«Να μου φέρετε το Ριζοσπάστη, δεν μπορώ να βγω πια απ' το σπίτι».

Και πήγαμε. Η Ελένη είναι υποχρεωμένη να 'ναι πια 24 ώρες το 24ωρο δίπλα στο παιδί, την τετραπληγική Μαρία. Κουβέντα στην κουβέντα έπεσε στο τραπέζι και το στοιχείο: Η Μαρία παίρνει 94 ευρώ επίδομα το μήνα. 94 ευρώ!

«Να διαδηλώσετε και για μας αύριο», η τελευταία κουβέντα της Ελένης.

«Δεν θα 'ρθω στη διαδήλωση, με πήραν τηλέφωνο να πάω να καθαρίσω μια σκάλα, δεν μπορώ να τ' αφήσω, του Νίκου του κόψαν και το επίδομα ανεργίας, συγνώμη...» η κουβέντα της Λίτσας.

«Αν σας δώσω τα φάρμακα που γράφει η συνταγή πρέπει να πληρώσετε τη διαφορά τιμής που έχουν με τα γενόσημα (...) δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά (...) θα πάτε στη διαδήλωση αύριο; θα φωνάξετε και για μας;», η κουβέντα στο φαρμακείο.

Δύσκολες μέρες, σκληροί καιροί, όμως, δε φτάνουν πια οι καταγραφές.

Είμαστε εκεί όπου πρέπει να μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Μαρία και την Ελένη. Είναι η μέρα που πρέπει να 'χουμε μαζί μας στη διαδήλωση και τη Λίτσα και τον Νίκο. Από χτες έπρεπε ήδη να 'ναι μαζί μας και ο φαρμακοποιός.

Κανενός η ζωή δε θα αλλάξει «δι' αντιπροσώπου».

Το «σπουδάζουν» πια ένας προς έναν οι εργάτες που κατά καιρούς ψήφισαν από 'δώ κι από 'κεί, περιμένοντας απ' άλλους τη σωτηρία.

Τώρα πια δεν αντιμετωπίζουν σαν αλαφρόμυαλο τον κομμουνιστή που τους μιλά με τα λόγια του ποιητή: «Χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς». Το διαπιστώνουμε αυτό σε κάθε συνέλευση στους χώρους δουλειάς.

Στον αντίποδα τα «εξάστηλα» επιμένουν να μιλάνε για μια άλλη ζωή. Οχι αυτή που ζούμε στις λαϊκές γειτονιές. Μιλάνε για τη Μέρκελ και την ανάγκη «η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της». Κινδυνολογούν με άρθρα περί «εμφύλιας σύρραξης» και απειλούν χαρακτηρίζοντας τους εργατικούς αγώνες «εκτροπή».

Η Ελλάδα, στην οποία αναφέρονται, δεν είναι η δική μας Ελλάδα. Το χρέος δεν είναι των εργατών. Οσα κι αν λέει και γράφει η αστική προπαγάνδα δείχνοντας τους εργάτες σαν υπεύθυνους για την κρίση, πολλοί είναι αυτοί πλέον που γνωρίζουν: καμιά θυσία για την πλουτοκρατία.

Ο αστικός Τύπος δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Στα ψιλά, στις μέσα σελίδες διαβάζουμε για τις μπίζνες που συνοδεύουν την επίσκεψη της καγκελαρίου στην Αθήνα.

Φόρα παρτίδα, επίσης, βλέπουμε έναν από τους επίδοξους διαχειριστές, τον Τσίπρα, να κλείνει το μάτι στους καπιταλιστές δηλώνοντας: «Συγκρούονται δύο στρατηγικές, η πρώτη λέει ότι η κρίση θα τεθεί υπό έλεγχο μέσα από τη λιτότητα (...) η δεύτερη ότι (...) πρέπει να στραφούμε ξανά σε κεϊνσιανές πολιτικές». Τους λέει, δηλαδή, ότι χωρίς να πειραχτεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπορούν με επιδόματα φιλανθρωπίας να εκτονωθεί η κατάσταση. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο καθησυχασμού, ο αστικός Τύπος μπορεί να αξιώνει να εκφραστούν στις διαδηλώσεις το πλήθος, το πάθος και η αγωνία, αλλά προς θεού ως εκεί και μη παρέκει.

Αλλού είναι ο δρόμος των εργατών, τον περιγράφει το ΠΑΜΕ στην προκήρυξη: Να μη περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, να καταργηθούν οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση τώρα από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτό είναι το μήνυμα, αυτό παλεύεται μέσα στους χώρους δουλειάς, σ' αυτό το δρόμο διαδηλώνουμε σήμερα, γι' αυτό οργανώνουμε την επόμενη απεργία στις 18 του μήνα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ στη συγκέντρωση 1 μμ στην Ομόνοια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τι φέρνει στην Αθήνα η κ. Μέρκελ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Τι γυρεύει η Μέρκελ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το μυστικό της Μέρκελ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αισιοδοξία για την επίσκεψη Μέρκελ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Στην τελική ευθεία η λύση για το ελληνικό πρόβλημα

ΤΑ ΝΕΑ: Θα κλείσει το μάτι για τη δόση;

Η ΑΥΓΗ: Η Μέρκελ έρχεται, η κυβέρνηση φεύγει

ΕΘΝΟΣ: Συναγερμός για Μέρκελ και Eurogroup

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Νυχτώνει

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Νέες μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα φέρνει η αλλαγή στις τριετίες

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Παζάρια και εκβιασμοί με τη λίστα Λαγκάρντ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Κλειδί» η νέα Εθνική για άνοιγμα των αγορών

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα μείωση παράβολου

«Ετοιμοι να εξαπολύσουν τη νέα επίθεση είναι κυβέρνηση και τρόικα με στόχο την αύξηση των ημερών και του χρόνου εργασίας, την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και της νομοθετικής διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού από την εκάστοτε κυβέρνηση, την παραπέρα μείωση επιδομάτων και συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη νέα μείωση της αποζημίωσης για απόλυση. Το συνολικό πακέτο μέτρων αποβλέπει σε εργάτες που θα δουλεύουν τη μια μέρα και την άλλη όχι, πολλές ώρες ή πολύ λίγες, θα απολύονται με μεγάλη ευκολία και θα αμείβονται με ψίχουλα. Αυτή η "κόλαση" για την εργατική τάξη είναι ο παράδεισος του μεγάλου κεφαλαίου και στόχος είναι να δημιουργήσουν τους όρους κερδοφόρας δράσης των μονοπωλίων, εντείνοντας το βαθμό εκμετάλλευσης των εργατών».

«Σχετικά με το χρόνο εργασίας εξετάζεται η αύξηση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 ημέρες ανά εβδομάδα για όλους τους τομείς και παραπέρα ελαστικοποίηση του ωραρίου (διευκόλυνση της εφαρμογής της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, καθιέρωση ενεργού - ανενεργού χρόνου και άλλα). Τα μέτρα αυτά είναι συνέχεια της διαρκούς - άνω των 20 ετών - προσπάθειας των κυβερνήσεων του κεφαλαίου να χτυπήσουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, τη μόνιμη δουλειά. Δεν είναι δηλαδή μέτρα που λαμβάνονται για να απαντήσουν στην κρίση, αλλά είναι απόρροια μακρόπνοων στρατηγικών σχεδιασμών του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Μέσα από αυτές τις αλλαγές σπάει η κανονικότητα των ωρών εργασίας, το 5ήμερο-8ωρο, αυξάνεται κατακόρυφα ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Διαλύεται η προσωπική ζωή και η υγεία των εργαζομένων, τους στερείται η δυνατότητα να αναπτύξουν κοινωνική δράση (όπως η συμμετοχή στα συνδικάτα) και με αυτή την έννοια είναι περισσότερο δύσκολο να αναπτύξουν οποιαδήποτε αντίσταση στην επίθεση που δέχονται τα δικαιώματά τους» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).