Δεν την έπιασε ξαφνικά ο πόνος την κυβέρνηση και ανακοίνωσε χτες διά στόματος της Β. Παπανδρέου τη σύσταση Εθνικής Επιτροπής που θα ασχολείται με τον εθελοντισμό. Στόχος της κυβέρνησης είναι να δημιουργήσει υποκατάστατα στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, η οποία τα επόμενα χρόνια θα ολοκληρωθεί, και να μεταφέρει τις ευθύνες για την προστασία των θυμάτων της πολιτικής της στους «φιλεύσπλαχνους» και «φιλάνθρωπους» ιδιώτες. Πρόκειται για «φρούτο» που ευδοκιμεί σε όλα τα «ανεπτυγμένα» κράτη, στα οποία η νεοφιλελεύθερη επέλαση έχει σαρώσει κάθε καταφύγιο και προστασία από το κράτος. Αλλωστε η υπουργός έμμεσα το ομολόγησε και μιλώντας σε «πολιτικά ορθή» γλώσσα είπε ότι στόχος των εθελοντικών οργανώσεων, που θα δημιουργηθούν, είναι να αντιμετωπίσουν... τις παρενέργειες που προκαλούν στη ζωή πολλών ανθρώπων τα προβλήματα που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση. Ομως, οι λαϊκές μάζες μόνο την επίδειξη της φιλανθρωπίας δεν έχουν ανάγκη.

Είναι γελοία η «κριτική» που ασκούν ορισμένοι, κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα, ότι ο Αβραμόπουλος δεν έχει πολιτική, δεν έχει θέσεις ή όταν βγει στο στίβο της πολιτικής θα φθαρεί από την αντιπαράθεση που θα υπάρξει. Ο δήμαρχος δεν είναι χτεσινός στην πολιτική ούτε προέρχεται από παρθενογένεση. Τόσα χρόνια έχει αποδείξει ότι μόνο μια πολιτική εφαρμόζει και μάλιστα έχει αναδειχτεί σε καλό διαχειριστή της, τη νεοφιλελεύθερη. Εχει τοποθετηθεί σε όλα σχεδόν τα ζητήματα και έχει συμφωνήσει με την κυβερνητική πολιτική και την έχει στηρίξει όχι μόνο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και γενικότερα. Είναι πασίγνωστο ότι δε διαφέρει σε τίποτα από τους διαχειριστές των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο για τη δημιουργία νέου κόμματος. Σε εποχές όπου οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων του δικομματισμού είναι ανύπαρκτες, μπορεί ο δήμαρχος να φέρνει το «καινούριο» μόνο με το «απαστράπτον χαμόγελό» του... Το σύστημα χρειάζεται κατά τακτά διαστήματα τις τελευταίες δεκαετίες να ρίχνει στο παιχνίδι ορισμένες εφεδρείες, οι οποίες παίζουν ρόλο αναχώματος και διοχέτευσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, ακριβώς για να παραμένει σταθερό και ισχυρό το δικομματικό σύστημα εξουσίας. Αυτό το ρόλο προορίζεται να παίξει αυτή τη φορά ο Δ. Αβραμόπουλος και φαίνεται ότι έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Το αν θα τον παίξει ή όχι δεν εξαρτάται, πλέον, από τον ίδιο.

Οταν οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, τότε οι κυβερνώντες προβάλλουν αμέσως το οικονομικό τους κόστος και κινδυνολογούν ασύστολα, για το μέλλον της οικονομίας, κλπ., κλπ. Προχτές, ο Γ. Παπαντωνίου ανακοίνωσε νέα μέτρα στήριξης του Χρηματιστηρίου. «Ξέχασε», όμως, να μας πληροφορήσει πόσο θα κοστίσουν τα μέτρα αυτά στον κρατικό προϋπολογισμό. Αληθεύει ότι το κόστος αυτό θα φτάσει τα 500 δισ. δραχμές; Και μη μας πει ότι αξίζει τον κόπο, επειδή τα μέτρα αυτά θα ενισχύσουν δήθεν την ελληνική οικονομία. Τον τζόγο της Σοφοκλέους ενισχύουν και οι δυνατότητες των μεγαλομετόχων και των πολυεθνικών να συγκεντρώνουν ακόμη περισσότερο τα χρήματα, όσων πέφτουν στην παγίδα του γρήγορου και εύκολου κέρδους. Αυτό και μόνο θα κάνουν.

Πέρα απ' αυτό, όμως, επανερχόμαστε και επιμένουμε: Πόσο θα κοστίσουν τα μέτρα αυτά;