Πολλοί είναι αυτοί που ξαφνιάστηκαν από το δυναμικό ξέσπασμα διαμαρτυρίας, το οποίο συνεχίζεται, μεγάλης μάζας δικηγόρων, όπως και μηχανικών, γιατρών, συμβολαιογράφων, δικαστικών επιμελητών και άλλων επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών, στο αντιασφαλιστικό προσχέδιο Κατρούγκαλου.

Ωστόσο, υπάρχει, αντικειμενικά, σοβαρό οικονομικό - κοινωνικό έδαφος πάνω στο οποίο αυτή η έντονη αντίδραση αναπτύσσεται, σε συνδυασμό φυσικά με την παρέμβαση που ασκούν πολιτικά κόμματα, παρατάξεις και άλλες δυνάμεις και παράγοντες που δρουν στους χώρους αυτούς.

Η αντιασφαλιστική επίθεση των μονοπωλιακών ομίλων, της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων τους είναι τόσο σφοδρή και έχει τέτοιο εύρος, που δεν εξαιρεί κυριολεκτικά κανέναν κλάδο εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών, κανέναν ασφαλισμένο ή ανασφάλιστο, κανένα συνταξιούχο, σημερινό ή μελλοντικό.

Η περίπτωση των δικηγόρων, των οποίων τμήματα ανήκουν ή παραδοσιακά συμμαχούν με την αστική τάξη και συνιστούν σημαντικό πυλώνα στήριξης και διοχέτευσης του αστισμού στην κοινωνία, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Οι ρυθμίσεις του προσχεδίου, οι οποίες μάλιστα μετά τη «διαπραγμάτευση» με το κουαρτέτο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι, αν έρθουν για ψήφιση, θα γίνουν χειρότερες, πλήττουν καίρια τα ασφαλιστικά δικαιώματα της μεγάλης πλειοψηφίας των δικηγόρων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων με μικρά και μεσαία εισοδήματα. Αυτοί θα δουν τις συντάξεις και τις παροχές τους να μειώνονται δραστικά ή και να εξαφανίζονται σταδιακά (όπως π.χ. οι επικουρικές και τα εφάπαξ).

Παράλληλα, θα κληθούν να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στη μισοάδεια ή και άδεια πλέον τσέπη τους, από τη μείωση της πελατείας και τη φοροληστεία, προκειμένου να πληρώνουν τις εισφορές τους για να μείνουν στο επάγγελμα, ενώ ήδη έχουν σοβαρή αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις υπάρχουσες υποχρεώσεις τους, στις συνθήκες μάλιστα της παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης.

Με το προσχέδιο, ωστόσο, μπαίνουν στο στόχαστρο επιπλέον, κυρίως μέσω της κατακόρυφης αύξησης των εισφορών, ακόμη και ανώτερα στρώματα της δικηγορίας, σχετικά εύπορα, που κατάφερναν έως τώρα να εξασφαλίζουν ένα υψηλό εισόδημα, γεγονός που αποτελεί και το υλικό υπόβαθρο για τη δική τους κινητοποίηση.

Επιπρόσθετα, πρέπει να συνυπολογιστεί ότι στο χώρο των νομικών υπηρεσιών δεν έχει προχωρήσει ιδιαίτερα, μέχρι σήμερα, η συγκέντρωση της ύλης σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρείες, όπως σε άλλους επιστημονικούς κλάδους, π.χ. στο χώρο των μηχανικών (τεχνικές εταιρείες κ.λπ.).

Αυτό αποτελεί ένα λόγο, για τον οποίο η επίθεση που γίνεται μέσω και του Ασφαλιστικού είναι πιο βίαιη και κατά συνέπεια προκαλεί και πιο έντονες αντιδράσεις στον κλάδο. Κι αυτό γιατί, σε συνδυασμό με το Φορολογικό και τα σχεδιαζόμενα νέα μέτρα απελευθέρωσης (κεφαλαιουχικές πολυεπαγγελματικές εταιρείες κ.λπ.), τα αντιασφαλιστικά μέτρα θα πλήξουν σοβαρά την εκτεταμένη μικρομεσαία αυτοαπασχόληση στο χώρο, οδηγώντας δικηγόρους, πολύ πιο μαζικά απ' ό,τι μέχρι τώρα, είτε στον εκτοπισμό από το επάγγελμα, στην υποαπασχόληση και την ετεροαπασχόληση, είτε στην υπαλληλοποίηση με χειρότερους όρους στις αναπτυσσόμενες δικηγορικές εταιρείες, στις τράπεζες κ.λπ.

Ηδη, από τα στοιχεία των δικηγορικών συλλόγων προκύπτει ότι συνεχίζεται η τάση συρρίκνωσης του αριθμού των δικηγόρων πανελλαδικά (πέρυσι μειώθηκε από 44.000 σε 42.000), η οποία με τα σχεδιαζόμενα μέτρα είναι βέβαιο ότι θα επιταχυνθεί.

Στην εκτυλισσόμενη αυτή επίθεση, οι δικηγορικοί σύλλογοι και οι ηγεσίες τους δε θα μπορούσαν να μείνουν αδρανείς. Ο ρόλος τους είναι βεβαίως γνωστός. Θα μπορούσε κανείς, με τα πεπραγμένα τουλάχιστον των τελευταίων ετών, να συντάξει μια μικρή «μαύρη βίβλο» στήριξης στρατηγικών επιλογών της άρχουσας τάξης και της κυρίαρχης πολιτικής στο χώρο των δικηγόρων όσο και γενικότερα, συντεχνιασμού και δημαγωγίας.

Καταρχήν, σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, με το συστηματικό εξωραϊσμό του αντιλαϊκού χαρακτήρα της ΕΕ και της πολιτικής της, των μονοπωλίων, των αρχών της ανταγωνιστικότητας κ.λπ. (χαρακτηριστικό παράδειγμα το λιβάνισμα της ΕΕ που συνόδευσε την υποστήριξη του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιούλη), αλλά και πρακτικής εφαρμογής τους (προώθηση των προγραμμάτων ιδιωτικής ασφάλισης από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, πρωτοβουλίες για ίδρυση επαγγελματικών ταμείων, συμμετοχή, μαζί με τον ΣΕΒ, στον Οργανισμό Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών, δηλαδή εξωδικαστικών διαδικασιών, για τη γρήγορη διεκπεραίωση των υποθέσεων του μεγάλου κεφαλαίου).

Το τελευταίο αγαπημένο τους ιδεολόγημα, για να αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους των προβλημάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται, ανάμεσά τους και των δικηγόρων, είναι η δήθεν αντίθεση μεταξύ «σοβαρής και αξιόπιστης» ΕΕ από τη μια μεριά και «ανεύθυνης και αναξιόπιστης» ελληνικής κυβέρνησης από την άλλη.

Σύμφωνα με αυτό, η δεύτερη δε διαπραγματεύεται σωστά και δεν πείθει την ΕΕ και τους άλλους θεσμούς για το δίκιο μας, γι' αυτό μάλιστα πρέπει να αναλάβουν οι ίδιοι οι δικηγορικοί σύλλογοι τη διαπραγμάτευση μαζί τους! Ενα ιδεολόγημα βέβαια που περιέχει στην ουσία και τη θέση ότι στηρίζουμε την ΕΕ και τα μονοπώλια, αλλά όχι τα μέτρα που μας φέρνουν! Λένε δηλαδή για την ΕΕ, τηρουμένων των αναλογιών, κάτι αντίστοιχο με αυτό που λένε οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβέρνηση.

Ο στόχος τους, σήμερα, μέσα από τις κινητοποιήσεις που επιχειρούν να καθοδηγήσουν, είναι να στοιχίσουν πίσω από τα ιδιαίτερα κοινωνικοπολιτικά μεγαλοσυμφέροντα που εκφράζουν, την πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, των νέων. Συνδικαλιστές της ΝΔ (που κυριαρχεί γενικά στον κλάδο) αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, που ξόρκιζαν μέχρι χτες ακόμη και 1 ώρα αποχής, που έλεγαν ότι δεν αντέχουν οι δικηγόροι να χάσουν έστω και μία παράσταση στα δικαστήρια, ότι πρέπει να είμαστε «κοινωνικά υπεύθυνοι», σήκωσαν ξαφνικά τα λάβαρα της «εξέγερσης», καλώντας σε σκληρές αποχές διαρκείας, ζητώντας «να σωθούμε εμείς και ας καούν τα πάντα», βγήκαν στους δρόμους, ανεμίζοντας τις γραβάτες τους.

Πίσω από αυτούς συντάσσονται - εκόντες άκοντες - και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκουν, λένε, με τις κινητοποιήσεις να στηρίξουν την κυβέρνηση στη διαπραγμάτευσή της με τους «θεσμούς»! Ομως, η αντίθεση όλων τους δεν αφορά την καρδιά του νομοσχεδίου, που διαλύει την Κοινωνική Ασφάλιση και τη μετατρέπει σε ατομική υπόθεση του ασφαλισμένου. Επικεντρώνουν το ζήτημα στο ύψος της εισφοροληστείας, ασκούν κριτική για το ότι δεν υπάρχουν αναλογιστικές μελέτες, ότι τα στοιχεία δεν είναι ποσοτικοποιημένα, ότι δε θα λειτουργήσει δίκαια η «ανταποδοτικότητα», με την οποία συμφωνούν.

Την ίδια ώρα που μιλάνε για απόσυρση του νομοσχεδίου και για διάλογο από «μηδενική βάση», διαπραγματεύονται παραλλαγές του προσχεδίου Κατρούγκαλου, όπως φάνηκε και με το γνωστό πλέον non paper του παζαριού με την κυβέρνηση, χωρίς βεβαίως επιτυχία μέχρι τώρα. Προετοιμάζουν πάντως το έδαφος για το συμβιβασμό την κρίσιμη στιγμή.

Γι' αυτό και αποφεύγουν, «όπως ο διάβολος το λιβάνι», τις Γενικές Συνελεύσεις, αρνούνται κάθε μορφή συλλογικής συζήτησης, οργάνωσης και δράσης των δικηγόρων. Αποπροσανατολιστική και αδιέξοδη για τον αγώνα των δικηγόρων που πλήττονται είναι, όμως, και η προσπάθεια των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ να σερβίρουν ξαναζεσταμένη την μπαγιάτικη αντιμνημονιακή και αντινεοφιλελεύθερη σούπα, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα για το Ασφαλιστικό σε αυτήν την κατεύθυνση.

Οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που εκφράζουν τα συμφέροντα των δικηγόρων των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων, δίνουν το δικό τους αγώνα. Για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο - λαιμητόμος, για δημόσια, καθολική και υποχρεωτική Ασφάλιση, για δωρεάν Υγεία για όλο το λαό, για να πληρώσουν την κρίση και τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων αυτοί που ευθύνονται, το μεγάλο κεφάλαιο. Αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους του προβλήματος. Αποκαλύπτουν το ρόλο του μεγαλοδικηγορικού και συμβιβασμένου συνδικαλισμού, προβάλλουν την ανάγκη αντιπαράθεσης και διαχωρισμού από αυτόν σε όλα τα επίπεδα.

Εχουν μια διακριτή μαχητική παρουσία σε όλες τις κινητοποιήσεις μέχρι τώρα, με τα δικά τους αιτήματα και συνθήματα. Διεκδικούν την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων παντού, σε όλους τους συλλόγους. Δραστηριοποιούνται για την πλατιά συσπείρωση δικηγόρων με μικρά και μεσαία εισοδήματα στις επιτροπές αγώνα μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων. Πρωτοστατούν στο συντονισμό του αγώνα τους με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, που κλιμακώνει την πάλη με απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια, με τη φτωχομεσαία αγροτιά που δίνει τη μάχη στα μπλόκα, με τις αγωνιστικές δυνάμεις των υπόλοιπων αυτοαπασχολούμενων, τις ριζοσπαστικές κινήσεις της νεολαίας, των γυναικών.

Οι κομμουνιστές δικηγόροι ιδιαίτερα, παλεύουμε στην πρώτη γραμμή. Παίρνουμε μέρος με όλες μας τις δυνάμεις στη μάχη, στην αποχή, στα συλλαλητήρια, στις κινητοποιήσεις, δίπλα στους εργαζόμενους και όλο το λαό, ώστε η έκβασή της να είναι νικηφόρα, το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο να μείνει τελικά στα χαρτιά.

Ωστόσο, παράλληλα, έχουν σημασία για τη συνέχεια, σε ποιο βαθμό αφυπνίζεται, μέσα από αυτή τη μάχη, η συνείδηση των συναδέλφων που κοινωνικο-ταξικά εκφράζουμε στο χώρο, πόσοι νέοι συνάδελφοι συσπειρώνονται στις επιτροπές αγώνα, πόσοι μπολιάζονται με τους στόχους του ταξικού εργατικού κινήματος, πόσοι τελικά στρατεύονται στον «πόλεμο» για την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που επιδιώκει σήμερα να πάρει πίσω κατακτημένα με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες δικαιώματα, όπως η Κοινωνική Ασφάλιση, για να ανοίξει ένας άλλος, ελπιδοφόρος δρόμος για τους εργαζόμενους και το λαό μας, για μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.