Τα Μπαλέτα ιδρύθηκαν το 1967 από τον σπουδαίο χορογράφο Konstantin Boryarsky. Η μεγάλη παράδοση και η αφθονία χορευτών που συνδύαζαν τη χάρη και την τελειότητα του μπαλέτου με το δυναμισμό του καλλιτεχνικού πατινάζ δημιούργησαν ένα νέο είδος χορού: το Μπαλέτο στον Πάγο. Το καλλιτεχνικό σχήμα, που έχει εμφανισθεί πολλές φορές στη χώρα μας, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη «Σταχτοπούτα», την πλέον πρόσφατη παραγωγή του. Το έργο ακολουθεί πιστά την αρχική βερσιόν του 1944, που ο Σ. Προκόφιεφ έγραψε για τα διάσημα Μπαλέτα Κίροφ. Ο Konstantin Rassadin, καταξιωμένος και πολυβραβευμένος Ρώσος χορευτής και χορογράφος, μεταφέρει με απαράμιλλη τέχνη την αυθεντική χορογραφία του Μ. Πετιπά στον πάγο, αντικαθιστώντας τις πουέντ με παγοπέδιλα. Εχει χορογραφήσει πολλά μπαλέτα σε όλη την πρώην Σοβιετική Ενωση, ενώ από το 1980 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση των Μπαλέτων στον Πάγο. Με τη δική του καθοριστική συμβολή το συγκρότημα εξέλιξε τη φόρμα του κλασικού μπαλέτου στον πάγο, παρουσιάζοντας κλασικές δημιουργίες στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου.
Στη «Σταχτοπούτα» πρωταγωνιστούν 40 διακεκριμένοι χορευτές του καλλιτεχνικού πατινάζ, που παρουσιάζουν ένα θέαμα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας και άμεμπτης δεξιοτεχνίας, προβάλλοντας την αρμονία, την κομψότητα και τη χάρη του κλασικού μπαλέτου με το δυναμισμό, την ισορροπία και το συγχρονισμό του καλλιτεχνικού πατινάζ. Η πλειοψηφία των χορευτών του Μπαλέτου έχουν διακριθεί στο παρελθόν, ατομικά ή ως ζευγάρια, σε ρωσικούς, ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες του καλλιτεχνικού πατινάζ. Σε είκοσι από τους σημερινούς χορευτές του Μπαλέτου έχει απονεμηθεί ο τίτλος «Master of Sports of Russia» για τις επιδόσεις τους στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Με την καθοδήγηση του Konstantin Rassadin, κατάφεραν να ενσωματώσουν στο χορό τους τις απαιτήσεις του κλασικού ρωσικού μπαλέτου. Μεταξύ άλλων, στους χορευτές, κατά καιρούς, του Μπαλέτου συναντάμε πρωταθλητές Ευρώπης και ολυμπιονίκες όπως οι Olga Ivanova, Andrey Stroganov, Ludmila Beloussova, Oleg Protopopov, Alexei Ulanov και Ludmila Smirnova.
Ο «Παπουτσωμένος γάτος», ένα από τα πιο αγαπητά και παλιά παραμύθια (το πρωτοσυναντάμε σε συλλογή του Σαρλ Περό, που εκδόθηκε το 1697), μελοποιήθηκε το 1913 από τον Τσέζαρ Κουί. Περίπου μισόν αιώνα αργότερα (το 1961), ο «Παπουτσωμένος γάτος» (σε στίχους του Μιχαήλ Λβόφσκι) παρουσιάστηκε στη Μόσχα. Στην παράσταση της Λυρικής Σκηνής το έργο παρουσιάζεται με την ενορχήστρωση του Γερμανού συνθέτη Γκέρχαρντ Ρόζενφελντ. Η μουσική διεύθυνση είναι των Ανδρέα Τσελίκα - Τάσου Συμεωνίδη (διαδοχικά). Απόδοση ποιητικού κειμένου από τα ρωσικά: Λέλα Μασλάροβα. Προσαρμογή μεταφρασμένου κειμένου: Κορνήλιος Σελαμσής. Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού. Κοστούμια: Μαριαλένα Καποτοπούλου. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Χορογραφία - κινησιολογία: Αμαλία Μπένετ. Τους ρόλους ερμηνεύουν διαδοχικά οι: Χαράλαμπος Αλεξανδρόπουλος - Χρήστος Κεχρής, Γιάννης Κάβουρας - Γιάννης Φίλιας, Νίκος Κοτενίδης - Γιάννης Σελητσανιώτης, Βαγγέλης Μανιάτης - Πέτρος Σαλάτας. Ημερομηνίες παραστάσεων: 20/11, 4, 18, 20, 21, 22, 23, 24/12, 11, 12, 13, 17, 18, 19, 20, 24, 25, 26, 27, 29/1, 23, 24, 29/2, 1, 2, 4, 20, 21, 28, 29, 30/3, 3, 4, 5, 6, 8/4. Ωρα έναρξης παραστάσεων: 11 π.μ.
2. Παρά την ασφυκτική πίεση που δέχεται, ο μισθωτός παραμένει «μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος», όπως το περιέγραψε ο Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
3. Το σήμα που εκπέμπει ο κύριος Παπαδήμος είναι απλό: «Δώσε μου χρόνο, να σου κάνω ευρώ». Δεν πρόκειται για παιχνίδι εντυπώσεων. Οπως όλοι οι φωστήρες, έτσι κι αυτός πιστεύει πως θα γράψει την τελευταία ένδοξη σελίδα στην Ιστορία μας.
4. Στο κατά Λουκάν νέο ευαγγέλιο, η τοκογλυφία ορίζεται ως αλληλεγγύη.
5. Η Ελλάδα είναι πλέον ένα γκέτο μέσα στα αφηρημένα όρια της Ευρώπης. Οι ζοφερές συνθήκες ζωής μέσα στην καθημερινότητα περιέχονται στις προγραμματικές δηλώσεις Παπαδήμου τη μορφή ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Μια ερώτηση που θα έπρεπε να τίθεται σε όποιον αποφασίσει να μας κυβερνήσει είναι: Πού ζει ακριβώς; Είναι παρών, ολόκληρος μέσα στην πραγματικότητα;
6. Το μαύρο χιούμορ του Θεού; Ενας γαλατάς που παράτησε τις αγελάδες του και άνοιξε γραφείο για μοντέλα, το οποίο στη συνέχεια το παράτησε, έβαψε το μαλλί του, αποφάσισε να γίνει κομματάρχης. Μαζί του, ένας τηλεπλασιέ που συχνά καταβάλλεται από μανία καταδίωξης, ένας χουντικός πρέσβης που έγραψε ιστορία στην Ιταλία κι ένας δικηγορίσκος που κυνηγούσε κάποτε με τσεκούρι τους πολιτικούς του αντιπάλους επί της Πανεπιστημίου. Ολοι αυτοί έχουν τρυπώσει στα διάφορα υπουργεία και ισχυρίζονται - οι πόντικες - πως θα τα διοικούν σύμφωνα με το νόμο. Το γεγονός πως η Ακροδεξιά κάνει θεαματική εμφάνιση στο γάμο του Καραγκιόζη, το χρωστά αποκλειστικά στους «προοδευτικούς» δημοσιογράφους. Οι εν έργω, για λόγους ευνόητους, πρόσθεσαν, σε καθημερινή βάση, και την καρέκλα του ακροδεξιού στις εκπομπές τους. Από τότε αναγκάστηκαν, για να διατηρήσουν σώας τα φρένας τους, να τους πιστέψουν κιόλας. Χωρίς να το καταλάβουν, με τη βοήθεια αυτών των βουλευτών - πιστών της χούντας και του Ιωάννη Μεταξά, άρχισαν να φέρνουν στο προσκήνιο μια σειρά ιστορικών γεγονότων που είχαν θαφτεί ή νόμιζαν πως είχαν θαφτεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού, καταλήγοντας σιγά σιγά, σε σύμπνοια με το παραλήρημα αυτών των κρετίνων, να δημιουργήσουν ένα δελτίο ειδήσεων τύπου ριάλιτι με κύριους πρωταγωνιστές τον Πρετεντέρη και την κυρία Ολγα. Και εις ανώτερα.