Συγκεκριμένα, οι όροι που περιλαμβάνονται στη συμφωνία εθελοντικής απασχόλησης μεταξύ του υποψηφίου και του ΚΘΒΕ, είναι:

• Ο εθελοντής θα προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς αμοιβή (...) σε όποιο τμήμα και σε όποια παράσταση κρίνεται αναγκαία από τους υπεύθυνους του ΚΘΒΕ, οι οποίοι θα καθορίζουν και το ωράριό του και δηλώνει ότι θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του και θα συμμορφώνεται στις υποδείξεις των υπευθύνων του ΚΘΒΕ, στους οποίους και θα αναφέρεται άμεσα για κάθε συμβάν που τυχόν προκύψει κατά την παροχή των εθελοντικών του υπηρεσιών.
• Ο εθελοντής συμφωνεί ότι με την παροχή των εθελοντικών του υπηρεσιών, δε δημιουργείται σχέση εργασίας με το ΚΘΒΕ και δηλώνει ότι δεν έχει αξιώσεις αποζημίωσης από την εκτέλεση - παροχή των εθελοντικών του υπηρεσιών.
• Ο εθελοντής υποχρεούται, αν του ζητηθεί από το ΚΘΒΕ, κατά τη διάρκεια της απασχόλησής του να αποδεχθεί την ένδυση χορηγικού διαφημιστικού αξεσουάρ (μπλουζάκι, φουλάρι κ.λπ.).
• Η υποβολή αίτησης από τους υποψηφίους και τυχόν συνέντευξη αυτών στην ειδική επιτροπή του ΚΘΒΕ δε δημιουργούν κανένα δικαίωμα των υποψηφίων και ουδεμία ευθύνη ή υποχρέωση του οργανισμού προς αυτούς από καμία αιτία.
• Παράβαση οποιουδήποτε όρου της Συμφωνίας εκ μέρους του επιλεγέντος υποψηφίου εθελοντή, συνεπάγεται τη μονομερή από το ΚΘΒΕ λύση της Σύμβασης αζημίως.
• Οι υποψήφιοι έχουν την αποκλειστική ευθύνη έναντι τρίτων για κάθε ζημία ή βλάβη, που οφείλεται σε πράξη ή παράλειψή τους κατά την προσφορά της εθελοντικής απασχόλησής τους.

Είναι γεγονός ότι το ΚΘΒΕ, με περισσότερα από 50 χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποτελεί σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς και ευρύτερα πολιτιστικούς οργανισμούς στη χώρα μας. Αντιμετωπίζει, όμως, οξυμένα προβλήματα, εξαιτίας της πολιτικής υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης του τομέα του Πολιτισμού, που ακολουθήθηκε από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζεται και από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μετατρέποντάς τον σε πανάκριβο εμπόρευμα μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Το ΚΘΒΕ πλέον οδηγείται σε οικονομική ασφυξία, εξαιτίας της συνεχώς μειούμενης κρατικής χρηματοδότησης, της καθυστέρησης στην καταβολή των χρεών με τα οποία έχει επιβαρυνθεί, όπως αυτά για την «ΟΠΕΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», αλλά και εξαιτίας της καθυστέρησης στην καταβολή χρημάτων που του οφείλονται (επιστροφή ΦΠΑ, χρέη Δήμου Θεσσαλονίκης από προγραμματική σύμβαση με το ΥΠΠΟ, κ.ά.). Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι σήμερα το συνολικό ποσό των οφειλών του ΚΘΒΕ μαζί με τη μισθοδοσία και τις δόσεις του ΙΚΑ ανέρχεται στα 5.000.000 ευρώ περίπου. Ενώ αντιμετωπίζει δυσκολίες που ξεκινούν από την αδυναμία καταβολής της μισθοδοσίας των εργαζομένων, έως και την αδυναμία συντήρησης των υποδομών του (Θέατρο Γης, Θέατρο Δάσους, κλπ.).

«Πηγαίνω σε όλες τις πρεμιέρες, είσοδος ελευθέρα στην παλαίμαχο λένε, γεια σου Ραραού θρύλε, είσαι σαν την Ελλάδα, μου λένε, ποτέ δεν πεθαίνεις. Με μια διαφορά, τους κάνω, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά και ποτέ δεν ανασταίνεται.» Η ζωή της Ραραού, «μεγάλης φίρμας της επιθεώρησης» όπως η ίδια αυτοσυστήνεται, ζωντανεύει στη σκηνή μέσα από το φλας μπακ εικόνων μιας κοινωνίας που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας. Από την Κατοχή έως σήμερα, η πορεία της Ραραού, όπως αντίστοιχα και η πορεία της Ελλάδας, την οποία διατρέχει με τις αναμνήσεις της, είναι μια μάχη επιβίωσης. Ο αγώνας της είναι αδιάκοπος, κι εκείνη θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να βγει αλώβητη από αυτόν. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αποδράσει σε μια δική της πραγματικότητα.

Ο Παύλος Μάτεσις, στο μυθιστόρημα αυτό, κατάθεσε με το δικό του μοναδικό τρόπο, πότε δηκτικό και πότε χιουμοριστικό, πότε δραματικό και πότε σουρεαλιστικό, την οπτική του για ένα κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Ο ίδιος έγραφε για το έργο του: «Μια γυναίκα τιμωρήθηκε. Το αποδέχεται. Και μετατρέπει μόνη της την τιμωρία σε ισόβια: την "ακινησία". Μια γυναίκα - "στάσις". Και γύρω της η βουή και τα πάθη, να τα ριπίζει η τρέλα μεταμφιεσμένη σε αμέριμνο πουλί. Η κόρη της, ως επανάσταση για την τιμωρία, μεταμφιέζει με ψευδώνυμο την πόλη που αδίκησε τη μητέρα της, επιθέτει ψευδώνυμο και στον εαυτό της, βαφτίζεται "Ραραού" και καταφεύγουν πρόσφυγες στην πρωτεύουσα. Θύμα, και όχι ηρωίδα του βιβλίου αυτού, η Ραραού εγκαθίσταται στο Μελόδραμα και στο Κωμικό. Την ανάγκασαν να πιστέψει ότι δεν της επιτρέπεται να είναι τραγική, τα πάθη της δεν ανέρχονται σε επίπεδο μεγαλοπρέπειας. Τελικά, όμως, η Τραγωδία, έστω και με σπασμένη κόθορνο, την επισκέπτεται και τη μυρώνει. Γύρω στις δύο γυναίκες, θολή στο βάθος μια χώρα αδέσποτη. Και πρόσωπα πολλά, που πιστεύουν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε ως πρόσχημα για να γίνουν βιβλία τα δικά τους πάθη... Τελικώς, λάθος μου που την αποκάλεσα θύμα. Αφού άλλωστε μόνη της δηλώνει ευτυχής και επιτυχημένη. Δεν γνωρίζω τι απέγινε η Ραραού».

Οι θεατές της πρεμιέρας χειροκρότησαν θερμά την Δήμητρα Χατούπη και τους υπόλοιπους ηθοποιούς: Νίκο Γιαλελή, Γιάννη Δρίτσα, Χρήστο Ευθυμίου, Ηλία Ζερβό, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Εφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη, καθώς και τον σκηνοθέτη της παράστασης Σταύρο Τσακίρη και τους συνεργάτες του, Αγγελο Αγγελή (σκηνικά - κοστούμια), Γιάννη Αντωνίου (κινησιολογία), Κατερίνα Μαραγκουδάκη (φωτισμοί). Στην παράσταση βρέθηκε ο πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα Κυριάκος Κενεβέζος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, συγγραφείς ηθοποιοί κ.ά.

Την πρεμιέρα παρακολούθησαν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.