Το σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» περιλαμβάνει τα εξής θέματα:

-- Λιμάνια: Οι ανταγωνισμοί γύρω από τα «φιλέτα» του ΟΛΠ και του ΟΛΘ - Τι κρύβεται πίσω από τα διαφορετικά «μοντέλα» ιδιωτικοποίησης - Η στρατηγική της ΕΕ για τα λιμάνια, οι επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης και οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις και της νέας συγκυβέρνησης

-- «Ενεργειακή διπλωματία»: Εντεινόμενα παζάρια της συγκυβέρνησης σε ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία - Επικίνδυνα παιχνίδια για λογαριασμό του κεφαλαίου εν μέσω όξυνσης των ανταγωνισμών, με «προίκα» τον ενεργειακό πλούτο και τη «γεωστρατηγική θέση» της χώρας

-- Φόρουμ ΜΠΟΑΟ 2015: Η «επικίνδυνη δίψα» των μονοπωλίων μεγαλώνει και στην Ασία. Τα επενδυτικά σχέδια της Κίνας επιδιώκεται να δώσουν λύση στην ανησυχία για τους ρυθμούς ανάπτυξης και οι πολυεθνικές ανοίγουν δρόμους τσακίζοντας εργατικά - λαϊκά δικαιώματα

-- Κίνα - Ανατολική Αφρική: Δεκάδες μεγάλα έργα και δίκτυα υλοποιούν και προγραμματίζουν κινεζικά μονοπώλια στην περιοχή, εντείνοντας το σφοδρό ανταγωνισμό και σε αυτή την ήπειρο

Ετσι, την ίδια στιγμή που με κάθε ευκαιρία δηλώνει πίστη και στοχοπροσήλωση στη γενική ενεργειακή πολιτική της ΕΕ, γενικότερα στην ευρωατλαντική πολιτική, είτε αφορά την «ενεργειακή ένωση» είτε την κατασκευή του ΤΑΡ, ταυτόχρονα προπαγανδίζει ότι θέλει να ενισχύσει τους ενεργειακούς δεσμούς με τη Ρωσία, κρατώντας επίσης ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τις ΗΠΑ. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι εάν όλα τα παραπάνω γίνονται για «το καλό του λαού» καλώς γίνονται, με τη μόνη διαφορά ότι η κύρια έγνοια της συγκυβέρνησης είναι η παροχή ακόμη πιο φτηνής Ενέργειας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη χώρα, ως καθοριστικού στοιχείου για διέξοδο από την κρίση, αλλά και η ενίσχυση των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα Ενέργειας.

Υπ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να ιδωθούν και οι δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Λαφαζάνη, την περασμένη βδομάδα, σχετικά με το «επιτυχημένο» ταξίδι του στη Μόσχα και τις συναντήσεις που πραγματοποίησε εκεί με τον Ρώσο ομόλογό του και στελέχη του ρωσικού κρατικού ενεργειακού μονοπωλίου της «Γκαζπρόμ». Ο Π. Λαφαζάνης ζήτησε από τη Μόσχα, επισήμως, τη συμμετοχή ρωσικών εταιρειών στους ανοιχτούς διαγωνισμούς για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε 20 θαλάσσια οικόπεδα του Ιονίου Πελάγους και νότια της Κρήτης, ενώ εκδήλωσε το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή στο νέο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου που σχεδιάζει η Ρωσία, με πρώτη χώρα διέλευσης την Τουρκία.

Ο υπουργός είπε ότι η ρωσική πλευρά είναι διατεθειμένη να παράσχει ιδιαίτερα «ωφελήματα» προς τη χώρα μας εάν δεχτεί να συμμετάσχει στο νέο αγωγό, δίχως να προχωρήσει σε περισσότερες λεπτομέρειες.

Την ίδια στιγμή, από τη Νέα Υόρκη, ένας άλλος υπουργός της κυβέρνησης, ο Π. Καμμένος, αναφερόμενος στο ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ για τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε συνεργασία με τις ΗΠΑ για τις εγχώριες πηγές υδρογονανθράκων. Αποκάλυψε ακόμη ότι σε συνάντηση που είχε με την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Β. Νούλαντ, εξέφρασε το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης για μία συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ώστε να υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, με ποσοστό 70 - 30 υπέρ των ΗΠΑ...

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αγκυρα, τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, ανακοίνωσε την ακύρωση των σχεδίων για την κατασκευή του «South Stream», αφού λίγες μέρες νωρίτερα, η Βουλγαρία, χώρα - κλειδί για τη δημιουργία του αγωγού, ανακοίνωσε ότι δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στο έργο, έπειτα και από τις συστηματικές παρεμβάσεις, επίσημες και ανεπίσημες, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε την έναρξη ενός νέου σχεδίου για την κατασκευή αγωγού εντός τουρκικού εδάφους, ο οποίος θα κατέληγε στα ελληνοτουρκικά σύνορα, με προοπτική μέσω Ελλάδας, FYROM και Σερβίας να καταλήγει στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης.

Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, ο νέος αγωγός θα έχει δυναμικότητα μεταφοράς 63 δισ. κ.μ. (bcm) φυσικού αερίου, από τα οποία τα 15,75 bcm θα παραδίδονται στην τουρκική αγορά και τα υπόλοιπα 47,25 bcm θα κατευθύνονται στην ευρωπαϊκή αγορά, μέσω της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Αλ. Μίλερ, πρόεδρο της «Γκαζπρόμ», ο Δεκέμβρης του 2016 θεωρείται ρεαλιστικός χρονικός στόχος οπότε μπορεί να γίνει η πρώτη παροχή ρωσικού φυσικού αερίου στον αγωγό. Για να γίνει κατανοητή η τάξη μεγέθους του παραπάνω αγωγού, αναφέρουμε ότι ο πολυδιαφημισμένος αγωγός ΤΑP, που θα φέρνει το αζέρικο αέριο στην Ευρώπη, θα έχει αρχική χωρητικότητα 10 bcm, με δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης στα 20 bcm. Σε κάθε περίπτωση πάντως το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν με τα σημερινά δεδομένα δεν επαρκεί για να καλύψει την ευρωπαϊκή ζήτηση.

Αξίζει πάντως να σημειώσουμε ότι στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο αρμόδιος υπουργός, Π. Λαφαζάνης, υποστήριζε πως τα πάντα θα γίνουν με διαφάνεια και με όρους αγοράς και σύμφωνα με το ισχύον ρυθμιστικό κοινοτικό πλαίσιο, ωστόσο γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η κατασκευή και λειτουργία του νέου αγωγού δεν αφορά ένα στενά οικονομικό ζήτημα, ενώ οι σχεδιασμοί για τον «South Stream» κατέρρευσαν λόγω οξύτατων ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσία. Επίσημη δικαιολογία από την ΕΕ είναι ότι παραβιάζονται οι «αντιμονοπωλιακοί» κανόνες της ΕΕ επειδή η Ρωσία και η «Γκαζπρόμ» γίνονται ο ισχυρός προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Είναι στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ να υπάρξει σταδιακή απεξάρτηση από τις εισαγωγές Ενέργειας, όπως επίσης και διαφοροποίηση των προμηθευτών καθώς εισάγει περισσότερο από το 50% της Ενέργειας που καταναλώνει. Εισάγει το 90% σε αργό πετρέλαιο, το 66% σε φυσικό αέριο και το 42% σε στερεά καύσιμα με συνολική δαπάνη για το 2013 στα 400 δισεκατομμύρια ευρώ (περισσότερο από το 20% των συνολικών εισαγωγών). Ειδικότερα, από τη Ρωσία προέρχεται το ένα τρίτο του εισαγόμενου πετρελαίου, το 39% του φυσικού αερίου και το 26% των στερεών καυσίμων, ενώ έξι κράτη - μέλη της ΕΕ (Βουλγαρία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Σλοβακία) εξαρτώνται από έναν και μοναδικό εξωτερικό προμηθευτή για όλες τις εισαγωγές αερίου.

Για την απεξάρτηση από τη Ρωσία πιέζουν και οι ΗΠΑ και λόγω γενικότερων ανταγωνισμών και λόγω δικών τους σχεδιασμών για αμερικανικές ενεργειακές εξαγωγές προς την Ευρώπη, προωθώντας τη χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), που θα εξάγουν μονοπώλια αμερικανικών συμφερόντων στην ΕΕ. Η μεγάλη παραγωγή αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου απαιτεί αγορές.

Στα μέσα του Μάρτη, από τη Βουδαπέστη, ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ υπεύθυνος για θέματα Ενέργειας, Αμος Χοχστάιν, κάλεσε τα κράτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης να δώσουν έμφαση στην κατασκευή μικρότερων έργων φυσικού αερίου και όχι να επενδύουν σε «έργα - υπερπαραγωγές» (blockbuster, ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε) για την κατασκευή αγωγών. Μιλώντας για το νέο σχεδιασμό της Ρωσίας είπε συγκεκριμένα, ότι του είναι «εξαιρετικά δύσκολο» να καταλάβει ποια είναι η διαφορά μεταξύ του «Turkish Stream» και του «South Stream», ο οποίος απορρίφθηκε από την ΕΕ, πέρα από τη διαφορετική ονομασία και μία σχετική διαφοροποίηση του δρόμου χάραξης του αγωγού. Είπε βεβαίως ότι η Ρωσία θα παραμείνει ένας «καθοριστικός παίκτης» για την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ωστόσο θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλες ενεργειακές πηγές και δρόμοι μεταφοράς Ενέργειας για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ενεργειακή ασφάλεια.

Οι Αμερικανοί όλα τα προηγούμενα χρόνια, και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία, προβάλλουν σειρά σχεδίων που προωθούν την «απεξάρτηση» της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, όπως ο αγωγός TGP (Trans Adriatic Gas Pipeline) που θα συνδέει τον ΤΑΡ με την Ιταλία, αλλά και διασυνδέσεις υπαρχόντων αγωγών μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και Σερβίας, καθώς και των λεγόμενων έργων «ανάστροφης ροής».

Οπως αποκάλυψε ο Αμος Χοχστάιν, οι ΗΠΑ έχουν πραγματοποιήσει πολλές συζητήσεις με τη νέα ελληνική κυβέρνηση γύρω από την κατασκευή ενός νέου τερματικού σταθμού LNG στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας επίσης ότι με την κατασκευή ενός τέτοιου έργου η διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας θα είναι ανεξάρτητη από το «Νότιο Διάδρομο», τον αγωγό δηλαδή που φέρνει το αέριο της Κασπίας στην Ευρώπη...

Ολ' αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση εμπλέκει βαθιά την Ελλάδα σε οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με τεράστιους κινδύνους για το λαό.