Ο προσανατολισμός της δράσης μας στις εργοστασιακές μονάδες, εργασιακούς χώρους και αναπτυσσόμενους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, με την οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική παρέμβασή μας, είναι ουσιαστικά μονόδρομος για την, όσο το δυνατό, κατανόηση της πολιτικής και στρατηγικής του Κόμματος και από την ανώριμη αλλά με διάθεση να αγωνιστεί εργατική τάξη, αλλά και τους εργάτες που είναι στο κίνημα αλλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη να έρθουν στην εξουσία.
Πέρα από τη δράση μας αυτή, παραμένει ως ζητούμενο η δράση σε επίπεδο δήμου ή πόλης και η παρέμβαση του Κόμματος όσο και του οργανωμένου ταξικού κινήματος.
Στη συνοικία ζει το σύνολο των ανέργων, ζει και διασκεδάζει ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας, υπάρχουν οι γυναίκες άνεργες και μη, συνταξιούχοι που δεν είναι στο σωματείο τους, μικροί έμποροι που τη συμμετοχή τους στο οργανωμένο κίνημα τη βλέπουν κατά κύριο λόγο, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ως εξυπηρέτηση συντεχνιακών αιτημάτων.
Ολοι αυτοί που αποτελούν τη συνοικία, έξω από τους χώρους δουλειάς που υπάρχουν σε αυτή, με τι ασχολούνται στην καθημερινότητά τους;
Η αναζήτηση δουλειάς, με όποιο τρόπο και με όποιο μεροκάματο, είναι στις προτεραιότητες, μέσα κύρια από προγράμματα μερικής απασχόλησης ή μαύρης εργασίας. Τώρα θα προστεθεί και η κοινωνική εργασία. Η νεολαία, πέρα από την αναζήτηση δουλειάς, ξοδεύει το χρόνο της στο Facebook και σε κατώτερης ποιότητας διασκέδαση. Oι συνταξιούχοι είναι εγκλωβισμένοι κάποιοι στα ΚΑΠΗ, κάποιοι στα καφενεία, κάποιοι στα σπίτια τους καταναλωτές της ταξικής προπαγάνδας μέσα από την τηλεόραση.
Αν αθροίσουμε αυτούς που συμμετέχουν στον ένα ή στον άλλο βαθμό στις εκδηλώσεις των φορέων του ταξικού κινήματος, θα καταλήξουμε με στοιχεία, από το γεωγραφικό χώρο που γνωρίζω, ότι η απλή έστω συμμετοχή δεν ξεπερνάει ούτε το 0,5%.
Η συγκρότηση των Λαϊκών Επιτροπών ως έκφραση της συμμαχίας στη συνοικία είναι στη σωστή κατεύθυνση με βάση τις αποφάσεις του Κόμματος.
Η δράση όμως των Λαϊκών Επιτροπών, χωρίς αυτό να είναι γενικό φυσικά, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο συντονισμό, στο περιεχόμενο και στη στελέχωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι θετική. Ταυτόχρονα, η όποια δράση, πέρα από τα λαϊκά διδασκαλεία, εξαντλείται στις κεντρικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στις οποίες συμμετέχουν οι Λαϊκές Επιτροπές, σε οργάνωση εκδηλώσεων για φτωχές οικογένειες, για παιδιά ανέργων, για ανέργους, για πρόσφυγες και για προσφυγόπουλα. Οι πρωτοβουλίες αυτές σε τοπικό επίπεδο ουσιαστικά υλοποιούνται από το Σύλλογο Γυναικών, που έχει και τη μεγαλύτερη δράση στο πλαίσιο της Λαϊκής Επιτροπής. Η συμμετοχή σε αυτές τις εκδηλώσεις που είναι και το ζητούμενο, είναι πραγματικά πολύ μικρή και πολλές φορές απογοητευτική. Αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι φορείς και τα σωματεία που συμμετέχουν στη Λαϊκή Επιτροπή κινητοποιούνται και κινητοποιούν στην ουσία τα μέλη των προεδρείων τους και τα κομματικά μέλη με εξαίρεση κάποιους οπαδούς του Κόμματος.
Ενα πρόβλημα, λοιπόν, είναι τόσο οι δεσμοί των φορέων με τα μέλη τους, όσο και η γνώση και το δέσιμο με τη συνοικία και με τη γειτονιά.
Η διαπίστωση ότι με την υποχώρηση του κινήματος και στην κατάσταση που είναι αυτό σήμερα, είναι ανάλογη και η δράση της Λαϊκής Επιτροπής, είναι σίγουρα σωστή.
Η διαπίστωση αυτή, όμως, δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη σε σχέση με το αποτέλεσμα, που είναι η δράση.
Προκύπτουν, λοιπόν, τα ερωτήματα: Θα πορευτούμε στη Λαϊκή Επιτροπή με τη δράση που έχει σήμερα; Θα περιμένουμε την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος με τα ταξικά συνδικάτα βοηθώντας τα;
Τα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα απαντήσουμε χωρίς να μηδενίζουμε τη δράση μας, αλλά ούτε αφορίζοντάς τα.
Υπάρχει ο κίνδυνος να έχουμε τη Λαϊκή Επιτροπή ως την έκφραση της συμμαχίας στη συνοικία σε μια κατάσταση ύπνωσης. Να είναι μπερδεμένη μεταξύ καθηκόντων του Κόμματος, με τους συντρόφους που δρουν στα συνδικάτα και τους φορείς, όπως συμβαίνει σήμερα, και ο ρόλος της, όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε, να είναι καθαρά συντονιστικός σε κομματικά μέλη και στενές επιρροές. Πολλές φορές δημιουργούνται συγχύσεις σε σχέση με το αν η ΛΕ «καθοδηγεί» τα σωματεία και τους φορείς της συνοικίας, ακόμα και τα κομματικά μέλη, και αν καθορίζει το περιεχόμενο δράσης των φορέων.
Η Λαϊκή Επιτροπή πρέπει να είναι αυτό που είναι, σε σχέση με την έκφραση της κοινωνικής συμμαχίας στη συνοικία, αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να απλωθεί χωρίς να αλλάξει ο χαρακτήρας της. Να εντάξουμε σε αυτή εργαζόμενους που έχουν τη διάθεση να προσφέρουν ανεξάρτητα αν είναι εκπρόσωποι σωματείων ή όχι. Η ένταξη μπορεί να γίνει μέσα από Επιτροπές Αγώνα που πρέπει να δημιουργηθούν σε κάθε γειτονιά της πόλης με βάση τα γενικότερα λαϊκά προβλήματα, συνδέοντάς τα με τα τοπικά, καταδεικνύοντας την ταξική επιλογή του καπιταλισμού ακόμα και στα πιο μικρά ζητήματα που αφορούν τη γειτονιά. Ακόμα θα πρέπει να βάλουμε στόχο τη συμμετοχή στις ΛΕ εργαζομένων που δουλεύουν σε δήμους, super market, βιοτεχνίες, με στόχο την πιο οργανωμένη και από μέσα παρέμβασή μας σε αυτούς τους χώρους. Να οργανώνουμε συσκέψεις σε αυτούς τους χώρους σαν ΛΕ της περιοχής. Χρειάζονται πιο θαρραλέες αναδείξεις από πιο νέους συντρόφους ή οπαδούς που δεν θα έχουν πολλές «χρεώσεις», και η ενασχόλησή τους με τη ΛΕ δεν θα είναι απλά άλλη μια «χρέωση» που πρέπει να βγει.
Ακόμα, χρειάζονται επεξεργασίες και τοπικά, αλλά και κεντρικά για τις επιτροπές ανέργων, π.χ. ποιο θα είναι το περιεχόμενό τους; Φτάνει να βρίσκει ανέργους και να τους εντάσσει στην επιτροπή ή να κάνουν εξορμήσεις στον ΟΑΕΔ; Ξέρουμε ότι η ελπίδα του άνεργου που δεν είναι προσανατολισμένος ταξικά, είναι να βρει δουλειά και αυτή είναι η κρυφή ελπίδα της ένταξής του στην επιτροπή ανέργων.
Η πείρα που έχουμε κατακτήσει με τα θετικά και τα αρνητικά, με τις καθυστερήσεις και με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων λόγω της υποχώρησης του κινήματος, είναι αρκετή για να προχωρήσουμε κάποια βήματα.
Μπορεί να λέμε ότι υπάρχει υποχώρηση του κινήματος, αλλά από την άλλη δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι τα ταξικά χαρακτηριστικά που έχει το κίνημα σήμερα είναι ποιοτικότερα και οι συμμετέχοντες σε αυτό έχουν πιο ξεκάθαρους τους στόχους, με τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό να είναι πιο συνειδητός από ποτέ.
Σύντροφοι συνεχίζουμε τους ταξικούς αγώνες, κουβαλώντας από το προηγούμενο διάστημα σημαντικά ιδεολογικά όπλα και εμπλουτίζοντας με αυτά παραπέρα το ιδεολογικό οπλοστάσιό μας, συμπληρώνοντας έτσι και τις Θέσεις.
Με πρώτα και καλύτερα το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, αλλά και τα συμπεράσματα και τις εκτιμήσεις για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού στην πρώην ΕΣΣΔ, όπως και τα συμπεράσματα για τον 2ο τόμο Ιστορίας του ΚΚΕ, και ορισμένες αποφάσεις από Συνδιασκέψεις.
Χαιρετίζω το 20ό Συνέδριό μας. Συμφωνώ με όλες τις Θέσεις της ΚΕ που αποτελούν ένα καλά μελετημένο σχέδιο, που θα μετουσιωθεί σε Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου, και με αυτήν θα πορευτούμε το επόμενο διάστημα στο ιδεολογικό, πολιτικό, και οργανωτικό επίπεδο. Με κύριο στόχο την παραπέρα ισχυροποίηση του ΚΚΕ που είναι απαραίτητη προϋπόθεση και για την ανασύνταξη του Εργατικού Κινήματος και το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας αλλά και, όταν αντικειμενικοί παράγοντες των εξελίξεων δημιουργήσουν επαναστατικές συνθήκες, να είναι το Κόμμα μας ικανό να υλοποιήσει τον στρατηγικό μας στόχο, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού.
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ γιατί κυρίως βοηθούν να βγει από τις συνειδήσεις, κάτω από το φως των συμπερασμάτων της ανάλυσης των οικονομικοπολιτικών εξελίξεων (σελίδες 25 μέχρι και 31), η πλέον παράλογη αλλά ταυτόχρονα και η πλέον διαδεδομένη αυταπάτη, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ούτε στη «δευτέρα παρουσία», ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού από οποιουδήποτε πολιτικού προσανατολισμού κυβέρνηση.
Να αυξάνει δηλαδή η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου όπως εννοούν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλα τα αστικά κόμματα την καπιταλιστική ανάπτυξη και ταυτόχρονα αυτή η ανάπτυξη να συμβαδίζει και με την ευημερία των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών.
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ, γιατί ενώ τα άλλα αστικά κόμματα καταδικάζουν με τα λόγια αόριστα την «τρομοκρατία», ανάβοντας κεριά σε πρεσβείες και άλλους χώρους, χωρίς παραπέρα αναφορά σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα που τουλάχιστον αξιοποιούν την «τρομοκρατία», το ΚΚΕ αναλύει το διαχρονικό αυτό φαινόμενο.
Χαρακτηρίζει τις «ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις» συστατικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών πολέμων του 21ου αιώνα και έτσι είναι, αποκαλύπτει, μεταξύ των άλλων, πώς οι διάφορες «τρομοκρατικές οργανώσεις» διαμορφώνονται κάτω από τη στήριξη ή την ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων (Θέση 11 σελ. 14), πώς γίνεται αξιοποίησή τους από καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι μόνο στους πολέμους τους (για παράδειγμα σαν πρόσχημα για στρατιωτικές επεμβάσεις) αλλά και στη «δημοκρατία» τους, για την ενίσχυση των κατασταλτικών της μηχανισμών (για παράδειγμα σήμερα έχουμε τη Γαλλία, το Βέλγιο, διάφορα κρατίδια της Γερμανίας σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», με το στρατό και ένοπλους αστυνομικούς να περιφέρονται επιδεικτικά μέσα στις πόλεις).
Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ, γιατί αποδεικνύουν και ενημερώνουν ότι ο καπιταλισμός όσο θα εξελίσσεται θα γίνεται ακόμα χειρότερος. Αυτό το ζουν και το νιώθουν στο πετσί τους οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Εμείς χρειάζεται να το λέμε κυρίως προς τους πολιτικούς αντιπάλους μας, να απαντάμε στην προπαγάνδα τους, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας που κατά κανόνα προβάλλουν.
Ο καπιταλισμός εξελίσσεται με βασική τάση τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια μας το είχε αποκαλύψει αυτό. Το αποτέλεσμα είναι ο πλούτος να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερους ενώ η φτώχεια να εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Αυτό επιβεβαιώνεται συνεχώς από την ίδια την πραγματικότητα, σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα κράτη ξεχωριστά και βέβαια στη δική μας χώρα. Για τη χώρα μας στη Θέση 21 (σελ. 26) αναφέρονται ενδεικτικά παραδείγματα συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και στη Θέση 24 (σελ. 28) αναφέρονται στοιχεία που επιβεβαιώνουν την τάση ενίσχυσης της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Στη Θέση 7 (σελ. 10) διαβάζουμε ότι το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περίπου το 10% του πλούτου... δεν υπάρχει πρόσβαση σε καθαρό νερό για 780 εκατομμύρια ανθρώπους... 3,5 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα, κ.ά. απίστευτα νούμερα. Φρίκη!
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αν προσθέσουμε και τους πολέμους του «...να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ..» που εξαπέλυσε στην ανθρωπότητα με εκατομμύρια μέχρι τώρα νεκρούς, αν προσθέσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους της ατομικής βόμβας των Αμερικανών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, αν προσθέσουμε και πόσους το κεφάλαιο έχει σκοτώσει «...στα χρόνια της ειρήνης με την πείνα...». Αυτό το οικονομικοπολιτικό σύστημα υποστηρίζουν τα αστικά κόμματα υποσχόμενα να το βελτιώσουν!!!
Δεν βρίσκει εύκολα κανείς με τι άλλο να πρωτοσυμφωνήσει και τι άλλο να πρωτοεπαινέσει από την περιγραφή των δράσεων του ΚΚΕ όπως αποτυπώνονται στις Θέσεις.
Θα ξεχωρίσω το κεφάλαιο για το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, [Θέσεις 77, 78, 79 (σελ. 95, 96, 97, 98, 99)], τομέας που το ΚΚΕ ακούραστα παλεύει για να κάνει πράξη το διαχρονικό και αθάνατο κάλεσμα των Μαρξ - Ενγκελς «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».
Προχωράμε αποφασιστικά... Ο κομμουνισμός είναι το μέλλον του κόσμου.
Οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Αποτυπώνουν τα βήματα που έχουμε πραγματοποιήσει από το προηγούμενο Συνέδριο και ταυτόχρονα φωτίζουν επαρκώς τις αδυναμίες μας και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βελτιωθούμε. Οσον αφορά στις εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις συνέπειές τους, πρόκειται για ζητήματα με τα οποία το Κόμμα μας το τελευταίο διάστημα έχει ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό. Εχουμε βελτιωθεί στις Οργανώσεις στο πώς μελετάμε τις αναλύσεις του Κόμματος, τις επεξεργασίες, τις θέσεις και στο πώς προσπαθούμε να τις μεταδώσουμε στους φίλους και οπαδούς. Ομως η συνθετότητά τους, αλλά και η προπαγάνδα του αντιπάλου συσκοτίζουν τις πραγματικές αιτίες. Σε αυτό χρειαζόμαστε βελτίωση, δηλαδή καλύτερη μελέτη και κατανόηση των εξελίξεων, αλλά και τέτοια δουλειά ατομική και συλλογική που να εξασφαλίζει ότι θα διαφωτίζουμε καλύτερα τον κόσμο που βρίσκεται στο πλάι μας, που ακολουθεί το Κόμμα. Το σύνολο του κομματικού δυναμικού πρέπει να δουλέψει, ώστε να κατανοηθεί επαρκώς αυτό που λέμε ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι αιτίες, αλλά και οι συνέπειες. Οι συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας, για το λαό μας. Ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές οι εξελίξεις, και τα μέτρα που παίρνουμε να κοιτάνε στο πιθανό ενδεχόμενο να βρεθούμε στο κέντρο αυτών των διεργασιών το επόμενο διάστημα ίσως και σύντομα.
Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, να σταθούμε με προσοχή, ιδιαίτερα πάνω στα ζητήματα της καθοδηγητικής δουλειάς, που αποτελούν συνάρτηση τόσων των θετικών όσο και των αρνητικών αποτελεσμάτων της δουλειάς. Αναδεικνύουμε στις Θέσεις ως «κρίσιμη την αντιστοίχιση της καθοδηγητικής δουλειάς με τις σημερινές ανάγκες, και ως κρίκο τα Τομεακά Οργανα». Με βάση την πείρα του δικού μας Τομέα, επιβεβαιώνεται η παραπάνω θέση, σε σχέση και με τον στόχο που βάζαμε στο 19ο Συνέδριο. Μολονότι έχουμε βελτιώσει τη δουλειά μας σε πολλούς τομείς, δεν μπορούμε να πούμε ότι εκπληρώνουμε το στόχο για όργανα «επιτελεία μάχης». Ξεχωρίζω το ζήτημα της εξειδίκευσης της δουλειάς των οργάνων. Οι Θέσεις επεξηγούν, τι ορίζουμε ως εξειδίκευση. Εξειδίκευση είναι η ικανότητα να προσαρμόζουν τα όργανα τις γενικές κατευθύνσεις στα δεδομένα του χώρου. Πρέπει να αποφύγουμε την παγίδα να πούμε ότι εξειδικεύουμε επειδή πιθανά αποκτούμε γνώση του χώρου ή γιατί με κάποια αφορμή το «ψάχνουμε» καλύτερα. Κι αυτό χρειάζεται και δεν το κάνουμε πάντα σωστά, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι βαθύτερη καθημερινή δουλειά.
Πρόκειται για ζήτημα που για να καλλιεργηθεί και να κατακτηθεί χρειάζεται δουλειά τόσο από την Τομεακή Επιτροπή όσο και από το Τομεακό Γραφείο, πρώτα να αφομοιωθεί από τα στελέχη το περιεχόμενό του, και έπειτα βελτίωση - βήματα μέρα με τη μέρα. Συνδέεται με την ατομική βελτίωση του κάθε στελέχους, την αναβάθμιση του περιεχομένου της συζήτησης στα όργανα. Την πλήρη απαλλαγή της συζήτησης στα όργανα από ζητήματα απλού ελέγχου και το βάθεμα στα θέματα πολιτικής, την εξειδίκευση στο χώρο όπως περιγράφουν οι Θέσεις, λαμβάνοντας υπόψη κοινωνική σύνθεση, πραγματικό βιοτικό επίπεδο και αντιλήψεις που κυριαρχούν.
Η βελτίωση της δουλειάς του Τομεακού Οργάνου, ο καλύτερος καταμερισμός των καθηκόντων, η λύση του ζητήματος της πολυχρέωσης, θα βοηθήσει στην επιτελικότητά του το Τομεακό Γραφείο και αντίστροφα. Επιπλέον, χρειάζεται να κατανοήσουμε την εξειδίκευση στις γενικές κατευθύνσεις ως τρόπο δουλειάς, με στόχο να κατακτηθεί από τα Τομεακά Οργανα αλλά και παρακάτω στα γραφεία των ΚΟΒ και στα κομματικά μέλη. Διαφορετικά δεν θα προχωράει. Προφανώς χρειάζεται βοήθεια από τα παραπάνω όργανα, αλλά αντίστοιχα αυτή η δουλειά να τροφοδοτείται και παρακάτω προς τα γραφεία των ΚΟΒ, διαφορετικά θα είναι πεπερασμένη και στην ουσία ρηχή.
Η εξειδίκευση στο χώρο ευθύνης ως καθήκον των στελεχών δεν μπορεί να νοηθεί μακριά και έξω από τη δράση στο χώρο δουλειάς. Η δράση γεννάει την ανάγκη γνώσης του χώρου, σε βάθος, απαιτητικά ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα αυτής της δράσης. Κι σε αυτό το σημείο χρειαζόμαστε βελτίωση, όσον αφορά στα στελέχη. Δηλαδή στο κατά πόσο είμαστε πρωτοπόροι στη δράση και κατ' επέκταση στην εξειδίκευση στο χώρο. Χρειαζόμαστε σοβαρή βελτίωση σε αυτό που αναδεικνύουν παρακάτω οι Θέσεις για την «καθημερινή πρωτοπόρα πάλη και η απόκτηση πιο στέρεων δεσμών στους τόπους δουλειάς μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην πολιτική συνειδητοποίηση μόνο αν αναπτύσσονται ταυτόχρονα με την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση του Κόμματος». Τα στελέχη μακριά από το χώρο δράσης των Οργανώσεων, μακριά από το πρόβλημα, από το ζήτημα προς επίλυση δεν μπορούμε να εξειδικεύσουμε τις βασικές κατευθύνσεις του Κόμματος, θα είμαστε αποκομμένοι και θα κάνουμε ασκήσεις επί χάρτου.
Οι Θέσεις θίγουν και το ζήτημα της ποιότητας στη δουλειά μας. Είναι ανάγκη, ούτως ή άλλως, όλοι μας να αυξήσουμε την ποσότητα της προσφοράς μας στο Κόμμα. Οσο και αν είναι αυξημένος ο χρόνος που διαθέτουμε δεν σημαίνει ότι είναι όσο χρειάζεται, δεν εξαντλούμε τα περιθώρια με βάση τις ανάγκες της καθοδήγησης. Ομως το πώς αυξάνουμε την ποιότητα πρόκειται για ζήτημα που στο τετράχρονο που εξετάζουμε μας απασχόλησε αρκετά στα όργανα. Συχνά - πυκνά διαπιστώσαμε ότι ο κόπος, το ξόδεμα χρόνου και δυνάμεων των στελεχών ήταν σημαντικό, χωρίς όμως να εξασφαλίζει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Θέλει να δούμε πιο συγκεκριμένα το ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο των στελεχών και των οργάνων. Επιπλέον, να βελτιώσουμε την προετοιμασία μας πριν από τις δουλειές, την οργάνωση ακόμα και μιας σειράς λεπτομερειών.
Οι Θέσεις διαπιστώνουν ότι έχουμε κάνει βήματα και στις Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλα τα επίπεδα, ισχύει αντανακλάται και στις δικές μας Οργανώσεις. Στη θέση 40 εκτιμάμε ότι έχει διαρραγεί η σχέση του κομμουνιστή με το διάβασμα και η γνώση υποκαθίσταται με την πληροφορία. Αυτό το πρόβλημα οξύνεται πολύ περισσότερο στις δυνάμεις της ΚΝΕ καθώς και σε στελέχη που «περνούν» αποκλειστικά στη δουλειά του Κόμματος. Σε πρώτο χρόνο αποτυπώνονται με δυσκολία στη μελέτη του «Ριζοσπάστη» και σε δεύτερο χρόνο με τη λειψή ή μηδαμινή επαφή με το μαρξιστικό βιβλίο. Είναι σοβαρό πρόβλημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εκκλήσεις γενικού περιεχομένου ή με πιθανά ευκαιριακά μέτρα από πλευράς των οργάνων. Χρειάζεται δουλειά που να εμπνέει συνολικά τα κομματικά μέλη και ειδικά τους νεότερους συντρόφους και τα μέλη της ΚΝΕ, στο να μελετούν την εφημερίδα κι όχι μόνο.