Σύμη, Γαλατάς, παραλίες της Αττικής... Τοπία - «σημειώσεις» παρουσιάζει αυτές τις μέρες στην γκαλερί «Χρυσόθεμις» (25ης Μαρτίου 20, Χαλάνδρι) η Εύα Μελά. Αγαπημένα μέρη, μικρές «ανάσες» της ζωγράφου, παράλληλες «διαδρομές» με την πολιτική δράση της. Δημιουργίες των τελευταίων δύο χρόνων, που τις χαρακτηρίζει η ευαισθησία και η εκφραστικότητα, γεμάτες από το χρώμα και το φως περιοχών της Ελλάδας. Γεμάτες από τη «γαλήνη» του φθινοπώρου και τη «δροσιά» της άνοιξης.

Η φύση και το τοπίο αποτελούν για την Εύα Μελά ένα συνεχές σημείο αναφοράς στην εικαστική της δραστηριότητα. Είναι η «φυγή» από την εγκεφαλική ζωγραφική του εργαστηρίου, σπουδή για το τι συμβαίνει με το φως, τη λειτουργία των χρωμάτων... Δουλεμένα με γαιώδη χρώματα, τα περισσότερα από τα 21 παρουσιαζόμενα έργα, είναι αυγοτέμπερες σε χαρτί. Μία τεχνική που έχει τις ρίζες της στην Ελλάδα και προσφέρει εξαιρετικές εκφραστικές δυνατότητες. Δίνει μιαν άλλη εκφραστική διάσταση. Μιαν απλότητα, αμεσότητα, καθαρότητα στο χρώμα και μια τρυφερή και ευαίσθητη αίσθηση.

Οπως σημειώνει η ίδια η δημιουργός, «για τη δουλειά μου στο εργαστήριο - δουλειά που πάντα στρέφεται σε ένα συγκεκριμένο θέμα το οποίο με απασχολεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα - είναι απαραίτητη η παράλληλη και συνεχής στροφή στη φύση και τη ζωγραφική του τοπίου. Αυτή η παρατήρηση της φύσης και η ζωγραφική ερμηνεία των ερεθισμάτων που αυτή προσφέρει, είναι για μένα πάντα συστατικό και αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου. Είναι μια προσπάθεια "ανανέωσης" της ματιάς μου - και κατ' επέκταση της εικαστικής μου γλώσσας - μέσα από τον πλούτο που προσφέρει η φύση όταν την παρατηρούμε».

«Κοιτάζοντας τη φύση βρίσκω απαντήσεις για το χρώμα και τα σχήματα, οργανώνω τη σκέψη μου, πλουτίζω τη ζωγραφική μου γλώσσα από την αρμονία και την ομορφιά της. Πάντα επανέρχομαι στο αλφαβητάρι της εικαστικής γλώσσας: Στην παρατήρηση και την ερμηνεία της φύσης. Γιατί εκεί λύνεται κάθε δυσκολία από τα συσσωρευμένα ερωτήματα που δημιουργούνται ζωγραφίζοντας μέσα στο εργαστήριο. Ενα είδος συνεχούς εκπαίδευσης του ματιού, του μυαλού, αλλά και του συναισθήματος, παράλληλα και συμπληρωματικά προς το σύνολο της προσπάθειας στο εργαστήριο - της ζωγραφικής με πιο εγκεφαλικά ερεθίσματα και με βάση τη "συσσωρευμένη οπτική εμπειρία", της χαρακτικής, της εικονογράφησης βιβλίων... Αυτή την προσπάθεια παρουσιάζω σε αυτή την έκθεση. Τοπία - "Σημειώσεις". Είναι "σημειώσεις" μου, πολύ σημαντικές για μένα και για τη δουλειά μου συνολικά, που έγιναν μέσα στα τελευταία δύο χρόνια».

Η Εύα Μελά γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Λευτέρη Κανακάκι στο Προκαταρκτικό και τον Κώστα Γραμματόπουλο στη χαρακτική. Επίσης, σπούδασε τυπογραφία και τέχνη του βιβλίου κοντά στον Γιάννη Παπαδάκη. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα διδάχτηκε χαρακτική κοντά στο σπουδαίο ζωγράφο - χαράκτη Γιώργη Βαρλάμο. Το 1981-82, με υποτροφία, σπούδασε σχέδιο και ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Μέχρι σήμερα, έχει παρουσιάσει έργα της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία, κυρίως για την εικονογραφική της δραστηριότητα.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 6/3. Ωρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή: 10.30 π.μ. - 2 μ.μ. και 6 μ.μ. - 9 μ.μ. Σάββατο: 10.30 π.μ. - 3 μ.μ. Κυριακή και Δευτέρα κλειστά.

Με τον τίτλο «Αντίστοιχες εποχές» εγκαινιάζεται στις 17/2 στο χώρο τέχνης «William James» (Υμηττού 64, Χολαργός) έκθεση χαρακτικής της Τζένης Μαρκάκη. Η παρουσίαση της νέας της δουλειάς συνυπάρχει με μια σειρά έργων τα οποία φιλοτεχνήθηκαν από τη δημιουργό στις αρχές της δεκαετίας του '70, αλλά δεν είχαν εκτεθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Το εγχείρημα αυτό δεν έχει ως κύριο στόχο την προβολή της συνέχειας και της συνέπειας που διακρίνει τις εικαστικές αναζητήσεις της Τζ. Μαρκάκη, αλλά επιδιώκει να αναδείξει την ύπαρξη ενός κοινού «νήματος» το οποίο διατρέχει την τότε καλλιτεχνική της πορεία και τη σημερινή, παρά τα 40 περίπου χρόνια που έχουν μεσολαβήσει. Ετσι, βιώματα και αισθήματα καταπίεσης από την πολιτικά ταραγμένη εποχή της δικτατορίας, αναγνωρίζονται και στην πρόσφατη δουλειά της. Επανέρχονται στο σήμερα «μιλώντας» για την αβέβαιη και σκληρή πραγματικότητα των ημερών μας. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «και στις δύο περιπτώσεις, οι μορφές παρουσιάζονται περίκλειστες να ασφυκτιούν μέσα στα ίδια τα όρια των πλαισίων τους. Παρ' όλα αυτά, όμως, δεν έχουν απονεκρωθεί, είναι παρουσίες επίμονες που αρπάζονται από την ίδια τους την ύπαρξη και αντέχουν, ελπίζουν, ακόμα και προσμένουν την πολύτιμη στιγμή της απελευθέρωσης».

Η Τζένη Μαρκάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Χαρακτική στην ΑΣΚΤ δίπλα στον Κ. Γραμματόπουλο. Ασχολείται κυρίως με την έγχρωμη ξυλογραφία. Από το 1967 κι έπειτα έχει συνεχή καλλιτεχνική δράση, με 8 ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό της. Παράλληλα, έχει εικονογραφήσει παιδικά βιβλία και άλλα έντυπα. Είναι έφορος Χαρακτικής στο Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και με αυτή την ιδιότητα διοργάνωσε τη μεγάλη έκθεση «Πανόραμα Ελληνικής Χαρακτικής» στο χώρο «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, το Δεκέμβρη του 2008.