Eurokinissi

Σε σχετική ανακοίνωση η «Λαϊκή Συσπείρωση» Αττικής επισημαίνει: «Η Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα για τη μεγάλη καταστροφή που έχει συντελεστεί μέχρι τώρα στην Αττική από τις πυρκαγιές. Αυτό δείχνει η τοποθέτησή της, ότι ευτυχώς δεν είχαμε νεκρούς και δεν κάηκαν περισσότερα σπίτια.

Οι σύμβουλοι της "Λαϊκής Συσπείρωσης" κατά τη χτεσινή (σ.σ. προχτεσινή) συζήτηση, στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, για την αντιμετώπιση των πρόσφατων πυρκαγιών στην Αττική, υπενθύμισαν ότι, είχαν καταθέσει αίτημα για συζήτηση στις 10 Μάη, στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου, ώστε να παρθούν πρακτικά μέτρα που αφορούσαν στην πρόληψη, δηλαδή στον καθαρισμό των δρόμων, στον έλεγχο των δικτύων πυρόσβεσης και των υδατοδεξαμενών, στη στελέχωση των πυροφυλακίων για τον έγκαιρο εντοπισμό και άμεση επέμβαση στην εκδήλωση πυρκαγιάς καθώς και ταυτόχρονη ενίσχυση με έμψυχο δυναμικό και τεχνικά μέσα της Δασικής και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, καταγγέλλοντας την αποδυνάμωσή τους με την υποχρεωτική απόσπαση πυροσβεστών στα ιδιωτικά αεροδρόμια της "Fraport".

Η διοίκηση αρνήθηκε τότε τη συζήτηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιούνη, δηλαδή στην καρδιά της αντιπυρικής περιόδου κι όταν είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος για την έγκαιρη προετοιμασία των υπηρεσιών της.

Στην εξέλιξη των πυρκαγιών επιβεβαιώθηκε η μεγάλη αποδυνάμωση από έμψυχο υλικό της Πυροσβεστικής, που οδήγησε, οι πυροσβέστες να δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια με πολύ σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλειά τους καθώς και η πολύ μεγάλη φθορά των τεχνικών μέσων (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ελικόπτερα κ.λπ.) και του υπόλοιπου εξοπλισμού τους, λόγω της υποχρηματοδότησής τους από την κυβέρνηση.

Κατήγγειλαν ότι, πάνω στις στάχτες των χιλιάδων στρεμμάτων στην Αττική, στα Κύθηρα, στις Σπέτσες αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας στήθηκε ένας προκλητικός και βολικός ταυτόχρονα καβγάς μεταξύ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ για το αν το 2007 ή το 2017 κάηκαν περισσότερα ή λιγότερα στρέμματα.

Τόνισαν ότι η πολιτική τους είναι εμπρηστική, γιατί δεν αγγίζει τη βασική αιτία που προκαλεί τις πυρκαγιές και που δεν είναι άλλη από την ατομική ιδιοκτησία στη γη και τα δάση, καθώς η επιχειρηματική εκμετάλλευσή τους οπλίζει το χέρι του κάθε εμπρηστή. Την πολιτική αυτή ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά και γι' αυτό κάθε χρόνο μετράμε χιλιάδες καμένα στρέμματα.

Ανέδειξαν τις ευθύνες της Διοίκησης της Περιφέρειας που στηρίζει αυτήν την πολιτική που κατακαίει τα δάση και στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της όλο αυτό το διάστημα δεν διεκδίκησε τίποτα από την κυβέρνηση.

Κατήγγειλαν επίσης ότι η συζήτηση για τις αρμοδιότητες που έθεσε η περιφερειάρχης κ. Δούρου σε πρόσφατο άρθρο της είναι αποπροσανατολιστική για να αποφύγει να μιλήσει για την ουσία που θα τη φέρουν σε αντίθεση με την κυβέρνηση που στηρίζει και βέβαια μέσα από αυτό προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της ως περιφερειάρχη.

Τόνισαν την ανάγκη, επειδή η αντιπυρική περίοδος δεν έχει λήξει, να ενισχυθούν, έστω και τώρα, η Δασική και η Πυροσβεστική Υπηρεσία και να παρθούν επίσης τα αναγκαία άμεσα μέτρα:

-- Για την αναδάσωση κι όχι για την τσιμεντοποίηση των καμένων περιοχών.

-- Να υπάρξει ειδική πρόνοια για αντιπλημμυρικά έργα στις συγκεκριμένες περιοχές καθώς και

-- να αποζημιωθούν άμεσα τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι επαγγελματίες που έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους».

Η συγκεκριμένη κωμωδία πήρε το όνομά της από το χορό, που αποτελείται από πολίτες της εύπορης και συντηρητικής τάξης των Ιππέων, οι οποίοι αντιπαθούσαν τον δημαγωγό Κλέωνα, εναντίον του οποίου στρέφει την πένα του ο Αριστοφάνης.

Ο καυστικός Αριστοφάνης περιγράφει τον αγώνα για την εξουσία μεταξύ του Παφλαγόνα και του Αλλαντοπώλη - πρόσωπα συμβολικά, που εύκολα παραβάλλονται με πρόσωπα της εποχής - διακωμωδώντας, έτσι, τον τρόπο που ασκείται η πολιτική προκειμένου να αποκτηθεί η εύνοια των πολιτών. Καθοριστικό ρόλο στο ποιος θα υπερισχύσει στη σύγκρουση αυτή παίζει ο χορός των Ιππέων.

Οι «Ιππής», γράφει ο Κώστας Βάρναλης, «είναι ίσως η πιο ανελέητη και η πιο ολοκληρωμένη πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη εναντίον των δημαγωγών του καιρού του και τόσο αληθινή που ξεπερνά τα φράγματα των καιρών». «Ο Αριστοφάνης νίκησε στον ποιητικό αγώνα», καταλήγει ο Βάρναλης, «αλλά νικήθηκε στον πολιτικό. Θριάμβεψε ο ολέθριος Κλέωνας. Ομως το μάθημα που μας έδωσε ο ποιητής είναι αθάνατο. Μας δείχνει ποιο είναι το χρέος των εθνικών δασκάλων στις παρόμοιες ιστορικές ώρες».