ΝΕΟΛΑΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΝΕΟΛΑΙΑ

Πρωτοχρονιάτικες γιορτές για παιδιά από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ

Τη Δευτέρα 4 Γενάρη, στη Θεσσαλονίκη

Από την περσινή αντίστοιχη γιορτή στη Θεσσαλονίκη

Χαρούμενο παιδικό ραντεβού, σε μια πρωτοχρονιάτικη γιορτή φροντισμένη με μεράκι από τις Οργανώσεις Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, έχει οριστεί για τη Δευτέρα 4 Γενάρη, στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για την καθιερωμένη γιορτή, που διοργανώνεται κάθε χρονιά τέτοιες μέρες από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ και την περιμένουν πώς και πώς παιδιά και γονείς.

Μουσικοί, παιδαγωγοί, δάσκαλοι χορού, απόφοιτοι των Σχολών Καλών Τεχνών είναι από τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν και φέτος με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για την ετοιμασία της γιορτής, ενώ τον καλύτερό της εαυτό υπόσχεται να δώσει η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, η οποία έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για να δουλεύει έργα που απευθύνονται σε παιδιά.

Το πρόγραμμα της Πρωτοχρονιάτικης Γιορτής θα ξεκινήσει στις 6 μ.μ., με εργαστήρι με εορταστικές κατασκευές και εργαστήρι face painting. Παράλληλα, θα δημιουργούνται ζωγραφιές και ευχετήριες κάρτες οι οποίες θα σταλούν στην Ειδομένη για τα παιδιά των προσφύγων.

Στη συνέχεια, τα παιδιά θα διασκεδάσουν με ομαδικά παιχνίδια αλλά και με μουσικοκινητικά παιχνίδια από ομάδα μουσικών και φυσικά θα γνωρίσουν τα μουσικά όργανα.

Στις 8 μ.μ., η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ θα παρουσιάσει σε θεατρική απόδοση το βιβλίο της Εύης Κοντόρα «12 μέρες από τη ζωή του Αϊ - Βασίλη». Στο βιβλίο, ο Αϊ - Βασίλης χάνει την παραμονή των Χριστουγέννων! Το αντιλαμβάνεται κατόπιν εορτής, αλλά όταν πληροφορείται από τα ξωτικά του ότι κανένα γράμμα παιδιού με παραγγελίες δεν έφτασε ως εκεί, καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από μια απλή αφηρημάδα. Κάτι πήγε στραβά και, δυστυχώς, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα παιδιά τον έχουν ξεχάσει ή ότι δε χρειάζονται πια τα δώρα του... Εκτός κι αν τα γράμματα χάθηκαν στο δρόμο!

Ετσι, με την προτροπή ενός γέρικου ξωτικού (του συνταξιούχου επιστάτη Κριλ), αποφασίζει μια «εκτός υπηρεσίας» επίσκεψη στον ανθρώπινο κόσμο, ελπίζοντας πως θ' ανακαλύψει τι ακριβώς έχει συμβεί. Ο ίδιος, εξάλλου, δεν ξέρει πολλά για τους ανθρώπους και θέλει να τους γνωρίσει λίγο καλύτερα. Γι' αυτό, είναι ανάγκη να ταξιδέψει ινκόγκνιτο. Κανείς δεν πρέπει να μάθει την ταυτότητά του. Και τα καταφέρνει! Ο Αϊ - Βασίλης ζει ένα δωδεκαήμερο στον κόσμο μας, όπου η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία, αφού ο κόσμος των ανθρώπων βρίσκεται σε κρίση! Αλλά τι είδους κρίση είναι αυτή; Πόσο επηρεάζει τη ζωή μικρών και μεγάλων και τι σχέση έχει με τον Αϊ - Βασίλη και με τα χαμένα γράμματα;

Η Πρωτοχρονιάτικη Γιορτή θα ολοκληρωθεί με zumba party.

Μια μέρα πριν, στον Πειραιά

Γιορτινό παιδικό ραντεβού οργανώνεται και στον Πειραιά, από τις Τομεακές Οργανώσεις Πειραιά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Οι εκδηλώσεις θα γίνουν την Κυριακή 3 Γενάρη, στις 11 το πρωί στον 4ο όροφο των γραφείων της ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ (Καραΐσκου 119, πλατεία Κοραή).

Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει εργαστήρι κατασκευών, πειράματα και μουσικοθεατρική παράσταση από την ομάδα «Τρομπετίνι», με το έργο «Οι μουσικοί της Βρέμης και η τόλμη των παραμυθιών».

Η ομάδα «Τρομπετίνι», βαδίζοντας στα παραμυθένια μονοπάτια των αδελφών Γκριμ, διασκεύασε τους «Μουσικούς της Βρέμης», χρησιμοποιώντας δικές της μουσικές και τραγούδια, εμπνευσμένα απ' την πλοκή του παραμυθιού και οι τρομπέτες συναντιούνται με μια κούκλα μάγισσα που ζωντανεύει και ακούει στο όνομα Τόλμη! Στην ονειροχώρα η Τόλμη και τα παιδιά οδηγούν τους ήρωες του παραμυθιού με τρόπο τέτοιο που ν' ανακαλύψουν την κρυμμένη αλήθεια μέσα απ' τους πολύχρωμους ήχους της τρομπέτας, να ακολουθήσουν μια ηλιαχτίδα, που ζεσταίνει τις καρδιές, στο μέσο του κρύου χειμώνα αφού φέρνει μηνύματα φιλίας, αγάπης, συντροφιάς.

Περί... οράματος για την Παιδεία

Οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις υπήρξαν στην ιστορία των κοινωνιών από τις σημαντικότερες στιγμές τους. Πρώτο, γιατί συμπύκνωναν τις προσδοκίες των κοινωνιών αυτών για το μέλλον τους. Το ερώτημα σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι τι πολίτες θέλουμε, πώς να αναπαράγεται και να αναγεννιέται η κοινωνία στο μέλλον, εντέλει τι είδους κοινωνία οραματιζόμαστε»... Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την ομιλία του ο Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος της «Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία», στην πρώτη συνεδρίαση αυτής της επιτροπής, την περασμένη Δευτέρα.

Λίγο - πολύ, ο Αντ. Λιάκος επαναφέρει το γνωστό ιδεολόγημα ότι «όλα ξεκινάνε από την Παιδεία» κι ότι τάχα αυτή είναι η βάση της κοινωνίας και όλα τα υπόλοιπα καθορίζονται από αυτήν. Ομως, ο ίδιος και μέσα από την επιστημονική του ιδιότητα γνωρίζει πολύ καλά ότι η Παιδεία βρίσκεται στο εποικοδόμημα του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού - στην προκειμένη περίπτωση του καπιταλισμού - και αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεολογία, όπως και συνολικά τους στόχους και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ξεκινώντας από μια προσέγγιση που μιλάει για την κοινωνία μάλλον ως «άθροισμα ατόμων», ανεξάρτητα από το πλαίσιο στο οποίο ζουν, δηλαδή ανεξάρτητα από τις κοινωνικές - οικονομικές σχέσεις τους, υπόσχεται ότι με μια καλύτερη Παιδεία θα μπορούσαμε γενικά κι αόριστα όλοι να γίνουμε λίγο καλύτεροι κι ίσως και το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε γίνει λίγο πιο... ανθρώπινο. Τα έχουμε ξανακούσει αυτά...

Μάλιστα, αμέσως μετά, ο Αντ. Λιάκος έκανε στην ομιλία του τη διαπίστωση ότι «τα τελευταία χρόνια έγιναν αλλεπάλληλες απόπειρες μεταρρυθμίσεων, οι οποίες αποδείχτηκαν ατελέσφορες και μερικές από αυτές επιβλαβείς. Το γεγονός αυτό θέτει τα ζήτημα μήπως η ελληνική κοινωνία δεν έχει ένα όραμα για το μέλλον της, μήπως το φαντασιακό για την Παιδεία αποτυπώνει ένα κατακερματισμένο κοινωνικό σώμα, χωρίς κοινές επιδιώξεις, το οποίο αντιμετωπίζει ευκαιριακά το παρόν του και χωρίς προοπτική; Ενδεχομένως ναι. Είναι σύμπτωμα ότι κάτι δε λειτουργεί στην κοινωνία, στον τρόπο που αναπτύσσεται». Οι αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία, εκφράζουν τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, που αντικειμενικά είναι ασυμφιλίωτα και δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κοινές επιδιώξεις και «κοινό όραμα». Κι αυτές τις βαθιές ταξικές αντιθέσεις ο Αντ. Λιάκος τις γνωρίζει πολύ καλά, όσο κι αν θέλει να τις συγκαλύψει με το μανδύα της τάχα αναγκαίας συναίνεσης, συστρατεύοντας δηλαδή το λαό στους στόχους του κεφαλαίου, όπως επιτάσσει και ο ρόλος του ως προέδρου της «επιτροπής διαλόγου». Τις γνωρίζει, γιατί λίγο παρακάτω στην ομιλία του εντοπίζει ότι «η Εκπαίδευση έπαψε πλέον να λειτουργεί ως κοινωνικός ανελκυστήρας για τις λαϊκότερες τάξεις και την άνοδό τους στα μεσοστρώματα». Πρόκειται για μια διαπίστωση που επαναλαμβάνει διαρκώς και ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης.

Βέβαια, λένε τη μισή αλήθεια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι αυτό που λένε «ταξική κινητικότητα» αποτελούσε τις προηγούμενες δεκαετίες ένα από τα μέσα για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης και των παιδιών της, αφού ο καπιταλισμός - και μέσω της Εκπαίδευσης - καλλιεργούσε το επίπλαστο «να ξεφύγουμε από την τάξη μας». Οι αιτίες που αυτό δε συμβαίνει όσο χτες, έχουν να κάνουν ακριβώς με τα σχετικά με χτες πιο στενά περιθώρια που υπάρχουν πια στον καπιταλισμό για να συντηρεί το κεφάλαιο τις κοινωνικές συμμαχίες του, εξαγοράζοντας με τον ίδιο τρόπο και ευκολία τα λεγόμενα «μεσαία» στρώματα. Εχουν να κάνουν με τη σημερινή φάση του καπιταλισμού. Γι' αυτό και σπέρνουν αυταπάτες ότι τάχα, αν μεταρρυθμίσουμε την Παιδεία, αυτή θα ξαναγίνει όχημα «ταξικής κινητικότητας» και «ανέλιξης». Ελα, όμως, που την ίδια στιγμή οι ίδιοι παραδέχονται ότι έχουμε πληθώρα νέων αξιόλογων επιστημόνων που μένουν άνεργοι, αναξιοποίητοι ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν... Είναι φανερό, λοιπόν, ότι αυτά που υπόσχονται για την Παιδεία, κλείνοντας πονηρά το μάτι σε ανθρώπους που είχαν ζήσει προ-προηγούμενες «χρυσές» δεκαετίες, είναι απατηλά και δεν ανταποκρίνονται στο «σήμερα». Οι νέοι πρέπει να απορρίψουν τα ιδεολογήματά τους...

Γ. Σ.

ΑΣΓΜΕ

«Χιλιοπαιγμένες εξαγγελίες μπροστά στην άθλια πραγματικότητα»

«Χιλιοπαιγμένες εξαγγελίες μπροστά σε μια άθλια πραγματικότητα και στον ορυμαγδό των μεταρρυθμίσεων», χαρακτηρίζει η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) τις ανακοινώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας στην έναρξη του λεγόμενου εθνικού διαλόγου για την Παιδεία. Αναλυτικά, η ανακοίνωση της ΑΣΓΜΕ σημειώνει:

«Στο πλαίσιο της πρώτης συνεδρίασης της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία ο υπουργός εξήγγειλε μεταξύ άλλων την καθιέρωση 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της 2χρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής.

Ολα αυτά τη στιγμή που παραμένουν τα χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, τη στιγμή που οι μαθητές στοιβάζονται σε 28άρια και 30άρια τμήματα σε επικίνδυνα και ακατάλληλα κτίρια, τη στιγμή που το ολοήμερο σχολείο υπολειτουργεί, αφού οι δάσκαλοι έχουν μεταφερθεί στην πρωινή ζώνη για να καλύψουν όπως - όπως την κατάσταση.

Ολα αυτά τη στιγμή που χιλιάδες προνήπια βρίσκονται εκτός του δημόσιου σχολείου, ενώ τα ελάχιστα που φοιτούν σε αυτό έγιναν δεκτά με κλήρωση ή με σειρά προτεραιότητας.

Ολα αυτά τη στιγμή που οι διορισμένοι νηπιαγωγοί δεν επαρκούν ούτε στο ελάχιστο να καλύψουν τις ήδη οξυμένες ανάγκες, ενώ οι κτιριακές υποδομές βρίσκονται σε τραγική κατάσταση.

Ολα αυτά τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός έχει δηλώσει πως δεσμεύεται από τη δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης και από τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές και πως δεν θα πάρει κανένα μέτρο που θα έχει κόστος.

Θα έπρεπε να γνωρίζει ο αξιότιμος κύριος υπουργός πως αυτή τη στιγμή με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς τουλάχιστον 60.000 προνήπια βρίσκονται εκτός δημόσιων δομών. Πως αυτό συνεπάγεται χιλιάδες προσλήψεις νηπιαγωγών, χιλιάδες προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού, όπως επίσης και την ανέγερση εκατοντάδων νέων σύγχρονων ασφαλών κτιρίων.

Θεωρούμε τις εξαγγελίες αυτές κενό χαρτί χωρίς καμιά ουσία, πιστεύουμε πως μπροστά στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έρχονται θέλει να αποπροσανατολίσει, να αποσπάσει τη συναίνεση γονιών - εκπαιδευτικών για το νέο αυτόνομο αποκεντρωμένο κατηγοριοποιημένο σχολείο», καταλήγει η ΑΣΓΜΕ.