Από διαμαρτυρία ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που οδηγεί στην εξαθλίωση

Ελάχιστοι, άλλωστε, «έχαψαν» τη δικαιολογία του Λευκού Οίκου πως ο απώτερος στόχος της αποστολής των 100 Αμερικανών κομάντος σε Ουγκάντα, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ΛΔ Κονγκό και Νότιο Σουδάν είναι η σύλληψη του επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης, Τζόζεφ Κόνι, που καταζητείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Και αυτό γιατί η ασύδοτη δράση του LRA είναι υπόθεση τουλάχιστον μίας 20ετίας, στη διάρκεια της οποίας σφαγιάστηκαν, κάηκαν, βιάστηκαν, ακρωτηριάστηκαν ή εξανδραποδίστηκαν πολλές χιλιάδες άμαχοι χωρών της λεγόμενης περιοχής των «Μεγάλων Λιμνών»... Μόνο μέσα στην τελευταία δεκαετία, υπολογίζεται πως αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στις ίδιες τους τις χώρες πάνω από 300.000 άμαχοι κάθε ηλικίας εξαιτίας των περίπου 3.000 ένοπλων φονιάδων (ανάμεσά τους και μικρά παιδιά) του LRA... Επιπλέον, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει από το 2009 υπογράψει νομοσχέδια για τον υποτιθέμενο αφοπλισμό του LRA, ενώ το Νοέμβρη του 2010 είχε ζητήσει από το Κογκρέσο να εγκρίνει νέα κονδύλια για τη δήθεν διάλυση της εγκληματικής οργάνωσης - μάστιγας αρχικά αμάχων της βόρειας Ουγκάντας και έπειτα όλων των χωρών της ευρύτερης κεντρικής Αφρικής. Προ μηνών, μάλιστα, έδωσε στην Ουγκάντα στρατιωτική βοήθεια και εξοπλισμό αξίας 45.000.000 δολαρίων ως αντάλλαγμα για τη βοήθεια που προσφέρει η κυβέρνηση του Ουγκαντέζου Προέδρου, Γιοβέρι Μουσεβένι στη Σομαλία, όπου έχει στείλει χιλιάδες στρατιώτες ως συμμετοχή στην εκεί αποστολή της Αφρικανικής Ενωσης... Επιπροσθέτως, η οργάνωση LRA φέρεται σήμερα σε κατάσταση διάλυσης, καθώς τα ένοπλα μέλη της ανέρχονται σε μερικές εκατοντάδες ενώ προ ημερών αποκαλύφθηκε πως Ουγκαντέζοι στρατιώτες παραλίγο να συλλάβουν τον Τζόζεφ Κόνι σε αραιοκατοικημένη επαρχία της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας στη διάρκεια μίας ακόμη στρατιωτικής επέμβασής τους στη γειτονική χώρα με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Είναι συνεπώς τουλάχιστον «περίεργη» η τωρινή απόφαση για την ανάπτυξη των 100 Αμερικανών κομάντος στην Ουγκάντα και άλλες χώρες της περιοχής.

Τι άλλαξε, επομένως, και από τα μέσα του μήνα η Ουάσιγκτον αποφάσισε τη φανερή αποστολή αμερικανικών ειδικών δυνάμεων δύο δεκαετίες από την αποτυχημένη επέμβαση των Αμερικανών στρατιωτών στη Σομαλία; Πιθανώς η απάντηση να βρίσκεται στην εμπλοκή που σημειώθηκε ένα 48ωρο πριν την υπογραφή της απόφασης Ομπάμα στο Κοινοβούλιο της Ουγκάντας, όπου αποφασίστηκε το «πάγωμα» κάθε νέας συμφωνίας με ξένες πετρελαϊκές εταιρείες για νέες γεωτρήσεις, έπειτα από τις καταγγελίες βουλευτών της αντιπολίτευσης ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, Αμάμα Μπαμπάζι, ο υπουργός Εξωτερικών, Σαμ Κουτέσα, και η πρώην υπουργός Ενέργειας Χίλαρι Ονεκ δωροδοκήθηκαν με πολλά εκατομμύρια δολάρια από τη βρετανο-ιρλανδική πετρελαϊκή εταιρεία «Τullow Oil» (Τάλοου Οϊλ) και την ιταλική ΕΝΙ προκειμένου να αποκτήσουν ευνοϊκή μεταχείριση και προνομιακές συμφωνίες εκμετάλλευσης του σημαντικού ορυκτού πλούτου που κρύβει το υπέδαφος της χώρας... Το πετρελαιο-σκάνδαλο δεν έσκασε σαν βόμβα στο ουγκαντέζικο Κοινοβούλιο καθώς εδώ και χρόνια είναι γνωστή η διαφθορά στελεχών της κυβέρνησης και στενών συνεργατών του (από το Γενάρη του 1986!) αμερικανόφιλου «Προέδρου» της χώρας, Γιοβέρι Μουσεβένι. Ωστόσο, ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε συνεργασία ανάμεσα σε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και της αντιπολίτευσης κατά των πιο «βρώμικων» αξιωματούχων της κυβέρνησης όχι τόσο από ευαισθησία στους κώδικες πολιτικής ηθικής, αλλά από την ανάγκη της πολιτικής ελίτ να ανοίξει το «παιχνίδι» με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες ώστε να πετύχει ένα «καλύτερο μοίρασμα» των κερδών, που θα αποφέρει σε λίγα χρόνια η παραγωγή πετρελαίου στην Ουγκάντα, με τις πρώτες, πρόχειρες εκτιμήσεις να αναφέρουν ημερήσια πετρελαϊκή παραγωγή πολλών χιλιάδων βαρελιών από το 2014.

Αλλωστε, τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου (ύψους αρκετών δισ. βαρελιών!) και φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί από το 2008 στη λίμνη Αλμπερτ της Ουγκάντας και της ΛΔ Κογκό έχουν βάλει την περιοχή στο στόχαστρο ισχυρών πετρελαϊκών εταιρειών από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης και της Ανατολής. Η χρονική ακολουθία των γεγονότων δείχνει πως η απόφαση για την ανάπτυξη αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στις χώρες της περιοχής δόθηκε ακριβώς μετά από την εμπλοκή στο Κοινοβούλιο της Ουγκάντας σχετικά με την προώθηση νέων συμφωνιών με άλλες ξένες πετρελαϊκές εταιρείες πλην της «Τάλοου», που ήδη έχει προχωρήσει στη σύναψη ιδιαίτερα κερδοφόρων συμφωνιών με την κυβέρνηση της Ουγκάντας, υπό αδιαφανείς συνθήκες και η οποία φαίνεται να δρα ως καταλύτης ή ακόμη και ως μεσάζων ανάμεσα στην κυβέρνηση Μουσεβένι και άλλες, ακόμη και ανταγωνιστικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η γαλλική «Τοτάλ» και η κινεζική CNOOC, που ασφαλώς και επιζητούν ένα κομμάτι από τα νέα, τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα στην Ουγκάντα, στο Νότιο Σουδάν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και τη ΛΔ Κονγκό.

Καθώς φαίνεται, το παιχνίδι για τα πετρέλαια της κεντρικής Αφρικής μόλις άρχισε... Συνεπώς, δεν αποκλείεται οι 100 Αμερικανοί κομάντος να είναι ο προπομπός μίας νέας, πολύ πιο έντονης, στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στην καρδιά της «μαύρης ηπείρου» σε μία περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για την εκμετάλλευση νέων ενεργειακών πηγών και οδών...

Στο σημείο αυτό υπάρχει ειδική μέριμνα στην κυβερνητική εργατική πολιτική προς τα καταπιεζόμενα αγροτικά στρώματα. Αυτό υπαγορεύεται από τη σημασία της αγροτικής παραγωγής στην εθνική οικονομία. Επίσης κι από την ύπαρξη ακτημόνων προλεταριοποιημένων αγροτών στη μαζική ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας ως βασικός κρίκος της σοσιαλιστικής οικονομικής αλυσίδας. Ολα αυτά δείχνουν τη σημασία του κυβερνητικού ζητήματος να βρίσκεται πρώτο στην ατζέντα του εργατικού κινήματος ως βασικός μοχλός κοινωνικού μετασχηματισμού από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.