Παράξενο πράγμα η δημοκρατία. Ολο και πιο συχνά για να επιβληθεί χρειάζεται τη βία. Ηδη με τις βόμβες του ΝΑΤΟ αποκαθίσταται και στη Λιβύη, όπως έχει συμβεί στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Οι κακές γλώσσες, βέβαια, επιμένουν πως δεν πρόκειται για αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά για νέτη σκέτη ιμπεριαλιστική επέμβαση, ξαναμοίρασμα των περίφημων «αγορών», στο προκείμενο των δρόμων της ενέργειας.

Μάχη για τη δημοκρατία έχουν χαρακτηρίσει και το κυνήγι των φόρων. Παραδόξως αυτό το κυνήγι δεν αφορά στις δεκάδες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι κατά κύριο λόγο οι μισθωτοί (για ξεκάρφωμα στο κυνήγι αναφέρονται και κάτι "πισίνες"). Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν με ποιο φόρο θα χάσουν για να συγκεντρωθεί χρήμα - προσφορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Η απαίτηση να πληρώσει η πλουτοκρατία εξορίζεται από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Παράλληλα αυξάνονται όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες. Από κοντά σπεύδουν τα γνωστά κοράκια της «κοινωνίας των καταναλωτών» να προτείνουν δικαστική λύση σε ατομική βάση, κρύβοντας ότι η λύση σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.

Οσα συμβαίνουν παγκόσμια στην οικονομία δεν αφορούν στην ανικανότητα αυτής ή της άλλης κυβέρνησης, αλλά στην ίδια τη βάση του καπιταλιστικού συστήματος που δε φαίνεται να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο προσφέρουν κακή υπηρεσία όσοι καλλιεργούν αυταπάτες γι' αυτήν ή την άλλη διέξοδο με όρους διαχείρισης. Η λύση στο πρόβλημα του συστήματος βρίσκεται στην ανατροπή του κι ο δρόμος για κει περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων σε τέτοια κατεύθυνση.

Επειδή, εν τέλει, αυτό που πράγματι πρέπει να φύγει από τη μέση, για να υπάρξει πραγματική λύση σε κάθε μικρό ή μεγάλο λαϊκό πρόβλημα, είναι η ίδια η ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής και το καπιταλιστικό κέρδος.

Οσο αυτό αναδεικνύεται σε ορατή λύση, τόσο αυξάνουν και οι αφορισμοί της ταξικής πάλης, αυτή τη βία εννοεί ο Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και όχι τη ΝΑΤΟική ή αυτή των εργοδοτών στους τόπους δουλειάς, μέσα από τους οποίους προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι η λύση στα προβλήματα του καπιταλισμού είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οπως και οι προσπάθειες να αναπτυχθεί κάθε είδους «κίνημα» εκτός από το εργατικό. Καθώς επιστρέφουν από τις διακοπές τους διάφοροι, πληθαίνουν και τα σχετικά άρθρα που μιλούν ως και για επανάσταση υποδείχνοντας μάλιστα το υποκείμενό της όπου αλλού εκτός από το εργατικό κίνημα (επανεμφάνιση Σεφεριάδη στο ΒΗΜΑ).

Η συναίνεση που εξασφαλίζεται ήδη στη Βουλή μ' αφορμή το εκπαιδευτικό ανάμεσα σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να ολοκληρωθεί ένα έγκλημα που άρχισε χρόνια πριν από τις κυβερνήσεις τους με την παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, δείχνει και τον αντίστροφο δρόμο που πρέπει να τραβήξει το λαϊκό κίνημα. Ετσι που επιθετικά να διεκδικεί το δικαίωμα στη μόρφωση και στην έρευνα που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Κι αυτό, όμως, απαιτεί λαϊκή συμμαχία και δράση ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές τους, άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή εξουσία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Οργάνωση και λαϊκή συμμαχία κόντρα στους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: Μαγειρεύουν εκλογές

REAL NEWS: «Αλλαγές και όχι εκλογές»

VETO: Ψάχνει ανατροπές χωρίς πέναλτι για το «δίσεκτο» 2011

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τι θα πληρώσουν όσοι έχουν εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Αγριο χαράτσι σε 1.000.000 ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Μείωση ΦΠΑ και φόρου επιχειρηματικών κερδών

ΕΘΝΟΣ: Νέα τεκμήρια για επαγγελματίες - εμπόρους

ΤΑ ΝΕΑ: ΔΕΚΟ: ποιοι θα μπουν στην εφεδρεία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Απόφαση για μείωση ΦΠΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Μη μας πιέζετε άλλο»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Υφεση και ατολμία φέρνουν νέα μέτρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ο Γιώργος φοβάται την κατακραυγή στη ΔΕΘ

Η ΑΥΓΗ: Ανοίγει ξανά το παιχνίδι

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Δεν πληρώνουν τα δάνεια και με τον νόμο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εισαγωγή στα ΑΕΙ από ΙΕΚ κολέγια

«Επισπεύδει την αποστολή των εκκαθαριστικών σημειωμάτων, τα οποία θα περιλαμβάνουν "πακέτο" όλες τις έκτακτες εισφορές που προβλέπονται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, του υπουργείου Οικονομικών. Το εκκαθαριστικό θα περιλαμβάνει την έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος για τους ελεύθερους επαγγελματίες, την εισφορά στους ιδιοκτήτες ΙΧ άνω των 1.929 κ.εκ. και το τέλος στους φορολογούμενους που έχουν σκάφη και πισίνες (...) Ολοι οι φορολογούμενοι που με βάση τη φετινή φορολογική δήλωση είχαν πέρυσι εισόδημα πάνω από 12.000 ευρώ θα πληρώσουν εισφορά από 1% μέχρι και 4% ανάλογα με το ύψους του εισοδήματός τους. Η εισφορά ορίζεται σε 1% για συνολικό καθαρό εισόδημα από 12.001 μέχρι 20.000 ευρώ, σε 2% για εισόδημα από 20.001 μέχρι 50.000 ευρώ, σε 3% για εισόδημα από 50.001 μέχρι 100.000 ευρώ και σε 4% για εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

«Είναι κάποιοι στα αριστερά που φλερτάρουν ή έστω δικαιολογούν τη βία (...) "βλέπουν" σε κάθε ξέσπασμα βίας προεπαναστατικές καταστάσεις (...) και το μόνο που χρειάζονται είναι λίγο καλύτερη οργάνωση της "πρωτοπορίας" του κινήματος ή λίγο περισσότερη μιζέρια στον πληθυσμό, για να γίνει ο στοχασμός τους δικαίωση. Η Γαλλική και η Ρωσική Επανάσταση τους φλογίζει. Θέλουν την επανάληψή τους μπας και προλάβουν το Τέλος της Ιστορίας, πριν φύγουν από το μάταιο τούτο καπιταλιστικό κόσμο (...) Ο καπιταλισμός σήμερα, παρά τα προβλήματα, τις ανισορροπίες του, τις ανισότητες που δημιουργεί λύνει ένα βασικό πρόβλημα της Ιστορίας σε ό,τι αφορά τα υλικά αγαθά (...) Οι άνθρωποι αντί να σκοτώνονται (...) αντάλλασσαν στην αγορά. Καμιά απόπειρα κοινοκτημοσύνης δεν έλυσε αυτό το βασικό πρόβλημα, ούτε βέβαια το πρόβλημα της αύξησης της παραγωγής δίχως προσωπικό κέρδος (...) στις δύο χώρες πριν από την επανάσταση οι άνθρωποι (...) δεν μπορούσαν καν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους με μη βίαιο τρόπο. Αντιθέτως, σήμερα η Δημοκρατία (...) προσφέρει τα μέσα για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους (...) Ενα από τα ζητήματα που ποτέ δεν ξεκαθάρισε το μεγαλύτερο κομμάτι της Αριστεράς είναι η σχέση της με την νομιμότητα, ή αυτό που σχεδόν περιφρονητικά αποκαλεί "αστική δημοκρατία". Στο ΚΚΕ εμφανίζεται ως διχασμός μεταξύ της ρητορικής απόρριψης του Συντάγματος και επίκλησης του, όταν απειλούνται οι "κατακτήσεις", δηλαδή τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα πολιτικά δικαιώματα» (ο Πάσχος Mανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).