Στον πρωθυπουργό παρέδωσε χτες ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, το σχέδιο για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, το οποίο θα αποσταλεί στις 4 Γενάρη στο κουαρτέτο και θα τεθεί στη διαπραγμάτευση στις 8 του μήνα με τους εκπροσώπους του στην Αθήνα. Στόχος της κυβέρνησης είναι η νομοθέτηση των νέων ανατροπών και της «νέας δομής» του Ασφαλιστικού μέχρι τα μέσα Γενάρη.

Με τον τρόπο αυτό, εκπληρώνεται η συμφωνία του καλοκαιριού, δηλαδή το τρίτο μνημόνιο, που ανάμεσα στα άλλα προβλέπει:

• Περιορισμό της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1,8 δισ. ευρώ στο νέο έτος, καθώς και παραπέρα συρρίκνωσή της τα δύο επόμενα χρόνια.
• Δημιουργία ενός υπερ-Ταμείου με κορμό το ΙΚΑ, με «κοινές παροχές και εισφορές», που οδηγούν σε μικρότερες συντάξεις για τους ασφαλισμένους όλων των Ταμείων, μέχρι τον «πάτο του βαρελιού» και αύξηση των εισφορών, που σε ορισμένα Ταμεία, όπως των αγροτών, σταδιακά θα τριπλασιαστούν.
• Παραπέρα συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης και κατάργηση όσων «κοινωνικών πόρων» έχουν απομείνει, με αποτέλεσμα σε ορισμένα Ταμεία που στηρίζονται σε αυτούς, να υπάρξει ραγδαία υποχώρηση των παροχών τους.

Και ενώ όλα αυτά είναι δεδομένα και η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα τηρήσει μέχρι κεραίας τις δεσμεύσεις της, προβάλλει ταυτόχρονα τον ισχυρισμό ότι με τη «νέα αρχιτεκτονική» που επεξεργάζεται το υπουργείο Εργασίας, θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, χωρίς τάχα να θιγούν οι συνταξιούχοι και ειδικά οι χαμηλοσυνταξιούχοι.

Μάλιστα, τις τελευταίες βδομάδες, τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εμφανίζονται να αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας πιθανές μειώσεις στις κύριες συντάξεις και να «δίνουν μάχη» για την προάσπιση συνολικά των συντάξεων. Την ίδια ώρα, όμως, κυβερνητικοί παράγοντες, όπως ο Α. Φλαμπουράρης, δηλώνουν ότι θα γίνουν μειώσεις στις επικουρικές, που θα φτάνουν μέχρι και το 20% (!), ενώ άλλες πληροφορίες μιλάνε για επιπλέον μειώσεις στα εφάπαξ, μίνιμουμ κατά 10% και μέχρι 30% στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και τα «εναλλακτικά» σενάρια που προβάλλει η κυβέρνηση ως «ισοδύναμα», για να μη μειωθούν οι συντάξεις, φορτώνουν και πάλι τα βάρη στις πλάτες του λαού, καθώς, μεταξύ άλλων, συζητιέται η αύξηση κατά μισή μονάδα των εισφορών των εργαζομένων και κατά μία μονάδα των εργοδοτών. Στους τελευταίους, όμως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν ήδη μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές κατά 3,9 μονάδες.

Επιπλέον, παρά τον προπαγανδιστικό κουρνιαχτό που σηκώνει η κυβέρνηση, τίποτα δεν μπορεί να κρύψει ότι παλιοί και νέοι συνταξιούχοι θα υποστούν επιπλέον μειώσεις στις συντάξεις τους, ως αποτέλεσμα των νόμων που ψηφίστηκαν το περασμένο καλοκαίρι, πέραν της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που επιβλήθηκε για ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων, από μερικούς μήνες μέχρι και 17 χρόνια.

Ανάμεσα σε άλλα, ψηφίστηκαν:

• Η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, το οποίο το 2016 θα το χάσουν τουλάχιστον 60.000 συνταξιούχοι.
• Οσοι συνταξιοδοτούνται στο εξής δεν θα λαμβάνουν το λεγόμενο προνοιακό τμήμα της σύνταξης αν δεν έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος.
• Οι κατώτερες συντάξεις θα είναι μειωμένες κατά 20% και συνολικά οι κατώτερες συντάξεις παλιών και νέων συνταξιούχων «παγώνουν» μέχρι το 2021.

Ετσι, πριν ακόμα το νέο σχέδιο νόμου φτάσει στη Βουλή, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι έχουν ήδη δεχτεί ισχυρό χτύπημα. Θυμίζουμε, επίσης, ότι και οι κύριες συντάξεις έχουν μειωθεί κατά δύο ολόκληρες μονάδες, με νόμο της κυβέρνησης που αυξάνει την εισφορά για τον κλάδο Υγείας από 4% σε 6%, ενώ επιβλήθηκε για πρώτη φορά τέτοια εισφορά και στις επικουρικές συντάξεις, ύψους 6%.

Οσον αφορά στο «νέο μοντέλο» που επεξεργάζεται η κυβέρνηση και συζητά με το κουαρτέτο, το σίγουρο είναι πως οδηγεί σε ασφαλιστικό σύστημα χειρότερο απ' ό,τι ήταν μέχρι τώρα. Και αυτό γιατί η «αρχιτεκτονική» που προκρίνεται διατηρεί ατόφιες όλες τις αντιασφαλιστικές ανατροπές που έγιναν τα τελευταία χρόνια (αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μικρότερες συντάξεις, μεγαλύτερες εισφορές) και την ίδια στιγμή αντιγράφει επί τα χείρω την ισχύουσα νομοθεσία.

Ετσι, η νέα δομή του Ασφαλιστικού, που αποτελεί μια πιο επώδυνη εκδοχή του νόμου 3863/2010, «σπάει» την ενιαία σύνταξη σε «αναλογική» και «εθνική», όμως η συνολική σύνταξη που θα προκύπτει θα είναι πολύ μικρότερη ακόμα και από τις πενιχρές συντάξεις που έδινε το παλιό σύστημα και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ακόμα περισσότερων χρόνων Ασφάλισης.

Στη νέα δομή καταργούνται τα κατώτερα όρια συντάξεων και η εγγύηση του κράτους περιορίζεται μόνο στη χρηματοδότηση της λεγόμενης «εθνικής» σύνταξης, καθώς δεν προβλέπεται καμία πρόσθετη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ως εκ τούτου, η «μάχη» που εμφανίζεται να δίνει η κυβέρνηση, οι διαφωνίες για τα ποσοστά αναπλήρωσης, ή η συζήτηση για το αν η «εθνική σύνταξη» θα δίνεται με εισοδηματικά κριτήρια ή όχι, μικρή σημασία έχουν, αφού ακόμα και αν η πρόταση της κυβέρνησης εφαρμοζόταν όπως την περιγράφουν έως τώρα τα κυβερνητικά στελέχη, η Κοινωνική Ασφάλιση οδηγείται και πάλι στον Καιάδα.