τραμπ ολίγο από επίσκεψη στη Μακρόνησο... Μιλάνε μάλιστα για «διαφύλαξη της συλλογικής μνήμης απέναντι σε κάθε μορφής παραχάραξη και αναθεωρητισμό», επαληθεύοντας ότι δεν γνωρίζουν όρια και δισταγμό στην προσπάθεια να υπηρετήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και να αποσπάσουν ταυτόχρονα τη συμμετοχή ή την ανοχή του λαού στους επικίνδυνους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς του...