Αυτό το διάστημα που βρίσκεται σε εξέλιξη η νέα επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, η νέα φοροεπιδρομή, αυτό που μπορεί να γίνει κατανοητό από όλους είναι ότι κυβέρνηση και κουαρτέτο δεν διαπραγματεύονται για όφελος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Στην επίθεση αυτή απαντάμε άμεσα, με συλλαλητήρια μαζικά, μαχητικά στις 21 Φλεβάρη.

Μπροστά μας έχουμε σκληρές αναμετρήσεις. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες και σύνθετες εξελίξεις, πρωτοστατούμε για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να περάσει το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση. Μέσα από το κάθε βήμα που κάνουμε, να γίνεται πιο φανερή η ανάγκη της απαλλαγής της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Η σχεδιασμένη και επίμονη παρέμβαση των Ομοσπονδιών και Σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για το μεγάλο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), για την ανεργία, την Υγεία, τους εργολαβικούς εργαζόμενους και τους εργάτες των κάθε λογής «δουλεμπορικών» γραφείων κ.ά., δείχνουν δυνατότητες, αλλά και προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ πολέμησαν από την αρχή το σχεδιασμό και το περιεχόμενο της πάλης που βάλαμε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την κάλυψη των απωλειών σε μισθούς και συντάξεις, για κοινωνικές παροχές, επαναφορά των ΣΣΕ, δικαιώματα στη δουλειά και τη ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης. Πήραν μέρος στον κοινωνικό διάλογο, στο κοινό πόρισμα με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του κουαρτέτου.

Κεντρικά στηρίζουν ολόπλευρα την κατεύθυνση της αστικής τάξης για «εθνική συναίνεση», για να περάσουν τα μέτρα, για την «αξιολόγηση» και την ένταξη στο πρόγραμμα ρευστότητας, τη ρύθμιση του κρατικού χρέους με στόχο να μη χαθεί χρόνος για το πέρασμα στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Μια ακόμη απόδειξη είναι η ενιαία στάση τους στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου νομιμοποιούν εκφυλιστικά φαινόμενα, επιχειρούν εκτεταμένη νοθεία, αποδέχονται την ωμή δικαστική επέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα καθ' υπόδειξη κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Η συζήτηση που άνοιξε στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις με αιχμή την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, το συλλαλητήριο και η κατάθεση πρότασης νόμου στη Βουλή με την υπογραφή άνω των 550 συνδικάτων, αποτελούν έδαφος για συντονισμό δυνάμεων για τη συνέχεια.

Παράλληλα, σημαντική απ' όλες τις απόψεις ήταν η δουλειά που προηγήθηκε με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, με τη συμμετοχή μέσα από αποφάσεις 12 Ομοσπονδιών, 15 Εργατικών Κέντρων, 457 Συνδικάτων, 52 Επιτροπών Αγώνα και 12 Σωματείων που πήραν μέρος ως παρατηρητές. Ηταν δουλειά υποδομής που ενίσχυσε τη συσπείρωση με τις ταξικές δυνάμεις, αποτελεί βάση για τη συνέχεια.

Επίσης, σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη αγώνων και αντεπίθεσης έχουν οι πρωτοβουλίες και τα συλλαλητήρια των συνταξιούχων, τα συλλαλητήρια στις πόλεις για τα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις για την Υγεία. Οι δυνάμεις μας πρωτοστάτησαν σε κινητοποιήσεις σε εργασιακούς χώρους, στους ΟΤΑ, για τους εργολαβικούς εργαζόμενους σε ΛΑΡΚΟ, ΔΕΗ (Τοξότης), στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», για τα «δουλεμπορικά» γραφεία στους τυπογράφους στην εταιρεία «Βλάχος», για τους επικουρικούς γιατρούς στην Υγεία, στις κινητοποιήσεις στο χώρο του Εμπορίου, στις επιχειρήσεις «Καρυπίδη» και στον «Μαρινόπουλο», κόντρα στις συντονισμένες φωνές κυβέρνησης - εργοδοσίας - εργοδοτικού σωματείου, με τον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων στο ξενοδοχείο «Ledra». Πείρα έδωσε η πολυήμερη απεργία των ναυτεργατών με αιχμή το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό.

Πάνω σε αυτό το σχεδιασμό δίνουμε τη συνέχεια, με στόχο να δυναμώσει η προσπάθεια σε κάθε κλάδο με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, να ενισχυθεί η παρέμβαση πάνω στα οξυμένα προβλήματα, να δυναμώνουν και να πολλαπλασιάζονται αγωνιστικές εστίες.

Η στήριξη στο πανελλαδικό συλλαλητήριο των αγροτών στις 14/2, η μαζική συμμετοχή και δουλειά προετοιμασίας για τα συλλαλητήρια στις 21/2, μπορούν να σηματοδοτήσουν την έναρξη ενός νέου κύκλου αγώνων με επίκεντρο τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς.

Το πρωτοπόρο τμήμα του ταξικού κινήματος είναι ανάγκη τώρα να μπει πιο αποφασιστικά μπροστά στην οργάνωση της πάλης, με αυτοπεποίθηση, ζωντάνια, μαχητικότητα, ξεπερνώντας δυσκολίες που υπάρχουν κι όχι αναπαράγοντάς τες. Εδώ θα κριθούμε. Για να μην περνάει ο φόβος, η συναίνεση, η υποταγή. Για να μπουν και άλλες δυνάμεις στη μάχη της οργάνωσης, ιδιαίτερα νεότερων ηλικιών. Να δυναμώνει το βασικό ζήτημα, που είναι η ισχυροποίηση των δεσμών μας με τους εργαζόμενους.

Οπλα στη δουλειά μας είναι η πείρα από την προετοιμασία για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ, η εισήγηση, το διεκδικητικό πλαίσιο, δεμένο με το σχεδιασμό πάλης σε κάθε χώρο και κλάδο.

Η πείρα δείχνει ότι το οξυγόνο, η ζωή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι η δουλειά στη βάση, η δουλειά στα σωματεία, στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις συνοικίες. Εκεί δηλαδή που ζει και δουλεύει ο απλός άνθρωπος του καθημερινού μόχθου. Να επιμείνουμε πιο συγκεκριμένα και πιο αποφασιστικά στο πώς υλοποιείται ο σχεδιασμός, η δουλειά χώρο το χώρο, σωματείο το σωματείο, κλάδο τον κλάδο.

Πότε συσπειρώνει τους εργαζόμενους το σωματείο; Οταν συγκεντρώνει δυνάμεις, απέναντι στο κεφάλαιο και στη στρατηγική του, όταν υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, όταν προωθεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Οταν αντιπαλεύει τη στρατηγική των υποταγμένων ηγεσιών. Οταν λειτουργεί και διαπαιδαγωγεί στις αρχές της ταξικής πάλης μέσα στην καθημερινή δράση και ταυτόχρονα προετοιμάζει την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους για μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Οταν οργανώνει έναν αγώνα παίρνοντας όλα τα μέτρα για την επιτυχία του.

Η εξασφάλιση συλλογικότητας στο σχεδιασμό, στην οργάνωση της δουλειάς έχει μεγάλη σημασία. Γιατί μόνο μέσα στη συλλογική λειτουργία μπορεί να βρει ο εργαζόμενος τη θέση του, να συμβάλει στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων. Μέσα στις συλλογικές διαδικασίες θα προωθείται η συσπείρωση δυνάμεων στην ταξική γραμμή, θα αναπτύσσεται η διαπάλη με τη γραμμή του συμβιβασμού. Αυτός είναι ο λόγος που δίνουμε βάρος στις μαζικές, συλλογικές διαδικασίες, αυτός είναι και ο λόγος που οι άλλες δυνάμεις τις εχθρεύονται και τις υπονομεύουν, τις αρνούνται, προτιμούν συνέδρια με άδειες καρέκλες και αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Εχουν τους εργάτες στη γωνία, θεατές.

Υπάρχουν αρκετά μέτωπα μπροστά μας, που απαιτούν αγωνιστική απάντηση και μεγαλύτερη ετοιμότητα, οργάνωση της δουλειάς.

Στην πρώτη γραμμή των καθηκόντων η ζωή θέτει τη διεύρυνση της επιρροής του ΠΑΜΕ με νέα Σωματεία και συνδικαλιστές. Στη βάση αυτή χρειάζεται να συνεχίσουμε στη γραμμή που έχουμε χαράξει. Μόλις πριν λίγες μέρες, είδαμε το δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ που καμάρωνε ότι η ηγεσία της βρίσκεται στην Ουάσιγκτον για υψηλές συνομιλίες με την Κρ. Λαγκάρντ και το ΔΝΤ. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τέτοιες δυνάμεις.

Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ καταλήξαμε μέσα από συζήτηση στην ιεράρχηση των μετώπων πάλης και στο σχεδιασμό.

• Μεγάλο μέτωπο με πολλές δυσκολίες που απαιτεί σχεδιασμό ανά κλάδο και χώρο, αποφασιστικότητα, επιμονή, πρωτοβουλίες είναι το μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, το σύνολο των όρων εργασίας. Είναι μέτωπο που απαιτεί εξειδικευμένη δουλειά ανά κλάδο, να πιαστούν όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους. Μέσα από εδώ μπορούμε να ανοίξουμε όχι μόνο την καθημερινή πλευρά της ζωής των εργατών, αλλά κυρίως την προοπτική που βάζει το ταξικό κίνημα, για να αναδείχνονται οι βασικές προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους.
• Να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στην απλήρωτη ανασφάλιστη δουλειά, για τις συνθήκες δουλειάς στους εργασιακούς χώρους, για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, που επιδεινώνονται σε όλους τους κλάδους, ως μέρος της πάλης για τις αυξήσεις και τις ΣΣΕ.
• Να δοθεί βάρος στις κινητοποιήσεις αρκετών κλάδων απέναντι στα «δουλεμπορικά» γραφεία, τα οποία πυκνώνουν ύστερα και από τη βοήθεια που τους έδωσε η κυβέρνηση. Οι τελευταίες κινητοποιήσεις σε αρκετούς χώρους που αναφέρθηκαν παραπάνω, δείχνουν ότι είναι ένα θέμα που ωριμάζει, για το οποίο μπορεί να δοθεί συνέχεια κάτω από προϋποθέσεις σε περισσότερους κλάδους. Δένεται με το αίτημα για σταθερή δουλειά με δικαιώματα και ΣΣΕ, το πλαίσιο αιτημάτων που παλεύουμε, με την αποκάλυψη σε όλη την έκταση αυτού του μηχανισμού της υπερεκμετάλλευσης.
• Χρειάζεται να συνεχίσουμε τις δράσεις και το συντονισμό σωματείων, Λαϊκών Επιτροπών για το μεγάλο μέτωπο της Υγείας, της κατάστασης που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία και στις Μονάδες Υγείας. Να ενισχύσουμε το θέμα της πρόληψης, τις διεκδικήσεις που έχουν να κάνουν με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, τις περικοπές στην Πρόνοια, τις παροχές υγείας με τη δημιουργία του ΕΦΚΑ. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να γίνει το συγκεκριμένο ζήτημα αντικείμενο πάλης των Συνδικάτων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, να μπει στο επίκεντρο της δράσης τους, να γνωρίζουν καλά τις ανάγκες του κόσμου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
• Από αυτό το χρόνο μπαίνουν σε εφαρμογή οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό και η υλοποίηση του νόμου - λαιμητόμου. Δεν πρέπει να υποχωρήσει ο αγώνας που ξεκίνησε πέρσι, ο συντονισμός των εργαζομένων με τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελευθεροεπαγγελματίες.
• Είναι καθήκον πρώτης γραμμής ιδιαίτερα σε αυτήν την περίοδο το δυνάμωμα της αλληλεγγύης των σωματείων για τους πρόσφυγες που μένουν εγκλωβισμένοι κάτω από άθλιες συνθήκες, τους ανέργους, τους απλήρωτους, τους φτωχούς στις γειτονιές, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο μέσα στο χειμώνα.

Μέσα από τη δράση και τις πρωτοβουλίες, στόχος είναι να δυναμώσουν τα ίδια τα σωματεία, να δεθούν με τους τόπους δουλειάς, να οργανωθούν καλύτερα για τη συνέχεια.

Στην εργατική τάξη υπάρχει κλίμα αγανάκτησης, αμφισβήτησης. Χρειάζεται να βρεθούμε γρήγορα κοντά στις αγωνίες και τα προβλήματα, για να οργανώσουμε την αγανάκτηση σε αγώνα αλλά και για να μην περνάει ο εφησυχασμός. Γιατί ακόμα κι αν σε κάποιους κλάδους υπάρχουν καλύτεροι μισθοί, αν παραμένουν τα δικαιώματα που είχαν όταν υπήρχαν οι ΣΣΕ, τίποτα δεν είναι σίγουρο. ΕΕ και ΕΚΤ θεωρούν ότι πρέπει να πέσουν κι άλλο οι μισθοί, το κεφάλαιο πιέζει συνεχώς σε αυτήν την κατεύθυνση. Η δουλειά μας μπορεί να κλονίσει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Να σπάσει ο φόβος.

Κριτήριο τα συμφέροντά μας, όχι τα κέρδη των αφεντικών. Απορρίπτουμε από τη σκοπιά αυτή την ανάπτυξη που σχεδιάζουν.

Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Μπορούμε να συμβιβαστούμε με την εκτεταμένη ανεργία, τους μισθούς πείνας και τη δουλειά - λάστιχο, το μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους;

Αναδεικνύουμε τις αιτίες που εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο, που αποτελούν βαρίδι στην κοινωνική εξέλιξη.

Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα, κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση. Αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο ο ρόλος της ΕΕ ως λυκοσυμμαχία και δυνάστης της εργατικής τάξης, των λαών. Καταρρίπτονται οι μύθοι ότι αυτή είναι δήθεν «ένωση της αλληλεγγύης και απάνεμο λιμάνι για τους λαούς», όπως ισχυρίζονταν η πλουτοκρατία και τα στηρίγματά της.

Η ΕΕ γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν.

Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτό ότι προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ρήξη και σύγκρουση με αυτές τις δυνάμεις. Επομένως, ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή, ο αγώνας για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Η λύση βρίσκεται στην ανατροπή τους. Γι' αυτό και ένα από τα στοιχεία που μας ξεχωρίζουν από τις συμβιβασμένες ηγεσίες είναι η συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από κλάδο, ενάντια στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Τα σύννεφα του πολέμου και των εντάσεων πυκνώνουν πάνω από τη γειτονιά μας, για να μοιράσουν οι ιμπεριαλιστές τους δρόμους Ενέργειας, τα μερίδια των αγορών, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Εχουμε καθήκον να δυναμώσει μέσα στα συνδικάτα το μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό και το ρατσισμό, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να μεγαλώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να βγει στο περιθώριο και να απομονωθεί σε όλους τους εργασιακούς χώρους η εγκληματική ναζιστική συμμορία των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής.

Δεν μπορεί αυτά τα προβλήματα να είναι έξω από τα συνδικάτα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύσουν το αίμα τους για τους πετρελαιάδες, τους εμπόρους όπλων, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες.