Η πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως διαφορετική. Αντί της ανακούφισης που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, ξεδιπλώνεται μια νέα φάση επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των αντιλαϊκών μέτρων όλου του προηγούμενου διαστήματος.

Για να το «χωνέψει» ο λαός ευκολότερα και για να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπαίτιους της σφαγής των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων, η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανίσει πως το νομοσχέδιο είναι «εισαγόμενο», πως είναι προϊόν εκβιασμού της απ' την ΕΕ, γι' αυτό, άλλωστε, βαφτίζει τα αντιλαϊκά μέτρα ως «προαπαιτούμενα».

Ομως δύσκολα μπορεί να κρύψει η κυβέρνηση ότι η πολιτική της έχει κερδισμένους και χαμένους. Χαμένος είναι ο λαός, τα δικαιώματα του οποίου κατεδαφίζονται. Μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που βλέπουν τα κέρδη τους συνεχώς να αυξάνονται. Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Παρασκευή είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η απαλλαγή των ακινήτων και των δικαιωμάτων του ΤΑΙΠΕΔ απ' τον ΕΝΦΙΑ είναι μια νέα προκλητική φοροαπαλλαγή προς τους ομίλους. Η απαλλαγή επεκτείνεται στην περίοδο, που τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ «αξιοποιούνται» από τους μονοπωλιακούς ομίλους, για το κομμάτι της ιδιοκτησίας των ακινήτων που παραμένει στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς οι μονοπωλιακοί όμιλοι για την επένδυσή τους χρειάζονται μόνο την επικαρπία στο ακίνητο. Μεγάλες επενδύσεις θα φορολογούνται μόνο για ένα μικρό τμήμα της αξίας τους. Η αξιοποίηση των κρατικών ακινήτων, που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ως μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή, μεταφράζεται τελικά σε πρόσθετο πακτωλό φοροελαφρύνσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Αντίστοιχος «μποναμάς» είναι και η απαλλαγή των ομίλων που έχουν συμβάσεις παραχώρησης απ' τα ανταποδοτικά τέλη των δήμων για διάφορες υπηρεσίες. Η διάταξη αυτή οδηγεί στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση αυτών των υπηρεσιών, στερεί τους δήμους από τεράστια έσοδα και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε δραστική αύξηση της επιβάρυνσης της λαϊκής οικογένειας απ' τα ανταποδοτικά τέλη για να καλυφθούν οι απώλειες.

Στα ξενοδοχεία, η νέα κυβερνητική ρύθμιση προχωρά σε δραστικά αυξημένη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας των μικρών οικογενειακών ξενοδοχείων σε σχέση με τις μεγάλες μονάδες. Η εξέλιξη αυτή επιταχύνει καταλυτικά την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο. Το μικρό ξενοδοχείο καθίσταται ασύμφορο σε σχέση με το μεγάλο όμιλο, τροφοδοτώντας μια αλυσίδα εξαγορών και λουκέτων.

Τα μέτρα δημοσιονομικής διαχείρισης που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, επίσης έχουν ως κερδισμένο το μεγάλο κεφάλαιο. Τα μέτρα κινούνται στην κατεύθυνση σφιχτής υλοποίησης των προϋπολογισμών, τόσο του κρατικού προϋπολογισμού όσο και των επιμέρους κρατικών επιχειρήσεων. Αλλά η επιτυχημένη υλοποίηση του προϋπολογισμού και ο παραγόμενος «δημοσιονομικός χώρος» μεταφράζονται σε πρόσθετη χρηματοδότηση για τους μεγάλους ομίλους.

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα παροχών για το μεγάλο κεφάλαιο είναι η διαγραφή χρεών του ΟΣΕ προς το κράτος, ύψους περίπου 400 εκ. ευρώ, ώστε ο αμερικανικός ή γαλλικός όμιλος που θα αγοράσει τον ΟΣΕ να απολαμβάνει αυξημένη και εγγυημένη κερδοφορία.

Οι τεράστιες παροχές προς τους μονοπωλιακούς ομίλους είναι ακόμα πιο προκλητικές, αν αναλογιστεί κανείς τις νέες τεράστιες θυσίες των λαϊκών δικαιωμάτων, που έρχονται να προστεθούν στις τεράστιες απώλειες των προηγούμενων χρόνων.

Η μονιμοποίηση του χαρατσώματος της εργατικής λαϊκής οικογένειας μέσα απ' τον ΕΝΦΙΑ και η σημαντική διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του είναι μερικές απ' τις πλευρές της «φιλολαϊκής...» κρατικής πολιτικής. Με το πολυνομοσχέδιο επιβάλλεται ΕΝΦΙΑ ακόμα και σε σπίτια ηλικίας μεγαλύτερης των 100 ετών, σε οικόπεδα εκτός σχεδίου κ.ά.

Αλλη πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής είναι η επιβολή ακόμα σκληρότερων φορολογικών μέτρων στα λαϊκά στρώματα. Το στόχο αυτό υπηρετεί και το πολυνομοσχέδιο που εισάγει νέο νομικό οπλοστάσιο για την κλιμάκωση της φοροεπίθεσης, αξιοποιώντας την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Η φοροδιαφυγή των αυτοαπασχολούμενων ποινικοποιείται και αντιμετωπίζεται με δρακόντεια μέτρα και αντίστοιχο νομικό οπλοστάσιο και την ίδια ώρα η νόμιμη φοροαποφυγή των μεγάλων ομίλων με τους αναπτυξιακούς νόμους και τα αφορολόγητα αποθεματικά, των εφοπλιστών που πληρώνουν ετήσιους φόρους τα ναύλα λίγων ημερών, επιβραβεύεται ως επιχειρηματικό δαιμόνιο. Το πλαστικό χρήμα, η χρήση του οποίου επίσης προωθείται επιθετικά, έχει αντίστοιχο χαρακτήρα. Η ευρεία χρήση του, συνιστά ποιοτικό βήμα προς τον ολοκληρωτικό έλεγχο των οικονομικών συναλλαγών των λαϊκών στρωμάτων απ' τις τράπεζες και το κράτος. Ο έλεγχος αυτός θα επιτρέπει την ολοένα διευρυνόμενη φοροαφαίμαξη του λαού. Ταυτόχρονα, επιτρέπει την παρακολούθηση και καταγραφή του τι αγοράζει ο καθένας, ενώ ανοίγει ο δρόμος και για τον προληπτικό έλεγχο του τι αγοράζει ο καθένας.

Μέσα από το πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση φτάνει ακόμα στο σημείο της απόλυτης γελοιότητας, να ακυρώνει όσα ψήφισε μερικούς μήνες νωρίτερα. Το καλοκαίρι του 2015 είχε περάσει μια τροπολογία που έδινε τη δυνατότητα σε δικηγόρους, μηχανικούς και γιατρούς να επιλέξουν την ασφάλισή τους σε χαμηλότερη ασφαλιστική κλάση για μια διετία, οδηγώντας όμως, λόγω εφαρμογής της ανταποδοτικότητας, σε χαμηλότερες συντάξεις. Η διάταξη αυτή είχε ως στόχο «να χρυσώσει το χάπι» των τεράστιων αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών που χτύπησαν κατακέφαλα αυτές τις κατηγορίες την ίδια περίοδο. Το πολυνομοσχέδιο προβλέπει την κατάργηση της διάταξης αυτής, αφήνοντας χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που έκαναν χρήση της «στα κρύα του λουτρού», αφού θα υποχρεωθούν να καταβάλουν τη διαφορά τους επόμενους μήνες. Την ίδια τακτική της προσαρμογής ακολουθεί η κυβέρνηση και με τη ρύθμιση των 100 δόσεων. Ερχεται και αλλάζει τα δεδομένα, αυξάνοντας τα επιτόκια και μειώνοντας τις δόσεις, με «εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια» που θα έρθουν στην πορεία.

Ομως, βασικός άξονας της αστικής πολιτικής, που ξεδιπλώνεται το επόμενο διάστημα, είναι η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού.

Το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει μόνο την εισαγωγή, η οποία όμως από μόνη της είναι πολύ σκληρή. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση ποινικοποιεί τη συνταξιοδότηση πριν το 67ο έτος με σωρεία προστίμων αυξάνοντας σημαντικά τα όρια συνταξιοδότησης μιας ευρύτατης κατηγορίας ασφαλισμένων, προς το γενικό στόχο ενός καθολικού ορίου στα 67 χρόνια για όλους, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ωστόσο, το πολυνομοσχέδιο είναι μόλις το πρώτο βήμα υλοποίησης της αστικής πολιτικής και θα ακολουθήσουν ακόμα σκληρότερα μέτρα το επόμενο διάστημα.

Ηδη το πόρισμα της «Επιτροπής Σοφών» για το Ασφαλιστικό δείχνει το δρόμο της πραγματικής ισοπέδωσης της Κοινωνικής Ασφάλισης. Το πόρισμα μιλάει για περικοπή της 12ης σύνταξης για συνταξιούχους πάνω από 1.000 ευρώ για αρχή, για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67χρόνια και εν συνεχεία αναπροσαρμογή του με βάση το προσδόκιμο επιβίωσης και για μείωση των συντάξεων κατά 25% μέσα απ' την πτώση του ποσοστού αναπλήρωσης (απ' το 65% στο 45%) κατ' εφαρμογή της αρχής της ανταποδοτικότητας. Η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίσει τη συζήτηση για την ουσιαστική κατάργηση των ΒΑΕ επαγγελμάτων που μεταφράζεται σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων και των μισθών. Η συζήτηση γύρω απ' το αν «ο εργαζόμενος στα σκουπίδια ασκεί βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα» είναι στην πραγματικότητα το πρώτο προκλητικό βήμα για την ολοκληρωτική κατάργηση της κατηγορίας των ΒΑΕ. Αλλά το πόρισμα πάει πολύ παρακάτω. Στρέφεται κατά του ίδιου του χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης και ουσιαστικά την καταργεί, αφού ανοίγει τη συζήτηση για τη μετατροπή της σύνταξης σε ένα ελάχιστο προνοιακό επίδομα των 360 ευρώ. Η υπόλοιπη σύνταξη θα καλύπτεται απ' τον ιδιωτικό πυλώνα Ασφάλισης, με 100% ανταποδοτικό χαρακτήρα.

Η κυβερνητική προπαγάνδα απαντά, λέγοντας πως τα φορολογικά μέτρα, και γενικότερα η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι φιλολαϊκή, «γιατί προστατεύει τους οικονομικά αποκλεισμένους» και μεταφέρει τα οικονομικά βάρη «στους έχοντες».

Κάνουν το άσπρο μαύρο. Πρώτα - πρώτα γιατί δεν προωθείται κανένα ουσιαστικό μέτρο ανακούφισης, για τα στρώματα του λαού που βρίσκονται σε ακραία φτώχεια.

Συγχρόνως, παραπλανητική και ψευδής είναι και η θέση ότι η κυβερνητική πολιτική δεν μεταφέρει νέα, πρόσθετα βάρη στα εξαθλιωμένα τμήματα του λαού αλλά στους «έχοντες».

Είναι ψευδής, γιατί η διεύρυνση του ΕΝΦΙΑ θα τσακίσει πραγματικά κόκαλα, γιατί οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό που έρχονται οδηγούν σε δραστική περικοπή όλων των συντάξεων (με τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης) και γιατί η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η κατάργηση των ΒΑΕ που προωθεί η κυβέρνηση θίγουν και τους πιο εξαθλιωμένους.

Είναι παραπλανητική, γιατί προσπαθεί να εμφανίσει ως πλούσιους, που πρέπει να επωμιστούν νέα βάρη, λαϊκά στρώματα που απλά δεν βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης. Ο συνταξιούχος των 1.000 ευρώ το μήνα που του κόβουν τη 12η σύνταξη και θέλουν να του φορτώσουν μειώσεις 20% με το ποσοστό αναπλήρωσης, ο μισθωτός που συμπληρώνει το πενιχρό του εισόδημα με 3.000 ετήσιο εισόδημα από ενοίκια, ο αυτοαπασχολούμενος που η εφορία τον απειλεί με καταδίκη για «έγκλημα» προκειμένου να τον φορο-αφαιμάξει δεν είναι πλούσιοι.

Η κυβέρνηση θέλει να εμφανίσει φιλολαϊκό πρόσωπο με το επιχείρημα πως επιβάλλει νέα βάρη σε όσους πλούσιους έχουν πάνω από 1.000 ευρώ το μήνα εισόδημα, ή έχουν δικό τους σπίτι, για να μείνει στο απυρόβλητο ο πραγματικός πλούτος. Πλούσιοι είναι οι μεγαλομέτοχοι των μονοπωλιακών ομίλων με 150 δισ. ευρώ χρηματικές τοποθετήσεις στο εξωτερικό, οι εφοπλιστές που δεν πληρώνουν φόρο, οι βιομήχανοι που εισπράττουν τις επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ και τις φοροαπαλλαγές. Αυτούς, τα πολιτικά αφεντικά της, προσπαθεί να προστατεύσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο υπόλοιπος θίασος των αστικών κομμάτων.

Η πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή συγκυβέρνηση δεν είναι τυχαία. Θυσιάζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Τα κυβερνητικά μέτρα έχουν ως στόχο τη διασφάλιση κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση των ομίλων, τη φθηνή εργατική δύναμη, τη δημιουργία επενδυτικών ευκαιριών για το μεγάλο κεφάλαιο, μέσα απ' τις ιδιωτικοποιήσεις και την επιτάχυνση της συγκέντρωσης. Πρόκειται για τον κεντρικό πυρήνα της αστικής πολιτικής, για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων, για την έξοδο απ' την κρίση που ακολουθείται παντού, σε ολόκληρη την ΕΕ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την επίθεση των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κάνει «τη βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, κλιμακώνοντας την επίθεση του κεφαλαίου και ολοκληρώνοντας πλευρές που οι προηγούμενες κυβερνήσεις «άφησαν στη μέση». Και επιδιώκει να το κάνει με το μικρότερο δυνατό κόστος για το μεγάλο κεφάλαιο, εμφανίζοντας πως τα μέτρα είναι δικαιότερα.

Είναι ώρα ευθύνης και μάχης. Να μην επιτρέψουμε το τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους μια απ' τις σπουδαιότερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος τον 20ό αιώνα.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής και εφησυχασμού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ' το να οργανώσουμε την πάλη μας, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε τόπο κατοικίας. Να δώσουμε τις δυνάμεις μας για να δυναμώσει κάθε σπίθα αντίστασης. Να αντιπαλέψουμε οργανωμένα και μαχητικά τις δραματικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής αναδεικνύοντας τον πραγματικό αντίπαλο του λαού, τους μονοπωλιακούς ομίλους, το αστικό κράτος και την ΕΕ που τους στηρίζει, συγκεντρώνοντας και ατσαλώνοντας δυνάμεις για τη λαϊκή αντεπίθεση. Δεν αφήνουμε ούτε μια μέρα να πάει χαμένη. Η επιτυχία του συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ στις 22 Οκτώβρη και της απεργίας μέσα στο Νοέμβρη είναι στα χέρια μας.