Σε ανακοίνωσή του για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος (5 Ιούνη) το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η εντεινόμενη υποβάθμιση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο παγκοσμίως, όσο και στην Ελλάδα, η ένταση της εμπορευματοποίησης των φυσικών πόρων, του αέρα, της Ενέργειας, των δασικών οικοσυστημάτων, της γης, η υποβάθμιση του αστικού και οικιστικού περιβάλλοντος σηματοδοτούν κι αποκαλύπτουν ακόμα πιο έντονα το αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αναδεικνύουν το περιβάλλον ως πεδίο ληστρικής εκμετάλλευσης των μονοπωλιακών ομίλων, αποκαλύπτουν τους πραγματικούς στόχους της πράσινης οικονομίας, η οποία αποτελεί πρόταση διαχείρισης και αξιοποίησης των προβλημάτων του περιβάλλοντος προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η "περιβαλλοντική" πολιτική της ΕΕ. Σε αυτό το έδαφος εκδηλώνεται και η όξυνση των αντιθέσεων των καπιταλιστικών κρατών διεθνώς για τον έλεγχο των αγορών, τον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου και την κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Οι επιπτώσεις της διαχρονικής ασκούμενης πολιτικής στον τομέα του περιβάλλοντος στη χώρα μας είναι σοβαρές, με χαρακτηριστικές, μεταξύ άλλων, περιπτώσεις τη ρύπανση επιφανειακών νερών και υπόγειων υδροφορέων, τα καμένα δάση, τις πλημμύρες, τη συνεχή διάβρωση των εδαφών, τη βλαβερή για την υγεία ατμόσφαιρα στο Λεκανοπέδιο της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη κ.λπ., τη συρρίκνωση των ελεύθερων χώρων του αστικού και περιαστικού πράσινου, την παραπέρα εμπορευματοποίηση της γης, με τον αποκλεισμό της λαϊκής οικογένειας από τις παραλίες σε αστικά κέντρα και σε νησιά, το δραματικό αδιέξοδο στη διάθεση των απορριμμάτων, την πλήρη ανυπαρξία υποδομών επεξεργασίας επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων και τις σοβαρές ελλείψεις στη διαχείριση των αποβλήτων υγείας, την ανύπαρκτη πρακτικά επεξεργασία των υγρών βιομηχανικών αποβλήτων, το τεράστιο έλλειμμα σε μονάδες βιολογικού καθαρισμού αστικών λυμάτων, με την υπολειτουργία όσων υπάρχουν και την απώλεια της επεξεργασμένης εκροής (π.χ. Ψυττάλεια), το μόνιμα υποβαθμισμένο εργασιακό περιβάλλον.

Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μεθοδεύει ταυτόχρονα την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, εξειδικεύοντας τις κοινοτικές κατευθύνσεις εμπορευματοποίησης του νερού προς όφελος των κερδών των μονοπωλίων και σε βάρος της λαϊκής οικογένειας και των εργαζομένων του κλάδου. Το Ρυθμιστικό Αθήνας και Θεσσαλονίκης, το νομοσχέδιο για τα δάση που πρόκειται να κατατεθεί τις επόμενες μέρες, η προώθηση της ιδιωτικής πολεοδόμησης, οι διαδικασίες εκποίησης λιμανιών και παραλιών μέσω του ΤΑΙΠΕΔ αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντιπεριβαλλοντικής πολιτικής.

Αλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχονται την πολιτική της ΕΕ για το περιβάλλον, στο νερό, στη διαχείριση των αποβλήτων, στην Ενέργεια, στην κλιματική αλλαγή, στο χωροταξικό σχεδιασμό. Υιοθετούν την αντιδραστική λογική της ΕΕ "ο ρυπαίνων πληρώνει".

Στον αντίποδα όλων αυτών των θέσεων βρίσκεται η οικονομία και πολιτική που στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει συνειδητή προγραμματισμένη ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση, δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις μιας ανάλογης, με τους ίδιους στόχους, διευρωπαϊκής και παγκόσμιας συνεργασίας των λαών με αμοιβαίο όφελος.

Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, με αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή εξουσία, εξασφαλίζει την ισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών και των κλάδων της οικονομίας, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Σε αυτό το πλαίσιο θα μπορέσει να αναπτυχθεί μια σταθερή, συμβατή σχέση μεταξύ του εργαζόμενου ανθρώπου και της φύσης.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, το ΚΚΕ δίνει καθημερινές μάχες για την προστασία των δασών, του υδροφόρου ορίζοντα, των ελεύθερων χώρων, του εργασιακού περιβάλλοντος, την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης αποβλήτων, αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων πόρων».

Αντιπροσωπεία της ΚΕ με επικεφαλής το ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, συναντήθηκε χτες με εκπροσώπους της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας με επικεφαλής τον πρόεδρο της, Σίμο Δανιηλίδη. Στην αντιπροσωπεία της ΚΕ συμμετείχαν ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ και βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης, και ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ, ενώ στην αντιπροσωπεία της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας συμμετείχαν επίσης ο αντιπρόεδρος Θεόδωρος Παπαδόπουλος, ο Κώστας Μαριόγλου εκπρόσωπος της Κίνησης 136 και ο Κώστας Ασκούνης, πρόεδρος της ΚΕΔΕ.

Η αντιπροσωπεία της Ενωσης παρέδωσε τα αποτελέσματα του τελικού δημοψηφίσματος για το μέλλον της διαχείρισης της ύδρευσης και αποχέτευσης στην περιοχή και ανέδειξε τη μεγάλη συμμετοχή που ξεπέρασε τους 218 χιλιάδες κατοίκους, καθώς και την εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Ο πρόεδρος της ΠΕΔ Κ. Μακεδονίας, Σ. Δανιηλίδης, αφού ευχαρίστησε το ΚΚΕ για τη στάση του, ζήτησε τη στήριξή του στον αγώνα ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού.

Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε καταρχάς ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή των αγώνων ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού και στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ ή της ΕΥΔΑΠ, απαιτώντας μαχητικά φθηνό ποιοτικό νερό για το λαό, πλήρη και σταθερή εργασία των εργαζομένων, κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό.

Ξεκαθάρισε, όμως, πως οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες δεν πρέπει να περιοριστούν μόνο στην εναντίωση στη μορφή της πλήρους ιδιωτικοποίησης του νερού, αλλά σε κάθε επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος, τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από κρατικές, δημοτικές ή μεικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες.

Τόνισε πως, για να έχει ο αγώνας διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στην επιλογή του δήθεν «λιγότερο επώδυνου μοντέλου» εμπορευματοποίησης του νερού. Ανέδειξε τον ελπιδοφόρο δρόμο της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων και της αποδέσμευσης από την ΕΕ, στο πλαίσιο του οποίου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Εστίασε στις δυνατότητες Ενιαίου Κρατικού Φορέα της λαϊκής εξουσίας που θα αξιοποιεί το νερό με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.