Αλλά και όλες οι άλλες εφημερίδες είχαν κουρντιστεί στον ίδιο σκοπό. Διάβασα και στη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου τους λόγους και τις δηλώσεις των πολιτικών στις εφημερίδες και τους άκουσα να μιλούν στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Οι άνθρωποι που μας εκπροσωπούν - και φταίμε όλοι μας γι' αυτό - είναι επαγγελματίες. Μισθοκυνηγοί. Λένε λέξεις που δεν τις εννοούν μόνο και μόνο για να εδραιώσουν τη θέση τους και να μπούνε στη λίστα και την επόμενη τετραετία. Σίγουρα θα υπάρχουν και μετρημένοι στα δάχτυλα που πήραν λάθος τη ζωή και μπήκαν στη φιλοσοφία του «αφού η ζωή είναι ένας αγώνας επιβίωσης κι ο καθένας προσπαθεί να επιζήσει όπως μπορεί, γιατί να μη γίνω βουλευτής μιας που μου το ζητήσανε και να εξασφαλίσω την οικογένειά μου».

Ελπίζω ότι αυτά που θα δούνε μέσα στη Βουλή θα τους δείξουν το σωστό δρόμο. Και γιατί να διστάσω και να μη παινέψω μ' αυτή την ευκαιρία τους βουλευτές του ΚΚΕ που δίνουν το μισθό τους στο Κόμμα, κυνηγιούνται, απειλούνται και κακοποιούνται στους δρόμους από τα ΜΑΤ; Που λένε αυτά ακριβώς που πιστεύουν και αυτά ακριβώς που προσπαθούνε να εφαρμόσουν; Αυτά που θέλει κι έχει ανάγκη η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού; Αυτή η μεγάλη πλειοψηφία που την εξαπατούν οι υπηρέτες του κεφαλαίου με δόλο και υποσχέσεις. Με υποκριτικούς ύμνους στον ηρωισμό του λαού για να τον αποκοιμίσουν. Με πολλή συγκίνηση εκφράστηκε και ο υπουργός Εξωτερικών και στη φαντασία μου τον είδα αγκαλιά με τη θεία Ολμπράιτ να της διηγείται τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και να κλαίνε και οι δυο με λυγμούς. Οταν συνήλθαν η θεία Μαντλίν του υποσχέθηκε ότι αν δεν είναι απαραίτητο δε θα ξανακάνει χούντα στην Ελλάδα.

Ομως, για να ξαναγυρίσουμε στους παπαγάλους της Βουλής. Είναι απίστευτο να τους ακούς όλους αυτούς, να υπόσχονται ότι δε θα ξεχάσουν το Πολυτεχνείο και θα αγωνιστούν για να πραγματοποιηθούν τα αιτήματα των ηρώων (!!!) που ήταν ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!! Δεν είναι πολύ δούλεμα; Και πότε επιτέλους θα ξυπνήσουμε θυμωμένοι; Αφού αυτοί είναι που ψηφίσανε στη Βουλή την κατάργηση του οκτάωρου. Αυτοί είναι που προσπαθούν να επιβάλουν νόμους που απαγορεύουν στα κατώτερα οικονομικά στρώματα, δηλαδή στον ελληνικό λαό, το δικαίωμα στη μόρφωση. Αυτοί που στέλνουν τα ΜΑΤ να χτυπάνε τα ενήλικα παιδιά.

Και για να τελειώνουμε: Αν θέλουν να συνεχίσουν τον αγώνα της γενιάς του Πολυτεχνείου, ας μην ψάχνουν μακριά, ο εχθρός είναι δίπλα τους, μέσα στη Βουλή, εκεί που ψηφίζονται οι νόμοι. Και τι θα γίνει τώρα με την επίθεση της κυβέρνησης κατά της Δικαιοσύνης; Θα κάνουν πάλι πως δεν καταλαβαίνουν. Η κυβέρνηση, δηλαδή, το Υπουργικό Συμβούλιο και ΟΛΟΙ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, δε θα επιτρέψει να πολιτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη. Αυτό δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν η Δικαιοσύνη ζήτησε να γίνει έρευνα για να βρεθούν οι υπεύθυνοι που δίνουν άδεια λειτουργίας στα σαπιοκάραβα του θανάτου. Αυτό γι' αυτούς σημαίνει πολιτικοποίηση. Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στη γλώσσα τους είναι να αποφασίζουν οι υπουργοί ως πού θα φτάνουν οι έρευνες. Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη γι' αυτούς είναι να πηγαίνει ο υπουργός Δικαιοσύνης στο δικαστήριο για δική του υπόθεση, να αυτοδικάζεται και να απειλεί όποιον του φέρνει αντίρρηση. Πού πρέπει να φτάσει αυτή η κατρακύλα για να αναρωτηθεί ο κάθε βουλευτής που είναι μάρτυρας αυτών των πράξεων: Ως πότε θα κάνω πως δεν καταλαβαίνω; Ολοι δεν είναι υπεύθυνοι; Ολοι δεν υπογράφουν; Μπορεί να παίρνονται αποφάσεις, να ψηφίζονται νόμοι και να είναι υπεύθυνος μόνο ο πρωθυπουργός; Και ένας βουλευτής που εγκρίνει και ψηφίζει ένα νόμο, μπορεί να βγει σ' ένα τηλεοπτικό παράθυρο, να πει, εμένα δε μου άρεσε αυτός ο νόμος και να θεωρεί τον εαυτό του από ανεύθυνο ως και άξιο συνεχιστή του αγώνα του Πολυτεχνείου; Μα δε γελά κανείς; Δε θυμώνει; Δε μουντζώνει;