«Κατώτερο των περιστάσεων αποδεικνύεται το πολιτικό προσωπικό», εκτιμά η χτεσινή «Ημερησία» και για να τεκμηριώσει την εκτίμησή της χαρακτηρίζει «μείζονα πρόκληση» την προσφυγή των πρώην βουλευτών που ζητούν αναδρομικά γύρω στις 250.000 ευρώ ο καθένας. Και επιδιώκοντας τους κατάλληλους - γι' αυτήν και όσους εκπροσωπεί - συνειρμούς, συνδέει το αίτημα των συνταξιούχων βουλευτών με το ότι «την ίδια ώρα, η ΝΔ, το ΚΚΕ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο ΣΥΡΙΖΑ είπαν "όχι" στη νομοθετική ρύθμιση για την αύξηση των ωρών εργασίας στη δημόσια διοίκηση». Δηλαδή, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «όλοι ίδιοι είναι» βρίσκοντας αφορμή να συκοφαντήσει το ΚΚΕ που είναι το μόνο κόμμα που όχι μόνον αποκαλύπτει ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες για την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων, αλλά και παλεύει ώστε αυτά να λειτουργούν προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, από τα λαϊκά στρώματα γεμίζουν.

Αλήθεια, αφού τόσο «αγωνιούν» για τα δημόσια ταμεία, γιατί δε λένε και για την πρόταση νόμου εδώ κι ένα χρόνο, διατυπώνοντας τη γνωστή (όχι, βέβαια, γι' αυτούς..;) θέση του ότι οι βουλευτές δεν έχουν κανένα λόγο να παίρνουν συντάξεις με προνομιακούς όρους; Το ΚΚΕ έχει προτείνει κάθε βουλευτής να συνταξιοδοτείται με τους όρους και από το Ταμείο στο οποίο ανήκουν και όλοι όσοι ασκούσαν το ίδιο με αυτόν επάγγελμα, πριν αναδειχθεί στο Κοινοβούλιο. Και το προτείνει όχι για να ισχύσει προσωρινά, μόνο σήμερα, που οι «υπεύθυνες» για τα λαϊκά αδιέξοδα δυνάμεις κοιτάζουν πώς θα αποφύγουν τη λαϊκή οργή, αλλά γενικά και διά παντός. Γιατί, για το Κόμμα μας, το να αντιπροσωπεύεις το λαό δεν είναι θέμα «καριέρας», ούτε χρήζει ειδικής αμοιβής.

Η «μικρή μνήμη» και η «λειψή δημοσιογραφία» τους, όμως, δε σταματά εδώ. Γιατί ούτε και τη στάση του Κόμματος απέναντι στο ζήτημα του ωραρίου λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών προβάλλουν ολοκληρωμένα, επιδιώκοντας αντίστοιχους συκοφαντικούς συνειρμούς.

Επειδή το ΚΚΕ δε διαφωνεί απλά με την επέκταση των ωρών εργασίας των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά αναδεικνύει πως η «καλύτερη εξυπηρέτηση» των «πολιτών» (για την οποία τόσο κόπτεται η «Ημερησία») επηρεάζεται άμεσα και από τις συνθήκες μέσα στις οποίες απασχολούνται οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Για παράδειγμα, το να δουλεύει ένας γιατρός με άστατο ωράριο, ελαστική απασχόληση κ.λπ. συνδέεται με την ίδια την ασφάλεια του ασθενούς. Αντίστοιχα, το να δουλεύει ένας νηπιαγωγός με εξαντλητικά ωράρια συνδέεται με την ίδια την ασφάλεια του νηπίου.

Η «καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών», λοιπόν, δε διασφαλίζεται απλά με επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών. Προϋποθέτει, π.χ., και προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο (επαρκείς σε αριθμό και κατάλληλες σε ειδικότητες). Το να επικεντρώνεται κανείς στο ζήτημα των ωρών εργασίας των δημόσιων υπαλλήλων όχι απλά δεν αρκεί, αλλά μπορεί να ανοίξει και «παράθυρα» με συνέπειες επικίνδυνες και για όσους απευθυνθούν ή αναζητήσουν τη «χ» δημόσια υπηρεσία. Βέβαια, το ζήτημα είναι πως ο καθορισμός, ο σχεδιασμός και η λειτουργία αυτών των δημόσιων υπηρεσιών (και συνολικά του κράτους) για να υπηρετεί το λαό απαιτεί αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απαιτεί ανατροπή του κράτους των αστών που πάντα θα υπάρχει όπως απαιτούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό αποκαλύπτει και γι' αυτό παλεύει το ΚΚΕ. Γ' αυτό τους ενοχλεί και πασχίζουν να το εμφανίσουν ότι ανήκει στο «βάλτο» των άλλων πολιτικών δυνάμεων.