Κατατέθηκε χτες στη Βουλή η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής «για τη διερεύνηση και διαλεύκανση των συνθηκών και των ευθυνών που οδήγησαν στην υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτήρησης και για κάθε άλλο ζήτημα που σχετίζεται με την εφαρμογή και υλοποίηση των Μνημονίων». Η πρόταση αφορά στη διερεύνηση της περιόδου απ' τον Οκτώβρη του 2009 έως το Γενάρη του τρέχοντος έτους, αφήνει εκτός, δηλαδή, προηγούμενες κυβερνήσεις (Σημίτη, Καραμανλή), γεγονός που επικρίθηκε τόσο από κόμματα της αντιπολίτευσης όσο κι από στελέχη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Δ. Παπαδημούλης.

Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση επιχειρεί μέσα απ' τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία να αποσπάσει την προσοχή του λαού απ' το γεγονός ότι εφαρμόζει μέχρι κεραίας όσα ζητά να τεθούν στο μικροσκόπιο της Εξεταστικής. Ταυτόχρονα, αποπειράται να συγκαλύψει την πραγματική αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κέρδος, που φέρνουν την αναρχία στην παραγωγή, η οποία φρενάρει την ανάπτυξη. Η κρίση είναι που έφερε τα μνημόνια. Ενοχοποιεί μια μορφή διαχείρισης για να υπερασπιστεί το σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτό διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι η σύσταση της Εξεταστικής θα συμβάλει στην «ουσιαστική αναζήτηση των αιτιών και των ευθυνών για την πρωτοφανή οικονομική κρίση, μια κρίση χρέους που μετατράπηκε σε εθνική τραγωδία»! Βεβαίως, το μεγάλο χρέος δημιουργήθηκε από τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων για να επενδύουν και να κερδίζουν, αλλά και από τους επιθετικούς, ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Το πληρώνει ο λαός για να σωθεί το κεφάλαιο που το δημιούργησε.

Η πρόταση που κατατέθηκε απ' τα συγκυβερνώντα κόμματα ξεκινά με την υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης, το Μάη του 2010, σαν να ήταν ουρανοκατέβατη η εξέλιξη αυτή. «Με την δανειακή σύμβαση επιβλήθηκε στην Ελλάδα η υποχρέωση να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής που εξουθένωσε την κοινωνία, διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό και διέλυσε την οικονομία», υποστηρίζεται, κρύβοντας ότι επρόκειτο για μέτρα εξειδίκευσης της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ που εφαρμόστηκαν ή εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη της προκειμένου να θωρακιστούν η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Διατυπώνεται ακόμα ο ισχυρισμός ότι «το πρόγραμμα της υποτιθέμενης διάσωσης της ελληνικής οικονομίας έχει απολύτως αποτύχει», πλαισιωμένος από στοιχεία για την κατάσταση της κοινωνίας και της οικονομίας (π.χ. χρέος, ΑΕΠ, ανεργία). Πρόκειται για έμμεση διαμαρτυρία για το γεγονός ότι το υπάρχον πρόγραμμα εμποδίζει το αστικό κράτος να στηρίξει με ρευστό την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας. Γιατί, κατά τα λοιπά, οι ανατροπές που συντελέστηκαν στη ζωή των εργαζομένων δεν αμφισβητούνται απ' την κυβέρνηση ως όρος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.

Οι βουλευτές της συμπολίτευσης ζητούν η Εξεταστική «να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν στους πολιτικούς πρωταγωνιστές της περιόδου οι οποίοι αποφάσισαν την είσοδο της χώρας στο καθεστώς της μνημονιακής επιτροπείας και υλοποίησαν συγκεκριμένες πολιτικές οι οποίες έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, ζημίωσαν το Ελληνικό Δημόσιο και την οικονομία της χώρας και θυματοποίησαν τον ελληνικό λαό».

Συγκεκριμένα, ζητούν η Επιτροπή να διερευνήσει την υπογραφή της πρώτης Δανειακής Σύμβασης, την περίοδο από το Μάη 2010 έως το Νοέμβρη 2011, ώστε να διαλευκανθούν οι συνθήκες που οδήγησαν στην υπογραφή της δεύτερης δανειακής σύμβασης, την περίοδο από το Νοέμβρη του 2011 έως το Μάη του 2012 ώστε να διαλευκανθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες υλοποιήθηκε η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, την περίοδο από τον Ιούνη του 2012 έως το Γενάρη του 2015 ώστε να διαλευκανθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες υλοποιήθηκε η αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Επιπλέον, ζητούν να διερευνηθεί και η «λειτουργία οργάνων και μορφωμάτων που προορίσθηκαν νομοθετικά να εξυπηρετήσουν την υλοποίηση των Μνημονίων και των μνημονιακών στόχων, όπως το ΤΑΙΠΕΔ, η Γενική Γραμματεία Εσόδων κ.λπ.», τα οποία μορφώματα η κυβέρνηση διατηρεί βεβαίως.

Τη δική του παρέμβαση - την πρώτη μετά από τον αποκλεισμό του απ' τα κομματικά όργανα - στις διεργασίες που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ο πρώην υπεύθυνος του τμήματος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μηλιός, αναρτώντας στο facebook το editorial του περιοδικού «Θέσεις» που εκδίδει από τη δεκαετία του '80.

Το κείμενο φέρει τον τίτλο «Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα» και μεταξύ άλλων ο Γ. Μηλιός επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση για τις επιλογές της στο εσωτερικό της χώρας, γράφοντας ότι «μοιάζει να τείνει να μετατραπεί σε φιλολαϊκό διαχειριστή του υπάρχοντος, δηλαδή της κυριαρχίας του κεφαλαίου στην παγιωμένη νεοφιλελεύθερη μορφή της».

Ταυτόχρονα ασκεί κριτική για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, γράφοντας πως «...απομονωμένη είναι σε ευρωπαϊκό πεδίο, ενώ οι "επαφές" με Κίνα και Ρωσία αποτελούν πολιτικούς εξωτισμούς που δίνουν ελπίδα μόνο σε φανατικούς εθνικιστές». Επιπλέον ότι «η κυβέρνηση, στους πραγματικούς διεθνείς συσχετισμούς, βρίσκεται μόνη της. Απομονωμένη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και χωρίς άλλο εξωτερικό στήριγμα. Είναι η μόνη που χορεύει έξω από τη γραμμή του χορού, όπως θα έλεγαν οι Γερμανοί»...

Η σκοπιά απ' την οποία διατυπώνει την κριτική του είναι αυτή της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, καθώς ξαναζεσταίνει και σερβίρει γνωστές απ' τα παλιά συνταγές. «Η κοινωνική πόλωση δεν μπορεί να αμβλυνθεί στο ελάχιστο, όσο δε γίνεται κάτι στην κατεύθυνση "να πληρώσουν οι πλούσιοι", δηλαδή, για να αποκωδικοποιήσουμε αυτό το μάλλον απλουστευτικό σύνθημα, να στηριχτεί η κοινωνική προστασία και οι κρατικές δαπάνες σε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα μεταφέρει στο κεφάλαιο ένα μεγάλο μέρος από τα βάρη που επωμίζονται σήμερα η εργατική τάξη, η αυτοαπασχόληση και η μικρή επιχειρηματικότητα», γράφει.

Σε ένα απ' τα πολλά σημεία του κειμένου με παραπομπές στη Γερμανία, επικαλείται τον Peter Bofinger, έναν από τους 5 «σοφούς» της οικονομίας που συμβουλεύουν τη γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, γράφοντας ότι «φάνηκε να είναι αριστερότερος πολλών αριστερών ζητώντας να "πληρώσουν οι πλούσιοι" στην Ελλάδα και προτείνοντας μοντέλα υψηλής φορολόγησης για τους "έχοντες", επικαλούμενος την εμπειρία της μεταπολεμικής Γερμανίας. Καίτοι επισήμως κεϊνσιανός, ο "σοφός" σπεύδει πάντως να δηλώσει ότι στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρξουν αυξήσεις του άμεσου μισθού και των συντάξεων, ούτε να αυξηθούν οι κοινωνικές δαπάνες (με εξαίρεση τους «πάμφτωχους»). Αλλά προτείνει τουλάχιστον "Μνημόνιο για τους πλούσιους" ώστε να εξασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα». Να θυμίσουμε ότι η γερμανική κυβέρνηση ένα από τα ζητήματα που έχει θέσει για το «μη πατριωτισμό» τμημάτων των επιχειρηματιών είναι και το ζήτημα της φορολογικής ασυλίας των Ελλήνων εφοπλιστών.

Το άρθρο, αφού επικρίνει την «ανθρωπιστική» παρέμβαση της κυβέρνησης ότι συγκροτείται από «μέτρα στήριξης για ομάδες ακραίας κοινωνικής αδυναμίας», προσθέτει «η "κοινωνική σωτηρία" θα μείνει μετέωρη μέχρις ότου η κυβέρνηση υποχρεώσει τις κυρίαρχες τάξεις να αναλάβουν το κόστος της!». Ισχυρίζεται ότι η εξουσία του κεφαλαίου μπορεί συγχρόνως να είναι θύτης και σωτήρας του λαού!

Ο Γ. Μηλιός επικρίνει και τον «εθνικιστικό» χαρακτήρα της κυβερνητικής ταυτότητας. Γράφει: «Πατριωτικοί λόγοι διαφορετικής έντασης εθνικισμού ακούγονται συνεχώς. Πανηγυρικοί εκφωνούνται και εμβατήρια αντηχούν, οι "Γερμανοί" (και οι "Ευρωπαίοι" σε δεύτερο πλάνο) φαίνονται να είναι οι εχθροί μας, ενίοτε σε επίπεδο παραληρήματος που συναγωνίζεται τις ανοησίες της γερμανικής "Bild". Αφού κάποτε η γερμανική σημαία ανέμισε στην Ακρόπολη, φαίνεται να αποτελεί μια κάποια λύση το να κατεβεί η γερμανική σημαία από το Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών» (...) «Δεν αποκλείεται αυτό το σχήμα "Ελλάδα - Γερμανία" ή "Ελλάδα - Ευρώπη" να οδηγήσει ακόμα και στην εθνικιστική σκλήρυνση του "εμείς" εναντίον "εκείνων". Τόσο η Σαλαμίνα όσο και οι Θερμοπύλες αναπαριστούν εν τέλει την πρόθεση "συνέχειας του κράτους". Την άρνηση της εσωτερικής ταξικής αντιπαράθεσης».

Προσθέτει ότι «από τις πρώτες στιγμές συγκρότησης της κυβέρνησης έγινε σαφές ότι η κοινωνική συμμαχία που αυτή θα εκπροσωπούσε είχε ως έμβλημα την "ανάπτυξη", την "έντιμη συμφωνία" με την Ευρώπη και (για τους πιο ρομαντικούς) την "αξιοπρέπεια" και το σεβασμό της νομιμότητας: Τηρούμε "κάθε λέξη" του Συντάγματος και πληρώνουμε τα χρέη μας στο ακέραιο... Ηδη το 2014 είχε επισημανθεί ότι "η γενικότερη εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εικόνα ενός πολιτικού σχηματισμού ο οποίος αποδέχεται τους κανόνες του παιχνιδιού". Δυστυχώς η επισήμανση/φόβος επαληθεύεται».

Ο Γ. Μηλιός αναφέρεται και στην ενεργοποίηση του «κόσμου της εργασίας» σαν «το στοίχημα της ιστορικής στιγμής που ζούμε» που, «αν δεν επαληθευθεί», τότε «...απλώς ο Γοργοπόταμος θα εξακολουθεί να στέλνει στην Αλαμάνα τον εθνικά περήφανο χαιρετισμό του».

Σε ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, αναζητά άλλοθι για το γεγονός ότι όχι μόνο δεν κατάργησε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, αλλά, αντίθετα, τα εφαρμόζει ήδη κανονικότατα και τα επεκτείνει παραπέρα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συγκαλύπτει συνειδητά τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα, επειδή ακριβώς κινείται και η ίδια στον ίδιο δρόμο.

Η πρόταση αυτή επιχειρεί ν' αποσιωπήσει το γεγονός ότι τα μνημόνια δεν ήταν η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που ακόμη είναι σε εξέλιξη. Επιχειρεί να "βγάλει λάδι" την πολιτική της ΕΕ και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που υλοποιήθηκαν στην Ελλάδα απ' τα μνημόνια με βίαιο και γρήγορο τρόπο, όμως αποτελούν κατευθύνσεις που εφαρμόζονται σ' όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ. Τα μνημόνια ήταν επιλογή της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, για να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων και να γίνει ελεγχόμενα η όποια απαξίωση του κεφαλαίου, που συνοδεύει αναγκαστικά τις οικονομικές κρίσεις.

Απ' αυτήν την άποψη, υπάρχουν αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες σ' όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις και όχι μόνο σ' εκείνες της περιόδου 2009 - 2014, χωρίς ν' αποκλείονται και άλλου είδους ευθύνες που μπορούν φυσικά να διερευνηθούν. Το ΚΚΕ θα συμμετάσχει στην εξεταστική επιτροπή, προκειμένου ν' αποκαλύψει στον ελληνικό λαό αυτήν την αλήθεια, ώστε ο ίδιος να φτιάξει τη δική του τελική "εξεταστική επιτροπή" σε βάρος της ΕΕ, του κεφαλαίου και όλων των κυβερνήσεων που τους υπηρετούν, χτες και σήμερα».