Από την παράσταση που δόθηκε στην «Αλκυονίδα» |
Ο συγκεκριμένος δίσκος κυκλοφόρησε το 1974, με την πτώση της δικτατορίας. Οπως έχει πει ο ίδιος ο συνθέτης, «εμφανίζονται στο έργο δύο δυνάμεις, αυτές του τσιφλικά και του κολίγου». Ο τίτλος «Θεσσαλικός Κύκλος», από τη μια έχει να κάνει με την κοινή θεματολογία των κομματιών, εξ ου και κύκλος, και επιπλέον παραπέμπει σε μια μεγάλη πλατεία, στην οποία, γράφει ο Βίρβος, εμφανίζονται ταυτόχρονα όλοι οι χαρακτήρες των τραγουδιών.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Από την πρώτη παράσταση της Λυρικής στο «Ολύμπια», το 1944 |
Η Λυρική Σκηνή ιδρύθηκε ως τμήμα του Εθνικού Θεάτρου το 1939. Το 1944 αυτονομήθηκε και με την ονομασία Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ) ξεκίνησε αυτόνομη πορεία στο πρώτο Θέατρο «Ολύμπια». Ο Μανώλης Καλομοίρης, πρώτος της Γενικός Διευθυντής, επέλεξε να εγκαινιάσει τις δραστηριότητες του οργανισμού την 1η Απρίλη 1944 με τη «Ρέα». Την ορχήστρα διηύθυνε ο Αντίοχος Ευαγγελάτος και πρωταγωνιστούσαν η υψίφωνος Μιρέιγ Φλερύ, ο τενόρος Νίκος Γλυνός και ο βαρύτονος Τίτος Ξηρέλλης.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ι. Βασίλιεφ : «Ο κόσμος λέει πως ξεχωρίζω γιατί αψηφώ με ευκολία τους νόμους της βαρύτητας. Για τις κινήσεις, τις πιρουέτες, το ότι μένω παραπάνω στον αέρα στα άλματά μου. Δεν ξέρω πώς το κάνω. Δεν μπορώ να πω αν είναι αποτέλεσμα της πολλής δουλειάς ή του ταλέντου. Δεν πήγα ποτέ σε γυμναστήριο αλλά είμαι δυνατός. Ισως λοιπόν να είναι δώρο της φύσης. Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να δουλεύω πάνω στα άλματα και να τελειοποιώ τις κινήσεις. Ο κύριος στόχος μου είναι να είμαι διαρκώς σε κίνηση, να προχωρώ, να βελτιώνομαι, να δοκιμάζω και να μαθαίνω, να μην σταματώ ποτέ. Πάντα όταν βγαίνω στη σκηνή έχω την ίδια σκέψη: Αυτή η παράσταση πρέπει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Νιώθω μεγάλη τιμή αλλά και τεράστια ευθύνη να με συγκρίνουν με τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Εκείνοι ήταν θρύλοι κι εγώ απλά ένας χορευτής...».
Το ελληνικό κοινό θα έχει την τύχη να δει για πρώτη φορά αυτήν τη σύμπραξη, μία λαμπερή στιγμή στην ιστορία του κλασικού χορού, μία ανεπανάληπτη σκηνική εμπειρία για τον κάθε θεατή. Θα τους θαυμάσουμε σε αποσπάσματα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του κλασικού χορού: «Λίμνη των Κύκνων», «Ζιζέλ», «Κουρσάρος», «Σπάρτακος», «Ωραία Κοιμωμένη», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και στην Ομήρου 8.
Ο Ν. Σοφιανός με τον Παλαιστίνιο πρέσβη |
Σήμερα και το ερχόμενο Σάββατο, στις 23.00, η Γλυκερία θα εμφανιστεί στη μουσική σκηνή «Kremlino» (Καραΐσκου 119), για δύο μοναδικές βραδιές ξεχωριστής διασκέδασης.
Θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που επιμελείται ο Στέλιος Φωτιάδης, με αγαπημένα τραγούδια λαϊκά - έντεχνα - παραδοσιακά, τις γνωστές επιτυχίες της, αλλά και τραγούδια από τον νέο της δίσκο. Ενα πρόγραμμα που διακρίνεται για τη γνησιότητα, τη ζεστασιά και την αυθεντική ψυχαγωγία που χαρίζει.
Μαζί της ο τραγουδιστής Βασίλης Προδρόμου.
Αύριο είναι η παγκόσμια μέρα πολυφωνικού τραγουδιού και πολυφωνικοί όμιλοι ξεχύνονται σε Αθήνα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Πύργο, Καλαμάτα, Λαμία, Καρδίτσα αλλά και σε άλλες χώρες, με πατινάδες και γλέντια, με παρουσιάσεις και εκδηλώσεις.
Στην Αθήνα, οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν με εκκίνηση πολυφωνικής πατινάδας από την πλατεία Κοτζιά στις 17.30, όπου θα καλωσορίζονται και άλλες πολυφωνικές παρέες. Και από εκεί θα ξεκινήσει μια «πορεία» με σταθμούς το Σύνταγμα, το Θησείο και στις 20.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο Λόφο των Μουσών στου Φιλοπάππου.
Οπως σημειώνεται: «Το Πολυφωνικό Τραγούδι, στην παραδοσιακή, δημοτική εκδοχή του, αποτελεί σημαντικότατη έκφραση της λαϊκής πολυφωνίας σε σειρά από λαούς και χώρες. Είδη πολυφωνίας απαντούν σχεδόν σε όλα τα Βαλκάνια, στην κεντρική και δυτική Μεσόγειο, στον Καύκασο, στην κεντρική Ασία από την Περσία έως την Ινδία, την Ινδονησία, τη νησιωτική Κίνα, την Κεντρική Αφρική. Η παγκόσμια εξάπλωσή του ιχνηλατεί ωσμώσεις αιώνων, αλληλεπιδράσεις, συγγένειες κατά μήκος νοητών τόξων πολυφωνίας που συνέχουν τόπους και λαούς μακρινούς, παραδόσεις διαφορετικές, με κοινό τόπο τη λαϊκή πολυφωνική έκφραση. Παλαιότατης καταγωγής πολλά από τα είδη του, διασώζουν στη βάση της ερμηνείας τους, πέρα από πολύτιμα τεκμήρια του μουσικού πολιτισμού, ένα εξαιρετικά επίκαιρο αξιακό περιεχόμενο, τη συλλογικότητα της ερμηνείας, της νοοτροπίας και του ήθους».