Προς νέα κλιμάκωση οδεύει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο Αφγανιστάν. Οι κατοχικοί σχεδιασμοί - στους οποίους συμμετέχει και η Ελλάδα, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - αναπτύσσονται σε διάφορα επίπεδα, τόσο της πολιτικής προπαγάνδας όσο και των πολεμικών επιχειρήσεων. Το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται μετά τη Διάσκεψη του Λονδίνου για το Αφγανιστάν στις 28 Γενάρη 2010, τη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, το Φλεβάρη, αλλά και τις πρόσφατες επαφές του Αφγανού Προέδρου Χαμίντ Καρζάι, με τον Ιρανό Πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, την κινεζική ηγεσία, την πακιστανική κυβέρνηση, αλλά και τους «Ταλιμπάν», εμφανίζει μία σύγκρουση - για χάρη της προπαγάνδας - ανάμεσα στον Αφγανό Πρόεδρο και τις κατοχικές δυνάμεις, αλλά κυρίως τις ΗΠΑ.

Από τις επαφές του ο Χ. Καρζάι εμφανίστηκε να βγαίνει ενισχυμένος, καθώς η Κίνα υποσχέθηκε συνέχιση της χρηματοδότησης και των επενδύσεων στον πόλεμο ενάντια στους «τρομοκράτες», το Πακιστάν προσέφερε στήριξη στο όνομα της σταθερότητας και της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», υποσχόμενο να ενισχύσει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό του, μπαίνοντας αποφασιστικότερα στον πόλεμο, ενώ στήριξη προσέφερε και ο Ιρανός Πρόεδρος, κατηγορώντας τις κατοχικές δυνάμεις, ότι αρχικά δημιούργησαν τους «Ταλιμπάν» και σήμερα εμφανίζονται να τους «αντιμάχονται».

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, λίγο πριν το 2010, επιχείρησε να εμφανίσει φιλειρηνικό προφίλ, διαφοροποιώντας δήθεν τη στάση του από τον προκάτοχό του Τζορτζ Μπους, ανακοινώνοντας ότι από το 2011 θα ξεκινήσει σταδιακή αποκλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν, με παράλληλη αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Θέση που αναιρέθηκε σχεδόν αμέσως, ακολουθούμενη από τις διευκρινίσεις ότι οι κατοχικές αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν, όταν και εφόσον ο αφγανικός στρατός είναι σε θέση να επιβληθεί αποτελεσματικά, υπερασπιζόμενος στο ακέραιο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην περιοχή. Παράλληλα, ανακοινώθηκε η ενίσχυση της κατοχής κατά 40.000 και πλέον στρατιώτες ή αλλιώς «στρατιωτικούς εκπαιδευτές».

Αντίστοιχη ήταν και η θέση της Διάσκεψης του Λονδίνου, που το μόνο νέο που κόμισε ήταν η έγκριση του πολυδάπανου σχεδίου της «εθνικής συμφιλίωσης», που αφορά στην προσέγγιση των «μετριοπαθών Ταλιμπάν», που, μέσω ισχυρών οικονομικών και άλλων κινήτρων, θα δεχτούν να καταθέσουν τα όπλα και να συνεργαστούν με τις δυνάμεις κατοχής, λαμβάνοντας μέρος στην εγκάθετη κυβέρνηση και απορροφώντας τεράστια οικονομικά κονδύλια. Το περίφημο σχέδιο εθνικής συμφιλίωσης και οι επαφές του Χ. Καρζάι με τους «Ταλιμπάν», αρχικά εμφανίστηκαν χωρίς αποτέλεσμα, αλλά τελικά με το κατάλληλο οικονομικό τίμημα έδειξαν να «αποδίδουν», με ομάδες των «Ταλιμπάν» να προσέρχονται στη συζήτηση, με τον Αφγανό Πρόεδρο να δείχνει ότι «ισχυροποιεί» τη θέση του.

Αμέσως μετά ξεκίνησε η μεγάλη πολεμική επιχείρηση στη Μαρτζάχ της Χελμάντ, ενώ με τη λήξη της ανακοινώθηκε ότι σχεδιάζεται και δρομολογείται αποφασιστικό χτύπημα στην επαρχία Κανταχάρ, που θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την έκβαση του πολέμου. Επιχείρηση που αναμένεται να καταλήξει σε νέα αιματοχυσία αμάχων, οι οποίοι στα οκτώ χρόνια πολέμου ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο για το 2009 ο απολογισμός των νεκρών αμάχων ξεπερνά τους 2.400. Σφαγές που είτε αποδίδονται σε «επιθέσεις των Ταλιμπάν», είτε χαρακτηρίζονται «παράπλευρες απώλειες», με τις αμερικανο-ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής να απαντούν «συγνώμη λάθος», είτε επιχειρείται να καλυφθούν, όπως η στυγνή δολοφονία πέντε αμάχων μελών της ίδιας οικογένειας, στην Γκαρντέζ, στις 12 Φλεβάρη, μεταξύ των οποίων ήταν δύο έγκυες και ένα μικρό κορίτσι. Οι «απελευθερωτές - Ράμπο», προκειμένου να σβήσουν το έγκλημα, αφαίρεσαν τις σφαίρες από τα θύματα και καθάρισαν τις πληγές με οινόπνευμα, με τον επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ, να υποστηρίζει ότι οι άμαχοι πρέπει να γίνονται σεβαστοί και να ισχυρίζεται ότι ένοχοι για το μακελειό ήταν οι «Ταλιμπάν»...

Στους σφαγείς του αφγανικού λαού συμμετέχει και ο ελληνικός στρατός, με την αποστολή του να εμφανίζεται αναβαθμισμένη, καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να υποστηρίζει ότι δεν ανήκει στις μάχιμες μονάδες, ωστόσο αναλαμβάνει τη διοίκηση και λειτουργία νευραλγικών σημείων, όπως το αεροδρόμιο της Καμπούλ, καθώς και η μετατροπή του εκεί ελληνικού τάγματος ειδικής σύνθεσης σε τάγμα εκπαίδευσης του αφγανικού στρατού.

Για την τήρηση των ισορροπιών, ο Χ. Καρζάι φρόντιζε να επικρίνει σφοδρά τις κατοχικές δυνάμεις σε κάθε επίθεση με νεκρούς αμάχους, όπως οι πρώτες σφαγές στη Μαρτζάχ, της επαρχίας Χελμάντ, που αποτέλεσε το πρώτο δείγμα αποφασιστικής αναζωπύρωσης του πολέμου. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επικρίνουν πάγια τον Αφγανό Πρόεδρο, που στηρίζουν απόλυτα, για ολιγωρία στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, παρά το ότι και οι κατοχικές δυνάμεις συμμετέχουν και ενθαρρύνουν τα σκάνδαλα.

Η κατάσταση φάνηκε να εκτροχιάζεται και να δίνει το «αποφασιστικό χτύπημα» - δήθεν - στις σχέσεις κατοχικών με τον εγκάθετο Πρόεδρό τους, με την επίσκεψη του Μπ. Ομπάμα στο Αφγανιστάν. Οπως ειπώθηκε, ο Χ. Καρζάι προσεβλήθη από τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου να μιλήσει δημόσια για αναποτελεσματικότητα της αφγανικής κυβέρνησης ενάντια στη διαφθορά και το ναρκεμπόριο.

Ο Χ. Καρζάι πέρασε στην αντεπίθεση, υποστηρίζοντας ότι οι κατοχικές δυνάμεις, σε συνεργασία με τον ΟΗΕ, ήταν εκείνες που οργάνωσαν και υλοποίησαν τη νοθεία στις προεδρικές εκλογές, που τον ανέδειξαν για ακόμα μια φορά στην ηγεσία της χώρας, δηλώνοντας ότι είναι έτοιμος να «ταχθεί ακόμα και με τους Ταλιμπάν», προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού του. Οι προσπάθειες του Χ. Καρζάι στοχεύουν στο να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αφγανικού λαού, που τον απορρίπτει ως άνθρωπο της κατοχής, με τη διακυβέρνησή του να χαρακτηρίζεται από σκάνδαλα και υποθέσεις διαφθοράς, έχοντας σε όλα αυτά σύμμαχο τις αμερικανο-ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Εάν λάβουμε υπόψη την ιστορία του πολέμου στο Αφγανιστάν, ο όψιμος «πόλεμος» μεταξύ του Χ. Καρζάι και των κατοχικών αμερικανο-ΝΑΤΟικών δυνάμεων είναι μια μεγάλη απάτη.

Οσο για τους «Ταλιμπάν», δημιουργήθηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, εξοπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν, προκειμένου να κερδίσουν τον έλεγχο της χώρας οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ακολούθησε η εισβολή και ο μέχρι σήμερα εξελισσόμενος πόλεμος με υποτιθέμενο στόχο την καταπολέμηση των «Ταλιμπάν», που από σύμμαχοι μεταβλήθηκαν σε «τρομοκράτες», ενώ οι ενδείξεις ότι εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται και να εξοπλίζονται πολεμικά από τα κατοχικά στρατεύματα, με στόχο τη διατήρηση της έντασης στην περιοχή, είναι ισχυρές. Ισχυροποιούνται ακόμα περισσότερο με τα οικονομικά κίνητρα του «σχεδίου εθνικής συμφιλίωσης»...

Πάγιο θύμα παραμένει ο αφγανικός λαός, που αναζητά τρόπους να σώσει τη ζωή της οικογένειάς του και να αποφύγει τόσο το στρατό κατοχής όσο και τους «Ταλιμπάν». Ενας λαός, που εγκαταλείπει κατά χιλιάδες τη χώρα του και σκυλοπνίγεται στη Μεσόγειο, που αντιμετωπίζει τις αντιμεταναστευτικές ναυτικές περιπολίες της ΕΕ. Που δέχεται επιθέσεις από αντιδραστικούς ρατσιστές, που στοιβάζεται σε «στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών» και απειλείται να επιστρέψει στη φρίκη, ή να αφήσει την τελευταία του πνοή σε δυτικές μεγαλουπόλεις, όπως ο 15χρονος πρόσφατα στα Πατήσια. Οι λαοί πρέπει να καταδικάσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να απαιτήσουν επιστροφή όλων των στρατευμάτων που βρίσκονται στο Αφγανιστάν και να δηλώσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο λαό της χώρας, που πληρώνει ακριβά τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου, που, και στην περίπτωση του Αφγανιστάν, βλέπει κέρδη στο γεωστρατηγικό «παιχνίδι» των πηγών της ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της.