ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κρίση δεν είναι οδυνηρή για όλους

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποιος είπε πως η κρίση είναι το ίδιο οδυνηρή για όλους; Γιατί όποιος το είπε, λέει ψέματα. Εκούσια ή ακούσια, έχει δευτερεύουσα σημασία.

Γιατί, οι μεν εργάτες βλέπουν όλοι τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται ραγδαία και τη ζωή τους γενικά να γκρεμίζεται, οι δε επιχειρήσεις βλέπουν νέες ευκαιρίες να αναδύονται από τις ανακατατάξεις συνολικά στην αγορά και σε κάθε κλάδο, λόγω της νέας ταχύτητας με την οποία προχωρά η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Οι οικονομικές εφημερίδες «βρίθουν» παραδειγμάτων καθημερινά, για κάθε κλάδο. Καταρρίπτοντας το μύθο της Ελλάδας - Ψωροκώσταινας, η χτεσινή «Ημερησία» αναφέρεται στην «απόβαση» που κάνουν οι Ελληνες οινοπαραγωγοί στην Κίνα. Σημειώνεται ότι οι εξαγωγές ελληνικού κρασιού στην Κίνα τη διετία 2009-2011 αυξήθηκαν κατά... 1.175% και ανήλθαν στα 2 εκατομμύρια ευρώ.

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως, τα... αστρονομικά νούμερα της αύξησης προκύπτουν από τη σύγκριση της μικρής πληθυσμιακά Ελλάδας με την ασύγκριτα μεγαλύτερη Κίνα. Ανεξάρτητα όμως από τη σχέση των αριθμών, το θέμα είναι ένα και αναμφισβήτητο: πως τα προϊόντα που παράγονται και διακινούνται από επιχειρήσεις με έδρα την Ελλάδα φτιάχνονται και κυκλοφορούν όχι με κριτήριο το πώς θα ικανοποιηθούν (ποσοτικά και ποιοτικά) οι ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Αλλά, το πώς οι αντίστοιχοι επιχειρηματίες θα βρουν τα κέρδη που ψάχνουν. Οι μεν επιχειρηματίες «ανοίγονται» σε νέες αγορές και επενδύσεις, οι δε εργαζόμενοι «κλείνονται» όλο και πιο βαθιά στα έγκατα μιας ζωής - κόλασης...

Οι φασίστες στοχεύουν βιοπαλαιστές...

«Την ώρα που υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι Ελληνες και εκατομμύρια λαθρομετανάστες έχουν εισβάλει στην πατρίδα μας (...) Η διάλυση του εθνικού και κοινωνικού μας ιστού από τους λαθρομετανάστες είναι γεγονός. Γεγονός είναι ότι κάθε ξένος εργάτης είναι και ένας Ελληνας άνεργος (...) η πατρίδα μας ουσιαστικά έχει δεχτεί εισβολή (...) να διώξουμε όλους τους ξένους εισβολείς από την πατρίδα μας (...) ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΑΠΕΛΑΘΟΥΝ» κραυγάζει σε νεότερη ανάρτηση στην ιστοσελίδα της η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, έχοντας παραπλήσια γλώσσα με την κυβερνώσα ΝΔ που τάχα αντιπολιτεύεται. Στοχοποιεί βιοπαλαιστές για να διχάσει συνολικά τους ανθρώπους του μεροκάματου, να αδυνατίσει το μέτωπο της εργατικής τάξης απέναντι στον αντίπαλό της το μεγάλο κεφάλαιο, ό,τι υπηρετεί με κάθε μέσο και τρόπο η Χρυσή Αυγή.

Φωνάζουν οι φασίστες ενάντια στους μετανάστες και πρόσφυγες τάχα κοπτόμενοι για τον ελληνικό λαό. Μα τότε γιατί στάθηκαν απέναντι σε πρόταση νόμου του ΚΚΕ για λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών; Αυτή ακριβώς η στάση τους, δε συμφέρει τους τραπεζίτες; Γιατί ζητούν στη Βουλή νέα στήριξη από το κράτος (άρα χρήματα του λαού) προς τις «ναυτιλακές εταιρείες»; Ετσι δε συμφέρει τους εφοπλιστές; Γιατί έκαναν προτάσεις στην κυβέρνηση πώς να πουλήσει ελληνικό έδαφος (νησιά και νησίδες); Ετσι δεν συμφέρει τους μεγαλολεφτάδες που τα ορέγονται; Γιατί προπαγάνδιζε άνοιγμα στην ιμπεριαλιστική Ρωσία, διαφήμιζε τις κινήσεις ρωσικών πολυεθνικών καυσίμου; Ετσι δεν συμφέρει τα μονοπώλια που θέλουν να βάλουν χέρι στον πλούτο του λαού και του τόπου;

... προσκυνούν εκμεταλλευτές

Γιατί αναζητά για να στείλει σε τσιφλικάδες και εργολάβους πάμφθηνους εργάτες, με 18 ευρώ μεροκάματο, δίχως ένσημο κι ασφάλιση; Ετσι δεν επιβάλλει εργασιακό μεσαίωνα ακριβώς όπως θέλουν ΕΕ - τρόικα - μεγάλο κεφάλαιο; Γιατί επιτίθεται σε πρωτοπόρους ναυτεργάτες, αγρότες, μαθητές, εκπαιδευτικούς, όσους αγωνίζονται ενάντια στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα; Ετσι δεν συμφέρει τα αφεντικά της;

Τσιράκια του μεγάλου κεφαλαίου, γέννημα - θρέμμα του συστήματος οι φασίστες, δεν τους πρέπει τίποτε άλλο παρά η διαρκής καταγγελία, η καθημερινή αποκάλυψη της βρωμιάς τους από το ταξικό εργατικό κίνημα, η απομόνωσή τους από το λαό. Η επιστροφή τους πίσω στο βόθρο της Ιστορίας, μαζί με το εκμεταλλευτικό σύστημα που έφτιαξε και αξιοποιεί όποτε χρειάζεται τους τραμπούκους τους για να σαρώσει λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα.

Να απαλλαγούμε

Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι παρεμβάσεις των στελεχών του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ επαναλαμβάνει το αίτημα για «αναπροσαρμογή και αναθεώρηση» της οικονομικής πολιτικής. «Πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;», θα διερωτηθούν όσοι γνωρίζουν ότι η φιλομονοπωλιακή πολιτική διαχείρισης της οικονομικής κρίσης καθορίζεται από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης συνολικά. Μπορεί, βάσει της λογικής ότι ναι μεν οι γενικοί άξονες και κατευθύνσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής στηρίζονται στις αξιώσεις της πλουτοκρατίας συνολικά, ωστόσο, εξελισσόμενης της κρίσης, διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, είναι δυνατόν - κάτι που το βλέπουμε στην καθημερινότητα - να προτάσσουν επιμέρους αιτήματα, τα οποία ανταποκρίνονται περισσότερο στα ειδικά τους συμφέροντα. Πολύ περισσότερο που με την πάροδο του χρόνου και όσο η κρίση βαθαίνει, οξύνονται περισσότερο οι ανταγωνισμοί και οι κόντρες ανάμεσα σε διάφορα τμήματα των κεφαλαιοκρατών. Σε ένα τέτοιο τοπίο, αποτελεί κοινό τόπο ότι οι βιομήχανοι του ΣΕΒ αξιώνουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα λάφυρα που συγκεντρώνει η άρχουσα τάξη, στον ανελέητο πόλεμο που έχει κηρύξει ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά δικαιώματα.

Το ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους της χώρας είναι να γνωρίζουν, να συνειδητοποιούν, ποιες είναι οι «αιτιάσεις» που προβάλλει σήμερα ο ΣΕΒ, χτες οι ξενοδόχοι, αύριο οι εφοπλιστές κ.ο.κ. Φαινομενικά, ο ΣΕΒ θέλει αναθεώρηση των στοιχείων της πολιτικής που η συγκυβέρνηση αποφασίζει με την τρόικα. Η όποια αναθεώρηση όμως αφορά αποκλειστικά είτε τα κονδύλια που δίνονται προς διάφορες ομάδες του κεφαλαίου, είτε τη λήψη συμπληρωματικών μέτρων που θα ικανοποιούν την πορεία των επιχειρήσεών τους. Τίποτα περισσότερο. Για παράδειγμα, οι μεγαλοβιομήχανοι δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι τράπεζες χρηματοδοτούνται με εκατοντάδες δισεκατομμύρια προκειμένου να διασωθούν από την κρίση, την ώρα που εκείνοι, ο ένας μετά τον άλλον, αναγκάζονται να υποκύψουν στον εντεινόμενο επιχειρηματικό ανταγωνισμό.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το σύνθημα που προβάλλουν οι μεγαλοβιομήχανοι ζητώντας αναθεώρηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, είναι το «εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης». Πρόκειται για ένα άθροισμα απαιτήσεων, που στοχεύει να αυξήσει ακόμα περισσότερο την ολόπλευρη στήριξη των επιχειρήσεων, μέσα από την κλιμάκωση της καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Οταν οι βιομήχανοι ζητούν μεγαλύτερη ρευστότητα, λιγότερους φόρους, περισσότερες και πιο γρήγορες ιδιωτικοποιήσεις, μικρότερο δημόσιο τομέα με απολύσεις και ζωτικό χώρο για επιχειρηματική δράση, όλα αυτά ισοδυναμούν με περισσότερο αίμα. Ισοδυναμούν, όσο και αν φαίνεται αδύνατον, με μεγαλύτερη ανεργία, σκλήρυνση της λιτότητας, με ακόμα χειρότερες εργασιακές σχέσεις, με νέα καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, με μαζική εξάπλωση της φτώχειας και της ανέχειας.

Καλό είναι να ξέρουμε τι ζητάνε οι διάφορες ομάδες της ολιγαρχίας, ο ένας και ο άλλος εκπρόσωπος των κεφαλαιοκρατών. Καλύτερο, να μην ξεχνούμε ούτε στιγμή ότι όλοι τους μαζί, ντόπιοι και ξένοι, ζουν από την εκμετάλλευση του εργάτη. Θρέφονται με την κλεμμένη εργασία του λαού. Γιγαντώνονται από την αύξηση της εκμετάλλευσης. Και αναπαράγουν βέβαια μια τόσο σάπια κοινωνία που αφού κατασπαράξουν από κοινού τους εργαζόμενους - θύματά τους, στη συνέχεια αλληλοεξοντώνονται, για να εξασφαλίσει ο καθένας μεγαλύτερο μερίδιο από την κυριαρχία τους. Μιλάμε, δηλαδή, για μια κοινωνία, ένα σύστημα, από το οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να απαλλαγούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Στο χέρι μας είναι!