Για την προετοιμασία της απεργίας στις 6 Νοέμβρη, ο Ριζοσπάστης συζήτησε με τον Γιάννη Τασιούλα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας.

-- Γιατί η Ομοσπονδία αποφάσισε να κηρύξει απεργία; Με τι αιτήματα συμμετέχει; Τι προσδοκά απ' αυτή την κινητοποίηση;

-- Κυβέρνηση, τρόικα και εργοδοσία φέρνουν το ένα μέτρο μετά το άλλο. Τσακίζουν στην κυριολεξία τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Εφαρμόζουν μέτρα που έχουν ψηφίσει και σχεδιάζουν άλλα. Εχουν ανεβάσει όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσαν τις συντάξεις, αυστηροποίησαν τις προϋποθέσεις για τις αναπηρικές συντάξεις, μείωσαν το κατώτερο μεροκάματο κατρακυλώντας προς τα κάτω μια σειρά παροχές, που συνδέονται με αυτό, όπως το δώρο-αδειόσημο, το επίδομα ασθένειας, το επίδομα ανεργίας.

Στον κλάδο των κατασκευών, η μακρόχρονη ανεργία τσακίζει κόκαλα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων του κλάδου δεν μπορεί ούτε αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας να πάρει από τον ΟΑΕΔ, γιατί δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις που νομοθετήθηκαν πολλά χρόνια πριν, όταν ο κλάδος βρισκόταν σε ανάπτυξη.

Η κατάσταση είναι στο απροχώρητο. Για πολλούς οικοδόμους, που έχουν μήνες ή και χρόνια να δουν μεροκάματο, μπαίνει ζήτημα επιβίωσης. Δεν είναι μόνο το πώς θα πληρώσουν τα χαράτσια και τους φόρους, πώς θα σώσουν το σπίτι τους από την Εφορία, αν θα έχουν λεφτά για γιατρούς την ώρα της ανάγκης. Είναι η ίδια η καθημερινότητα, το πώς θα εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ για την οικογένειά τους.

Η Ομοσπονδία, τα σωματεία, τα παραρτήματά τους, είμαστε κοντά στους εργαζόμενους του κλάδου. Ζούμε τα προβλήματά τους, έχουμε κι εμείς τα ίδια. Βοηθάμε, παρεμβαίνουμε όπου μπορούμε, για να κρατάμε ζεστή την πλάτη εργαζόμενων και ανέργων που περνάνε δύσκολα. Το ζήτημα που μπαίνει είναι: Θα βλέπουμε τα μύρια όσα να περνάνε από πάνω μας; Θα περιμένουμε να μας παίρνουν κοψοχρονιά οι εργολάβοι στα εργοτάξια, για να «ξανανοίξουν οι δουλειές», όπως μας λένε; 'Η θα οργανωθούμε, θα ανασυνταχθούμε, θα αντισταθούμε, θα εμποδίσουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους αυτά που εφαρμόζονται και τα χειρότερα που μας φέρνουν;

Πάνω σ' αυτό, η διοίκηση της Ομοσπονδίας τοποθετείται με ευθύνη. Είμαστε σε συνεχή αγωνιστική δράση, δεν ξεκινάμε τώρα. Θέλουμε να υπερασπιστούμε τη ζωή των οικογενειών μας και ταυτόχρονα, μέσα από κάθε μάχη, να δυναμώσουμε την προβολή της προοπτικής που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι στις κατασκευές. Δηλαδή, την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας με επίκεντρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι των αναγκών των μεγαλοεργολάβων, των μονοπωλιακών ομίλων, των τραπεζών.

Στην απεργία πηγαίνουμε διεκδικώντας μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων, σε όλα τα επίπεδα, όπως αύξηση του επιδόματος και του χρόνου ανεργίας, προστασία από κατασχέσεις - πλειστηριασμούς, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Διεκδικούμε κοινωνική ασφάλιση, συντάξεις και παροχές Υγείας, σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Επιδιώκουμε η δουλειά για την απεργία να αγκαλιάσει περισσότερους εργαζόμενους και ανέργους του κλάδου. Να πεισθούν περισσότεροι για την αναγκαιότητα συμμετοχής στον οργανωμένο ταξικό αγώνα. Θέλουμε η απεργία να είναι βήμα κλιμάκωσης, αλλά και προετοιμασίας νέων αγώνων. Να προσθέσει νέες δυνάμεις στο κίνημα διεκδίκησης και αποτροπής των μέτρων, που είναι αναγκαίο να μεγαλώσει παντού, σε κάθε κλάδο, σε κάθε πόλη.

-- Πολλοί εργαζόμενοι δύσκολα απεργούν. Εκφράζουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του αγώνα. Πόσο δυσκολεύει αυτό την οργάνωση της απεργίας; Πώς απαντάει η Ομοσπονδία;

-- Γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση και ποιες είναι οι δυσκολίες. Αντιλήψεις όμως, όπως αυτή της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων», υπηρετούν αντικειμενικά τον αντίπαλο, τους εκμεταλλευτές. Από αυτούς πηγάζουν και σπέρνονται στους εργαζόμενους μέσα από τους μηχανισμούς τους, τους εκπροσώπους τους στους χώρους δουλειάς και τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές στο κίνημα, από άλλους λιπόψυχους. Ολοι αυτοί έχουν συμφέρον να κάθεται ο εργαζόμενος στον καναπέ, να βλαστημάει την τύχη του, να είναι απογοητευμένος, να περιμένει τον έναν ή τον άλλο σωτήρα να τον ελεήσει.

Γι' αυτό προσπαθούν να δηλητηριάσουν εργατικές συνειδήσεις και ως ένα βαθμό το πετυχαίνουν. Με αυτές τις αντιλήψεις έχουμε πόλεμο σαν Ομοσπονδία και συνολικά σαν ταξικό εργατικό κίνημα. Αν δεν ήμασταν σε διαρκή αγώνα, θα μας είχαν λιώσει. Αυτό θέλουν και τώρα, γι' αυτό προσπαθούν να σπείρουν απογοήτευση και ηττοπάθεια στους εργαζόμενους, στο κίνημα, τρομοκρατώντας ταυτόχρονα όποιον σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται. Η συμμετοχή στην απεργία πρέπει να έχει και τέτοια χαρακτηριστικά. Δηλαδή, περισσότεροι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά, σπάζοντας το φόβο, νικώντας αντιλήψεις όπως αυτή για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων.

Η οργάνωση της απεργίας πρέπει να νικήσει και αντιλήψεις που λένε «συμμετέχω, αλλά στη συγκέντρωση δεν κατεβαίνω». Χρειάζεται η μαζική συμμετοχή στην απεργία να εκφράζεται και με συμμετοχή στην περιφρούρηση, στη συγκέντρωση. Η στάση του απεργού εκείνη τη μέρα να δείχνει ότι είναι συνειδητή επιλογή η συμμετοχή στην απεργία. Οτι είναι δική του υπόθεση να πετύχει η κινητοποίηση. Αυτό είναι που θα τρομάξει διπλά την εργοδοσία, θα ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της απεργίας, θα δώσει άλλον αέρα για τη συνέχεια.

Η απόφαση του εργαζόμενου να συμμετέχει στην απεργία, γίνεται ακόμη πιο δύσκολη κάτω από το βάρος του αρνητικού συσχετισμού στα σωματεία, από τη συνολικότερη κατάσταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Την ευθύνη γι' αυτό έχει ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, που πλειοψηφεί στα όργανα του κινήματος και κάνει ό,τι μπορεί για να το εκφυλίσει.

Γι' αυτό λέμε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμιά εμπιστοσύνη και καμιά αυταπάτη για το ρόλο αυτής της πλειοψηφίας. Η οργάνωση της απεργίας πρέπει να γίνει υπόθεση των πρωτοβάθμιων σωματείων, με συμμετοχή των εργαζόμενων στο σχεδιασμό και την υλοποίησή του, μέχρι την τελευταία μέρα. Επιδιώκουμε να οργανωθεί ο αγώνας για όλα τα προβλήματα, να δυναμώσει η κοινή πάλη με άλλους κλάδους. Να ενισχυθεί η κοινή δράση με αυτοαπασχολούμενους στον κλάδο των κατασκευών, με μικρούς αγρότες που ζουν και βιώνουν δίπλα δίπλα τα ίδια προβλήματα με τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους στις κατασκευές και συνολικότερα.

Αυτοί οι αγώνες θέλουμε να περιέχουν το στοιχείο της αμφισβήτησης της σημερινής βαρβαρότητας που ζούμε, να βάζουν εμπόδια στην υλοποίηση των αντεργατικών αντιλαϊκών σχεδιασμών. Από κάθε αγώνα που δίνουμε επιδιώκουμε να μετράμε τέτοια αποτελέσματα που θα τροφοδοτούν τις μεγαλύτερες μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Αλλωστε, η αποτελεσματικότητα του αγώνα δεν κρίνεται από το πόσες μέρες θα είναι μια απεργία, αλλά από τη γραμμή πάλης που διαπερνάει κάθε αγώνα, τα αιτήματα και τα συνθήματά του, την προοπτική που προτείνει, τη σταθερή χωρίς ταλαντεύσεις προσπάθεια συσπείρωσης δυνάμεων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου.

-- Τι πρακτικά μέτρα σχεδιάζει η ομοσπονδία για να γίνει η απεργία υπόθεση των σωματείων;

Εχουμε συζητήσει αναλυτικά στο ΔΣ για την αναγκαιότητα της απεργίας και πώς θα δουλέψουμε για την επιτυχία της. Η απαιτητικότητα από τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι μεγάλη. Οι διοικήσεις πρέπει να «βασανιστούν» για το σχεδιασμό της δουλειάς, την ιεράρχηση χώρων, την ένταξη περισσότερων συναδέλφων στη μάχη της απεργίας, την κινητοποίηση δυνάμεων. Τέτοια βοήθεια πρέπει να δώσει η Ομοσπονδία στα σωματεία της, για να αφήνει παρακαταθήκη κάθε κλαδικός αγώνας, κάθε πανεργατική απεργία.

Δεν αρκεί μια απόφαση για να έχει επιτυχία η απεργία. Είναι μάχη δύσκολη, απαιτεί δουλειά με σχέδιο και αυτοθυσία. Πρέπει να απαλλαγούμε από φαινόμενα ρουτίνας και τυποποίησης στη δουλειά μας. Χρειάζεται μαχητική στάση, που θα εμπνέει, θα παραδειγματίζει περισσότερους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην οργάνωση της απεργίας, οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Δίνουμε βάρος στη συζήτηση με τους οικοδόμους, τους εργαζόμενους στις κατασκευές, τους ανέργους. Αξιοποιώντας την πείρα μας, προχωράμε σε συσκέψεις, γενικές συνελεύσεις σωματείων, πλατιά ενημέρωση σε όλο τον κλάδο για το χαρακτήρα των μέτρων και πώς εκφράζονται πιο ειδικά στον κλάδο.

Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε να γίνει συζήτηση πάνω στο πλαίσιο πάλης και αιτημάτων που προτείνουμε, να αναδειχτεί η προοπτική που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι. Δουλεύουμε με συγκεκριμένους στόχους για αξιοποίηση και κινητοποίηση δυνάμεων για την προετοιμασία της απεργίας.

Την προετοιμασία και την επιτυχία της απεργίας τη συνδέουμε με παρέμβαση για οξυμένα προβλήματα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές με την οργάνωση αντιμετώπισης των κατασχέσεων, την οργάνωση της αλληλεγγύης, της στήριξης των ανέργων. Εκτιμάμε πως υπάρχουν δυνατότητες που αν αξιοποιηθούν θα φέρουν αποτελέσματα που ενισχύουν την παραπέρα πορεία των αγώνων.