Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την υπογραφή της σύμβασης μεταξύ Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Ελλάδας που άνοιξε το δρόμο για την εξαγωγή εκεί εκατοντάδων Ελλήνων φτηνών εργατών. Η επέτειος έδωσε αφορμή για φιέστες όπου εκτός από εκπροσώπους των κυβερνήσεων συμμετέχουν π.χ. και ο Γερμανοελληνικός Επιχειρηματικός Σύνδεσμος ή η Ενωση Γερμανοελληνικών Εταιρειών. Δικαιολογημένα εφόσον με το μόχθο των μεταναστών, τη στυγνή εκμετάλλευση που βίωσαν στις φάμπρικες της Γερμανίας, το δυτικογερμανικό μεγάλο κεφάλαιο διόγκωσε τα κέρδη του, ενώ παράλληλα υποστήριξε το αστικό πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα, να λύσει μια σειρά προβλήματα της σχέσης του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Οι ντόπιοι κυβερνώντες χαρακτήριζαν τη μετανάστευση «ευλογία Θεού». Παρότρυναν τους νέους να υποβάλλουν τις αιτήσεις τους. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις είχαν ανθίσει δουλεμπορικά γραφεία που τις συγκέντρωναν και τις προωθούσαν.

Από την πλευρά του το γερμανικό κεφάλαιο ήθελε συνολικά τους μετανάστες φτηνό εργατικό δυναμικό, ασυνείδητο, καθυστερημένο απεργοσπαστικό μηχανισμό, ενάντια στη γερμανική εργατική τάξη και στους αγώνες της.