Με την πρώτη, λοιπόν, νεροποντή του χειμώνα, πολλές περιοχές της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης χώρας, ξανάζησαν το ίδιο δράμα, που την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία βλέπουμε να επαναλαμβάνεται συνεχώς τους μισούς μήνες του χρόνου: Σπίτια πλημμύρισαν, δρόμοι μετατράπηκαν σε ποτάμια, ακάλυπτοι χώροι έγιναν λίμνες, βράχοι κατρακύλησαν και καταπλάκωσαν ανθρώπους. Μια ακόμη «βιβλική καταστροφή» με μια απλή χειμωνιάτικη βροχή. Ενας κατακλυσμός από το ...πουθενά!

Ποιος φταίει, λοιπόν, γι' αυτήν την τραγική εικόνα, που παρουσιάζει η χώρα μας κάθε φορά που λέει να βρέξει; Είναι γεγονός ότι τα δίκτυα των ομβρίων στις πόλεις είναι ανεπαρκή, αλλά και όταν υπάρχουν καθαρίζονται με το σταγονόμετρο. Είναι, επίσης, πασιφανές ότι τα αντιπλημμυρικά έργα κατασκευάζονται με «ρυθμούς χελώνας», γιατί πεποίθηση των κυβερνώντων είναι πως «τα έργα αυτά δε φέρνουν ψήφους». Εχει, επίσης, εντοπιστεί από πολλούς ότι συναρμοδιότητα αρκετών φορέων για τα ζητήματα της αντιπλημμυρικής προστασίας φέρνει μερικές φορές εμπόδια στην κατασκευή των έργων. Εχει, επίσης, επισημανθεί ότι πολλά δημόσια έργα κατασκευάζονται με τρόπο που δεν παίρνει υπόψη του και την αντιπλημμυρική διάσταση, με αποτέλεσμα να γίνονται αιτία εκούσιας πλημμύρας...

Ολα αυτά - και ακόμη περισσότερα - ασφαλώς και ισχύουν. Οπως ισχύει και αυτό που έχει ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν, ότι «η φύση εκδικείται, όταν βιάζεται». Αν θέλει, όμως, κανείς να εντοπίσει την κύρια αιτία του φαινομένου, δεν μπορεί παρά να ανατρέξει στις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών και στην ανάπτυξη, την οποία υπηρετούν με την πολιτική τους. Μια πολιτική, που έθρεψε και θρέφει την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, που μπαζώνει τα ρέματα, που καίει τα δάση, που βλέπει κάθε σπιθαμή γης ως αντικείμενο στυγνής κερδοσκοπίας. Μόνο στην Αττική - ομολόγησε χτες ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ - υπάρχουν πάνω από 500 χιλιόμετρα μπαζωμένων ρεμάτων και χειμάρρων, από τις οικοπεδοποιήσεις και τα χτισίματα που έχουν φράξει τη φυσική πορεία των υδάτων. Και για να αρθούν όλες αυτές οι παραβιάσεις και παρανομίες, απαιτούνται 300 δισ. δρχ. σε τιμές του 1995. Ποιος, όμως, άφησε να γίνουν όλες αυτές οι παρανομίες; Ο συγκεκριμένος υφυπουργός τήρησε, όπως ήταν φυσικό, ένοχη σιωπή. Μια σιωπή που γίνεται ακόμη πιο ένοχη, αν σκεφτεί κανείς ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, αντί για μέτρα που θα λύσουν το πρόβλημα, σκοπεύουν με την αναθεώρηση του Συντάγματος και του συγκεκριμένου άρθρου 24 να παραδώσουν στην τσιμεντοποίηση όσα ακόμη δάση και δασικές εκτάσεις δεν έγιναν στάχτη από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές...

Αυτή, λοιπόν, η πολιτική - η κύρια αιτία που ένας ολόκληρος λαός το καλοκαίρι καίγεται και το χειμώνα πνίγεται - πρέπει, επιτέλους, να αλλάξει. Και για να γίνει αυτό, μόνο μία λύση υπάρχει: Η ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη του Μετώπου των λαϊκών δυνάμεων. Η εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας, που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι την πλήρη γονυκλισία στο βωμό του κέρδους και τους αρχιερείς του. Μόνο έτσι θα μπορέσει κάποτε και η φύση να εκδικηθεί τους καταστροφείς της κι όχι αθώους πολίτες...