Ενα τεράστιο βήμα μπροστά στην κλιμάκωση των αγώνων των ναυτεργατών και όλων των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική που τσακίζει ολόπλευρα τις λαϊκές ανάγκες ήταν η χτεσινή 24ωρη πανελλαδική απεργία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων που έγινε στα λιμάνια της χώρας. Μια μάχη που σημαδεύτηκε από την πλατιά λαϊκή αλληλεγγύη η οποία υψώθηκε ως ασπίδα γύρω από τους απεργούς, ακυρώνοντας την επιχείρηση τρομοκράτησης και τους ελιγμούς με τους οποίους εφοπλιστές, κυβέρνηση, μεγαλοεπιχειρηματίες από τον κλάδο Τουρισμό κ.τ.λ. προσπάθησαν να υπονομεύσουν και να συκοφαντήσουν την απεργία. Αλληλεγγύη που δεν εκφράστηκε απλά ως συμπαράσταση αλλά και αναδεικνύοντας ότι η πάλη ενάντια στην άρση του καμποτάζ (αιχμή της απεργίας) πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για θαλάσσιες συγκοινωνίες που θα εγγυώνται την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα, για ένα δίκτυο μεταφοράς υποταγμένο στις λαϊκές ανάγκες και όχι την «ανταγωνιστικότητα» των εφοπλιστών.

Οι ναυτεργάτες με εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, στο δίκιο του αγώνα τους, από τις 6 τα ξημερώματα βγήκαν στους καταπέλτες, αποφασισμένοι να υπερασπίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Να αποκρούσουν την έφοδο στις κοινωνικοασφαλιστικές τους κατακτήσεις. Να μην επιτρέψουν να μετατραπούν τα καράβια σε πλωτά - γκέτο της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, όπου θα κυριαρχεί ο νόμος του δουλέμπορα, όπως επιδιώκουν εφοπλιστές, κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση με την προώθηση της απελευθέρωσης αρχικά στα κρουαζιερόπλοια και στη συνέχεια σε όλα τα καράβια. Ενώ διεκδίκησαν την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που να ανταποκρίνονται στις αυξημένες ανάγκες τους.

Πριν ακόμα φέξει, απεργοί ναυτεργάτες έστησαν φρουρές πάνω στους καταπέλτες, δίνοντας βάρος και στις εισόδους και εξόδους του επιβατικού σταθμού της Ακτής Ξαβέρη όπου δένουν τα κρουαζιερόπλοια (που επιδιώκεται να αξιοποιηθούν ως «πιλότος» για την άρση του καμποτάζ και στην ακτοπλοΐα). Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, στο πλευρό τους συμπαρατάσσονταν εργαζόμενοι της στεριάς, νεολαίοι, φοιτητές, σπουδαστές. Εργατόκοσμος ακόμα και από την Αθήνα έφτανε συγκροτημένα, αναδεικνύοντας ζωντανά τη δύναμη της πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος. Οτι μονόδρομος είναι οι ταξικοί αγώνες των εργαζομένων και όχι η υποταγή που προσπαθούν να καλλιεργήσουν, η κυβέρνηση, οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Αυτή η ταξική ενότητα έδωσε και την κατάλληλη απάντηση στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που είχαν στήσει τα κυβερνητικά και εφοπλιστικά επιτελεία, σε διάφορες περιοχές. Χαρακτηριστικά, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ οι εκπρόσωποι του ομίλου ΛΟΥΗΣ προσπαθούσαν να σπάσουν την απεργία, βάζοντας ως πολιορκητικό κριό τους τουρίστες που ήταν να επιβιβαστούν στα δύο πλοία της εταιρείας «ΑΚΟΥΑ ΜΑΡΙΝ» και «ΕΤΖΙΑΝ ΠΕΡΛ». Τους περιφέρανε επί ώρες εγκλωβισμένους μέσα στα πούλμαν και μόνο κάτω από την παρέμβαση των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», αναγκάστηκε η εταιρεία να τους εξασφαλίσει διαμονή σε ξενοδοχεία.

Την απάντηση που έπρεπε πήρε και μικρή ομάδα μεγαλεμπόρων Αθήνας και Πειραιά που εμφανίστηκαν στις 8 το πρωί στην Ακτή Ξαβέρη, επιστρατεύοντας από μπράβους μέχρι φασιστοειδή στοιχεία. Το «σόου» που προσπάθησαν να στήσουν που περιείχε από μοίρασμα ...λουλουδιών στους τουρίστες που αποβιβάζονταν, μέχρι και χορευτικό συγκρότημα, και ο σχεδιασμός τους να προκαλέσουν την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής για να χτυπήσουν την απεργία, μετατράπηκε σε καραγκιοζιλίκι που τους εξέθεσε στον κλάδο τους.

Απάντηση πήραν και από μικρέμπορους που, το μεσημέρι, αφού έκλεισαν τα μαγαζιά τους έφτασαν για να εκφράσουν κι αυτοί με τη σειρά τους έμπρακτη αλληλεγγύη. Αλλά και - κύρια - αναδεικνύοντας ότι η πολιτική που θέλει φτηνούς ναυτεργάτες είναι η ίδια που γι' αυτούς επιφυλάσσει «λουκέτα», ωφελώντας μόνο τους μεγαλεμπόρους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες του Τουρισμού. Στο ίδιο πλαίσιο άλλωστε, το πρωινό του περασμένου Σαββάτου οι Γραμματείες ΠΑΜΕ και ΠΑΣΕΒΕ του Πειραιά προχώρησαν σε κοινή εξόρμηση στο κέντρο της πόλης, ενημερώνοντας για τη σημασία της χτεσινής μάχης.

Η μάχη της απεργίας συνεχίστηκε με την ίδια αποφασιστικότητα μέχρι τις 6 το πρωί.

Δίπλα στους ναυτεργάτες βρισκόταν και αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γ. Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Τη σημασία της χτεσινής κινητοποίησης συνολικά για το λαό ανέδειξαν στο «Ρ» εργαζόμενοι που βρέθηκαν στο λιμάνι, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους απεργούς.

Ο Γρηγόρης Μόφορης, από τη Γραμματεία Πειραιά της ΠΑΣΕΒΕ σημείωσε: «Τα μικρά μαγαζιά στον Πειραιά έχουν να δουν τουρίστα εδώ και 25 χρόνια. Δεν τους αφήνουν να βγουν έξω απ' τα κρουαζιερόπλοια, αλλά τους παίρνουν με πούλμαν και τους πηγαίνουν σε συγκεκριμένα σημεία, ξενοδοχεία, αξιοθέατα κλπ. Τα μικρά μαγαζιά δεν έχουν να δουν τίποτα από αυτό το είδος του τουρισμού. Ούτε ένα μπουκάλι νερό δεν αγοράζουν απ' τα μικρά μαγαζιά του Πειραιά».

Ο Γιώργος Τσιαμτσίκας, ιδιοκτήτης μικρού μαγαζιού στον Πειραιά, συμπλήρωσε: «Οταν υπάρχουν άνεργοι ναυτεργάτες, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ολοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι ναυτεργάτες εδώ, πρέπει να έχουν δουλειά ανθρώπινη, να έχουν μια ασφάλεια, έναν αξιοπρεπή μισθό, για να έρθουν και στα μαγαζιά μας, να ψωνίσουν».

Μια εξίσου σημαντική πλευρά ανέδειξε ο Δημήτρης, που μόλις αποφοίτησε από τη σχολή του: «Η άρση του καμποτάζ πέρα απ' τις εργασιακές συνθήκες προχωρά ακόμη παραπέρα την απελευθέρωση δρομολογίων και θαλάσσιων συγκοινωνιών με γνώμωνα τα κέρδη των εφοπλιστών. Ηδη βιώνουμε τι σημαίνει αυτή η απελευθέρωση. Στη Χίο που σπούδαζα, τα δρομολόγια το χειμώνα γινόταν πολύ πιο αραιά σε σχέση με το καλοκαίρι. Ενώ το καλοκαίρι είχε δύο πλοία τη μέρα, το χειμώνα υπήρχε ένα ανά δύο μέρες. Βάζαν τα παλιά πλοία, ενώ τα ακινούτια τα κρατούσαν δεμένα, με αποτέλεσμα και η ίδια η ασφάλεια να είναι πολύ μειωμένη. Φαντάζεστε τι γίνεται σε μικρότερα νησιά».

Ταυτόχρονα, πλήττεται και το δικαίωμα των εργαζομένων στην αναψυχή, στις διακοπές: «Μέσα σε λίγα χρόνια, οι εφοπλιστές έχουν αυξήσει τα εισιτήρια σε δυσθεώρητα ύψη για να μπορέσει να ανταποκριθεί ένας εργαζόμενος», τόνισε στον «Ρ» η Βάσω, απολυμένη ιδιωτική υπάλληλος. Ενώ η Εύη, επίσης απολυμένη από ναυτιλιακό γραφείο τονίζει: «Σήμερα, όλα αυτά που έλεγαν τόσα χρόνια στον κλάδο της ναυτιλίας οι μεγάλες εταιρείες, ότι δήθεν τα αφεντικά είναι κοντά στους εργαζόμενους, καταρρέουν. Οι απολύσεις είναι συνεχείς στον κλάδο, ταυτόχρονα με τη μείωση ωρών και τις διαθεσιμότητες. Η άρση του καμποτάζ έχει άμεση σχέση με τη γενικότερη επίθεση που εξελίσσεται αυτήν την περίοδο σε βάρος των εργαζομένων».

Τα συνθήματα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη», «Πόλεμος στον πόλεμο των καπιταλιστών» και μαζί «peoples of Europe don't give up, fight for your rights. Rise up», έπεφταν «βροχή». Δε σταμάτησαν στιγμή να τα φωνάζουν απεργοί και μαζί τους το πλήθος εργατών στεριάς που συμπαρατασσόταν μαζί τους.

Οι ξενόγλωσσες ανακοινώσεις των ναυτεργατικών σωματείων που απευθύνονταν στους επιβάτες έδιναν και έπαιρναν. Η ντουντούκα «μιλούσε» αδιάκοπα σε μια σειρά γλώσσες. Αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά...

Το μήνυμα των ναυτεργατών, είχε σταλεί. Ηταν σαφές μήνυμα αντίστασης και αγώνα, που ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. Ηταν μήνυμα - σινιάλο για αντεπίθεση και ανατροπή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης που συνδιαμορφώνουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις με την υποστήριξη των κομμάτων της ευρωυποταγής για να τσακίσουν τα ναυτεργατικά, συνολικά τα εργασιακά δικαιώματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των εφοπλιστών, των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το αγωνιστικό κλίμα επηρέασε και τουρίστες από την Κίνα, επιβάτες των δύο πλοίων του ομίλου ΛΟΥΗ, που αν και είχε ενημερωθεί έγκαιρα για την απεργία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τους τουρίστες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Ετσι οι κινέζοι τουρίστες όταν κατάλαβαν τι συνέβαινε ανέγραψαν σε μια μακριά άσπρη κορδέλα: «LOUIS CRUISES: They know about the strike, they didn΄t nothing. They left us sleeping on the street» (Aπό την εταιρεία γνώριζαν για την απεργία και δεν έκαναν τίποτα. Μας άφησαν να κοιμηθούμε στους δρόμους).

Οι σκηνές αυτές που εκτυλίσσονταν σε όλη τη διάρκεια της 24ωρης ναυτεργατικής απεργίας, τα μοναδικά στιγμιότυπα που δημιούργησαν οι απεργοί ναυτεργάτες, οι εργάτες της στεριάς και μαζί τους η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, στιγμιότυπα αγώνα και παλικαριάς τα οποία έδειχναν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, ήταν και η τελευταία, αλλά η πιο όμορφη εικόνα που έπαιρναν μαζί τους οι τουρίστες, καθώς επιβιβάζονταν στα διερχόμενα κρουαζιερόπλοια.