ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΕ

Αντιδραστικές και χωρίς τέλος ανατροπές

Τα σχέδια του κεφαλαίου καθιστούν επιτακτική την ανάγκη ο λαός να καθορίσει με την πάλη του τις εξελίξεις

Associated Press

Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί προσπαθούν να πείσουν ότι η κρίση τελειώνει, αλλά ταυτόχρονα δηλώνουν ανήσυχοι για την πρόσκαιρη και αναιμική ανάκαμψη

Με δηλώσεις που στόχο έχουν να υποβοηθήσουν την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου της κυβέρνησης, οι τεχνοκράτες της ΕΕ επιχαίρουν για τις αντιδραστικές ανατροπές που προωθούνται στην Ελλάδα, ζητώντας ταυτόχρονα να συνεχιστεί η ίδια πολιτική, χωρίς καμιά παρέκκλιση από τους στόχους του μνημονίου.

Σ' αυτό το πνεύμα, ο πρόεδρος της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο, είπε στην τηλεόραση του Bloomberg στη Νέα Υόρκη ότι «η Ελλάδα έχει επιτύχει στην προσπάθεια που κάνει να σταθεροποιήσει την οικονομία της», προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι «θα είναι μια προσπάθεια αρκετών ετών». Οι δηλώσεις Μπαρόζο επιβεβαιώνουν το αυτονόητο για το λαό συμπέρασμα ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου όχι μόνο δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά θα γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστική όσο δεν ανατρέπεται με τη μαζική λαϊκή πολιτική πάλη.

Τη σκοπιμότητα να στηριχτεί η προπαγάνδα ότι οι θυσίες του λαού πιάνουν δήθεν τόπο, υπηρετούν και οι εκτιμήσεις του Ο. Ρεν, επίτροπου της ΕΕ για τις Οικονομικές και Νομισματικές υποθέσεις, ότι η Ελλάδα, όπως και η Ιρλανδία, δε θα αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Μιλώντας στην τηλεόραση του Reuters, ισχυρίστηκε ότι «καμία από τις δυο δε θα χρεοκοπήσει», αφού «έχουν κάνει αποτελεσματικές και αποφασιστικές ενέργειες μέσω χρηματοοικονομικών βελτιώσεων, δημοσιονομικής εξυγίανσης και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Με άλλα λόγια, ο τεχνοκράτης της ευρωενωσιακής οικονομικής ολιγαρχίας, δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει όλα τα μέτρα, ώστε να χρεοκοπήσει ο λαός και όχι το κεφάλαιο στη χώρα μας.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, το Εθνικό Γραφείο Οικονομικής Ερευνας (NBER) αναφέρει ότι «το χαμηλότερο επίπεδο στην οικονομική δραστηριότητα στις ΗΠΑ σημειώθηκε τον Ιούνιο του 2009». Αυτό το χαμηλότερο σημείο «καθορίζει το τέλος της ύφεσης που είχε ξεκινήσει το 2007 και διήρκεσε 18 μήνες, ήταν δηλαδή η μεγαλύτερη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», σύμφωνα με τον Οργανισμό, ο οποίος λέει ακόμα ότι η ύφεση του 1973 - 1975 και του 1981 - 1982 ήταν δεκαέξι μήνες κάθε φορά.

Οπως διαπιστώνει το NBER, τυχόν νέα περίπτωση αρνητικής ανάπτυξης στο μέλλον θα σημάνει την αρχή ενός νέου κύκλου ύφεσης (double-dip recession) και όχι απλώς τη συνέχεια του κύκλου του 2007-2009. Επιβεβαιώνει με άλλα λόγια τους φόβους του κεφαλαίου για πρόσκαιρη και αναιμική ανάκαμψη από την κρίση. Τους ίδιους φόβους επιβεβαιώνει και ο ΟΟΣΑ, αναθεωρώντας σημαντικά προς τα κάτω τις προβλέψεις του για την οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ, στο 1,5% για το 2010 και στο 2,3% για το 2011. Η πρόβλεψη για το 2010 είναι κατά περισσότερο από το διπλάσιο πιο κάτω από αυτήν που είχε κάνει ο ΟΟΣΑ το Μάη.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Εσωκομματικές αντιφάσεις και νέες διαγραφές

Εκτός κόμματος από χτες ο ευρωβουλευτής Θ. Σκυλακάκης λόγω διαφωνιών με την τακτική απέναντι στο μνημόνιο

Μήνυμα πυγμής, εντός και εκτός του κόμματός του, θέλησε να στείλει ο Αντ. Σαμαράς με την άμεση αποπομπή του Θ. Σκυλακάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ λόγω των «διαφωνιών» που εξέφρασε για τη στάση της ΝΔ απέναντι στο μνημόνιο.

Η διαγραφή του Θ. Σκυλακάκη, που είναι στενός συνεργάτης της Ντ. Μπακογιάννη, έφερε εκ νέου στην επιφάνεια τις εσωτερικές αντιφάσεις στη ΝΔ, η οποία προσπαθεί από μια να υπηρετήσει στο ακέραιο τα άμεσα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και την ίδια ώρα να απορροφήσει δημαγωγικά τους επικίνδυνους κραδασμούς, με στόχο τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αρκετοί βουλευτές ευθύς εξαρχής είχαν αποδεχθεί ως αναγκαίο το μνημόνιο και είχαν ζητήσει να υποστηριχθεί ανοιχτά, ενώ ορισμένοι τάσσονταν υπέρ της υπερψήφισής του. Η ομάδα αυτών των βουλευτών, μεταξύ των οποίων και ο Θ. Σκυλακάκης, επέκρινε την ηγεσία γιατί ποτέ δεν έφερε προς συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα την απόφασή της για καταψήφιση του μνημονίου. Μάλιστα, το ζήτημα αυτό επρόκειτο να το θέσουν ορισμένοι εξ αυτών στην αυριανή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Θέλοντας να προλάβει μια εσωτερική αμφισβήτηση της τακτικής του για το μνημόνιο, ο Αντ. Σαμαράς διέγραψε τον Θ. Σκυλακάκη.

Η βασική διαφωνία που εξέφρασε ο Θ. Σκυλακάκης αφορούσε την υπόσχεση που δίνει ο πρόεδρος της ΝΔ ότι μπορεί να μηδενιστεί το έλλειμμα το 2011 και άρα να απαλλαγεί η χώρα από το μνημόνιο τρία χρόνια νωρίτερα από το προβλεπόμενο. «Δεν είναι εφικτό να μηδενιστεί το έλλειμμα μέχρι το τέλος του 2011 με λιγότερες θυσίες, όπως ελέχθη στην ΔΕΘ», είπε χαρακτηριστικά (στο «Βήμα fm»).

Η απάντηση της Ρηγίλλης ήρθε μέσω δηλώσεων βουλευτών (Ευρ. Στυλιανίδης, Μ. Τζίμας, κ.ά.) που κατηγόρησαν τον πρώην γαλάζιο ευρωβουλευτή για εξαπτέρυγο του ΠΑΣΟΚ που αποσκοπεί να θολώσει την «εναλλακτική πρόταση» που παρουσίασε ο Αντ. Σαμαράς στη ΔΕΘ.

Καλές οι εξυπνάδες, αλλά...

Δεν είναι η πρώτη φορά - ούτε βέβαια η τελευταία - που οι γραφίδες των αστών, στην προσπάθειά τους να αντιπαρατεθούν με το ΚΚΕ, πάνε για μαλλί και βγαίνουν κουρεμένοι. Τους εκθέτει η πραγματικότητα, την οποία προσπαθούν να παρουσιάσουν κατά τα συμφέροντά τους, αλλά και οι ίδιες οι αντιφάσεις στα όσα λένε και γράφουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο αρθρογράφος στην τελευταία σελίδα των «ΝΕΩΝ». Αρπάζοντας μια φράση από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» (για το οποίο η εφημερίδα του δεν έγραψε λέξη!), προσπαθεί να αποδείξει ότι η πολιτική του ΚΚΕ δεν πείθει. Σ' αυτή του την προσπάθεια, απολυτοποιεί το κριτήριο της εκλογικής επιρροής, διαβάζοντάς το όπως τον βολεύει, με σαφή στόχο να καλλιεργήσει στους αναγνώστες την εντύπωση ότι η στρατηγική του ΚΚΕ δε συσπειρώνει, άρα δεν είναι σωστή και πρέπει να αλλάξει.

Γράφουν μεταξύ άλλων τα «ΝΕΑ», σχολιάζοντας το κάλεσμα του ΚΚΕ προς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να εγκαταλείψουν το δικομματισμό: «Κακά τα ψέματα, σε μια χώρα δεν μπορεί να έχει άδικο το 93% και δίκιο το 7%. Μάλλον το 7% θα πρέπει να αναρωτηθεί για ποιον λόγο δεν πείθει τους υπόλοιπους. Διότι αυτό είναι δεδομένο: δεν τους πείθει. Πριν από είκοσι χρόνια παρέλαβε το ΚΚΕ η Αλέκα και είκοσι χρόνια αργότερα βρίσκεται, πάνω - κάτω, στο σημείο όπου το παρέλαβε (...) Για ποιον λόγο πιστεύει ότι μπορεί να αρέσει στην Ελλάδα του 2010, με ή χωρίς ΔΝΤ, ένα κόμμα που χειροκροτεί τον Στάλιν, που κλαίει για τη Σοβιετική Ενωση και τα γκουλάγκ, που αποθεώνει τον Ζαχαριάδη, που γιορτάζει κάθε χρόνο υπερηφάνως ότι τους τσάκισαν στον Εμφύλιο αφού πρώτα αιματοκύλισαν τη μισή Ελλάδα και που μιλάει μια κομματική διάλεκτο της δεκαετίας του '20; Πόσοι Ελληνες του 2010 μπορεί να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτή τη ρητορική; Και πόσοι θεωρούν ότι η συγκεκριμένη ρητορική ανταποκρίνεται στη σημερινή κατάσταση της χώρας, της Ευρώπης, του πλανήτη; Η απάντηση δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη: 7% και πολλοί είναι!».

Καλοί οι εξυπνακισμοί, αλλά ο αρθρογράφος πρέπει να βρει έναν πιο πειστικό τρόπο για να εξηγήσει στους αναγνώστες του τα εξής: Αν το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα του 7%, όπως λένε, και δε συσπειρώνει, τότε γιατί σύσσωμος ο αστικός Τύπος αφιερώνει σεντόνια ολόκληρα για να το πολεμήσει, ενώ δε βρίσκει μια αράδα να γράψει για τη δραστηριότητα και τις θέσεις του ή για να ασκήσει σοβαρή πολιτική κριτική στο ΚΚΕ, όπως το ίδιο αντιμετωπίζει τους αστούς, την πολιτική και την προπαγάνδα τους; Τα υπόλοιπα περί «Στάλιν, Ζαχαριάδη, ΔΣΕ» τα αναμασάνε γιατί δεν έχουν πολιτικά επιχειρήματα αντιπαράθεσης στο ΚΚΕ και την πολιτική του. Εξαντλήθηκαν. Προσφεύγουν λοιπόν σε μια αντιΚΚΕ επίθεση, μέσα από την Ιστορία, συκοφαντώντας πάλι χωρίς επιχειρήματα. Προβάλλουν λοιπόν αυτά τα ζητήματα σαν στερεότυπα που έχουν στοιχειώσει τόσο στον ύπνο των αστών, που και μόνο το άκουσμά τους τους προκαλεί φόβο, γιατί η αντιλαϊκή πολιτική που στηρίζουν, με δεδομένη και τη δράση του ΚΚΕ, μπορεί να δημιουργήσει δυναμική σε ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής και θέλουν να το αποτρέψουν, νομίζοντας ότι θα εμποδίσουν λαϊκούς ανθρώπους να συμπορευτούν μαζί του. Εχουν, λοιπόν, το φόβο της νομοτέλειας της κατάργησής τους. Γιατί αν δεν τους προκαλούσε, δε θα τους απασχολούσε να ρίχνουν τόνους λάσπη για να συκοφαντούν παραχαράσσοντας την Ιστορία. Αλλωστε η τάξη τους έχει ματοκυλίσει το λαό μας και διεθνώς πολλούς άλλους λαούς και αυτά της τα εγκλήματα δεν μπορούν να τα ξεπλύνουν. Οσο για έντυπά τους, αυτά ήταν και με τον Μεταξά, και με την Κατοχή και με το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος και με τη χούντα. Κυκλοφορούσαν πάντα ως καθεστωτικά με κάθε καθεστώς, άλλωστε των αστών είναι.

Ρητορικό το ερώτημα. Τα «ΝΕΑ», όπως και κάθε άλλος προπαγανδιστής του μνημονίου και της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, δε θα είχαν κανένα λόγο να αφιερώσουν σελίδες και σελίδες για ένα κόμμα που δε συσπειρώνει και είναι ακίνδυνο για τα συμφέροντα που υπηρετούν οι γραφίδες των αστών. Το αντίθετο συμβαίνει. Βλέπουν τον κίνδυνο στην επιρροή που ασκούν οι θέσεις του ΚΚΕ και στη διέξοδο που αυτό προτείνει, καταφέρνοντας να συσπειρώσει ολοένα και περισσότερες δυνάμεις, ζυμώνοντας στο λαό την ανάγκη της συμμαχίας για την ανατροπή. Αυτό είναι που τους ανησυχεί. Και ξέρουν καλά πως αργά ή γρήγορα οι θετικές διεργασίες στη συνείδηση του λαού θα εκφραστούν και εκλογικά, αλλά κυρίως στο κίνημα, στον προσανατολισμό, στην αντοχή, στη διάρκεια και την αποτελεσματικότητά του. Αυτά σκέφτονται και επιτίθενται στο ΚΚΕ με όποιο μέσο διαθέτουν. Με το ψέμα, τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση, την προβοκάτσια. Το φόβο τους δείχνουν και τίποτα παραπάνω.

Π.