Κατάμεστη η αίθουσα «Κάρολος Κουν» στον Αλιμο όπου έγινε η εκδήλωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης»

Και βέβαια, όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αφού οι συγκεκριμένες προτεραιότητες του αστικού σχεδίου στην Αττική δεν καθορίζονται από τις βασικές ανάγκες των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, αλλά από τα στρατηγικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης, όπως κωδικοποιείται και στο ΕΣΠΑ 2007-2013, για ανάδειξη της χώρας ως διεθνούς κόμβου μεταφορών-εμπορίου-ενέργειας και του Λεκανοπεδίου Αττικής ως μητροπολιτικού κέντρου υπηρεσιών (χρηματοπιστωτικές, ναυτιλιακές, τουριστικές και τεχνικές) δε θα οδηγήσει σε βελτίωση αλλά σε επιδείνωση της κατάστασης για τα λαϊκά στρώματα.

Στο πλαίσιο αυτό μεθοδεύεται η μετατροπή της παράκτιας περιοχής του Ελληνικού στα άθλια πρότυπα του Λας Βέγκας με καζίνο, πολυτελή ξενοδοχειακά κέντρα, μαρίνες θαλαμηγών και ιδιωτικά αεροδρόμια της ολιγαρχίας του πλούτου. Από την προώθηση αυτών των σχεδιασμών και επιλογών, ωφελημένοι θα είναι προφανώς ελάχιστοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Στο όνομα της προσέλκυσης κεφαλαίων των διεθνών ομίλων θα επιταχυνθεί η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και θα δοθούν μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις για τα μονοπώλια. Το λαϊκό εισόδημα θα γνωρίσει νέα αφαίμαξη για την κρατική στήριξη των ιδιωτών επενδυτών.

Αυτά τονίστηκαν από τους υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε ειδική εκδήλωση που έγινε την περασμένη Παρασκευή στον Αλιμο όπου αναλύθηκαν οι θέσεις της παράταξης για τα λαϊκά προβλήματα του Λεκανοπεδίου, με αιχμή την τύχη του Ελληνικού και του παραλιακού μετώπου.

Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε τη νέα αυτή αντιλαϊκή επέλαση της κυβέρνησης σε βάρος της ποιότητας της ζωής των εργαζομένων στο Ελληνικό και στο λεκανοπέδιο γενικότερα, τόνισε ο Θανάσης Παφίλης, υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής.

Απαιτούμε την ανάπτυξη ενός υπερτοπικού πόλου πρασίνου με τη δημιουργία ενός μεγάλου πολυθεματικού πάρκου στην περιοχή του Ελληνικού, που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες, παρέχοντας στους εργαζόμενους δυνατότητες για άθληση, ψυχαγωγία και πολιτιστική δραστηριότητα. Ενα πάρκο, έναν μεγάλης έκτασης πνεύμονα πρασίνου έχουν ανάγκη σήμερα οι εργαζόμενοι, που θα αποτελεί δημόσια λαϊκή περιουσία.

Οι όποιες δαπάνες για την κατασκευή του πάρκου και την ανάπλαση του χώρου θα βαρύνουν το δημόσιο. Επίσης, το κόστος διαχείρισης, συντήρησης και λειτουργίας του πάρκου θα καταβάλλεται από το κράτος.

Στο πάρκο θα ενταχθούν όλες οι υπάρχουσες αθλητικές ολυμπιακές εγκαταστάσεις (Ολυμπιακό κέντρο ναυσιπλοΐας, κανόε-καγιακ, γήπεδα κ.ά.), τα κτίρια των πρώην αεροσταθμών και της αμερικάνικης βάσης καθώς και τα υπόστεγα προκειμένου να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού και της νεολαίας με ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΧΡΗΣΗ, με εύκολη πρόσβαση με φθηνές και γρήγορες συγκοινωνίες, για ανάπτυξη ενός γνήσιου λαϊκού αθλητισμού και την εξυπηρέτηση των πολιτιστικών αναγκών τους.

Απορρίπτουμε κάθε απόπειρα εμπορευματοποίησης οποιουδήποτε τμήματος της περιοχής του Ελληνικού και απαιτούμε να ακυρωθούν όλες οι συμβάσεις παραχώρησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Είμαστε αντίθετοι με αποπροσανατολιστικές προτάσεις για χρηματοδότηση από τη μία ή την άλλη πηγή, που δε θίγουν της ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, ούτε τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τα λαϊκά στρώματα στο λεκανοπέδιο Αττικής βιώνουν εδώ και δεκαετίες μια αφόρητη κατάσταση. Η επιδείνωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς αποτελεί τη χαριστική βολή για τους εργαζόμενους που δοκιμάζονται ήδη απ' την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης στο εισόδημα και στα δικαιώματά τους και απ' τις συνέπειες της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Η ανασφάλεια, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η αύξηση της ανεργίας, τα βάσανα των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς, βαδίζουν χέρι χέρι με την όξυνση των προβλημάτων διαβίωσης μέσα στην πόλη, την αδυναμία του λαού να ικανοποιήσει βασικές του ανάγκες.

Η όξυνση αυτών των προβλημάτων δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε περιστασιακή. Δεν περιορίζεται στη διαχειριστική αδυναμία κάποιας κυβέρνησης. Αποτελεί το φυσικό αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της αύξησης της παραγωγικότητας, του πλούτου, των ρυθμών ανάπτυξης, μεταφράζεται σε μεγαλύτερα κέρδη για λίγους μονοπωλιακούς ομίλους και σε όλο και μεγαλύτερα βάσανα για τα λαϊκά στρώματα.

Αυτός ο δρόμος είναι ο μεγάλος ένοχος για την όξυνση όλων των προαναφερόμενων προβλημάτων, στον οποίο βάδισαν και συνεχίζουν να βαδίζουν χωρίς ταλάντευση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αυτή που γεννά την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της γης, του νερού και των βασικών λαϊκών δικαιωμάτων. Στο κριτήριο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων, υποτάσσεται σήμερα ο σχεδιασμός των δημόσιων έργων υποδομής, οι προτεραιότητες και ο τρόπος χρηματοδότησής τους.

«Η Αττική δεν είναι βραχονησίδα, αποτελεί το φιλέτο των φιλέτων», επισήμανε σε άλλο σημείο ο Θ. Παφίλης. Ο βασικός άξονας - στόχος της κεντρικής πανελλαδικής πολιτικής είναι η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας της γης σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις. Αυτό προωθείται μέσω του «Καλλικράτη», του πολεοδομικού σχεδιασμού κατά περιφέρεια και στην Αττική. Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και των ξένων και εγχώριων επενδύσεων με όρο την πιο φθηνή εργατική δύναμη και τη διέλευση σε τομείς που ως τώρα ήταν πολλοί, μικροί και μεσαίοι.

Ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός δεν αποτελεί μια κοινωνικά ουδέτερη τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά στοχεύει στην οργάνωση του χώρου της πόλης και της περιφέρειας σύμφωνα με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ετσι ο πολεοδομικός σχεδιασμός πανελλαδικά και στην Αττική, καταργεί τους όποιους περιορισμούς υπάρχουν στην αλλαγή χρήσης γης για να διευκολύνει την επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων, θυσιάζοντας την όποια προστασία της δημόσιας υγείας, την ασφάλεια των κατοίκων και του περιβάλλοντος».

Μιλώντας ειδικότερα για την έκταση της περιοχής του Ελληνικού, ο Θ. Παφίλης τόνισε ότι «δρομολογείται το τελευταίο διάστημα, η διαδικασία άμεσης εμπορευματοποίησής της. Ο νέος επενδυτικός νόμος (φαστ τρακ) που θα φέρει η κυβέρνηση θα δίνει τη δυνατότητα για αλλαγή των πολεοδομικών όρων δόμησης, αλλά και της χρήσης του αιγιαλού, ανοίγοντας το δρόμο στις επιχειρήσεις να τσιμεντοποιήσουν μεγάλα τμήματα ελεύθερων χώρων.

Πρόκειται - συνέχισε - για μία εξέλιξη που δεν αφορά μόνο στην καταστροφή ενός από τους τελευταίους μεγάλους ελεύθερους χώρους, που θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα μεγάλης έκτασης πνεύμονα πρασίνου, που τόσο ανάγκη έχουν οι εργαζόμενοι όλου του Λεκανοπεδίου, αλλά επιδρά και αρνητικά στη θερμοκρασία, στον ατμοσφαιρικό αέρα, στις δυνατότητες άθλησης και ψυχαγωγίας των λαϊκών στρωμάτων, γενικότερα στις συνθήκες ζωής στην Αττική. Αφορά επίσης στον εγκλωβισμό ενός σημαντικού μέρους της Αττικής στον αστερισμό της βιομηχανίας, της νύχτας, του τζόγου, των ναρκωτικών, της πορνείας, του εκφυλισμού της συνείδησης σημαντικού τμήματος λαϊκών στρωμάτων.

Το κρίσιμο ζήτημα - υπογράμμισε ο Θ. Παφίλης - είναι η στάση που παίρνει η κάθε πολιτική δύναμη σχετικά με την εμπορευματοποίηση της γης και της χρήσης της, τον ταξικό προσανατολισμό της ανάπτυξης, τη στρατηγική της ΕΕ που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Το προσκλητήριο για «ενωτικό κίνημα σωτηρίας των ελεύθερων χώρων», όπως του Ελληνικού, από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (Κορτζίδης - Λαφαζάνης κ.λπ.), είναι κάλπικο και αποπροσανατολιστικό όταν προέρχεται από αυτούς που δεν αμφισβητούν τον ευρωμονόδρομο της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας. Ο ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων για πρόσθετο κέρδος, καταβροχθίζει τους ελεύθερους χώρους.

Το ερώτημα που πρέπει να βάλουν οι εργαζόμενοι της Αττικής στους υποψήφιους, επισήμανε ο Θ. Παφίλης, είναι: ο χώρος της περιοχής του Ελληνικού θα γίνει πάρκο για το λαό, ή πεδίο επιχειρηματικής δράσης, όπως επιτάσσει το συμφέρον της πλουτοκρατίας και ο γενικότερος καταμερισμός στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ΕΕ; Τι θα κάνουν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αν εκλεγούν; Τι θα κάνουν οι υποψήφιοι των άλλων κομμάτων, δήθεν «ανεξάρτητοι», «αντιμνημονιακοί», «υπερκομματικοί» κ.ά. Θα αντιταχθούν σ' αυτούς τους επενδυτικούς σχεδιασμούς και την πολιτική που τους στηρίζει; Θα συγκρουστούν με τα μεγάλα επιχειρησιακά συμφέροντα που θέλουν την ευρύτερη περιοχή του Ελληνικού πεδίο πλουτισμού για το κεφάλαιο. Θα αντιπαλέψουν το χωροταξικό σχεδιασμό για την Αττική που προωθούν και στηρίζουν τα κόμματά τους; Θα διεκδικήσουν από το κράτος τα κονδύλια που χρειάζονται για τη δημιουργία, συντήρηση και λειτουργία ενός πάρκου που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες; Τίποτα απ' όλα τα παραπάνω δε θα κάνουν. Γιατί οι ίδιοι και τα κόμματά τους δεν έχουν πολιτική σύγκρουσης με τα μονοπωλιακά συμφέροντα αλλά αντίθετα είναι δεσμευμένοι να υπηρετούν τα συμφέροντα αυτά.

Μόνο εμείς οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», που στηρίζει το ΚΚΕ, αντιμετωπίζουμε την Περιφέρεια Αττικής ως ενιαίο σύνολο και βάζουμε το ερώτημα. Ανάπτυξη για ποιον; Το Περιφερειακό Συμβούλιο πρέπει να ξεκινήσει με κριτική και αντίσταση στον πανελλαδικό σχεδιασμό και με αφετηρία αυτή να δείξει τον άλλο δρόμο για την Αττική.

Οι εκλεγμένοι στα όργανα της τοπικής διοίκησης με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», θα παλέψουμε για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, ώστε να γίνει, η γη, περιουσία του λαού, να πάψει να είναι εμπόρευμα και η αξιοποίησή της να ενταχθεί σ' έναν κεντρικό σχεδιασμό, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ετσι θα εξασφαλίσουμε και την προστασία των ελεύθερων χώρων από την ιδιωτικοποίηση και τσιμεντοποίηση. Ολοι οι ελεύθεροι χώροι θα αποδοθούν στο λαό και θα αξιοποιηθούν προς όφελός του σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική που τους θέλει φιλέτα για επιχειρηματική δράση.

Γιατί όσο εμείς δεν αγωνιζόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση, τόσο το μεγάλο κεφάλαιο θα επενδύει όπου θέλει, όπως θέλει με τις δυνατότητες που έχει να αυξήσει τα κέρδη του όσο το δυνατόν περισσότερο και εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που είναι η στέρηση των ελεύθερων χώρων, η στέρηση του καθαρού αέρα, η στέρηση της δουλειάς, της Υγείας, της Παιδείας, η στέρηση όλων όσων στερούνται και σήμερα οι εργαζόμενοι και αύριο θα στερηθούμε με τα νέα μέτρα που θα πάρουν οι πολιτικές δυνάμεις που πιστά υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και τις επιλογές του.

Κριτήριο ψήφου είναι όλα αυτά που μας βασανίζουν, όπως και το Ελληνικό, το οποίο η αστική τάξη θέλει να το βάλει στο χέρι, είναι η Υγεία και η Παιδεία που τώρα διασπάται το ενιαίο τους γιατί μεταφέρονται στους δήμους, η Πρόνοια που κι αυτή μεταφέρεται στους δήμους.

Ενας υπάκουος Περιφερειάρχης και δήμαρχος - κατέληξε - θα υλοποιήσει τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας. Ενας Περιφερειάρχης που θα είναι απείθαρχος και θα κινείται στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτής της πολιτικής θα είναι μαζί με το λαό και θα οργανώνει την πάλη ενάντια σε αυτές τις επιλογές.

Η στάση τους - τόνισε - ήταν αποκαλυπτική στην πρόσφατη ημερίδα των τεσσάρων δήμων που βρίσκονται στην περιοχή. Η κοροϊδία έφτασε στα άκρα. Τόσο οι εκπρόσωποι των κομμάτων όσο και οι εκπρόσωποί τους υποψήφιοι επίσημοι ή ανεπίσημοι «υπερκομματικοί», δήθεν ανεξάρτητοι σκίζαν τα ρούχα τους μπροστά στο κοινό για το περιβάλλον, την υπεράσπιση του πάρκου, των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ήταν αποφασισμένοι να τα βάλουν με τα μεγάλα συμφέροντα. Την ίδια στιγμή δέχονται την υποστήριξη των κομμάτων, συμμετέχουν σε όργανα αυτών των κομμάτων, που όχι μόνο έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας αλλά συνδέουν την ανάπτυξη με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας δηλαδή τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Αξίζει να σημειωθεί η προβολή απ' όλα τα αστικά ΜΜΕ, στο σημερινό δήμαρχο Ελληνικού, σε συνδυασμό με την ανοιχτή υποστήριξή του από τον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αυτοαναγορεύεται σαν ανένταχτος κομμουνιστής και χαρακτηρίζει την παράταξή του ανεξάρτητη. Κανείς όμως δε μιλάει για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στους εργάτες δήμου, που εφαρμόζει.

Οταν επίσης εμείς μιλάμε για χρηματοδότηση του Πάρκου εννοούμε αποκλειστικά από το Δημόσιο και όχι από άλλες πηγές, προγράμματα της ΕΕ, όπως εννοεί ο κ. Κορτζίδης, χωρίς να λέει όμως ότι για την υλοποίησή τους απαιτείται μια βασική προϋπόθεση: Η ανάμειξη του ιδιώτη. Επίσης, το κόμμα που στηρίζει τον κ. Κορτζίδη καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση τόσο στην κεντρική διοίκηση όσο και τοπικά, χωρίς να συγκρουστείς με την εξουσία των μονοπωλίων και τους υπηρέτες τους. Μπορεί δηλαδή, να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση σε ένα δήμο στα πλαίσια του «Καλλικράτη», αρκεί να είσαι νοικοκύρης όπως λέει.