ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντιδραστικά ιδεολογήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Το έδαφος για την κλιμάκωση του αντιλαϊκού πολέμου προετοιμάζουν τα αστικά ΜΜΕ αλλά και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, εμφανίζοντας ως αιτία των νέων δεινών την «αδυναμία» ή την «αναποτελεσματικότητα» της κυβέρνησης να υλοποιήσει μέχρι τέλους τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα άγριας λιτότητας που προβλέπει το μνημόνιο. Επιτέλους πρέπει να τελειώνει το παραμύθι με την «αναποτελεσματικότητα» και την «αποτυχία» της κυβέρνησης. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν υλοποίησε μόνο τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου, αλλά πολύ περισσότερα, που δεν προβλέπονταν στο αρχικό μνημόνιο και τα οποία συμπλήρωνε στη συνέχεια μέσω των «επικαιροποιήσεων». Μέσα σε ένα χρόνο, όπως έχει καυχηθεί πολλές φορές ο πρωθυπουργός, πήρε τόσα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα, που δεν είχαν παρθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Τσάκισε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, πετσόκοψε κοινωνικές δαπάνες σε Υγεία και Παιδεία, κατάργησε σχολεία και νοσοκομεία, ενώ έχει δρομολογήσει την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Αυτός ακριβώς ήταν όμως και ο πρωταρχικός στόχος της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και όχι βέβαια η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους ή του ελλείμματος, που δημιουργήθηκαν και φουσκώνουν ακριβώς εξαιτίας αυτής της πολιτικής. Είναι ολοφάνερο ότι αυτοί που μιλούν για αποτυχία και αναποτελεσματικότητα, ασκούν πλύση εγκεφάλου ώστε να εμφανιστεί ως διέξοδος από την κρίση το «νέο μνημόνιο» ή το «νέο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», δηλαδή η κλιμάκωση του αντιλαϊκού πολέμου. Είναι ευνόητο ότι ο λαός δεν μπορεί να δείχνει καμία ανοχή σε μια τέτοια «διέξοδο», αλλά είναι καιρός να ετοιμαστεί για τη δική του διέξοδο, δηλαδή τη λαϊκή εξουσία, που είναι και μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.

«Αντιμνημονιακή» παγίδα

Αν και είναι εξόφθαλμη η απαίτηση της πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της για ενισχυμένη και επιθετική συναίνεση μεταξύ των αστικών κομμάτων, για να κλιμακώσουν την αντιλαϊκή επίθεση, ωστόσο είναι φαιδρός ο ισχυρισμός ότι η «αντιμνημονιακή» και γενικότερα η κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενη «αντιπολιτευτική» στάση της ΝΔ έχει δημιουργήσει οποιαδήποτε προβλήματα στην υλοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει. Η ηγεσία της ΝΔ έχει βάλει γερές πλάτες και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Το είπε ευθέως ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ όταν κλήθηκε να σχολιάσει την προσχηματική και υποκριτική αντιμνημονιακή στάση της ΝΔ: «Δε θα έλεγα ότι είναι τόσο αντιμνημονιακή, με την έννοια ότι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση σε πληθώρα νομοσχεδίων έχει σταθεί στο πλευρό της κυβέρνησης. Σε αυτά τα οποία θεωρεί ότι οδεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση, έχει στηρίξει», είπε χαρακτηριστικά χτες (στον «Real FM»). Και η στήριξη της ΝΔ δεν εξαντλείται μόνο στην ψήφιση των νομοσχεδίων που υλοποιούν τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου, αλλά σε όλο το μήκος της εφαρμοζόμενης στρατηγικής προς όφελος των μονοπωλίων. Η συνεχιζόμενη αντιμνημονιακή ρητορική αποσκοπεί, εκτός από τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας, στο να διευκολύνει τη λήψη νέων φιλομονοπωλιακών - αντιλαϊκών μέτρων, συμπληρωματικών προς το μνημόνιο. Επικαλείται τα «αδιέξοδα» του μνημονίου, ακριβώς για να προτείνει ως διέξοδο ένα «μνημόνιο διαρκείας»...

Δεν χωράνε πλέον αυπατάτες. Ο λαός πρέπει να χειραφετηθεί από τα κόμματα του κεφαλαίου και να αλλάξει ριζικά τους συσχετισμούς σε βάρος τους, επιλέγοντας την αποφασιστική συστράτευση με το ΚΚΕ.

Νέα σφαγή στις συντάξεις

Μόνο όσοι το ήθελαν, είχαν δώσει βάση στους «όρκους» και τις «κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης ότι δε θα θιγούν (άλλο) οι μισθοί και οι συντάξεις με το νέο πακέτο των μέτρων. Επρόκειτο βέβαια για συνειδητό ψέμα, με στόχο να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και των συνταξιούχων και να κερδίσει χρόνο και ανοχή. Τώρα που φτάνει η ώρα της νέας σφαγής, αρχίζουν σιγά σιγά να προετοιμάζουν το έδαφος... Χαρακτηριστική είναι η συνέντευξη της υπουργού Εργασίας (στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»), που για πρώτη φορά αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να υπάρξει νέα μείωση των κύριων συντάξεων. Στην ερώτηση αν «υπάρχει θέμα νέας αλλαγής στις κύριες συντάξεις», η Λ. Κατσέλη αφήνει στην άκρη τις μέχρι τώρα οργισμένες διαψεύσεις και απαντά απλά πως «δεν έχει προκύψει τέτοια ανάγκη»... Η «ανάγκη» όμως αυτή είναι βέβαιο ότι θα προκύψει, καθώς η κυβέρνηση έχει φροντίσει να οδηγηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία σε συνθήκες κατάρρευσης και διάλυσης. Αρα, το επόμενο βήμα, πέρα από το άγριο λεπίδι στις επικουρικές και τα ΒΑΕ, είναι και το νέο πετσόκομμα στις βασικές συντάξεις, που θα καταντήσουν προνοιακά επιδόματα. Η κυβέρνηση όχι μόνο το γνωρίζει αλλά το έχει περιλάβει «στο ελληνικό πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων 2011-2014» που κατέθεσε στα τέλη Απρίλη στην Κομισιόν. Σε αυτό αναφέρει ότι αν οι -σικέ- «προβλέψεις» από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή δείξουν ότι η προβλεπόμενη αύξηση των δαπανών για τις συντάξεις υπερβαίνει το όριο του 2,5% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2009 -2060(!), η κυβέρνηση θα αναθεωρήσει τις βασικές παραμέτρους του συνταξιοδοτικού συστήματος που προβλέπονται από το νόμο 3863/2010, δηλαδή τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο...

«Συνεννόηση» για ποιον;

Με ένα μπαράζ δηλώσεων, οι εκπρόσωποι όλων των αστικών κομμάτων και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ανέδειξαν χτες την αναγκαιότητα για ακόμα μεγαλύτερη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής. Ο χρόνος και η ένταση της συγχρονισμένης παρέμβασης δεν είναι τυχαία. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του δεν μπορούν πλέον να κρύψουν την κλιμακούμενη ανησυχία τους για το βάθος της κρίσης και την ένταση με την οποία αυτή επηρεάζει την προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί προς όφελός του. Η πίεση που ασκεί ο λαϊκός παράγοντας και η καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ στις εξελίξεις είναι βασικοί λόγοι που επιτείνουν την ανησυχία των αστικών επιτελείων.

Με πρόσχημα τα ελλείμματα και το χρέος, το ένα αντιλαϊκό μέτρο διαδέχεται το άλλο. Αυτή η πολιτική είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο. Δε θέλει και δεν μπορεί να κάνει τις ελάχιστες παροχές και ελιγμούς για να διασκεδάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να κερδίσει χρόνο. Ο ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός είναι τόσο αδυσώπητος, που από τη σκοπιά του κεφαλαίου δεν επιτρέπει πισωγυρίσματα και δισταγμούς στην εφαρμογή μέτρων που ρίχνουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Στη βάση αυτή, κρίνονται και η κάθε αστική κυβέρνηση, όλα τα αστικά κόμματα. Στο κατά πόσο συνεισφέρουν και βοηθούν να ενσωματωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και να περάσουν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από ποιο πόστο το υπηρετεί ο καθένας, από αυτό της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο η πλουτοκρατία πανηγυρίζει για τη συναίνεση στην οποία ομνύουν τα αστικά κόμματα στην Πορτογαλία και παρουσιάζουν την περίπτωσή της σαν παράδειγμα για την Ελλάδα. Ξέρουν ότι και εδώ τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για την ντόπια αστική τάξη, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ, που αποκαλύπτει στο λαό την ενιαία στρατηγική των κομμάτων του κεφαλαίου και στρατηγικά την πολεμάει. Τα σενάρια που έχουν δοκιμαστεί εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες της ΕΕ, με κεντροαριστερές και κεντροδεξιές συνεργασίες και κυβερνήσεις, θα είχαν έλθει προ πολλού και στην Ελλάδα, αν τα αστικά επιτελεία δεν έπαιρναν σοβαρά υπόψη στους σχεδιασμούς τους το ΚΚΕ, τις βαθιές του ρίζες στο λαό, την επιρροή που ασκούν οι θέσεις του σε λαϊκούς ανθρώπους πολύ πέρα από την εκλογική επιρροή του.

Γι' αυτό αναζητούν τρόπους να παρουσιάσουν την «εθνική συνεννόηση» για τη σωτηρία δήθεν της χώρας και ταυτίζουν προκλητικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας με αυτά του λαού. Ξέρουν πως για μια μονοκομματική κυβέρνηση θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση που προκαλεί η εφαρμογή των προαποφασισμένων μέτρων και τα ρήγματα που ανοίγει η δυσαρέσκεια του λαού. Θέλουν να θωρακίσουν το αστικό πολιτικό σύστημα και ξέρουν πως άλλος τρόπος δεν υπάρχει, πέρα από το να γίνουν πιο επιθετικοί απέναντι στο λαό. Γι' αυτό ζυμώνουν σενάρια συνεργασίας και «συνεννόησης», με στόχο την καλλιέργεια ψυχολογίας συναίνεσης και του λαού. Για το λαό, η διέξοδος βρίσκεται στην αντίθετη ρότα: Αλλεπάλληλα πολιτικά χτυπήματα στο αστικό σύστημα και τα κόμματά του, για αποτελεσματική άμυνα και αντεπίθεση. Ισχυρό ΚΚΕ, για να μεγαλώσουν τα ρήγματα, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.