Στο να τεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητική τροχιά, με εργαλείο μια διακήρυξη καραμπινάτης αστικής διαχείρισης, και στις απαραίτητες για το νέο του ρόλο οργανωτικές προσαρμογές αποσκοπούσε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του σχήματος, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο. Οπως αναμενόταν, η Διακήρυξη υπερψηφίστηκε, ενώ εκλέχτηκε Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ) που θα οδηγήσει το κόμμα στο ιδρυτικό του συνέδριο την άνοιξη.

Οι εσωτερικοί συσχετισμοί, για τη διαμόρφωση των οποίων επί τρεις μέρες δόθηκαν μάχες στο παρασκήνιο, κατέγραψαν 74% περίπου υπέρ τάσεων και συνιστωσών που στοιχίζονται με τον Αλ. Τσίπρα και 26% υπέρ των δυνάμεων που συγκρότησαν την «Αριστερή Πλατφόρμα», με κύριο κορμό το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ αλλά και δυνάμεις όπως οι ΔΕΑ, ΑΠΟ, ΚΕΔΑ.

Στο όργανο συμμετέχουν και 75 μέλη που υποδείχτηκαν απ' τις συνιστώσες, επίσης έπειτα από σκληρά παζάρια, ώστε η κάθε πλευρά να κατοχυρώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παρέμβαση στην ΚΠΕ. Παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις στα επιμέρους, ο στόχος της κυβερνητικής εξουσίας, είτε σαν «λύση» αστικής διαχείρισης, είτε σαν «σκαλοπάτι» για τη ριζοσπαστικοποίηση τάχα του λαού, είναι κοινή συνισταμένη όλων των τάσεων και συνιστωσών, που αναδιατάσσονται στο εσωτερικό για να ψαρέψουν στα νερά που σκόπιμα θολώνουν, ως προς τη στρατηγική που ενιαία υπηρετούν.

Με τις «λιστομαχίες» να οργιάζουν, ο Αλ. Τσίπρας αναγκάστηκε να παρέμβει το μεσημέρι της Κυριακής και για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ισχυρίστηκε, κόντρα στην πραγματικότητα των διαδρόμων, ότι το κόμμα του είναι «φορέας εξελίξεων και όχι συσχετισμών», ότι «εμείς δε συνεννοούμαστε πίσω από κλειστές πόρτες» και ζήτησε απ' όλους να αφήσουν πίσω τη «μηχανιστική αναπαραγωγή των συσχετισμών» που δημιουργεί «εικόνα Βαβυλωνίας». Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, ανακοίνωσε ότι ο ίδιος δε θα κάνει χρήση του δικαιώματός του για συμμετοχή στην ΚΠΕ και θα είναι κανονικά υποψήφιος.

Την ίδια ώρα, στους διαδρόμους και πίσω από κλειστές πόρτες, δινόταν μάχη να πειστεί το «Αριστερό Ρεύμα» να μην κατεβάσει ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, που έληξε με το συμβιβασμό του ενιαίου μεν ψηφοδελτίου, όπου όμως οι υποψήφιοι της τάσης συγκροτούσαν ξεχωριστή διακριτή λίστα. Οι αντιπρόσωποι μπορούσαν να επιλέξουν καταρχήν τη λίστα της προτίμησής τους και έπειτα να ψηφίσουν 60 μέλη απ' αυτήν και 8 απ' τη δεύτερη, προκειμένου να διατηρηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες και να διατηρηθούν τα προσχήματα.

Οι εντάσεις και οι αποδοκιμασίες δεν έλειψαν με διάφορες αφορμές. Το «Αριστερό Ρεύμα» κατήγγειλε ότι η επιτροπή που εξέταζε τις τροπολογίες στο κείμενο της Διακήρυξης απέρριψε τις δικές του δίχως να έχει κληθεί εκπρόσωπός του για να τις υπερασπιστεί. Αποδοκιμασίες σημειώθηκαν τόσο εναντίον του Π. Λαφαζάνη, όσο και εναντίον του Γ. Ραφτόπουλου, μαζί και καταγγελίες για τους «ουρανοκατέβατους» - πρώην ΠΑΣΟΚους - που οσμίστηκαν «θέσεις» και «αξιώματα» και αποκτούν ρόλο και λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο αμιγώς πολιτικό μέρος των εργασιών, το σύνολο σχεδόν των ομιλιών κατέτειναν στην ενίσχυση των κοινοβουλευτικών αυταπατών για τον εγκλωβισμό λαϊκών συνειδήσεων και στη διασπορά ψευδαισθήσεων ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει λύσεις προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, εντός της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο την αστική εξουσία που τα υπονομεύει.

Η ταχύτατη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε με ομιλίες που έκαναν λόγο για χρέος του ΣΥΡΙΖΑ προς τη «βάση της σοσιαλδημοκρατίας που πίστεψε ότι με ομαλό τρόπο μπορεί να γίνει η αλλαγή», με συκοφαντία στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Αλλά και με προτάσεις στα μέτρα του συστήματος, όπως για τη διαμόρφωση ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, στα μέτρα της ενδεχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποκτήσει το σχήμα εφαλτήριο για την αποτελεσματικότερη ενσωμάτωση της εργατικής τάξης.

Αυτόν τον εκφυλισμό και την υποταγή του κινήματος που επιδιώκουν περιέγραψε ο Αλ. Τσίπρας, όταν στην παρέμβασή του, την Κυριακή, επιτέθηκε στην κυβέρνηση ζητώντας της να «οδηγήσει τη χώρα με ομαλότητα σε εκλογές» κι επειδή - όπως είπε - κάτι τέτοιο δε θα συμβεί, ζήτησε απ' τον ίδιο το λαό να παρέμβει και να επιβάλει εκλογές. Να θέσει δηλαδή τους αγώνες του στην υπηρεσία των βλέψεων του ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει αστική διαχείριση, σηκώνοντας μάλιστα τις σημαίες μερίδας της αστικής τάξης, που θέλει άλλο μείγμα διαχείρισης.

Οπως αναμενόταν, οι αναφορές στο ΚΚΕ κάθε άλλο παρά έλειψαν, με εμφανή τον εκνευρισμό πολλών για το γεγονός ότι δεν απεμπολεί τη στρατηγική του, όπως «προφήτευαν» μετά τις εκλογές ότι θα συμβεί. Στο πλαίσιο αυτό ανασύρθηκε η από καιρό καταχωμένη γραμμή της «ενότητας της αριστεράς», που ομολόγησαν όσοι την επικαλέστηκαν ότι μπορεί να αποτελέσει έναν ικανό «μοχλό πίεσης» προς το ΚΚΕ. Προβάλλουν ουσιαστικά την επιθυμία τους να δουν το ΚΚΕ να βάζει νερό στο κρασί του και πλάτες σε μια διαχείριση, που, ανεξαρτήτως μείγματος, αποβαίνει αντικειμενικά προς όφελος της τάξης που εξουσιάζει και σε βάρος του λαού.

Ο «μπαξές» της Συνδιάσκεψης είχε «θέσεις» για όλα τα γούστα, μέχρι και για έξοδο απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ακόμα και για επανάσταση! Με την υποσημείωση ότι όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα υπηρετούνται από το στόχο της «κατάληψης» της κυβερνητικής εξουσίας από ένα κόμμα με διακηρυγμένη θέση την παραμονή και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και αποκηρυγμένη κάθε προοπτική να πάρει ο λαός στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία με μορφές πάλης που θα απαιτηθούν για το σκοπό αυτό.