Στο Τρίκερι, το μικρό νησί του Παγασητικού που έγινε μέγα σύμβολο της ηρωικής αντίστασης των εξόριστων αγωνιστριών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εκατοντάδες γυναίκες τίμησαν με την παρουσία τους, την περασμένη Κυριακή, στον τόπο του μαρτυρίου, τις εργάτριες, τις αγρότισσες, τις διανοούμενες που έζησαν την κόλαση της εξορίας, ορθώνοντας την αδούλωτη ψυχή τους. Εκεί, στο κολαστήριο της μεταβαρκιζιανής βαρβαρότητας, που από το 1948 έως το 1953, έζησαν πάνω από 5.000 πολιτικές εξόριστες, πολλές μωρομάνες έστειλαν στο μέλλον μήνυμα πίστης και αφοσίωσης στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον της ανθρωπότητας.

Η εκδήλωση, που διοργάνωσαν στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Αντιφασιστικής Νίκης και της Παγκόσμιας Ημέρας της Μητέρας, οι Σύλλογοι Γυναικών - μέλη της ΟΓΕ, των νομών της Θεσσαλίας (Λάρισας, Μαγνησίας, Τρικάλων, Καρδίτσας), καθώς και της Θεσσαλονίκης και του Λιτόχωρου Πιερίας, στην οποία συμμετείχαν οι εκατοντάδες γυναίκες και πολλοί άντρες, ήταν συγκλονιστική.

Παραβρέθηκαν, μεταξύ των άλλων, αντιπροσωπείες της ΟΓΕ, με επικεφαλής την πρόεδρο Καλλιόπη Μπουντούρογλου, της ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον γραμματέα Γ. Λούμα, της ΚΝΕ, ο Απ. Νάνος, βουλευτής του ΚΚΕ κ.ά.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με ξενάγηση, στο χώρο της εξορίας, στο Παλιό Τρίκερι, στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Εκεί έφτασαν πορευόμενοι τον ανηφορικό και, τότε, κακοτράχαλο δρόμο, από τον οποίο οι κρατούμενες, εξαντλημένες από τα καταναγκαστικά έργα, μετέφεραν βαριά φορτία, μέχρι και κλιβάνους, που ξεφόρτωναν από το λιμάνι του Αϊ - Γιάννη.

Ακολούθησε εκδήλωση στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, όπου κρατούνταν οι γυναίκες των ανταρτοοικογενειών, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με τις άλλες εξόριστες, που έμεναν σε σκηνές, έξω από τη μονή. «Ζωή κάτεργου. Αθλια ζωή» όπως περιέγραψε στο χαιρετισμό της η Φένια Ευσταθίου, μέλος του Συλλόγου Γυναικών Μαγνησίας.

Για την αλύγιστη και ανυποχώρητη στάση των εξόριστων γυναικών μίλησε στο χαιρετισμό της η Καλλιόπη Μπουντούρογλου. Ακολούθησαν τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλακέτας της ΟΓΕ, δίπλα στην είσοδο του μοναστηρίου, στην οποία αναγράφεται: «Η μνήμη σας χαράχτηκε μέσα στο χρόνο».

Η κεντρική εκδήλωση έγινε στην παραλία του νησιού, όπου μιλώντας η Καλ. Μπουντούρογλου είπε:

«Οι γυναίκες αυτές, πρώτες ανάμεσα στους πρώτους, μας άφησαν παρακαταθήκες. Με τέτοιο υλικό συγκροτήθηκε η ΟΓΕ, εδώ και 35 χρόνια, αμέσως μετά την εφτάχρονη δικτατορία, γέννημα της γυναικείας λαϊκής βάσης, γέννημα της ιστορικής αναγκαιότητας.

Μας έδωσαν τη σκυτάλη του αγώνα που συνεχίζουμε μέχρι σήμερα, ενάντια σε ένα σύστημα βάρβαρο, απάνθρωπο, ένα σύστημα που σαπίζει, που βουλιάζει στη σήψη και στην παρακμή. Ενα σύστημα που δεν μπορεί να δώσει την ισοτιμία γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα».

Και υπογράμμισε: «Είμαστε σήμερα εδώ, για να καλέσουμε τις νέες γυναίκες να μπουν στον ταξικό αγώνα, να παραλάβουν τη σκυτάλη της νέας γενιάς τους και να κόψουν το νήμα στο τέρμα αυτού του καπιταλιστικού δρόμου. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος που ο υλικός και ο πνευματικός πλούτος θ' ανήκει σ' αυτούς που τον παράγουν».

Μιλώντας η Ρίτσα Κωττή, πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Μαγνησίας, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό της εξορίας των γυναικών στο Τρίκερι, τόνισε:

«Θαυμάζουμε το ήθος των απλών ανώνυμων γυναικών που δίνανε τη μάχη τους όχι για να αποκομίσουν κάποιο προσωπικό όφελος ή δόξα, αλλά μόνο για να υπερασπιστούν την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το Τρίκερι έχει το δικό του μερτικό στην ιστορία του λαϊκού αγώνα και μένει ζωντανό στη λαϊκή μνήμη ως ο τόπος που η γυναίκα αγωνίστρια, εξόριστη έδωσε τη δική της μάχη για την Ελλάδα του λαού της». Και επεσήμανε: «Οι γυναίκες, σε όλη την πορεία και τη διαδρομή του εργατικού κινήματος, έδιναν τη μάχη στο πλευρό των ανδρών, μέσα από το ταξικό κίνημα για καλυτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής. Η συμβολή τους σε κάθε μάχη ήταν καθοριστική, καθήκον που παραμένει αναγκαίο στους σύγχρονους αγώνες και τους αγώνες του μέλλοντος».

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με συγκλονιστικές μαρτυρίες κρατούμενων γυναικών, ανάμεσά τους αυτές της Σουλτάνας Τσιακούμη, της Παρασκευής Τσιντζιλώνη - Ποντίκα, που ήταν παρούσες στην εκδήλωση, της Παρασκευής Λιόντου και άλλων εξόριστων γυναικών.

Ακολούθησε η απονομή τιμητικών πλακετών στις εξόριστες και εξόριστους του Τρικερίου που βρίσκονται στη ζωή, με την επιγραφή «Στο ηθικό ανάστημά σας βρίσκουμε το αληθινό μέτρο του Ανθρώπου».

Ηταν το ηθικό ανάστημα που ύψωσαν οι γυναίκες στο Τρίκερι, μαζί με τις χιλιάδες επώνυμες και ανώνυμες ηρωίδες στη Μακρόνησο, στη Χίο και στους άλλους τόπους εξορίας, βαδίζοντας «τον τραχύ τον αγώνα της ειρήνης, με μια φλόγα, μια καρδιά», όπως οι ίδιες τραγουδούσαν.