Οταν ήρθε στην Ελλάδα ο εκπρόσωπος της «Cosco» (ΚΟΣΚΟ) για να κλείσει τη συμφωνία με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το λιμάνι του Πειραιά, οι λιμενεργάτες ήταν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο συγκεκριμένος καπιταλιστής, τότε, ανάμεσα στ' άλλα που είπε για τα επενδυτικά σχέδια της «Cosco», είπε ότι στην Ελλάδα γίνονται πολλές απεργίες, δεν υπάρχει εργασιακή πειθαρχία, οι εργάτες δε συνεργάζονται με τις επιχειρήσεις για την ανάπτυξη, σε αντίθεση με την Κίνα. Το εργασιακό καθεστώς που έχει επιβάλει η «Cosco» είναι εξοντωτικό. Η αμοιβή είναι 40 ευρώ τη μέρα μεικτά και σ' αυτά συμπεριλαμβάνονται και οι πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία και αργίες. Χρησιμοποιεί τους εργαζόμενους περισσότερες ώρες από το 8ωρο, αλλά τις παραπάνω ώρες τις θεωρεί ως «οικειοθελή προσφορά», δεν πληρώνει υπερωρίες για να αυξάνεται ο απλήρωτος χρόνος της εργασίας. Για αρκετούς εργαζόμενους υπάρχει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300 - 400 ευρώ. Επίσης, στο λύσιμο και στο δέσιμο των εμπορευματοκιβωτίων εργάζονται ανασφάλιστοι με 25 ευρώ μεροκάματο!

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, με μοχλό το μνημόνιο δημιουργεί εργασιακές συνθήκες ακόμη χειρότερες. Ο κατώτατος μισθός έφτασε στα 586 ευρώ μεικτά. Για τους νέους κάτω των 25 είναι 511 μεικτά. Υπάρχουν μισθοί για νέους 400 ευρώ με τη δικαιολογία της κατάρτισης ή της μαθητείας. Επέβαλαν επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις που καταργούν τις κλαδικές και πάνε στον κατώτατο μισθό. Κατάργησαν τις τριετίες και άλλα επιδόματα, ενώ άρχισαν τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία με στόχο την κατάργησή τους. Με τη δραστική μείωση των μισθών και τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών ρίχνουν στα τάρταρα τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και μειώνουν τις συντάξεις καταντώντας τες φιλοδωρήματα. Η ανάλογη κατάσταση στους κλάδους Υγείας οδηγεί στην πληρωμή της παροχής υπηρεσιών Υγείας και φαρμάκων από τους ασφαλισμένους. Ο εργάσιμος χρόνος ήδη διευθετείται με τρόπο που να αυξάνεται η απλήρωτη δουλειά, αφού οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν το δικαίωμα να απασχολούν εργαζόμενους 11 ώρες τη μέρα χωρίς πληρωμή υπερωριών, μέτρο που έχει νομοθετηθεί με το τελευταίο μεσοπρόθεσμο. Εφαρμόζονται, δηλαδή, τμηματικά τα μέτρα της «έκθεσης Σέρκας», που προβλέπει μέχρι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα για 6 μέρες τη βδομάδα. Αρα, η κυβέρνηση δημιουργεί όλες εκείνες τις συνθήκες που κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη, δηλαδή οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πληρώνουν ελάχιστο κεφάλαιο για μισθούς, γεγονός που τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν κερδοφόρες επενδύσεις.

Για τους καπιταλιστές όμως αυτό δε φτάνει. Τους χρειάζεται μία ακόμη παράμετρος. Να μην υπάρχει εργατικό κίνημα, να μην αναπτύσσονται ταξικοί αγώνες. Και η κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει την εξασφάλιση και αυτής της παραμέτρου. Η αντεργατική πολιτική που κάνει τη ζωή των εργατών κόλαση, αντικειμενικά ωθεί στην ανάπτυξη ταξικών διεκδικητικών αγώνων. Ο Κινέζος της «Cosco» απαίτησε εργασιακή πειθαρχία και όχι απεργίες. Λόγω των τεράστιων δυσκολιών χειραγώγησης των εργατών με άλλα μέσα, όπως ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, δεν έρχονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που δρουν ως εκπρόσωποι των καπιταλιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα, έχουν φθαρεί στις εργατικές συνειδήσεις. Και ταυτόχρονα υπάρχουν οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, οι Εργοστασιακές Επιτροπές, οι Επιτροπές Αγώνα, άλλοι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Και οργανώνουν αγώνες, ασκούν πίεση και επιβάλλουν πανεργατικές κινητοποιήσεις, ανοίγουν δρόμους στην κοινή δράση με αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, διαμορφώνοντας ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα και ανοίγοντας δρόμο για τη λαϊκή συμμαχία με γραμμή κόντρα στο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει τους αγώνες και επειδή δεν μπορεί διαφορετικά να το κάνει, δηλαδή να τους αποτρέψει, να δημιουργήσει κλίμα ταξικής συνεργασίας ώστε μαζί με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις να δείξει ότι έχει δημιουργήσει το ιδανικό κλίμα για επενδύσεις, εφαρμόζει την κρατική βία και καταστολή. Με κάθε πρόσφορο μέσο. Τις δίκες για σταμάτημα των απεργιών βγάζοντάς τες παράνομες, τις επιστρατεύσεις, τα ΜΑΤ, που ανοίγουν κεφάλια εργατών, και ταυτόχρονα στήνουν προβοκάτσιες για να ποινικοποιήσουν τη δράση των ηγεσιών των συνδικάτων του ταξικού πόλου, όπως αυτό που έκανε ο υπουργός Εργασίας για να δείξει στο κεφάλαιο ότι είναι ολοκληρωτικά υπουργός εργοδοσίας. Κρατική βία και καταστολή, λοιπόν, για να πείσει τους καπιταλιστές να επενδύσουν, αφού το κράτος είναι ικανό να σταματά την ταξική πάλη. Μόνο που είναι βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι μπορούν με την ωμή βία να τρομοκρατήσουν το εργατικό - ταξικό κίνημα. Η αυταρχική κατρακύλα τους φανερώνει το μεγάλο φόβο και την ταραχή τους. Επιχειρούν να επιβάλουν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα με το ψέμα, τον εκβιασμό και την καταστολή. Το εργατικό - ταξικό κίνημα, ο λαός, έχει πολλές φορές αναμετρηθεί μαζί τους και δεν πρόκειται να λυγίσει. Ο λαός έχει ανεξάντλητη δύναμη και μπορεί να αντιμετωπίσει την κρατική καταστολή, παλεύοντας, ταυτόχρονα, να μπει φραγμός και τέλος στην πολιτική που σφαγιάζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για τις ανάγκες των μονοπωλίων.