- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Σε κοινή πάλη καλεί η ΟΓΕ εργαζόμενους και γονείς για να ακυρωθεί η ρύθμιση που αυξάνει τις ώρες εργασίας και μετατρέπει τους παιδικούς σταθμούς σε παιδοφυλακτήρια
Την αύξηση των ωρών εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων καταγγέλλει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας και υπογραμμίζει ιδιαίτερα τις αρνητικές συνέπειες της αντιλαϊκής αυτής ρύθμισης όσον αφορά στη λειτουργία των βρεφονηπιακών σταθμών.
Η ανακοίνωση της ΟΓΕ συγκεκριμένα αναφέρει:
«Με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. εγκρίθηκε στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή η διάταξη που αυξάνει τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς αύξηση των αποδοχών τους, με το πρόσχημα της εξίσωσης των ωρών εργασίας στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον τους για την εξίσωση όταν δεν εφαρμόζουν τις όποιες θετικές ρυθμίσεις του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα (π.χ. άδειες μητρότητας).
Αυτή η ρύθμιση είναι καθαρός εκβιασμός της κυβέρνησης προς όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενες στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στο μαγαζί, σε κάθε τόπο δουλειάς, θα αποδέχονται και δε θα αντιδρούν στις πενιχρές αμοιβές, στη δουλειά χωρίς ασφάλιση, στο διευθετημένο ωράριο. Επιπλέον, οι εργαζόμενες θα δέχονται την όποια μορφή εργασίας απαιτεί ο εργοδότης για την αύξηση της κερδοφορίας του».
Σχετικά με τις επιπτώσεις στις εργαζόμενες στους παιδικούς σταθμούς αλλά και στα βρέφη και τα νήπια που φιλοξενούν, η ΟΓΕ σημειώνει: «Κραυγαλέα περίπτωση της αντεργατικής αυτής ρύθμισης είναι η αύξηση των ωρών εργασίας στους παιδικούς σταθμούς, που ως επί το πλείστον εργάζονται γυναίκες, κατά 2 ώρες την ημέρα (δηλαδή 10 ώρες τη βδομάδα).
Η αντεργατική αυτή ρύθμιση πέρα από τις επιπτώσεις στις εργαζόμενες θα έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη των παιδιών. Χτυπιέται ο παιδαγωγικός και κοινωνικός ρόλος των παιδικών σταθμών και καταστρατηγείται το πλαίσιο κανονισμού λειτουργίας τους. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι η προσχολική ηλικία είναι η πιο σημαντική περίοδος στη ζωή του ανθρώπου.
Οι εργαζόμενες έχουν στην ευθύνη τους μεγάλο αριθμό παιδιών που σε συνδυασμό με τις αυξημένες ώρες εργασίας τις εξουθενώνει ώστε να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους.
Κατ' αυτό τον τρόπο ο παιδικός σταθμός μετατρέπεται σε ελλιπές και ενδεχομένως και επικίνδυνο για τα παιδιά παιδοφυλακτήριο.
Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ μαζί με τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς και τους συλλόγους των γονιών να ακυρώσουν στην πράξη κάθε νόμο που ψηφίζεται και μειώνει δικαιώματα, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων, την ασφάλεια και αγωγή των νηπίων.
Η ΟΓΕ καταγγέλλει αυτή την αντιλαϊκή ρύθμιση και ενώνει τη φωνή της με το κλαδικό σωματείο των ΟΤΑ για:
- Σταθερή και μόνιμη εργασία, προσλήψεις μόνιμου και εξειδικευμένου προσωπικού. 6ωρο, 5ήμερο, 30ωρο με αύξηση των μισθών για τους εργαζόμενους σε παιδικούς σταθμούς.
- Ενιαίο πλαίσιο αγωγής και φροντίδας του παιδιού στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση.
- Δωρεάν Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά. Να καταργηθούν τα τροφεία».
Στο 40,4% η ανεργία στους νέους 15 έως 24 ετών
Η ανεργία είναι αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλισμού. Δε λύνεται, αφού η επιδίωξη για αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σημαίνει μέσα παραγωγής που να παράγουν περισσότερα εμπορεύματα με λιγότερους εργάτες. Η κρίση αυξάνει μαζικά το φαινόμενο αφού κλείνουν επιχειρήσεις ή μειώνουν το προσωπικό τους για να σωθούν οι καπιταλιστές.
Η κυβέρνηση, για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αντί να στηρίξει τους ανέργους με μέτρα προστασίας (το ΚΚΕ έχει καταθέσει κατ' επανάληψη νόμο που απορρίπτεται από τα αστικά κόμματα), ξεδιπλώνει μια πολιτική προγραμμάτων εκμετάλλευσης επί της ουσίας των ανέργων, μετατρέποντας τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας σε μεροκάματα πείνας για απασχόληση λίγων μηνών των ανέργων. Ταυτόχρονα με αυτά τα προγράμματα δίνει γενναίες οικονομικές ανάσες στην εργοδοσία προκειμένου να απασχολήσει τζάμπα εργάτες και να προστατεύσει και ενισχύσει τα κέρδη της. Η δραματική εξέλιξη της ανεργίας, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, κάνει επιτακτική τη συσπείρωση ανέργων και εργαζομένων και την πάλη για μέτρα ανακούφισης και ουσιαστικής προστασίας των ανέργων.
Σημειώνεται ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αποτυπώνουν μέρος της τραγικής πραγματικότητας, καθώς με βάση τα κριτήρια μέτρησης της ανεργίας, όπως επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ΕΛΣΤΑΤ θεωρεί εργαζόμενο ακόμα και αυτόν που τη βδομάδα της καταγραφής έχει δουλέψει έστω και μια ώρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 225.739 σε σχέση με τον αντίστοιχο Φλεβάρη του 2010. Προκύπτει επίσης ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός (οι απασχολούμενοι και οι άνεργοι) εμφανίζονται λιγότεροι (4.178.312) το Φλεβάρη του 2011 από τους οικονομικά μη ενεργούς (4.363.858). Δηλαδή αυτοί που εργάζονται είναι λιγότεροι από αυτούς δεν εργάζονται στο σύνολο του πληθυσμού από 15 ετών και πάνω. Μάλιστα αυτή η ψαλίδα φαίνεται συνεχώς να μεγαλώνει καθώς σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα Γενάρη όπου οι οικονομικά μη ενεργοί ήταν κατά 34.000 περίπου περισσότεροι από τους οικονομικά ενεργούς, το Φλεβάρη οι οικονομικά μη ενεργοί αυξήθηκαν κατά 185.000 έναντι των οικονομικά ενεργών. Σημειώνεται δε ότι οι άνεργοι διπλασιάστηκαν (αύξηση 100%) μέσα σε τρία χρόνια από τον αντίστοιχο Φλεβάρη του 2008 (οι άνεργοι ήταν 394.169, ποσοστό 8%).
Την επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης πληρώνουν ακριβά οι γυναίκες και η νεολαία, που συνεχίζουν να είναι πρωταθλητές στην ανεργία. Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανεργίας στην ηλικιακή ομάδα 15 έως 24 ετών έφτασε το 40,4% (από 32%), δηλαδή περίπου ένας στους δυο νέους είναι άνεργος. Το συνολικό ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες έφτασε το 19,9% (από 15,3% τον αντίστοιχο Φλεβάρη του 2010). Επίσης το ποσοστό ανεργίας στην ηλικιακή ομάδα 24 έως 34 ετών ανέβηκε στο 19,9% (από 15,2%). Στην ομάδα από 35 έως 44 ετών το ποσοστό ανεργίας ανέβηκε στο 14,4% (από 10,4%). Το συνολικό ποσοστό ανεργίας των ανδρών έφτασε το 13,5% (από 9,8%).
Σε επίπεδο Περιφερειών όλες παρουσιάζουν αύξηση της ανεργίας, με μεγαλύτερη αυτήν στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου όπου η ανεργία αυξήθηκε πάνω από 10 ποσοστιαίες ομάδες φτάνοντας στο 32,7% σε σχέση με τον αντίστοιχο Φλεβάρη του 2010 (21,3%). Ποσοστό ανεργίας πάνω από 20% εμφανίζουν οι Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας (23,9% από 16,6%) και Ιονίων Νήσων (22,4% από 16,8%).
Με αφορμή τη δολοφονία του 44χρονου στην Γ' Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, ο αστικός Τύπος και τα αστικά κόμματα, ξεκίνησαν - όπως κάθε φορά - τη γνωστή βρώμικη αντιδραστική προπαγάνδα. Που δίνει χώρο και νομιμοποιεί τα κάθε λογής φασιστοειδή να βγαίνουν στους δρόμους και να δέρνουν μετανάστες, που μπορεί λίγες ώρες πριν να έκλεισαν 12ωρο στο μεροκάματο για 5 ευρώ... Που επιχειρεί να δηλητηριάσει τη συνείδηση των Ελλήνων εργατών που είναι θύματα - μαζί με τους μετανάστες - των εγκλημάτων της αντιλαϊκής πολιτικής η οποία είναι αυτή που εξαθλιώνει και οδηγεί σε αδιέξοδα τη ζωή και του Ελληνα και του ξένου εργαζόμενου, θύματα όλοι των καπιταλιστών και της άκρατης εκμετάλλευσης. Είναι κάποιοι αστοί δημοσιολόγοι που όταν το κεφάλι ενός μετανάστη στο χώρο δουλειάς γίνεται λιώμα, δεν λένε λέξη για το έγκλημα των καπιταλιστών που είναι διαρκές και απειλεί όλους τους εργάτες ανεξαιρέτως θρησκείας και χρώματος.
Η λογική τους συμπυκνώνεται στο εξής:
«...το κέντρο της πόλης έχει καταληφθεί από απροσδιόριστες φυλές, οι οποίες ανεξαρτήτως προέλευσης, χρώματος και θρησκείας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το έγκλημα».
« ...η Αθήνα έχει μεταβληθεί σε ένα απροσπέλαστο γκέτο βίας, ανομίας, παραβατικότητας και τρόμου. Ζει σε καθεστώς κατοχής. Μετανάστες και πρεζόνια, έγχρωμοι και εγχώριοι ντίλερ κάθε παρανομίας».
«Η πόλη έχει μεταβληθεί σε ένα σκηνικό πρωτόγνωρο από αυτά που μόνο σε ταινίες γνωρίζαμε έως τώρα. Το αστικό τοπίο έχει εξαθλιωθεί ακόμη και αισθητικά. Τα μαχαίρια και οι ενέσεις έχουν αντικαταστήσει τα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς».
«Μας πήραν την Αθήνα... Δεν θα το είχαν καταφέρει ποτέ, αν η Ελληνική Πολιτεία δεν είχε χρεοκοπήσει συνολικά και παταγωδώς. Αν δεν είχε αφήσει την πόλη ανυπεράσπιστη. Αν δεν είχε εγκαταλείψει τους εναπομείναντες κατοίκους στη μοίρα τους, χωρίς την περιφρούρηση και τη φροντίδα που δικαιούνται».
Ποια είναι η αλήθεια; Το κέντρο της Αθήνας όπως και πολλές πόλεις της επαρχίας έχουν γεμίσει από μετανάστες που υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων και να έρθουν στη χώρα μας. Κάποιοι που τούς εξόρισαν από τους δικούς τους δρόμους των δικών τους παιδικών χρόνων. Κάποιοι που τα παιδιά τους σκοτώθηκαν από πυροβολισμούς και βόμβες, στα ίδια στενά που οι πατεράδες και οι μανάδες πέρασαν τα δικά τους εφηβικά χρόνια, πολύ δύσκολα και με πολύ κόπο και μόχθο έστησαν τη φαμίλια τους. Την ανομία και τη βία τη βιώνουν καθημερινά και οι Ελληνες και οι ξένοι εργάτες. Στον τόπο δουλειάς, στη γειτονιά τους, παντού. Βία των αφεντικών και των κυκλωμάτων. Σαν αυτή στη Μανωλάδα που οι «νόμιμοι» εκμεταλλευτές χρησιμοποιούν ακόμα και μαστίγιο την ώρα που μετανάστες δουλεύουν για 15 ώρες μέσα στα θερμοκήπια. Σαν αυτή που βιώνουν οι εργάτες που τους κόβεται ο μισθός, το ρεύμα, το φως, το νερό επειδή δεν έχουν να το πληρώσουν. Πράγματι, οι καπιταλιστές και τα αστικά κόμματα έχουν μετατρέψει την πόλη σε ένα απροσπέλαστο γκέτο βίας για την εργατική λαϊκή οικογένεια, ελληνική και ξένη. Στις γειτονιές της Αθήνας, τα ψιλικατζίδικα έχουν κλείσει και τα μικρομάγαζα κλείνουν το ένα μετά το άλλο επειδή την ίδια στιγμή προελαύνουν οι πολυεθνικές. Επειδή, ο μικρός επαγγελματίας που έχει μια οικογενειακή επιχείρηση, δεν αντέχει να πληρώσει την περαίωση, τους φόρους, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το μεγάλο καπιταλιστή. Αυτοί που έχουν χρεοκοπήσει είναι οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες. Ακόμα κι αν όλα ήταν μια χαρά, ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μετανάστης, δεν θα μπορούσαν να ζήσουν την οικογένειά τους και να καλύψουν στοιχειωδώς τις βασικές τους ανάγκες. Τα μέτρα της κυβέρνησης τούς έχουν διαλύσει τη ζωή.
Οσο κι αν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους, φανεροί και κρυφοί, επιχειρούν να καλλιεργήσουν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται στο να πάρουν οι κάτοικοι τους μετανάστες στο κυνήγι, η ουσία βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Κοινός ταξικός οργανωμένος αγώνας Ελλήνων και μεταναστών εργατών. Ο εχθρός είναι κοινός και γι' αυτό κοινή πρέπει να είναι και η πάλη. Να νομιμοποιήσουν τους μετανάστες, να τους επιτρέψουν σε όσους θέλουν, να φύγουν για τις χώρες προορισμού που επιθυμούν, οι υπόλοιποι να αποκτήσουν όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων.
