Η ιστορία με το κέντρο διασκέδασης στη Χαλκιδική και οι, επιθεωρησιακού τύπου, παρεμβάσεις κυβέρνησης, αστυνομίας και ΣΔΟΕ, αποδείχθηκε πρώτης τάξεως υλικό για να στηθεί ακόμα ένα παιχνίδι κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, γύρω από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και το ζήτημα της φοροδιαφυγής ειδικότερα.
Σε εποχές που οι λαϊκές οικογένειες έχουν γονατίσει από την ανελέητη επίθεση φόρων που εξαπολύει η κυβέρνηση, η προσπάθεια να ταυτιστεί η φοροδιαφυγή με το Α ή το Β κέντρο διασκέδασης, αποτελεί πρόκληση και εμπαιγμό. Πρώτα και κύρια επειδή το γεγονός ότι μεγάλα κέντρα συχνά εμπλέκονται σε υποθέσεις φοροδιαφυγής, δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε προκαλεί έκπληξη.
Το κύριο είναι το θράσος των κυβερνώντων, που ενώ ενισχύουν και εντείνουν την πολιτική φορολογικής ασυλίας του κεφαλαίου, καμώνονται ότι χτυπούν τη φοροδιαφυγή. Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να λεηλατούν τα λαϊκά εισοδήματα με λογής - λογής φόρους και χαράτσια και ταυτόχρονα να αξιοποιούν μεμονωμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής, όπως αυτή της Χαλκιδικής, για να εξαπολύουν φορολογικό πογκρόμ, ενάντια στους εκατοντάδες χιλιάδες μικρέμπορους, που πασχίζουν να βγάλουν ένα μεροκάματο.
Από την άλλη, τα λόγια τα παχιά για πάταξη της φοροδιαφυγής, ας τα αφήσουν στην μπάντα. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ μακριά για να συνειδητοποιήσει ότι η συνεχής μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, οι μειώσεις φόρων στους εταιρικούς μεγαλομετόχους, ή η παροχή ολοένα και περισσοτέρων φορολογικών ελαφρύνσεων και απαλλαγών, είναι στοιχεία σύμφυτα με τη φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης. Μια βόλτα μέχρι το λιμάνι επιβεβαιώνει ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν δεκάρα φόρο για τα κέρδη τους. Μια επίσκεψη στις ιδιωτικοποιημένες πρώην ΔΕΚΟ, αποκαλύπτει το όργιο των φοροαπαλλαγών προς τους λεγόμενους μεγάλους επενδυτές. Η μελέτη των ισολογισμών των μεγάλων επιχειρήσεων δείχνει ότι πολλές από αυτές πληρώνουν φόρους μικρότερους από ό,τι οι... άνεργοι αυτής της χώρας.
Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια για το μεγάλο κέντρο διασκέδασης της Χαλκιδικής, που αύριο θα είναι η καφετέρια στο Κορωπί και μεθαύριο το τοστάδικο στο Μοσχάτο. Για να χτυπήσουμε πραγματικά τη φοροδιαφυγή και κυρίως για να απαλλαγούμε από τη φοροαποφυγή των επιχειρηματιών, πρέπει να υπάρχει μέτωπο που θα τα βάλει με τους επιχειρηματίες στο σύνολό τους, την τάξη τους και τις επιχειρήσεις τους. Ενα μέτωπο που θα στοχεύει να θέσει οριστικό τέλος στη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου από τους εκμεταλλευτές του λαού.
Eurokinissi |
Μπρος στην καταστροφή και τη δασοκτόνα, βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθούν κεντρική και τοπική διοίκηση, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Εδώ και τώρα το ταξικό εργατικό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία, ο λαός να οργανώσει την πάλη του για συγκρότηση ενιαίου φορέα προστασίας της δασικής περιουσίας, άμεση χρηματοδότηση και ενίσχυση της υποδομής της Δασικής και Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, να υπάρξει ενιαίος αντιπυρικός σχεδιασμός για κάθε ορεινό όγκο με την ευθύνη των Δασικών Υπηρεσιών και την επικουρική στήριξη δήμων και της περιφέρειας και να αποζημιωθούν οι πληγέντες των πυρκαγιών. Να μην υπάρξει καμιά εμπλοκή ΜΚΟ στο μέλλον στο έργο της πυροπροστασίας. Τέλος, δεδομένου ότι ο δασικός πλούτος της χώρας είναι κοινωνικό αγαθό και λαϊκή περιουσία, τα δάση δεν μπορούν να προστατευθούν χωρίς την πάλη του λαού για ριζική αλλαγή πολιτικής, χωρίς την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη, στο φυσικό πλούτο, στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.