«Στην οργάνωση και την αγωνιστική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας βρίσκεται η δύναμή μας». Αυτό τόνισε από το βήμα της συνέντευξης Τύπου που οργάνωσε την Παρασκευή το ΠΑΜΕ, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του συλλαλητηρίου στη ΔΕΘ, με τη συμμετοχή εκπροσώπων των δυνάμεων της κοινωνικής συμμαχίας, η Ηλέκτρα Ραΐζη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΓΕ. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της, που συνόψισε το κάλεσμα που απευθύνουν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ΟΓΕ στις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας.

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΓΕ απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα στις γυναίκες του καθημερινού μόχθου για το μέλλον που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας!

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα:

• Στις νέες μητέρες - εργαζόμενες, άνεργες και αυτοαπασχολούμενες - που ζουν αυτήν την περίοδο την αγωνία αν θα βρει το παιδί τους μια θέση στον παιδικό σταθμό, καθώς ο σχεδιασμός και για αυτή τη λαϊκή ανάγκη γίνεται με βάση τα ευρωπαϊκά προγράμματα, με συνεχείς περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό για κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές.
• Στις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας που θα συναντήσουν τα μεγάλα κενά στα σχολεία, που ετοιμάζονται να βάλουν ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη νέα σχολική χρονιά, για την υγεία του παιδιού τους.
• Στις εργαζόμενες, στις νέες γυναίκες που αντιμετωπίζουν τους εργοδοτικούς εκβιασμούς για να αποδεχτούν την απληρωσιά, τις απολύσεις, τις αναγκαστικές άδειες, τις συμβάσεις ενός μήνα, τα πεντάμηνα προγράμματα. Που χάνουν τα επιδόματα και την άδεια μητρότητας γιατί δεν έχουν εξασφαλίσει τα αντίστοιχα ένσημα.
• Στις αυτοαπασχολούμενες που με νύχια και με δόντια παλεύουν για να κρατήσουν το κατάστημά τους ανοιχτό, αλλά και στις γυναίκες της υπαίθρου που τις οδηγούν να εγκαταλείψουν το χωράφι τους, χωρίς καμιά άλλη προοπτική εργασίας και εισοδήματος.
• Στις εργαζόμενες φοιτήτριες, στις κοπέλες από τις σχολές μαθητείας που προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα και με τις σπουδές τους και με την κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη δουλειά. Στα κορίτσια που ζουν την ανασφάλεια της ανεργίας, είτε πέρασαν σε κάποια σχολή είτε όχι, είτε καταφέρουν είτε δεν καταφέρουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα κάτω από το βάρος των οικονομικών δυσκολιών.

Τις καλούμε να προβληματιστούν, να σκεφτούν: Θα παρακολουθούμε στα «προσεχώς» τη νέα σφαγή των δικαιωμάτων μας που έχει τις υπογραφές των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, που φορτώνεται στα δύο προηγούμενα μνημόνια; Θα αποδεχτούμε το ματωμένο δρόμο των δεσμεύσεων της ΕΕ, της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μνημόνια διαρκείας το λαό;

Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πλέον καλά ότι οι αρχές της ΕΕ για την ισότητα των φύλων στην απασχόληση, στην ασφάλιση, για τις εργαζόμενες σήμαινε εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα «λάστιχο», εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών προς τα πάνω, κατάργηση των περιορισμών στη νυχτερινή εργασία των γυναικών. Η περικοπή του επιδόματος τοκετού, άλλων επιδομάτων, έχει τη σφραγίδα της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεων που υπερασπίζονται αυτούς τους μονόδρομους.

Ολα αυτά τα δικαιώματα που κατακτήσαμε με τους αγώνες μας και μας τα πήραν πίσω δεν είναι προνόμια. Είναι η ελάχιστη αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας και της βιολογικής διαφοράς των γυναικών από τους άντρες. Είναι η ελάχιστη αναγνώριση των κοινωνικών και οικογενειακών βαρών που επωμίζονται οι εργαζόμενες γυναίκες στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που, αντί να διευρύνει τις κοινωνικές υπηρεσίες, τη δωρεάν παροχή τους, όλο και περισσότερο τις περιορίζει, τις μετατρέπει σε εμπόρευμα, δηλαδή όποιος έχει πληρώνει και τις αγοράζει.

Αυτός είναι ο ματωμένος δρόμος που μας καλούν να συνεχίσουμε: Ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, που το λίπασμά της είμαστε εμείς, ένα γρανάζι στη μηχανή της κερδοφορίας τους. Το επιβεβαιώνουν οι συναδέλφισσες στον κλάδο του Τουρισμού, που δουλεύουν με 300 ευρώ για 12 ώρες, οι απλήρωτες εργαζόμενες στη «Euromedica», οι καθαρίστριες των σχολείων που βρίσκονται στην «ομηρία» των συμβάσεων έργου, οι εργαζόμενες που απολύθηκαν γιατί έμειναν έγκυες. Το επιβεβαιώνουν οι συνδικαλίστριες που απολύονται για την αγωνιστική τους δράση, τα εμπόδια που συναντά η εργαζόμενη, γυναίκα για να συμμετέχει στην οργανωμένη δράση.

Η απογοήτευση, ο μικρός βαθμός οργάνωσης των γυναικών στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές είναι «βούτυρο στο ψωμί» των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ και των κομμάτων που ανοικτά ή συγκαλυμμένα βαδίζουν σε αυτό το μονόδρομο.

Να μην τους αφήσουμε να πάρουν τη δική μας υπογραφή στο σφαγιασμό των δικαιωμάτων μας. Οι εκβιασμοί και ο αντιλαϊκός λογαριασμός επιστρέφονται ως απαράδεκτοι.

Δε θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να βλέπουμε τη συνταξιοδότηση να γίνεται άπιαστο όνειρο για τις νέες γυναίκες, τη μητρότητα να «επιβραβεύεται» με ανεργία και κακοπληρωμένη - μισοανασφάλιστη δουλειά, τη φορολεηλασία να τσακίζει αυτοαπασχολούμενες και γυναίκες της υπαίθρου, τις αλλεπάλληλες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Δε θα δεχθούμε να στερούμαστε εμείς και τα παιδιά μας τον παιδικό σταθμό, το δάσκαλο, το γιατρό, το νοσοκομείο και το φάρμακο.

Στην οργάνωση και αγωνιστική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας βρίσκεται η δύναμή μας! Απ' αυτό εξαρτάται το μέλλον μας και αυτό δε διδάσκεται σε κανένα σχολείο και Πανεπιστήμιο, δεν θα μας το πούνε στις τηλεοράσεις, στο διαδίκτυο. Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια, που πρέπει να γνωρίζουν οι κοπέλες, οι νέες γυναίκες πρώτα απ' όλες. Η ΟΓΕ αυτή την αλήθεια θέλει να διαδώσει, να υπηρετήσει. Από την ενεργητική, μαχητική στάση ζωής με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων, εξαρτάται το μέλλον τους, το μέλλον μας.

Η ΟΓΕ καλεί τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών να μετατρέψουν την πείρα τους σε συμπεράσματα και απόφαση για συμμετοχή στην οργάνωση, στον αγώνα. Να γίνει πράξη το σύνθημα «Καμιά μόνη της! Οργανωμένα αντιπαλεύουμε τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας». Να εμπιστευθούν ένα όπλο που δεν έχουν δοκιμάσει ακόμα: Την οργάνωση, τη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, τη λαϊκή αλληλεγγύη! Σε αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, χωράει κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου.

Δεν είμαστε μόνες μας! Απέναντι στη βαρβαρότητα, η λαϊκή οικογένεια χρειάζεται ένα γερό αποκούμπι: Είναι η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη, μέσα από τα εργατικά και συνταξιουχικά σωματεία, τις επιτροπές ανέργων, τις επιτροπές και συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, τους αγροτικούς συλλόγους, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους συλλόγους γυναικών της ΟΓΕ. Αυτή είναι η δική μας συμμαχία, η συμμαχία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ, που δεν παζαρεύει τα λαϊκά συμφέροντα.

Δίνουμε τη δική μας αγωνιστική απάντηση, με τη δική μας λαϊκή οργάνωση, με ενημέρωση και συζήτηση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές. Με αγωνιστική δράση να επιβάλουμε τη θέληση και το δίκιο μας, να διεκδικήσουμε όσα αξίζουν σε μας και τα παιδιά μας, στους παραγωγούς του πλούτου.